Ο Σαΐτ Φαΐκ Αμπασιγιανίκ (τουρκικά: Sait Faik Abasıyanık, Ανταπαζάρι, 18 Νοεμβρίου 1906 - 11 Μαΐου 1954) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Τούρκους συγγραφείς διηγημάτων και ποίησης.

Σαΐτ Φαΐκ Αμπασιγιανίκ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Sait Faik Abasıyanık (Τουρκικά)
Γέννηση23  Νοεμβρίου 1906[1][2][3]
Ανταπαζαρί[1]
Θάνατος11  Μαΐου 1954[1][2][3]
Κωνσταντινούπολη[1]
Αιτία θανάτουκίρρωση
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Ζιντζιρλικουγιού
Χώρα πολιτογράφησηςΤουρκία[1]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσατουρκικά[1]
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
τουρκικά[4][1]
ΣπουδέςΣχολή Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης
Istanbul High School
Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ
Bursa Erkek Lisesi
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής
μυθιστοριογράφος[1]
συγγραφέας
σεναριογράφος
διηγηματογράφος[1]
Αξιοσημείωτο έργοValley of Violets
Περίοδος ακμής1934
Οικογένεια
ΓονείςMehmet Faik Abasıyanık και Makbule Abasıyanık
ΣυγγενείςAhmet Faik Abasıyanık (θείος)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Έλαβε την εκπαίδευσή του στο διεθνώς φημισμένο λύκειο Ιστανμπούλ Ερκέκ Λισεσί. Το 1928 γράφτηκε στο τμήμα Τουρκολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, αλλά υπό την πίεση του πατέρα του έφυγε στην Ελβετία το 1930 για να σπουδάσει οικονομικά. Άφησε τις σπουδές και πήγε για τρία χρόνια στη Γκρενόμπλ της Γαλλίας, εμπειρία που είχε βαθύ αντίκτυπο στην τέχνη και τον χαρακτήρα του. Μετά την επιστροφή του στην Τουρκία δίδαξε Τούρκικα στο Αρμενικό Σχολείο για Ορφανά Halıcıoğlu, ενώ προσπάθησε να εκπληρώσει και την επιθυμία του πατέρα του να ανοίξει επιχειρήσεις αλλά απέτυχε. Μετά το 1934 αφοσίωσε τη ζωή του στη συγγραφή. Δημιούργησε μια δική του νέα γλώσσα και έφερε νέα πνοή στην Τουρκική διηγηματογραφία με τις σκληρές αλλά ανθρωπιστικές προσωπογραφίες εργατών, παιδιών, ανέργων, φτωχών. Μείζον θέμα στα έργα του ήταν η θάλασσα και περνούσε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στο Μπουργάζ Αντά (ένα από τα Πριγκιπόννησα στη Θάλασσα του Μαρμαρά). Ήταν τιμητικό μέλος της Διεθνούς Κοινότητας Μαρκ Τουέιν του Σεντ Λούις στο Μισσούρι.

Ο Σαΐτ Φαΐκ κληροδότησε την περιουσία του στο Σχολείο Darüşşafaka για ορφανά. Το ίδρυμα Σαΐτ Φαΐκ διευθύνεται ακόμη από το Σχολείο Darüşşafaka, το οποίο διατηρεί το σπίτι του στο Μπουργάζ ως Μουσείο Σαΐτ Φαΐκ και από το 1954 απονέμει το ετήσιο Λογοτεχνικό Βραβείο Σαΐτ Φαΐκ για την καλύτερη συλλογή διηγημάτων. Το πρώτο Λογοτεχνικό Βραβείο Σαΐτ Φαΐκ πήγε στο "Gazoz Ağacı" του Σαμπαχαττίν Κουντρέτ Ακσάλ. Το βραβείο έχει μεγάλο κύρος και έχει δοθεί μέχρι σήμερα σε μερικούς από τους καλύτερους Τούρκους συγγραφείς όπως οι Πινάρ Κίουρ, Τομρίς Ουγιάρ και άλλους.

Εργογραφία Επεξεργασία

 
Sait Faik Abasıyanık Museum in Burgazada (2009)

Διηγήματα Επεξεργασία

  • Semaver 1936,
  • Sarnıç 1939,
  • Şahmerdan 1940,
  • Lüzumsuz Adam 1948,
  • Mahalle Kahvesi 1950,
  • Havada Bulut 1951,
  • Kumpanya 1951,
  • Havuz Başı 1952,
  • Son Kuşlar ,
  • Alemdağ'da Var Bir Yılan 1953,
  • Az Şekerli 1954

Μυθιστορήματα Επεξεργασία

  • Bir Takım Insanlar 1944,
  • Kayıp Aranıyor 1953

Ποίηση Επεξεργασία

  • Şimdi Sevişme Vakti 1953

Παραπομπές Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία