Σέξτος Ταρκύνιος
Ο Σέξτος Ταρκύνιος ήταν ο τρίτος και μικρότερος γιος του τελευταίου βασιλιά της Ρώμης Ταρκύνιου του Υπερήφανου και της Τύλλιας της νεότερης. Ο Τίτος Λίβιος και ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς τον καταγράφουν σαν τον μεγαλύτερο γιο του.[1] Σύμφωνα με την Ρωμαϊκή μυθολογία ο Βιασμός της Λουκρητίας από τον Σέξτο στάθηκε αιτία να ανατραπεί το Ρωμαϊκό Βασίλειο και να ιδρυθεί η Ρωμαϊκή Δημοκρατία. Δεν είναι γνωστά πολλά γεγονότα για την ζωή του Σέξτου, έχουν επισκιαστεί όλα από τις βάρβαρες πράξεις του. Το πιθανότερο είναι να ήταν μικρότερος γιος του βασιλιά, το "Σέξτος" μεταφράζεται "Έκτος", είχε δύο μεγαλύτερους αδελφούς και άλλους τρεις που πέθαναν σε βρεφική ηλικία. Η οικογένεια του ήταν Ετρούσκοι με καταγωγή από την βασιλική οικογένεια Βακχιάδαι της Κορίνθου. Ο Ταρκύνιος ο Υπερήφανος ήθελε να καταλάβει την Γάβια, έστειλε με τέχνασμα τον γιο του Σέξτο να παραστήσει με απάτη ότι κακοποιήθηκε από τον πατέρα του και αναζητά προστασία. Οι απατημένοι κάτοικοι τον έκαναν βασιλιά της πόλης, τότε δολοφόνησε όλους τους αντίπαλους του πατέρα του και τον κάλεσε να καταλάβει την πόλη.[2] Ο Ταρκύνιος ο Υπερήφανος πολιορκούσε την Αρδέα, μια πόλη που κατείχαν οι προ-Ελληνικής καταγωγής Ρούτουλοι.
| Σέξτος Ταρκύνιος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Sex.Tarquinius (Λατινικά) |
| Γέννηση | 6ος αιώνας π.Χ. |
| Θάνατος | 512 π.Χ. Γάβια |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ρωμαίος πολιτικός Ρωμαίος στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ταρκύνιος ο Υπερήφανος και Τύλλια η νεώτερη |
| Αδέλφια | Αρρούν Ταρκύνιος Τίτος Ταρκύνιος Ταρκυνία του Τούσκουλου |
| Οικογένεια | Δυναστεία Ταρκύνιου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιασμός της Λουκρητίας Επεξεργασία
Η πόλη δεν μπορούσε να αλωθεί με την βία, ακολούθησε συμπόσιο όλης της βασιλικής οικογένειας έξω από τα τείχη της πόλης. Ο Σέξτος, οι αδελφοί του και ο ξάδελφος τους Λεύκιος Ταρκύνιος Κολλατίνος λογομάχησαν σχετικά με την ηθικότητα των συζύγων τους και αποφάσισαν να πάνε με τα άρματα τους στα σπίτια τους να τις βρουν. Στην έρευνα που ακολούθησε μόνο η γυναίκα του Λεύκιου Ταρκύνιου Κολλατίνου Λουκρητία βρέθηκε πιστή με τις οικιακές εργασίες, οι υπόλοιπες ετοιμαζόντουσαν για έξοδο. Ο Σέξτος ζήλεψε την πίστη και την ομορφιά της Λουκρητίας και αποφάσισε να εκδικηθεί, σε λίγες μέρες την επισκέφτηκε σπίτι της και η Λουκρητία τον υποδέχθηκε θερμά σαν πρίγκιπα και ξάδελφο του συζύγου της. Ο Σέξτος την έριξε στο κρεβάτι και της ζήτησε να την βιάσει εκείνη αρνήθηκε, στην συνέχεια την απείλησε ότι θα την σκοτώσει και θα βάλει δίπλα της έναν γυμνό υπηρέτη, η Λουκρητία δέχτηκε ταπεινωτικά τον βιασμό για να μην ντροπιάσει τον πατέρα της. Η Λουκρητία κατόπιν κάλεσε τον σύζυγο και τον πατέρα της, τους εξήγησε την τραγική ιστορία και κατόπιν αυτοκτόνησε παρά τις προσπάθειες τους να την εμποδίσουν. Ο Σέξτος Ταρκύνιος δραπέτευσε στην Γάβια όπου είχε διατελέσει βασιλιάς αλλά οι κάτοικοι θυμήθηκαν τις αθλιότητες σε βάρος τους και τον σκότωσαν.[3] Ο σύζυγος της, ο πατέρας της Σπούριος Λουκρήτιος Τρικιπτίνος και ο ξάδελφος της Λεύκιος Ιούνιος Βρούτος κάλεσαν τον λαό της Ρώμης σε εξέγερση εναντίον της βασιλικής δυναστείας διαλαλώντας τις πράξεις του γιου του βασιλιά. Ο Ταρκύνιος ο Υπερήφανος ανατράπηκε μαζί του και η βασιλεία στην Ρώμη, ανακυρήχθηκε η Ρωμαϊκή Δημοκρατία με πρώτους Υπάτους τον πατέρα και τον ξάδελφο της Λουκρητίας.
Τέχνη Επεξεργασία
Η τραγική ιστορία του Σέξτου Ταρκύνιου και της Λουκρητίας εμφανίζεται στους παρακάτω πίνακες ζωγραφικής :
- "Ταρκύνιος και Λουκρητία", Τιτσιάνο (1571)
- "Λουκρητία", Ρέμπραντ (1664) [4]
- "Ταρκύνιος και Λουκρητία", Τιντορέττο (1578) [5]
- "Βιασμός της Λουκρητίας", Γιόος φαν Κλέφε (1520-1525) [6]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Roman Antiquities Book 4.69
- ↑ Roman Antiquities Book 4.69
- ↑ Livy, Ab urbe condita, 1.60
- ↑ https://www.nga.gov/collection/art-object-page.83.html
- ↑ https://www.artic.edu/artworks/64920/tarquin-and-lucretia
- ↑ https://en.wikipedia.org/wiki/File:The_death_of_Lucretia.jpg
Πηγές Επεξεργασία
- Livy Ab urbe condita (From the Founding of the City) 1.53, 58
- Livy Ab urbe condita Book 2