Πύλη:Ορθοδοξία/Επιλεγμένη προσωπικότητα/Αρχείο

Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης Επεξεργασία

Ο Άγιος Νεκτάριος (1846-1920) είναι σύγχρονος άγιος της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Αναστάσιος Κεφαλάς και υπήρξε λαοφιλής ιεράρχης, ποιμενάρχης και παιδαγωγός στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα. Ο Άγιος Νεκτάριος επίσης θεωρείται και θαυματουργός διότι όπως λέγεται από τις λαϊκές παραδόσεις, πραγματοποίησε θαύματα ενώ βρισκόταν ακόμα εν ζωή.

Ο ίδιος αποτελεί έναν από τους λαοφιλέστερους σύγχρονους Αγίους της ορθόδοξης εκκλησίας. Έζησε σε μια ταραγμένη και δύσκολη εποχή της Ελληνικής ιστορίας η οποία περιείχε δύο Βαλκανικούς πολέμους, τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο καθώς και τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Σε μικρή ηλικία έζησε στην Κωνσταντινούπολη, γνωρίζοντας τη δύσκολη όψη της ζωής. Το 1876 εκάρη μοναχός στη Χίο, οπου δίδασκε σε σχολείο, ενώ ένα χρόνο αργότερα εισήλθε στον ιερό κλήρο. Ο ίδιος ανελίχθηκε σε επίσκοπος Πενταπόλεως Λιβύης, μετά από ανώτερες θεολογικές σπουδές, ενώ μετά την απομάκρυνσή του διετέλεσε και διευθυντής της Ριζαρείου σχολής. Επίσης επιτέλεσε σημαντικό συγγραφικό έργο, παρά τις αντιξοότητες της εποχής του, που αξιολογείται για την ορθοδοξία του και την βιβλική κατάρτισή του μέχρι σήμερα με αξιέπαινα σχόλια. Απεβίωσε το 1920 σε ηλικία 74 ετών.


Άγιος Λουκάς Συμφερουπόλεως Επεξεργασία

Ο Άγιος Λουκάς Συμφερουπόλεως και Κριμαίας (κοσμικό όνομα Валентин Феликсович Войно-Ясенецкий, Βαλεντίν Βόϊνο-Γιασενέτσκι) είναι άγιος της Ορθόδοξης Ουκρανικής Εκκλησίας. Ήταν Καθηγητής - Χειρούργος.

Γεννήθηκε το 1877 στο Κέρτς της Κριμαίας. Παντρεύτηκε τη νοσοκόμα Άννα Βασιλίγιεβνα με την οποία απέκτησαν 4 παιδιά. Σε ηλικία 38 ετών έχασε τη σύζυγό του από φυματίωση. Δεν ξαναπαντρεύτηκε, και επισκεπτόταν τον τάφο της συχνά όταν το επέτρεπαν οι συνθήκες της ταραχώδους ζωής του.

Το 1920 εξελέγη καθηγητής της ανατομίας και χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο της Τασκένδης. Σε όλη του τη ζωή ήταν από λίγο έως εξαιρετικά φτωχός, καθώς είτε ο μισθός του ήταν μικρός, είτε βρισκόταν στη φυλακή, είτε όταν του πρόσφεραν χρήματα για κάποια θεραπεία υποδείκνυε άλλα πρόσωπα και ζητούσε τα χρήματα να δοθούν απ' ευθείας σε αυτά.

Ο αρχιεπίσκοπος Λουκάς φέρεται από τους πιστούς να εμφάνισε πολλά πνευματικά χαρίσματα όσο ακόμα ζούσε. Υπάρχουν καταγεγραμμένες μαρτυρίες ασθενών, ότι έκανε ορθή διάγνωση της ασθένειάς τους με το που τους έβλεπε, ενώ άλλοι γιατροί που τους είχαν εξετάσει τους έβρισκαν υγιείς. Πολλοί έχουν επίσης δηλώσει ότι διαπίστωσαν ότι είχε διορατικό χάρισμα, κι άλλοι ότι τους θεράπευσε με την προσευχή του, ιδίως κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του που δεν έβλεπε πλέον για να χειρουργεί.

Πάπας Γρηγόριος Α΄ Επεξεργασία

 
O Όσιος Γρηγόριος Α', Πάπας Ρώμης

Ο Πάπας Γρηγόριος Α΄, ο επιλεγόμενος Μέγας (540-12 Μαρτίου 604) είναι ο Ποντίφηκας με τον οποίο ξεκινά η μεσαιωνική περίοδος της Δυτικής Εκκλησίας. Δεδομένου ότι μετά το θάνατό του αγιοποιήθηκε, αναφέρεται στην Καθολική εκκλησία και ως Άγιος Γρηγόριος ο Μέγας. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους μεγάλους διδασκάλους της Καθολικής Εκκλησίας και η μνήμη του τιμάται στις 3 Σεπτεμβρίου. Στην Ανατολή του δόθηκε η προσωνυμία Διάλογος, εξαιτίας ενός ομώνυμου έργου του. Η μνήμη του τιμάται στις 12 Μαρτίου.

Η εργογραφία του Γρηγορίου είναι πλούσια και χαρακτηρίζεται από την απλότητα του λόγου, τη σαφήνεια, τον καλό χειρισμό της γλώσσας και τη θεολογική εμβρίθεια. Η φήμη του ως εκκλησιαστικού Πατέρα στηρίζεται στις ιδέες που μετέδωσε στις μελέτες του για την πνευματική ζωή.


Γέρων Παΐσιος Επεξεργασία

Ο Γέρων Παΐσιος (κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης) είναι ένας από τους γνωστότερους μοναχούς που έζησαν κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Η φήμη του στους κύκλους της ορθοδοξίας είναι μεγάλη, ενώ πολλοί πιστεύουν ότι είναι θέμα χρόνου μέχρι η ορδόδοξη χριστιανική εκκλησία να τον ανακηρύξει σε άγιο.

Ο Γέρων Παΐσιος γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου το 1924. Ο πατέρας του ονομάζονταν Πρόδρομος και ήταν πρόεδρος των Φαράσων. Η μητέρα του ονομάζονταν Ευλαμπία. Ο Γέροντας είχε εννέα αδέλφια. Στις 7 Αυγούστου του 1924, μια εβδομάδα πριν οι Φαρασιώτες φύγουν για την Ελλάδα, ο Γέροντας βαφτίστηκε από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, ο οποίος επέμεινε και του έδωσε το δικό του όνομα «για να αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είχε πει.

Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος Επεξεργασία

 

Ο Αρχιεπίσκοπος Βορείου και Νοτίου Αμερικής Ιάκωβος (κατά κόσμον Δημήτριος Κουκούζης) είχε γεννηθεί στην Ίμβρο τον Ιούλιο του 1911 και σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Χάλκης και στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ.

Στα 1934 χειροτονήθηκε Διάκονος και πήρε το όνομα Ιάκωβος. Πέντε χρόνια (1934 - 1939) υπηρέτησε στη Μητρόπολη Δέρκων και το 1939 - 1940 στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής στο πλευρό του Αρχιεπίσκοπου Αθηναγόρα. Από το 1940 - 1942 ήταν καθηγητής της Θεολογικής Σχολής της Αρχιεπισκοπής της Αμερικής και από το 1942 - 1954 ήταν Προϊστάμενος του Καθεδρικού Ναού του Ευαγγελισμού της Βοστώνης.

Στα 1954 έγινε Επίσκοπος Μάλτας (Μελίτης). Το 1955 το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως τον διόρισε εκπρόσωπό του στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών στη Γενεύη. Στις αρχές του 1959 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας Βορείου και Νοτίου Αμερικής από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Η Ενθρόνιση έγινε την 1η Απριλίου του ίδιου χρόνου, στον καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος, στη Νέα Υόρκη.

Μελέτιος Μεταξάκης Επεξεργασία

Γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου του 1871 στο χωριό Παρσάς του Λασιθίου Κρήτης και το κοσμικό του όνομα ήταν Εμμανουήλ Μεταξάκης.

Σπούδασε στην Ιερατική Σχολή του Παναγίου Τάφου από το 1889 έως το 1891. Το 1891 ο Ηγούμενος της Μονής Βηθλεέμ και Αρχιεπίσκοπος Θαβωρίου Σπυρίδων τον χειροτόνησε Διάκονο και τον ονόμασε Μελέτιο. Συνέχισε τις σπουδές του στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στα Ιεροσόλυμα όταν η Σχολή επαναλειτούργησε το 1893. Αποφοίτησε το 1900 ως αριστούχος.

Το 1910 εξελέγη Μητροπολίτης Κιτίου της Κύπρου. Το 1918 διαδέχθηκε το Θεόκλητο Α' στη Μητρόπολη Αθηνών. Στις 25 Νοεμβρίου 1921 εξελέγη στον Οικουμενικό Θρόνο όπου παρέμεινε 17 μήνες. Στις 20 Μαΐου 1926 εξελέγη Πατριάρχης Αλεξανδρείας διαδεχόμενος το Φώτιο.

Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος Επεξεργασία

Ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος (Γιαννουλάτος) γεννήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1929 στον Πειραιά.

Παράλληλα με τις θεολογικές του σπουδές αναμείχθηκε με οργανώσεις ορθόδοξης νεολαίας. Το 1962 χειροτονήθηκε και αναχώρησε για ιεραποστολή στην Ουγκάντα. Εκεί έμαθε τις τοπικές διαλέκτους, αναγκάστηκε όμως να αποχωρήσει όταν προσβλήθηκε από μαλάρια.

Το 1972 έγινε καθηγητής Ιστορίας των Θρησκευμάτων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Διευθυντής του Τομέα Θρησκειολογίας και Κοινωνιολογίας και Κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η προσφορά του αναγνωρίστηκε σύντομα με τη χειροτονία του σε επίσκοπο Ανδρούσης. Έγινε επίσης γενικός διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το 1981, μετά την πλήρη αποκατάσταση της υγείας του, αναχώρησε και πάλι για την Αφρική, αυτή τη φορά ως Μητροπολίτης Ανατολικής Αφρικής. Η δικαιοδοσία του εκεί περιλάμβανε την Κένυα, την Ουγκάντα και την Τανζανία, όπου πραγματοποίησε τεράστιο έργο αναφορικά με τη λειτουργία της εκεί εκκλησίας.