Ροβέρτος Στιούαρτ, δούκας του Όλμπανυ
Ο Ροβέρτος Στιούαρτ, δούκας του Όλμπανυ (αγγλικά: Robert Stewart, Duke of Albany, 1340 - 3 Σεπτεμβρίου 1420) ήταν δεύτερος γιος Ροβέρτου Β' της Σκωτίας και της Ελισάβετ Μουρ. Ο Ροβέρτος Στιούαρτ ήταν αντιβασιλιάς της Σκωτίας με τρεις συνεχόμενους βασιλείς (Ροβέρτος Β', Ροβέρτος Γ' και Ιάκωβος Α'), είχε επιπλέον τους τίτλους του κόμη του Μεντέιθ, του κόμη του Φάιφ, του κόμη του Μπάκαν, του κόμη του Άθολ και τον νέο τίτλο του δούκα του Όλμπανυ (1398). Ο Ροβέρτος σαν δούκας του Όλμπανυ ήταν σκληρός πολιτικός και θεωρήθηκε υπεύθυνος για τον θάνατο του μεγαλύτερου ανιψιού του δούκα του Ρόθεσει και αδελφού του μελλοντικού βασιλιά Ιακώβου Α΄. Ο Ιάκωβος ήταν 18 χρόνια αιχμάλωτος των Άγγλων, την ίδια εποχή ο Ροβέρτος Στιούαρτ ήταν αντιβασιλιάς της Σκωτίας στο όνομα του βασιλιά, πέθανε (1420) και τον διαδέχθηκε ο γιος του Μέρντοχ Στιούαρτ που εκτελέστηκε για προδοσία όταν ο Ιάκωβος Α΄ επέστρεψε από την αιχμαλωσία (1425). Την εποχή που γεννήθηκε ήταν νόθος, νομιμοποιήθηκε από τον γάμο των γονέων του με παπική έγκριση (1349). Ο παππούς του ήταν ο Γουόλτερ Στιούαρτ, 6ος Υψηλός Στιούαρτ της Αγγλίας, ο πατέρας του ήταν ο πρώτος μονάρχης της Σκωτίας από τον Οίκο των Στιούαρτ και προπάππους του ήταν ο Ροβέρτος Α΄ της Σκωτίας ο θρυλικός νικητής στη μάχη του Μπάνοκμπερν.
.svg)
Δούκας του Όλμπανυ Επεξεργασία
Ο Ροβέρτος Στιούαρτ μεγάλωσε σε πολυμελή οικογένεια, ο μεγαλύτερος αδελφός του Τζων Στιούαρτ έγινε κόμης του Κάρικ (1368) και αργότερα στέφθηκε βασιλιάς ως Ροβέρτος Γ΄ της Σκωτίας. Παντρεύτηκε (1361) τη βαθύπλουτη Μαργαρίτα Γκράχαμ, κόμισσα του Μεντέιθ (1334 - 1380) σαν τέταρτος σύζυγος της, ο γάμος του έδωσε τους τίτλους του κόμη του Μεντέιθ και του κόμη του Φάιφ. Το ζεύγος απέκτησε τον Μέρντοχ Στιούαρτ (1362) που κληρονόμησε τους τίτλους και τα εδάφη του πατέρα του. Ο Ροβέρτος θεωρήθηκε υπεύθυνος για την κατασκευή του κάστρου του Ντουν, τα εδάφη γύρω από το κάστρο του παραχωρήθηκαν όταν έγινε κόμης του Μεντέιθ. Η οικοδόμηση του κάστρου ξεκίνησε σε απροσδιόριστο χρόνο και είχε ολοκληρωθεί τμηματικά το 1381 όταν εκδόθηκε ένα διάταγμα.[6]
Η Σκωτσέζικη πολιτική στα τέλη του 14ου αιώνα ήταν σε ακραίο βαθμό ασταθής και αιματηρή, ο δούκας του Όλμπανυ πέρασε τον περισσότερο χρόνο του στις προσπάθειες του να αποκτήσει τίτλους και εδάφη με βίαια μέσα.[7] Ο γιος του Μέρντοχ Στιούαρτ διορίστηκε δικαστής στα βόρεια του Φορθ (1389), πατέρας και γιος συνέχισαν έντονα τις προσπάθειες να διευρύνουν την περιουσία της οικογένειας με αποτέλεσμα αιματηρές συγκρούσεις με άλλα μέλη της αριστοκρατίας όπως ο Ντόναλντ μακ Ντόναλντ, 2ος λόρδος των Νήσων.[8] Την εποχή της βασιλείας του πατέρα του Ροβέρτου Β΄ ο Ροβέρτος Στιούαρτ και ο μεγαλύτερος αδελφός του λόρδος του Κάρικ ήταν αντιβασιλείς της Σκωτίας ενώ ο Όλμπανυ ήταν Υψηλός Καγκελάριος της Σκωτίας και έκανε μια σειρά από εκστρατείες και επιδρομές στην Αγγλία. Ο μεγαλύτερος αδελφός του κόμης του Κάρικ έμεινε ανάπηρος από δυστύχημα (1389) αλλά διαδέχθηκε την επόμενη χρονιά τον πατέρα του ως Ροβέρτος Γ΄. Η σοβαρή σωματική του ασθένεια τον ανάγκασε να μεταβιβάσει το μεγαλύτερο μέρος της εξουσίας του στον γιο και διάδοχο του Δαυίδ Στιούαρτ, δούκα του Ρόσεθει (1399). Ο Ροβέρτος ο οποίος είχε διοριστεί από το 1398 δούκας του Όλμπανυ απέκτησε πολύ πλούτο και περιουσία με αποτέλεσμα να ανεξαρτητοποιηθεί από τον ανιψιό του.
Θάνατος του δούκα του Ρόθεσει Επεξεργασία
Οι Άγγλοι σύντομα επιτέθηκαν στη Σκωτία και ξέσπασαν διαφωνίες ανάμεσα στους δούκες του Όλμπανυ και του Ρόθεσει. Ο κόμης του Ρόθεσει κατηγορήθηκε ότι σπατάλησε τεράστια ποσά από τα ταμεία των επαρχιών στις ανατολικές ακτές και ότι έκανε κατάσχεση στα έσοδα από την κενή επισκοπή του Αγίου Ανδρέα.[9] Ο Ρόθεσει βρέθηκε σε επαφή με τον θείο του Αλέξανδρο Στιούαρτ κόμη του Μπάκαν ο οποίος βρισκόταν υπό την εξουσία του Όλμπανυ στην κεντρική Σκωτία, όταν έληξε η υπολοχαγεία του (1402) ο Όλμπανυ έδρασε ταχύτατα. Ο κόμης του Ρόθεσει μετά τον θάνατο της μητέρας του Αναμπέλας Ντράμοντ συνελήφθη και φυλακίστηκε στο κάστρο του Όλμπανυ στο Φώλκλαντ, πέθανε εκεί τον Μάρτιο του 1402.[10] Ο πρόωρος θάνατος του Ρόσεθει χρεώθηκε στον Όλμπανυ και τον Ντάγκλας που έβλεπαν με μεγάλη ανησυχία την πιθανότητα να γίνει βασιλιάς. Ο Όλμπανυ κατηγορήθηκε και αθωώθηκε, το βασιλικό συμβούλιο αποφάσισε ότι ο νεαρός δούκας "με θεία πρόνοια έφυγε από τη ζωή για το καλό του βασιλείου".[11][12] Ο δούκας του Όλμπανυ αν και αθωώθηκε από τις κατηγορίες οι υποψίες για την ενοχή του παρέμειναν μέχρι το τέλος, ο μικρότερος αδελφός του κόμη του Ρόθεσει που έγινε βασιλιάς σαν Ιάκωβος Α΄ της Σκωτίας ήταν πάντοτε καχύποπτος απέναντι του. Ο ιστορικός Τζον Ντέμπρέττ (1752 - 1822) σχετικά με το θέμα της ενοχής του δούκα του Όλμπανυ έγραψε (1805)
"Ο Ροβέρτος, δούκας του Όλμπανυ που απέκτησε ολόκληρη την κυβέρνηση του βασιλείου από τον αδελφό του δολοφόνησε τον ανιψιό του δούκα του Ρόθεσει με τη φιλοδοξία να κερδίσει το στέμμα η οικογένεια του."[13]. Μετά τον θάνατο του Ρόθεσει ο Ροβέρτος Γ΄ άρχισε να φοβάται και για τον μικρότερο γιο του Ιάκωβο και αποφάσισε να τον φυγαδεύσει για την ασφάλεια του, ο Ντέμπρέττ συνεχίζει γράφοντας :
"Για να μην έχει και ο δεύτερος γιος του Ιάκωβος την ίδια τύχη με τον Ρόθεσει τον έστειλε σε ηλικία εννέα ετών στη Γαλλία αλλά αναγκάστηκε να αποσυρθεί στις Αγγλικές ακτές, συνελήφθη από τους Άγγλους και φυλακίστηκε 18 χρόνια. Ο Ροβέρτος Γ΄ όταν έμαθε τα δυσάρεστα νέα για την τύχη του μικρότερου γιου του πέθανε από τη λύπη του (1406)".[14]
Αντιβασιλιάς της Σκωτίας Επεξεργασία
Ο δούκας του Όλμπανυ μετά τον θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του Ροβέρτου Γ΄ κυβέρνησε στη Σκωτία σαν αντιβασιλιάς την ίδια εποχή που ο ανιψιός του Ιάκωβος ήταν αιχμάλωτος των Άγγλων, δεν πλήρωσε τίποτε από τα λύτρα που ζητούσαν οι Άγγλοι για την απελευθέρωση του με στόχο να κρατήσει ο ίδιος την εξουσία. Ο πολιτικός θρίαμβος του δούκα του Όλμπανυ δεν έλυσε τις διαφορές που είχε με τα υπόλοιπα μέλη της αριστοκρατίας ιδιαίτερα τον Ντόναλντ Μακ Ντόναλντ 2ο λόρδο των Νήσων ο οποίος το 1411 οδήγησε τον στρατό του σε ανοιχτή σύγκρουση με τους Στιούαρτ. Η σύγκρουση ξεκίνησε όταν ο δούκας του Όλμπανυ προσπάθησε να εξασφαλίσει την κομητεία του Ρος στον δεύτερο γιο του Ιωάννη παρά τις διεκδικήσεις του δεύτερου γιου του Ιωάννη.[15] Στη μάχη του Χάρλαου που ακολούθησε στις 24 Ιουλίου 1411 προήλθαν μεγάλες απώλειες και από τις δυο πλευρές αλλά ο Μακ Ντόναλντ δραπέτευσε επιτρέποντας στους Στιούαρτ να εξασφαλίσουν στρατηγική νίκη.[16] Ο στρατός των Στιούαρτ ήταν υπό την ηγεσία του ανιψιού του Όλμπανυ Αλέξανδρου Στιούαρτ, κόμη του Μαρ που ήταν αργότερα επικεφαλής των ευγενών που καταδίκασαν τον γιο του δούκα του Όλμπανυ Μέρντοχ Στιούαρτ και δυο από τους γιους του για προδοσία εξολοθρεύοντας την οικογένεια του.
Οικογένεια Επεξεργασία
Ο δούκας του Όλμπανυ παντρεύτηκε δυο φορές, την πρώτη φορά παντρεύτηκε τη Μαργαρίτα Γκράχαμ, κόμισσα του Μεντέιθ μια πλούσια χήρα την οποία παντρεύτηκε σαν τέταρτη σύζυγο του. Τα δικαιώματα της συζύγου του στις κομητείες του Μεντέιθ και του Φάιφ του επέτρεψε να αποκτήσει μετά τον γάμο του τους τίτλους, το ζεύγος απέκτησε :
- Λαίδη Τζάνετ Στιούαρτ
- Λαίδη Μαρία Στιούαρτ
- Λαίδη Μαργαρίτα Στιούαρτ
- Λαίδη Ιωάννα Στιούαρτ
- Λαίδη Βεατρίκη Στιούαρτ
- Λαίδη Ίζομπελ Στιούαρτ
- Μέρντοχ Στιούαρτ
- Λαίδη Μάρτζερυ Στιούαρτ
Η Μαργαρίτα πέθανε το 1380 και ο Όλμπανυ παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο του τη Μυριέλλα Κιθ με την οποία απέκτησε :
- Ιωάννης Στιούαρτ, 2ος κόμης του Μπάκαν, πολέμησε εναντίον των Γάλλων κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου στον οποίο γνώρισε μεγάλες διακρίσεις και έπεσε στη μάχη του Βερνέιγ (17 Αυγούστου 1424)
- Ροβέρτος Στιούαρτ, κόμης του Ρος
- Λαίδη Ελισάβετ Στιούαρτ
Απόγονοι Επεξεργασία
Ο δούκας του Όλμπανυ πέθανε (1420) στο κάστρο του Στέρλινγκ και τάφηκε στο αβαείο του Ντανφέρμλιν, τον διαδέχθηκε ο γιος του Μέρντοχ Στιούαρτ, αλλά η εξουσία του δεν κράτησε για πολύ. Ο εξόριστος βασιλιάς της Σκωτίας Ιάκωβος Α΄ μετά από αιχμαλωσία 18 ετών επέστρεψε στη Σκωτία (1425) και εκτέλεσε τον Μέρντοχ και δύο γιούς του για προδοσία.[17][18] Ο μοναδικός από τους απογόνους του που επέζησε ο νεώτερος γιος του Μέρντοχ Ιάκωβος Μορ Στιούαρτ που μετά από μια σύντομη επανάσταση εναντίον του βασιλιά δραπέτευσε στην Ιρλανδία και παρέμεινε μέχρι τον θάνατο του (1429). Ο δισέγγονος του Ιάκωβος "Μπέγκ" Στιούαρτ δέχτηκε συγχώρηση από τον βασιλιά και επέστρεψε στη Σκωτία, οι απόγονοι του καταγράφονται από τον Σερ Γουόλτερ Σκοτ στους Θρύλους του Μόντροουζ.[19] Ο συγγραφέας Νάιτζελ Τράντερ (1909 - 2000) στην Τριλογία των Στιούαρτ καλύπτει την περίοδο που ο Όλμπανυ ήταν σημαντική ιστορική φυσιογνωμία στη Σκωτία.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Peerage.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10211.htm#i102101. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 p10211.htm#i102101. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Fawcett, Richard (1994). Scottish Architecture from the accession of the Stuarts to the Reformation, 1371–1560. Architectural History of Scotland. Edinburgh University Press.
- ↑ Roberts, John L., p.16, Feuds, Forays and Febellions: History of the Highland Clans 1475-1625
- ↑ Roberts, John L., p.16, Feuds, Forays and Febellions: History of the Highland Clans 1475-1625
- ↑ Boardman, David Stewart, duke of Rothesay, ODNB
- ↑ Grant in Jones et al., The New Cambridge Medieval History, p. 362
- ↑ Barrell, Medieval Scotland. p. 149
- ↑ Records of the Parliaments of Scotland to 1707, 14 may 1402, Edinburgh.
- ↑ Debrett, John, p.233, The peerage of England, Scotland, and Ireland, London (1805) Retrieved November 2010
- ↑ Debrett, John, p.233, The peerage of England, Scotland, and Ireland, London (1805) Retrieved November 2010
- ↑ Mackie, p.96
- ↑ Skene, William Forbes (1837), The Highlanders of Scotland: Their Origin, History, and Antiquities, J. Murray, pp. 73–4
- ↑ Roberts, John L., p.16, Feuds, Forays and Febellions: History of the Highland Clans 1475-1625
- ↑ https://books.google.gr/books?id=QFkI3G31HTMC&pg=PA197&dq=robert+stewart+duke+of+albany&hl=en&ei=ApvqTP2iApDtOZ21zK8K&sa=X&oi=book_result&ct=result&redir_esc=y#v=onepage&q=robert%20stewart%20duke%20of%20albany&f=false
- ↑ http://freepages.genealogy.rootsweb.ancestry.com/~rykbrown/annat.htm
Πηγές Επεξεργασία
- Debrett, John, p.233, The peerage of England, Scotland, and Ireland, London (1805) Retrieved November 2010
- Mackie, J. D., A History of Scotland, Penguin Books, London (1964).
- McAndrew, Bruce A., Scotland's Historic Heraldry Retrieved November 2010
- Roberts, John L., p.16, Feuds, Forays and Febellions: History of the Highland Clans 1475-1625 Retrieved November 2010