Ρόμελου Λουκάκου

Βέλγος ποδοσφαιριστής
(Ανακατεύθυνση από Ρομέλου Λουκάκου)

Ο Ρόμελου Μέναμα Λουκάκου Μπολινγκόλι (Romelu Menama Lukaku Bolingoli, γεννήθηκε 13 Μαΐου 1993) είναι Βέλγος ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίζεται ως επιθετικός στην ιταλική Ρόμα, δανεικός από την αγγλική Τσέλσι και είναι κάτοχος του ρεκόρ διεθνών τερμάτων της Εθνικής Βελγίου.[2]

Ρόμελου Λουκάκου

Με το Βέλγιο το 2018
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης13 Μαΐου 1993 (1993-05-13) (30 ετών)
Τόπος γέννησηςΑμβέρσα, Βέλγιο
Ύψος1,90 μ.[1]
ΘέσηΕπιθετικός
Πληροφορίες συλλόγου
Ομάδα Ρόμα
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
2009–2011Άντερλεχτ73(33)
2011–2014Τσέλσι10(0)
2012–2013Γουέστ Μπρομ35(17)
2013–2014Έβερτον31(15)
2014–2017Έβερτον110(53)
2017–2019Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ66(28)
2019–2021Ίντερ72(47)
2021–Τσέλσι26(8)
2022–2023Ίντερ25(10)
2023–Ρόμα23(10)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
2010–Βέλγιο113(83)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα και έχουν ανανεωθεί έως 2 Μαρτίου 2024.

† Συμμετοχές (Γκολ).

‡ Οι συμμετοχές και τα γκολ στις εθνικές ομάδες έχουν ανανεωθεί έως 19 Νοεμβρίου 2023.

Καριέρα σε συλλόγους Επεξεργασία

Γεννήθηκε στις 13 Μαΐου του 1993 στην πόλη Αμβέρσα στο Βέλγιο. Ξεκίνησε την καριέρα του από μια τοπική ομάδα στην Αμβέρσα, τη Ρούπελ Μπουμ. Αναδείχθηκε το ταλέντο του όταν ανακαλύφθηκε από τους σκάουτερ της Λιρς και εντάχθηκε στην ακαδημία τους από το 2004 έως το 2006, σκοράροντας 121 γκολ σε 68 παιχνίδια.

Μετά τον υποβιβασμό της Λιρς από την Πρώτη Κατηγορία του Βελγίου, η Άντερλεχτ αγόρασε 13 παίκτες από τις ακαδημίες στα μέσα της σεζόν του 2006, ένας από τους οποίους ήταν και ο Λουκάκου. Έπαιξε τρία χρόνια ως παίκτης της ομάδας των νέων με την Άντερλεχτ, σκοράροντας 131 γκολ σε 93 παιχνίδια. Μόλις έγινε 16 ετών υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο με την Άντερλεχτ. Λίγες μέρες μετά έκανε την πρώτη του συμμετοχή σαν επαγγελματίας. Τις επόμενες σεζόν αρχίζει να καθιερώνεται στη βασική ενδεκάδα της ομάδας. Καταφέρνει να διακριθεί και να σκοράρει 19 γκολ την πρώτη του ολόκληρη σεζόν ως επαγγελματίας. Οι εμφανίσεις του ήταν τέτοιες που κέρδισε το βραβείο του περισσότερα υποσχόμενου νέου παίκτη στο Βέλγιο το 2009.[3][4]

Την επόμενη σεζόν σκοράρει 20 γκολ και προσελκύει λόγω της ηλικίας και του σωματότυπου του το ενδιαφέρον της Τσέλσι. Την πρώτη του σεζόν έκανε 12 συμμετοχές χωρίς να σκοράρει με την ομάδα. Η επόμενη σεζόν ήταν καλή για τον Λουκάκου, ως δανεικός στην Γουέστ Μπρόμιτς. Ξεκινάει την επόμενη σεζόν στην Τσέλσι, αλλά τελικά την τελευταία μέρα παραχωρείται στην Έβερτον ως δανεικός, κάνοντας μια εξαιρετική σεζόν και εξασφαλίζοντας με την ομάδα την έξοδο στο Γιουρόπα Λιγκ. Την επόμενη σεζόν η Έβερτον τον αποκτά από την Τσέλσι. Ο Λουκάκου σκόραρε σε σταθερά καλό ρυθμό τις επόμενες σεζόν: μετά από δέκα γκολ στην Πρέμιερ Λιγκ σε 36 εμφανίσεις τη σεζόν 2014–15, ακολούθησαν 18 γκολ σε 37 αγώνες τη σεζόν 2015–16 και 25 γκολ σε 37 αγώνες τη σεζόν 2016–17. Εκείνη τη χρονιά κατέλαβε τη δεύτερη θέση στη λίστα των κορυφαίων σκόρερ πίσω από τον Χάρι Κέιν.

Για τη σεζόν 2017–18, ο Βέλγος μετακόμισε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όπου έλαβε πενταετές συμβόλαιο και έγινε ένας από τους πιο ακριβούς παίκτες στον κόσμο με μεταγραφικό κόστος περίπου 85 εκατομμυρίων ευρώ. Ήταν ο πιο παραγωγικός επιθετικός με 36 γκολ σε 51 παιχνίδια. Ο Λουκάκου συχνά αγωνιζόταν ως ο μοναδικός κεντρικός επιθετικός. Σημείωσε τα 16 από τα 27 γκολ του την πρώτη του σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ για τους μετέπειτα δευτεραθλητές, ενώ σε πέντε νικηφόρους αγώνες πρωταθλήματος, ο Λουκάκου συμμετείχε σε νικηφόρα γκολ. Στο Κύπελλο Αγγλίας, ο επιθετικός σημείωσε και τα δύο γκολ εναντίον της Χάντερσφιλντ στην πορεία μέχρι τον τελικό, που όμως δεν ήταν επιτυχής. Ο Λουκάκου ήταν επίσης ο αδιαμφισβήτητος σκόρερ στο Τσάμπιονς Λιγκ και, ως ο πρώτος σκόρερ του συλλόγου (πέτυχε τέσσερα τέρματα στη φάση των ομίλων), εξασφάλισε ότι την πρόκριση στον όμιλο, χωρίς όμως ανάλογη συνέχεια.[5] Η σεζόν 2018–19 ξεκίνησε μάλλον άσχημα για τη Γιουνάιτεντ και τους παίκτες της, έχασαν δύο από τα πέντε πρώτα παιχνίδια πρωταθλήματος, αλλά ο Λουκάκου ήταν και πάλι καθοριστικός στις νίκες εναντίον της Μπέρνλι (και τα δύο γκολ) και εναντίον της Γουότφορντ (άνοιγμα γκολ, τελικό σκορ 2–1). Ακολούθησε ένα σερί 12 αγώνων χωρίς γκολ για τον επιθετικό, το οποίο περιελάμβανε και το Τσάμπιονς Λιγκ. Η κακή πορεία του συνεχίστηκε και το δεύτερο μισό του πρωταθλήματος και η επιθυμία του ναμεταγραφεί στην Ιταλία προκάλεσε δυσαρέσκεια στους ιθύνοντες του συλλόγου.[6]

Για τη σεζόν 2019–20, ο Λουκάκου μετακόμισε στην Ίντερ, όπου υπέγραψε συμβόλαιο έως τον Ιούνιο του 2024.[7] Στην Ιταλία έγινε αμέσως σημαντικός εκτελεστής και σε 51 αγώνες την πρώτη σεζόν σημείωσε 40 γκολ. Η Ίντερ αποκλείστηκε με την ομάδα στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, στη συνέχεια πέρασε στον τελικό του Γιουροπα Λιγκ, όπου έχασε με 2–3 από τη Σεβίλλη. Σε αυτή τη διοργάνωση, ο Λουκάκου συμμετείχε σε τουλάχιστον ένα γκολ σε κάθε παιχνίδι και στη νίκη 5–0 επί της Σαχτάρ Ντόνετσκ στον ημιτελικό σημείωσε ακόμη και δύο γκολ και είχε μια ασίστ. Στο πρωτάθλημα, σημείωσε έξι φορές από δύο γκολ. Με έναν βαθμό πίσω από τη Γιουβέντους. Την επόμενη σεζόν 2020–21, ο Λουκάκου επιβεβαίωσε τη φόρμα του και σκόραρε ξανά 40 φορές, αυτή τη φορά σε μόλις 44 επίσημα παιχνίδια. Η Ίντερ τελείωσε τη σεζόν στην πρώτη θέση του πίνακα και έγινε πρωταθλήτρια Ιταλίας για πρώτη φορά από το 2010. Ο Λουκάκου αναδείχθηκε καλύτερος παίκτης της σεζόν 2020-21 για τα επιτεύγματά του.[8][9]

Ο Βέλγος επέστρεψε στην Τσέλσι για τη σεζόν 2021–22 με πενταετές συμβόλαιο. Με κόστος μεταγραφής περίπου 115 εκατομμυρίων ευρώ, ο Λουκάκου έγινε η έβδομη πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία του ποδοσφαίρου μέχρι σήμερα.[10] Σε 18 ανταγωνιστικά παιχνίδια μέχρι την αλλαγή της χρονιάς, ο Λουκάκου σημείωσε επτά γκολ και έδωσε δύο ασίστ, χωρίς όμως αυτά να τον κάνουν τον πιο αποτελεσματικό παίκτη της ομάδας. Ο Βέλγος αντιμετώπισε προβλήματα στη σχέση του με τον προπονητή οφειλόμενα σε ζητήματα τακτικής και δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Στο Κύπελλο Αγγλίας, από τη φάση των "16", σκόραρε δύο γκολ για να εξασφαλίσει την πρόκριση στον τελικό που δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα απέναντι στη Λίβερπουλ. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων της FIFA, ο επιθετικός σημείωσε το μοναδικό γκολ του αγώνα εναντίον της Αλ Χιλάλ και σκόραρε επίσης μία φορά στον νικηφόρο τελικό απέναντι στην Παλμέιρας. Κέρδισε αυτόν τον τίτλο για πρώτη φορά στην καριέρα του. Για τη σεζόν 2022–23, ο Λουκάκου επέστρεψε στην Ίντερ με συμβόλαιο δανεισμού ενός έτους. Λόγω ενός μακροχρόνιου τραυματισμού στο μηρό, χρησιμοποιήθηκε μόνο οκτώ φορές (δύο γκολ, μία ασίστ) μέχρι το διάλειμμα της περιόδου λόγω του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2022.

Το χρονικό διάστημα 27 Νοεμβρίου 2014 έως 26 Οκτωβρίου 2023 σκόραρε σε 14 συνεχείς αγώνες του στο Γιουρόπα Λιγκ, ρεκόρ κόσμου για τη μεγαλύτερη σειρά σκοραρίσματος σε μία μόνο διεθνή διοργάνωση συλλόγων (λαμβάνοντας υπόψη όλες τις ηπείρους).[11]

Εθνική ομάδα Επεξεργασία

Ο Λουκάκου ήταν μέλος της ομάδας κάτω των 21 ετών του Βελγίου και σημείωσε ένα γκολ στο ντεμπούτο του εναντίον της Σλοβενίας. Στις 24 Φεβρουαρίου 2010, έγινε διεθνής για πρώτη φορά στην ομάδα των ανδρών του Βελγίου για ένα φιλικό με την Κροατία. Στις 17 Νοεμβρίου 2010, σκόραρε τα δύο πρώτα διεθνή γκολ του σε ένα φιλικό με αντίπαλο τη Ρωσίας.[12] Έχει αγωνιστεί με το Βέλγιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2014, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 2016, στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2018 και σε αυτό του 2022.[13] Στη διοργάνωση του 2018 ήταν τρίτος σκόρερ με τέσσερα γκολ με το Βέλγιο να κατακτά την υψηλότερη θέση στην ιστορία του (τρίτη).[14] Ήταν μέλος της ομάδας του Βελγίου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2021, σημείωσε τέσσερα γκολ και η ομάδα του απέτυχε στους προημιτελικούς απέναντι στην μελλοντική πρωταθλήτρια Ευρώπης Ιταλία. Ο ίδιος ήταν μέλος της καλύτερης ομάδας της διοργάνωσης.[15] Είναι κάτοχος του ρεκόρ διεθνών τερμάτων της χώρας του με 75.[16]

Στατιστική με εθνική ομάδα Επεξεργασία

Εθνική ομάδα Έτος Αγώνες Γκολ
Βέλγιο 2010 8 2
2011 5 0
2012 5 1
2013 8 2
2014 11 6
2015 5 0
2016 14 11
2017 9 9
2018 14 14
2019 5 7
2020 5 5
2021 12 11
2022 3 0
2023 9 15
Σύνολα 113 83
  • Ενημέρωση μέχρι 19 Νοεμβρίου 2023

Τίτλοι Επεξεργασία

Άντερλεχτ

  • Πρωτάθλημα Βελγίου: 2009–10

Ίντερ Μιλάνου

  • Πρωτάθλημα Ιταλίας: 2020–21
  • Κύπελλο Ιταλίας: 2022–23
  • Σούπερ Κύπελλο Ιταλίας: 2022

Τσέλσι

  • Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων FIFA: 2021

Ατομικές διακρίσεις

  • IFFHS Καλύτερος διεθνής σκόρερ στον κόσμο: 2020
  • Ebony Shoe : 2011
  • PFA Ομάδα της Χρονιάς της Πρέμιερ Λιγκ: 2016–17
  • Χάλκινο Μποτάκι Παγκοσμίου Κυπέλλου FIFA: 2018
  • Hall of Fame ιταλικού ποδοσφαίρου: 2019
  • Διεθνές Βραβείο Τζιατσίντο Φακέτι: 2020
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα UEFA Ομάδα του Τουρνουά: 2021
  • Παίκτης της σεζόν UEFA Γιουρόπα Λιγκ: 2019–20
  • Πρώτος σκόρερ του UEFA Nations League: 2020–21
  • Σέριε Α πολυτιμότερος παίκτης: 2020–21
  • Σέριε Α Ομάδα της Χρονιάς: 2020–21
  • Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς Σέριε Α: 2021
  • Καλύτερο Βέλγος ποδοσφαιριστής στο εξωτερικό: 2020, 2021

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. «Romelu Lukaku: Overview». Premier League. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2017. 
  2. «Goalscoring for Belgium National Team». Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2023. 
  3. «Origi awarded Promising Talent honour». Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2023. 
  4. «Romelu Lukaku est officiellement Diable Rouge». Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2023. 
  5. «Season performance review: Romelu Lukaku». Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2023. 
  6. «Romelu Lukaku leaked Man United players' speed data in 2019 to prove he wasn't slow». Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2023. 
  7. «ROMELU LUKAKU SIGNS FOR INTER». Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2023. 
  8. «THE MVPS OF THE 2020/2021 SEASON: ROMELU LUKAKU BEST OVERALL». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2021. 
  9. «Gran Galà del Calcio 2021: trionfano Lukaku e Girelli! Scopri tutti gli altri premiati». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  10. «Rückkehr als Rekord-Transfer perfekt: Lukaku stürmt wieder für Chelsea». Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2023. 
  11. «WORLD RECORDS». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2023. 
  12. «Romelu Menama Lukaku Bolingoli - Century of International Appearances». Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2023. 
  13. «REVEALED: EVERY WORLD CUP 2018 SQUAD - FINAL 23-MAN LISTS». Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2018. 
  14. «Luka Modric wins World Cup Golden Ball; Mbappe and Courtois also honoured». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2023. 
  15. UEFA.com (13 Ιουλίου 2021). «UEFA EURO 2020 Team of the Tournament revealed». UEFA.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2021. 
  16. «International Goals: Players with 30 or More Goals». Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία