Πτώση του κομμουνισμού στην Αλβανία
Με τον όρο πτώση του κομμουνισμού στην Αλβανία αναφέρεται το τέλος του κομμουνιστικού καθεστώτος στις αρχές τις δεκαετίας του 1990. Ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 1990, όταν οι φοιτητές του Πανεπιστημίου των Τυράννων απέκλεισαν τους χώρους του και άρχισαν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, με κύρια συνθήματα "Κάτω ο Κομμουνισμός'' και '' τέρμα στη δικτατορία''[1] Μετά από πιέσεις που προερχόντουσαν από τις διαμαρτυρίες, ο πολιτικός πλουραλισμός νομιμοποιείται και ιδρύεται το Δημοκρατικό κόμμα .[2] Στις εκλογές του 1991 κερδίζει το Εργατικο Κόμμα,αλλά οι πολλές απεργίες και οι κοινωνικές αναταραχές οδηγούν στη πτώση του κόμματος τον Ιούνιο του 1991,[2] και τη δημιουργία κυβέρνησης σταθερότητας με μη κομμουνιστές. Στις νέες εκλογές του Μαρτίου του 1992,ο Σαλί Μπερίσα γίνεται πρόεδρος της χώρας.
Ιστορικό υπόβαθρο Επεξεργασία
Για τέσσερις δεκαετίες, ο κομμουνιστής Ενβέρ Χότζα απαγόρευσε τη θρησκεία, τα ταξίδια και κατέλυσε την ατομική ιδιοκτησία. Οποιαδήποτε παραβίαση στους κανονές του συνοδευόταν με βάναυση τιμωρία.[3] Το 1985 ο ηγέτης της Αλβανίας πεθαίνει και τη θέση του αναλαμβάνει ο Ραμίζ Αλία, ο οποίος έγινε ο Γενικός Γραμματές του Εργατικού Κόμματος. Οι διαμαρτυρίες για το καθεστώς ξεκίνησαν το 1990, όπως προαναφέρθηκε, στο Σκόδρα, στη Καβάγιε και σε μικρότερο βαθμό στα Τίρανα. Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ,Χαβιέρ Πέρες ντε Κουέγιαρ επισκέφθηκε τον Μάϊο του ίδιου έτους την Αλβανία κι ο Αλία ελευθερώνει τον ποινικό κώδικα,άρει τις απαγορεύσεις σχετικά με τη θρησκεία και επιτρέπει τα διεθνή ταξίδια. Έτσι τον Ιούλιο του 1990 5.000 αλβανοί κατακλύζουν τις ξένες πρεσβείες της χώρας και μπορούν να φύγουν στο εξωτερικό.[2]
Μετά-κομμουνιστική κυβέρνηση Επεξεργασία
Παρά την σχετική πρόοδο σε θέματα σεβασμού αστικών και πολιτικών δικαιωμάτων,η επιρροή του Χότζα ήταν ακόμα νωπή στο τρόπο διακυβέρνησης της χώρας. Tα δικαιώματα των Αλβανών πολιτών ακόμα μαστίζονται από βία από την αστυνομία,περιορισμούς στην ελευθερία της έκφρασης και σε γενικότερο πλαίσιο σοβαρή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.[3] Το Μάρτιο του 1997 παραιτείται ο πρωθυπουργός Αλεξάντερ Μέξι.Τα πλήθη λεηλατούν στρατιωτικές βάσεις και το κοινοβούλιο κηρύσσει κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Το Κοινοβούλιο επανεκλέγει τη Σάλι Μπερίσα στη δεύτερη θητεία ως πρόεδρος με ψήφο 113-1. Η κυβέρνηση δεν ελέγχει τον Νότο και συμφωνεί σε μια κυβέρνηση συμφιλίωσης με κόμματα της αντιπολίτευσης. Το Δημοκρατικό κόμμα δίνει στους υποστηρικτές του όπλα. .[2] Ξεσπάει ο Αλβανικός εμφύλιος πόλεμος που διαρκεί μέχρι τον Αύγουστο του 1997.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Η πτώση της κομμουνιστικης δικτατορίας και των αγαλμάτων του Ενβέρ Χότζα». www.sfeva.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Chronology». Modern Albania (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 Avenue, Human Rights Watch | 350 Fifth· York, 34th Floor | New· t 1.212.290.4700, NY 10118-3299 USA | (1 Μαρτίου 1996). «Human Rights in Post-Communist Albania». Human Rights Watch (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2020.