Σίμων ο Θασσί
Ο Σίμων ο Θασσί [1] ή Σίμων ο Μακκαβαίος από την Ασμοναϊκή δυναστεία ήταν ένας από τους γιους του Ματταθία του Ασμοναίου. Υπήρξε για πολλά χρόνια υπαρχηγός του αδελφού του Ιωνάθαν[2] [3][4] [5]. Ύστερα από την σύλληψη και την δολοφονία του τελευταίου από τον στρατηγό Διόδοτο, προστάτη του ανήλικου βασιλιά Αντίοχου ΣΤ΄ ανέλαβε την ηγεσία της Ιουδαίας [6].
| Σίμων ο Θασσί | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 2ος αιώνας π.Χ. |
| Θάνατος | 135 π.Χ. Ιεριχώ |
| Τόπος ταφής | Modiin |
| Χώρα πολιτογράφησης | Hasmonean Kingdom |
| Θρησκεία | Ιουδαϊσμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός ηγέτης ιερέας |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ιωάννης Υρκανός |
| Γονείς | Ματταθίας |
| Αδέλφια | Ιούδας Μακκαβαίος Ιωνάθαν Απφούς Ιωάννης Γαδδί Ελεάζαρ Αβαράν |
| Οικογένεια | Ασμοναϊκή δυναστεία |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αρχιερέας του Ισραήλ (142 π.Χ.–135 π.Χ.) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Ιουδαία γίνεται ανεξάρτητη
ΕπεξεργασίαΟ Διόδοτος είχε στασιάσει εναντίον του βασιλιά Δημητρίου ΙΙ. Ο Σίμων συμμάχησε με Δημήτριο II. Ο τελευταίος τον ανακήρυξε αρχιερέα [7] τον απάλλαξε από την πληρωμή φόρου [8]και απέσυρε την σελευκιδική φρουρά από την Άκρα[9] (143/2 π.Χ.). Έτσι η Ιουδαία έγινε πραγματικά ανεξάρτητη [10].
Η σύνοδος της Ιερουσαλήμ
Επεξεργασία
Το τρίτο έτος της διακυβέρνησης του (140 π.Χ.) ο Σίμων συγκάλεσε στην Ιερουσαλήμ μεγάλη σύνοδο «ιερέων, λαϊκών,αξιωματούχων και πρεσβυτέρων» η οποία τον εξέλεξε δια νόμου αρχιερέα του Ναού και παραχώρησε στον οίκο των Ασμοναίων το αρχιερατικό αξίωμα «έως του ανάστηναι προφήτην πιστόν», δηλαδή μέχρι να εμφανιστεί στον μέλλον ένας επιδιαιτητής μεταξύ των δυο οίκων (των Σαδωκιτών από τους οποίους κατάγονταν μέχρι τότε ο αρχιερέας, και των νέων κατόχων του αξιώματος Ασμοναίων). Όσοι αμφισβητούσαν την απόφαση αυτή θα τιμωρούνταν αυστηρά [11] [12].
Οι σχέσεις του Σίμωνα με τους Σελευκίδες βασιλείς
ΕπεξεργασίαΟ Διόδοτος εκτέλεσε τον Αντίοχο VI και ανήλθε στην εξουσία με το όνομα Τρύφων[13], λαμβάνοντας τον τίτλο του «αυτοκράτορα». Το γεγονός αυτό ήταν πρωτοφανές στα χρονικά των ελληνιστικών βασιλείων(142/1 π.Χ.) [10]. Ο Δημήτριος II αιχμαλωτίστηκε λίγο αργότερα όταν απέτυχε η εκστρατεία του(141-139 π.Χ.) εναντίον των Πάρθων (139 π.Χ.) [14]. Διάδοχος του έγινε ο νεότερος αδελφός του Αντίοχος VII ο επονομαζόμενος Σιδήτης (από την Σίδη της Κιλικίας) ο οποίος παντρεύτηκε την σύζυγο του αιχμάλωτου αδελφού του Κλεοπάτρα Θέα(138 π.Χ.)[15].
Ο Αντίοχος Ζ΄, που αναζητούσε εναγωνίως συμμάχους ήρθε σε συμφωνία με τον Σίμωνα επικυρώνοντας τα προνόμια του. Ο Σίμων έσπευσε να ενισχύσει τον Αντίοχο ο όποιος πολιορκούσε την οχυρή πόλη Δώρα της Φοινίκης όπου είχε καταφύγει ο αντίπαλος του Τρύφων (138 π.Χ.) [16][17].
Κατά την διάρκεια της πολιορκίας ο Αντίοχος VII ζήτησε από τον σύμμαχο του ανταλλάγματα για την επικύρωση των προνομίων που είχε λάβει. Ο Σίμων όφειλε ή να εγκαταλείψει τις πόλεις που είχε καταλάβει και να πληρώνει φόρο για τις κτήσεις του εκτός των ορίων της Ιουδαίας ή να τον αποζημιώσει πληρώνοντας του 1.000 τάλαντα. Ο Σίμων όμως του προσέφερε μόνο 100 τάλαντα για τα Γάδαρα και την Ιόππη και η διαφωνία τους κατέληξε σε ένοπλη σύρραξη. Έτσι όμως ο πολιορκημένος Τρύφων κατάφερε να διαφύγει με πλοίο στην Ορθωσία. [18].
Ο Αντίοχος Ζ΄ έσπευσε να τον καταδιώξει. Ο Τρύφων κατέληξε στην πατρίδα του Απάμεια όπου αυτοκτόνησε (137 π.Χ.) [15] [19]. Ταυτόχρονα όμως ο στρατηγός του Αντίοχου, Κενδεβαίος οχύρωσε την Χεβρώνα της Ιδουμαίας και έκανε επιδρομές στα ιουδαϊκά εδάφη [20]. Ηττήθηκε όμως σε αποφασιστική μάχη από τους γιους του Σίμωνα Ιούδα και Ιωάννη και υποχώρησε στην Άζωτο [21] [22] [23] .
Ο Αντίοχος Ζ΄, διαβλέποντας την ίδια περίπου εποχή το ενδιαφέρον της Ρώμης για τον «δήμο και τον αρχιερέα των Ιουδαίων», αποφάσισε να ακολουθήσει μια πιο μετριοπαθή τακτική, τερματίζοντας τις εχθροπραξίες (137 π.Χ.) [24].
Το τέλος του Σίμωνα
ΕπεξεργασίαΗ καιροσκοπική του στάση αποδείχθηκε σωστή. Λίγα χρόνια αργότερα (Φεβρουάριος 134 π.Χ.) ο γαμπρός του Σίμωνος, Πτολεμαίος γιος του Αβούβου, που φιλοδοξούσε να γίνει αρχιερέας (με την συνενοχή ίσως του Αντίοχου Ζ΄), δολοφόνησε, στην Ιεριχώ με δόλο τον Ιουδαίο ηγέτη μαζί με τους γιους του Ιούδα και Ματταθία[25][26] [22].
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Η Παλαιά Διαθήκη . Τόμος Γ΄.ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Α΄.(2.3).σελ.220
- ↑ Η Παλαιά Διαθήκη . Τόμος Γ΄.ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Α΄.(9.63-65).σελ.259
- ↑ Библиотека Руслана Хазарзара. Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας.Βιβλίο ΙΓ.Ι.5.[27]-[28]
- ↑ Η Παλαιά Διαθήκη . Τόμος Γ΄.ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Α΄.(10.79-83).σελ.266-267
- ↑ Библиотека Руслана Хазарзара. Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας.Βιβλίο ΙΓ.ΙV.4.[91]-[92]
- ↑ Библиотека Руслана Хазарзара.Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας.Βιβλίο ΙΓ.VI.6.[209]
- ↑ Η Παλαιά Διαθήκη . Τόμος Γ΄.ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Α΄.(13.36).σελ.280-281
- ↑ Η Παλαιά Διαθήκη . Τόμος Γ΄.ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Α΄.(13.37).σελ.281
- ↑ Η Παλαιά Διαθήκη . Τόμος Γ΄.ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Α΄.(13.50-51).σελ.282
- ↑ 10,0 10,1 Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Τόμος Ε΄ Ελληνιστικοί Χρόνοι. Δημήτριος Β΄ Νικάτωρ, Διόδοτος Τρύφων και οι Ιουδαίοι (145-142/1 π.Χ.).σελ.178
- ↑ Η Παλαιά Διαθήκη . Τόμος Γ΄.ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Α΄.(14.27-49).σελ.284-286
- ↑ Hersel Shanks Η περιπέτεια των χειρογράφων της Νεκρής θάλασσας. Κεφάλαιο 2. Το ιστορικό πλαισιο των Χειρογράφων του ΦΡΑΝΚ ΜΟΥΡ ΚΡΟΣ. σελ.99-100
- ↑ Η Παλαιά Διαθήκη . Τόμος Γ΄.ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Α΄.(13.31-32).σελ.280
- ↑ Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Τόμος Ε΄ Ελληνιστικοί Χρόνοι. Εκστρατεία του Δημητρίου Β΄ εναντίον των Πάρθων (141-139 π.Χ.).σελ.178-179
- ↑ 15,0 15,1 Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Τόμος Ε΄ Ελληνιστικοί Χρόνοι. Ανατροπή του Τρύφωνος. Αντίοχος Ζ΄Σιδήτης (138/7 π.Χ.).σελ.179
- ↑ Библиотека Руслана Хазарзара.Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας.Βιβλίο ΙΓ.VII.2.[223]
- ↑ Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Τόμος Ε΄ Ελληνιστικοί Χρόνοι. Νέα περιπλοκή του ιουδαϊκού ζητήματος (138-131 π.Χ.).σελ.179
- ↑ Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Τόμος Ε΄ Ελληνιστικοί Χρόνοι. Νέα περιπλοκή του ιουδαϊκού ζητήματος (138-131 π.Χ.).σελ.179-180
- ↑ Библиотека Руслана Хазарзара.Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας.Βιβλίο ΙΓ.VII.2.[224]
- ↑ Η Παλαιά Διαθήκη . Τόμος Γ΄.ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Α΄.(15.38-41).σελ.290
- ↑ Η Παλαιά Διαθήκη . Τόμος Γ΄.ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Α΄.(16.1-10).σελ.290-291
- ↑ 22,0 22,1 Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Τόμος Ε΄ Ελληνιστικοί Χρόνοι. Νέα περιπλοκή του ιουδαϊκού ζητήματος (138-131 π.Χ.).σελ.180
- ↑ Библиотека Руслана Хазарзара.Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας.Βιβλίο ΙΓ.VII.3.[225]-[227]
- ↑ Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Τόμος Ε΄ Ελληνιστικοί Χρόνοι. Νέα περιπλοκή του ιουδαϊκού ζητήματος (138-131 π.Χ.).σελ.180
- ↑ Η Παλαιά Διαθήκη. Τόμος Γ΄. ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Α΄.(16.11-17). σελ.291-292
- ↑ Hersel Shanks Η περιπέτεια των χειρογράφων της Νεκρής θάλασσας. Κεφάλαιο 2. Το ιστορικό πλαίσιο των Χειρογράφων του ΦΡΑΝΚ ΜΟΥΡ ΚΡΟΣ. σελ.96
Πηγές
Επεξεργασία- Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Τόμος Ε΄ Ελληνιστικοί Χρόνοι. Εκδοτική Αθηνών. 1979
- Η Παλαιά Διαθήκη . Τόμος Γ΄.ΕΣΔΡΑΣ Α΄Β΄-ΝΕΕΜΙΑΣ-ΤΩΒΙΤ-ΙΟΥΔΙΘ-ΕΣΘΗΡ-ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Α΄Β΄Γ΄ -ΨΑΛΜΟΙ υπό Ι.Θ.Κολιτσάρα. Εκδόσεις Αδελφότητος Θεολόγων η «Ζωή» 1997
- Hersel Shanks Η περιπέτεια των χειρογράφων της Νεκρής θάλασσας Ενάλιος 1997
- Библиотека Руслана Хазарзара.Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας.Josephus Flavius.Antiquitas Judaeorum. Graece (ed. B. Niese).Flavius Josephus. Flavii Iosephi opera. B. Niese. Berlin. Weidmann. 1892 Liber XIII
| Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Simon Thassi της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |