Βικιπαίδεια

Ρουπέν Γ΄ της Αρμενίας

πρίγκιπας της Αρμενίας

Ο Ρουπέν Γ΄ της Αρμενίας ή Ρουμπέν Γ΄ της Αρμενίας (αρμεν. Ռուբեն Գ‎‎ 1145 - 6 Μαΐου 1187) μέλος του Οίκου των Ρουπενιδών ήταν ο 9ος Πρίγκιπας του Αρμενικού βασιλείου της Κιλικίας ή "κύριος των βουνών του Ταύρου" (1175 - 1187).[11][12][13][14] Έμεινε σταθερά φιλικός με τους Σταυροφόρους, ήταν δίκαιος και καλός ηγεμόνας και ίδρυσε πολλά ευαγή ιδρύματα στην επικράτειά του.[15]

Ρουπέν Γ΄
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1145[1]
Drazark monastery[2]
Θάνατος6  Μαΐου 1187[2] ή 1187[1] ή 1186[3]
Drazark monastery[4][5][6]
Τόπος ταφήςDrazark monastery[4][6][7]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης[4][8][3]
πολιτικός[8]
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙσαβέλλα του Τορόν
ΤέκναΑλίκη της Αρμενίας[6][2]
Φιλίππα της Αρμενίας[6][2]
ΓονείςΣτέφανος[6][3][2]
ΑδέλφιαΛέων Β΄ της Αρμενίας
ΟικογένειαΟίκος των Ρουπενιδών[4][6][7]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΚατάλογος μοναρχών του Αρμενικού βασιλείου της Κιλικίας[9][10][2]
Θυρεός
δεδομένα

Βιογραφία Επεξεργασία

Ο Ρουπέν Γ΄ ήταν ο πρωτότοκος γιος του Στεφάνου της Αρμενίας, τρίτου γιου του Λέων Α΄ της Αρμενίας και της Ρίτας, κόρης του Σαμπάντ κυρίου του Μπαρμπαρόν.[16] Ο πατέρας του καθώς πήγαινε προσκεκλημένος σε δείπνο του Ανδρονίκου Ευφορβινού, Ρωμαίου κυβερνήτη της Κιλικίας, δολοφονήθηκε (7 Φεβρουαρίου 1165).[17][18][19] Ο Ρουπέν Γ΄ και ο μικρότερος αδελφός του Λέων Β΄ της Αρμενίας ζούσαν στο κάστρο του θείου τους Μπακουράν κυρίου του Μπαμπερόν που προστάτευε την διάβαση από τις Κιλίκιες Πύλες στον Ταύρο.[20] Όταν ο θείος του Μλεχ της Αρμενίας, 8ος πρίγκιπας της Αρμενίας και τέταρτος γιος του Λέοντα Α΄ φονεύθηκε από ευγενείς του κύκλου του, ο Ρουπέν Γ΄ ανέλαβε την εξουσία (1175).[21][22] Ήταν φιλικός με τους Σταυροφόρους, συμμάχησε με τον Φίλιππο Α΄ της Φλάνδρας και τον Βοημούνδο Γ΄ της Αντιόχειας στην ατυχή πολιορκία του Χαρένκ.[23] Ο Βαχράμ της Έδεσσας στο "Έμμετρο Χρονικό της Μικράς Αρμενίας" γράφει :[24]

"Ήταν εξαίρετος πρίγκιπας, ευγενής και συμπονετικός. Κυβέρνησε την περιοχή πολύ καλά και εγκωμιάστηκε από όλους".

Τον Ιούνιο του 1180 ο Σαλαντίν και ο Σουλτάνος του Ικονίου Κιλίτζ Αρσλάν Β΄ συναντήθηκαν στον ποταμό Σάντσα και συμμάχησαν[25]. Έπειτα, με το πρόσχημα ότι ο Ρουπέν Γ΄ κακομεταχειριζόταν τους Τουρκομάνους της περιοχής του έκαναν μία σύντομη και επιτυχή εκστρατεία εναντίον του, ο Ρουπέν Γ΄ συνήψε το ίδιο έτος ειρήνη με τον σουλτάνο του Ικονίου.[26][27] Την ίδια εποχή πολλοί ευγενείς από το Πριγκιπάτο της Αντιόχειας που μισούσαν την Σιβύλλα τρίτη σύζυγο του Βοημούνδου Γ΄ δραπέτευσαν στην αυλή του Ρουπέν.[28] Στις αρχές του 1181 ο Ρουπέν Γ΄ έκανε προσκύνημα στην Ιερουσαλήμ και εκεί νυμφεύτηκε την Ισαβέλλα του Τορόν, κόρη του Χάμφρεϊ Γ΄ του Τορόν και της Στεφανίας του Μιλλί.[29] Στα τέλη του 1182 ο Ισαάκιος Κομνηνός της Κύπρου Βυζαντινός κυβερνήτης της Κιλικίας εξεγέρθηκε εναντίον του Ανδρονίκου Α΄ Κομνηνού και ζήτησε τη βοήθεια του Βοημούνδου Γ΄ εναντίον του Ρουπέν, ο Βοημούνδος έστειλε στρατό στην Ταρσό.[30] Ο Βοημούνδος Γ΄ πρόδωσε τον Ισαάκιο, τον αιχμαλώτισε και τον παρέδωσε στον Ρουπέν Γ΄, τελικά ο Ισαάκιος εξαγόρασε την ελευθερία του από τους Ναΐτες Ιππότες.[31]

Αιχμαλωσία και παραίτηση Επεξεργασία

Ο Χετούμ Γ΄ του Λαμπρόν (του αντίπαλου Οίκου των Χετουμιδών) συμμάχησε με τον Βοημούνδο Γ΄ εναντίον του Ρουπέν Γ΄ (1183).[32] Ο πρίγκιπας της Αντιόχειας τον κάλεσε δήθεν για συμφιλίωση με τον Χετούμ Γ΄, αλλά οι δύο τους τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν.[33] Ο νεότερος αδελφός τού Ρουπέν Γ΄ Λέων Β΄ της Αρμενίας αφού κατέλαβε τις κτήσεις των Χετουμιδών, επιτέθηκε στην Αντιόχεια. Ο Ρουπέν Γ΄ ελευθερώθηκε έναντι με ένα τεράστιο ποσό λύτρων, τα Άδανα και η Μοψουεστία παραδόθηκαν επίσης στην Αντιόχεια.[34] Ο Λέων Β΄ όταν ελευθερώθηκε ο αδελφός του ανακατέλαβε τις δύο πόλεις.[35] Ο Βοημούνδος Γ΄ έκανε μερικές επιδρομές, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.[36] Ο Ρουπέν Γ΄ παραιτήθηκε υπέρ του μικρότερου αδελφού του Λέων, αποσύρθηκε στο μοναστήρι του Ντραζάρκ όπου και πέθανε.[37] Ο Βαχράμ της Έδεσσας στο "Έμμετρο Χρονικό" γράφει :[38]

"Όταν επέστρεψε ο Ρουπέν Γ΄ στη χώρα του ήταν ευγενικός και συγκαταβατικός με όλους πριν αποβιώσει, όρισε διάδοχο τον Λέοντα Β΄. Του έδωσε κανόνες για η διακυβέρνηση και του εμπιστεύθηκε τις κόρες του, με την εντολή να μην παντρευτούν ξένο. Δεν ήθελε οι Αρμένιοι να κυβερνούνται από τυράννους."

Οικογένεια Επεξεργασία

Με την σύζυγο του Ισαβέλλα του Τορόν (1182), κόρη του Χάμφρεϋ Γ΄ του Τορόν απέκτησε :

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Library of Congress Authorities. Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. id.loc.gov/authorities/names/n2001057039.html. Ανακτήθηκε στις 15  Ιουλίου 2019.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Ανακτήθηκε στις 15  Ιουλίου 2019.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Ανακτήθηκε στις 15  Ιουλίου 2019.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Ανακτήθηκε στις 15  Ιουλίου 2019.
  5. ↑ Ανακτήθηκε στις 15  Ιουλίου 2019.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 Ανακτήθηκε στις 15  Ιουλίου 2019.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Ανακτήθηκε στις 15  Ιουλίου 2019.
  8. ↑ 8,0 8,1 Ανακτήθηκε στις 15  Ιουλίου 2019.
  9. ↑ Ανακτήθηκε στις 15  Ιουλίου 2019.
  10. ↑ Ανακτήθηκε στις 15  Ιουλίου 2019.
  11. ↑ Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
  12. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  13. ↑ Cawley, Charles (2009-04-01), Lords of the Mountains, Kings of (Cilician) Armenia (Family of Rupen)
  14. ↑ Gibb, Sir Hamilton A. R. The Rise of Saladin, 1169–1189.
  15. ↑ Vahan M. Kurkjian (2005-04-05). "A History of Armenia"
  16. ↑ Cawley, Charles (2009-04-01), Lords of the Mountains, Kings of (Cilician) Armenia (Family of Rupen)
  17. ↑ Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
  18. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  19. ↑ Cawley, Charles (2009-04-01), Lords of the Mountains, Kings of (Cilician) Armenia (Family of Rupen)
  20. ↑ Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
  21. ↑ Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
  22. ↑ Cawley, Charles (2009-04-01), Lords of the Mountains, Kings of (Cilician) Armenia (Family of Rupen)
  23. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  24. ↑ Vahram (2008-09-10). "Chronicle"
  25. ↑ Gibb, Sir Hamilton A. R. The Rise of Saladin, 1169–1189.
  26. ↑ Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
  27. ↑ Gibb, Sir Hamilton A. R. The Rise of Saladin, 1169–1189.
  28. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  29. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  30. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  31. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  32. ↑ Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
  33. ↑ Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
  34. ↑ Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
  35. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  36. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  37. ↑ Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
  38. ↑ Vahram (2008-09-10). "Chronicle"
  39. ↑ Cawley, Charles (2009-04-01), Lords of the Mountains, Kings of (Cilician) Armenia (Family of Rupen)
  40. ↑ Cawley, Charles (2009-04-01), Lords of the Mountains, Kings of (Cilician) Armenia (Family of Rupen)

Πηγές Επεξεργασία

  • Gibb, Sir Hamilton A. R.: The Rise of Saladin, 1169–1189 (in: Setton, Kenneth M. (General Editor) – Baldwin, Marshall W. (Editor): A History of the Crusades – Volume I: The First Hundred Years; The University of Wisconsin Press, 1969, Madison, Milwaukee, and London; ISBN 978-0-299-04834-1)
  • Ghazarian, Jacob G: The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393); RoutledgeCurzon (Taylor & Francis Group), 2000, Abingdon.
  • Runciman, Steven: A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187; Cambridge University Press, 1988, Cambridge.
  • Τα Χρονικά του Σεμπάντ του Κοντόσταυλου

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Ρουπέν Γ΄ της Αρμενίας
Γέννηση: 1145 Θάνατος: 6 Μαΐου 1187
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Μλεχ της Αρμενίας 		Πρίγκιπας του Αρμενικού βασιλείου της Κιλικίας
 
1175 - 1187 		Διάδοχος
Λέων Β΄
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ρουπέν_Γ΄_της_Αρμενίας&oldid=10325708"