Σαλέ (Μαρόκο)
Η πόλη Σαλέ ( αραβικά: سلا ) βρίσκεται στο βορειοδυτικό Μαρόκο, στη δεξιά όχθη του ποταμού Μπου Ρεγκρέγκ απέναντι από την πρωτεύουσα Ραμπάτ. Ιδρύθηκε το 1030 περίπου από τους αραβόφωνους Βέρβερους, τους Μπανού Ιφράν,[1] ενώ αργότερα έγινε καταφύγιο για τους πειρατές του 17ου αιώνα ως ανεξάρτητη δημοκρατία πριν ενσωματωθεί στο Μαρόκο.
| Σαλέ | ||
|---|---|---|
 | ||
| ||
  Σαλέ | ||
| Χώρα | Μαρόκο | |
| Διοικητική υπαγωγή | Salé Prefecture | |
| Υψόμετρο | 116 μέτρα | |
| Πληθυσμός | 850.403 (2014) | |
| Ταχ. κωδ. | 11000 | |
| Ζώνη ώρας | ώρα Κεντρικής Ευρώπης | |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | |
 Σχετικά πολυμέσα | ||
Το όνομα της πόλης μεταγράφεται μερικές φορές ως Salli ή Sallee. Η Εθνική Οδός 6 τη συνδέει με τις πόλεις Φεζ και Μεκνές στα ανατολικά και η N1 με τη Κενίτρα στα βορειοανατολικά. Καταγράφηκε πληθυσμός 890.403 στην απογραφή του Μαρόκου το 2014.
Ιστορία Επεξεργασία
Οι Φοίνικες δημιούργησαν έναν οικισμό που ονομαζόταν Σάλα,[2][3] που αργότερα ήταν η τοποθεσία μιας ρωμαϊκής αποικίας, Sala Colonia, στη νότια πλευρά των εκβολών του Μπου Ρεγκρέγκ.[4]
Μερικές φορές συγχέεται με τη Σαλέ, στην απέναντι βόρεια όχθη. Η Σαλέ ιδρύθηκε περίπου το 1030 από τους αραβόφωνους Βέρβερους[5] που προφανώς καλλιέργησαν το μύθο ότι το όνομα προήλθε από αυτό του Σαλάχ, γιου του Χαμ, που ήταν γιος του Νώε.[6]
Η βερβερική δυναστεία Μπανού Ιφράν ξεκίνησε την κατασκευή τζαμιού την εποχή που ιδρύθηκε η πόλη.[7] Το σημερινό Μεγάλο Τζαμί της Σαλέ χτίστηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του 12ου αιώνα του Αλμοάδη σουλτάνου Αμπού Γιακούμπ Γιουσούφ,[8] αν και δεν ολοκληρώθηκε έως το 1196.[9] Κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα, η Ραμπάτ ήταν γνωστή ως Νέα Σαλλε, ή Salé la neuve (στα γαλλικά), καθώς επεκτάθηκε πέρα από τα αρχαία τείχη της πόλης για να συμπεριλάβει το Chellah, το οποίο είχε γίνει οχυρωμένη βασιλική νεκρόπολη υπό την κυριαρχία του γιου του Αμπού Γιακούμπ Γιουσούφ, Αμπού Γιουσούφ Γιακούμπ αλ-Μανσούρ.[10]
Τον Σεπτέμβριο του 1260, το Σαλέ δέχθηκε επιδρομή και καταλήφθηκε από πολεμιστές που στάλθηκαν σε στόλο πλοίων από τον βασιλιά Αλφόνσο Ι' της Καστίλης.[11][12] Μετά τη νίκη της δυναστείας των Μαρινίδων, το ιστορικό Bab el-Mrissa κατασκευάστηκε από τον Σουλτάνο Abu Yusuf Yaqub ibn Abd Al-Haqq και παραμένει ως ορόσημο της πόλης.[13]
Πολιτισμός Επεξεργασία
Η Σαλέ έπαιξε έναν πλούσιο και σημαντικό ρόλο στην ιστορία του Μαρόκου. Οι πρώτες διαδηλώσεις για ανεξαρτησία ενάντια στους Γάλλους, για παράδειγμα, ξεκίνησαν στην πόλη Σαλέ. Πολλοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι, υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων και βασιλικοί σύμβουλοι του Μαρόκου προέρχονται από τη Σαλέ. [ <span title="This claim needs references to reliable sources. (April 2014)">απαιτείται αναφορά</span> ]
Υποδιαιρέσεις Επεξεργασία
Ο νομός χωρίζεται διοικητικά στα ακόλουθα:
| Ονομα | Γεωγραφικός κωδικός | Τύπος | Νοικοκυριά | Πληθυσμός (2014) | Ξένοι κάτοικοι | Μαροκινοί | Σημειώσεις |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Bab Lamrissa | 441.01.03. | Διαμέρισμα | 44636 | 174936 | 668 | 174266 | |
| Μπετάνα | 441.01.05. | Διαμέρισμα | 22360 | 95291 | 386 | 94905 | |
| Hssaine | 441.01.06. | Διαμέρισμα | 51858 | 214540 | 470 | 214070 | |
| Layayda | 441.01.07. | Διαμέρισμα | 33522 | 153361 | 163 | 153198 | |
| Sidi Bouknadel | 441.01.08. | Δήμος | 4955 | 25255 | 9 | 25246 | |
| Tabriquet | 441.01.09. | Διαμέρισμα | 61101 | 252277 | 629 | 251648 | |
| Σουλ | 441.03.01. | Αγροτική κοινότητα | 3925 | 19915 | 6 | 19909 | στον κύκλο των προαστίων της Σαλέ |
| Ameur | 441.03.05. | Αγροτική κοινότητα | 8983 | 46590 | 16 | 46574 | στον κύκλο των προαστίων της Σαλέ |
H σύγχρονη πόλη Επεξεργασία
Πρόσφατες εξελίξεις, συμπεριλαμβανομένης της νέας γέφυρας που συνδέει τη Σαλέ με την πρωτεύουσα Ραμπάτ, του νέου τραμ Ραμπάτ-Σαλέ, της μαρίνας και της παράκτιας ανάπτυξης καταδεικνύουν τις κυβερνητικές επενδύσεις που έχουν γίνει. Ιδιωτικές εταιρείες ανάπτυξης όπως η Emaar Properties επενδύουν επίσης στην περιοχή. Η υψηλή ανεργία αποτελούσε σοβαρό ζήτημα για την περιοχή της Σαλέ, με τα πολλά εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας που βρίσκονται σε αυτήν την περιοχή να είναι η μόνη πραγματική πηγή εργασίας. Πρόσφατα όμως η ανάπτυξη επεκτείνεται σε άλλους τομείς όπως τα διεθνή τηλεφωνικά κέντρα, τα ηλεκτρονικά και πρόσφατα άνοιξε ένα νέο τεχνολογικό πάρκο, το οποίο είχε ως πρότυπο την επιτυχία του κέντρου τεχνολογίας της Καζαμπλάνκα.
Η παροχή νερού και η αποχέτευση λυμάτων στη Σαλέ ήταν προβληματική, με τις φτωχότερες και παράνομες μονάδες στέγασης να παρουσιάζουν τα υψηλότερα κόστη και τις περισσότερες ελλείψεις.[14] Μεγάλο μέρος της πόλης βασίζονταν σε κοινόχρηστους αγωγούς, οι οποίοι συχνά έκλειναν, στερώντας ορισμένες γειτονιές από ασφαλές πόσιμο νερό για μεγάλες χρονικές περιόδους. Παρ 'όλα αυτά, η Σαλέ τα πήγε καλύτερα από άλλες περιοχές στην ενδοχώρα του Μαρόκου, όπου η λειψυδρία ήταν ακόμη πιο έντονη Έγιναν βελτιωτικά έργα από την κυβέρνηση, τις τοπικές επιχειρήσεις και τις εταιρείες υδροδότησης της Regie de distribusi d'Eau & d'Electricite de Rabat-Salé (REDAL) και από το 2010 η κατάσταση έχει βελτιωθεί δραστικά.[15]
Αθλητισμός Επεξεργασία
Τον Δεκέμβριο του 2017, η ομάδα AS Salé έγινε πρωταθλήτρια του μπάσκετ στην Αφρική. Ήταν το πρώτο παναφρικανικό κύπελλο στην ιστορία του συλλόγου.
Συγκοινωνίες Επεξεργασία
Αεροπορικές Επεξεργασία
Το κύριο αεροδρόμιο της Σαλέ είναι το αεροδρόμιο Ραμπάτ-Σαλέ, το οποίο βρίσκεται στη Σαλέ και εξυπηρετεί επίσης την πρωτεύουσα του Μαρόκου Ραμπάτ.
Τρένα Επεξεργασία
Η Σαλέ εξυπηρετείται από δύο κύριους σιδηροδρομικούς σταθμούς που διαχειρίζεται η εθνική σιδηροδρομική υπηρεσία, το ONCF . Αυτοί οι σταθμοί είναι Salé-Tabriquet και Salé-Ville .
Το Salé-Ville είναι ο κύριος σταθμός μεταξύ των πόλεων, από τον οποίο τρένα τρέχουν νότια προς Ραμπάτ, Καζαμπλάνκα, Μαρακές και Ελ Τζαντίντα, βόρεια προς Τανγκερ, και ανατολικά προς Μεκνές, Φεζ, Τάζα και Ούτζντα.
Τραμ Επεξεργασία
Το τραμ Ραμπάτ-Σαλέ είναι ένα σύστημα τραμ, που τέθηκε σε λειτουργία στις 23 Μαΐου 2011 στις μαροκινές πόλεις Ραμπάτ και Σαλέ. Το δίκτυο έχει δύο γραμμές συνολικού μήκους 19 χιλιομέτρων και 31 στάσεις. Διαχειριστής του τραμ είναι η εταιρία από Veolia Transdev, ενώ τα οχήματα είναι της εταιρίας Alstom Citadis.
Αδελφοποιήσεις Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ J. D. Fage (1 Φεβρουαρίου 1979). The Cambridge History of Africa. Cambridge University Press. σελ. 663. ISBN 978-0-521-21592-3.
- ↑ Glenn Markoe (2000). Phoenicians. University of California Press. σελ. 188. ISBN 978-0-520-22614-2.
- ↑ Anna Gallina Zevi· Rita Turchetti (2004). Méditerranée occidentale antique: les échanges. Atti del seminario (Marsiglia, 14-15 maggio 2004). Ediz. francese, italiana e spagnola. Rubbettino Editore. σελ. 224. ISBN 978-88-498-1116-2.
- ↑ Kenneth L. Brown (1 Ιανουαρίου 1976). People of Salé: Tradition and Change in a Moroccan City, 1830-1930. Manchester University Press. σελ. 1. ISBN 978-0-7190-0623-4.
- ↑ M. Elfasi· Ivan Hrbek (1988). Africa from the Seventh to the Eleventh Century. UNESCO. σελ. 339. ISBN 978-92-3-101709-4.
- ↑ Jāmiʻat Muḥammad al-Khāmis. Kullīyat al-Ādāb wa-al-ʻUlūm al-Insānīyah· Kullīyat al-Ādāb wa-al-ʻUlūm al-Insānīyah (1969). Hespéris tamuda. 10–13. Editions techniques nord-africaines. σελ. 92.
- ↑ وزارة الأوقاف و الشؤون الإسلامية. Islam-maroc.gov.ma (στα Arabic). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2011.
- ↑ Trudy Ring· Noelle Watson (5 Μαρτίου 2014). Middle East and Africa: International Dictionary of Historic Places. Routledge. σελ. 617. ISBN 978-1-134-25986-1.
- ↑ Janet L. Abu-Lughod (14 Ιουλίου 2014). Rabat: Urban Apartheid in Morocco. Princeton University Press. σελ. 57. ISBN 978-1-4008-5303-8.
- ↑ Jonathan Bloom· Sheila Blair (14 Μαΐου 2009). Grove Encyclopedia of Islamic Art & Architecture: Three-Volume Set. OUP USA. σελ. 143. ISBN 978-0-19-530991-1.
- ↑ Dufourcq, Charles-Emmanuel (1966). Un projet castillan du XIIIe siècle : la croisade d'Afrique (στα French). Faculty of Arts. σελ. 28.
- ↑ Joseph F. O'Callaghan (31 Αυγούστου 1983). A History of Medieval Spain. Cornell University Press. σελ. 364. ISBN 0-8014-9264-5.
- ↑ أنا باب المريسة وهذه حكايتي Αρχειοθετήθηκε 2018-01-27 στο Wayback Machine.. El Mghriby. Retrieved January 27, 2018.
- ↑ Guillaume Benoit and Aline Comeau, A Sustainable Future for the Mediterranean (2005) 640 pages
- ↑ Richard N. Palmer (2010). World Environmental and Water Resources Congress 2010: Challenges of Change. ASCE Publications. σελ. 826. ISBN 978-0-7844-7352-8.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Salé στο Wikimedia Commons