Σαλώμη (όπερα)
Η Σαλώμη, op. 54, είναι όπερα σε πράξη από τον Ρίχαρντ Στράους σε γερμανικό λιμπρέτο του συνθέτη, που βασίζεται στη γερμανική μετάφραση του θεατρικού έργου Σαλώμη (Salomé στην πρώτη μορφή του 1891, στα γαλλικά) του Όσκαρ Ουάιλντ από τη Χέντβιγκ Λάχμαν. Ο Στράους αφιέρωσε την όπερα στο φίλο του Σερ Έντγκαρ Σπέγιερ[3]
 | |
| Τίτλος | Salome Salomé[1] |
|---|---|
| Γλώσσα | Γερμανικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 20ος αιώνας |
| Μορφή | όπερα Musikdrama |
| Βασίζεται σε | Salome |
| Χαρακτήρες | A Cappadocian[2], A slave[2], 5 Jews[2], 2 Nazarene[2], Jochanaan (John the Baptist)[2], 2 soldier[2], The Page of Herodias[2], Narraboth[2], Salome[2], Herodias[2] και Herodes[2] |
| LC Class | OL905886W |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η όπερα είναι διάσημη (διαβόητη, κατά τη στιγμή της πρεμιέρας της) για τον «Χορό των Επτά Πέπλων». Η τελική σκηνή συχνά ακούγεται ως κομμάτι συναυλίας για δραματική σοπράνο.
Σύνθεση ιστορίας Επεξεργασία
Ο όσκαρ Ουάιλντ αρχικά έγραψε τη Σαλώμη στα γαλλικά. Ο Στράους είδε το θεατρικό στην έκδοση της Λάχμαν και αμέσως να δουλεύει σε μια όπερα. Η επίσημη δομή του έργου[ασαφές] το έκανε κατάλληλο για μουσική προσαρμογή.
Ο Στράους συνέθεσε την όπερα σε γερμανικό λιμπρέτο και αυτή είναι η έκδοση που έχει γίνει ευρέως γνωστή. Το 1907 ο Στράους δημοσίευσε μια εναλλακτική έκδοση στη γαλλική γλώσσα (η γλώσσα του πρωτοτύπου του Όσκαρ Ουάιλντ), το οποίο χρησιμοποιήθηκε από τη Μαίρη Γκάρντεν, την πιο διάσημη ερμηνεύτρια του ρόλου, όταν τραγούδησε την όπερα στη Νέα Υόρκη, το Σικάγο, το Μιλγουόκι, το Παρίσι και άλλες πόλεις. Η Μάρτζορι Λόρενς τραγούδησε το ρόλο τόσο στα γαλλικά (Παρίσι), όσο και στα γερμανικά (για την Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης) στη δεκαετία του 1930. Η γαλλική εκδοχή είναι πολύ λιγότερο γνωστή σήμερα, παρόλο που αναβίωσε στη Λυών το 1990,[4] και καταγράφτηκε από τον Κεντ Ναγκάνο με την Κάρεν Huffstodt στο ρόλο τίτλου και τον Χοσέ φαν Νταμ ως Γιοχανάαν.[5] Το 2011, η γαλλική εκδοχή σκηνοθετήθηκε από την όπερα της Λιέγης, με πρωταγωνιστή τον Τζουν Άντερσον.
Ιστορικό παραστάσεων Επεξεργασία
Ο συνδυασμός του Χριστιανικού βιβλικού θέματος, τα ερωτικά και δολοφονικά στοιχεία, τα οποία προσέλκυσαν τον Γουάιλντ να δημιουργήσει την ιστορία, σόκαρε το κοινό μετά την πρώτη εμφάνιση. Μερικοί αρχικοί ερμηνευτές ήταν πολύ απρόθυμοι να παίξουν όπως γράφει η Μαρί Βίττιχ, που έπαιξε την Σαλώμη, ενώ επίσης αρνήθηκε να εκτελέσει τον «Χορό των Επτά Πέπλων», δημιουργώντας έτσι μια κατάσταση όπου μια χορεύτρια στάθηκε για αυτή[ασαφές].[4] Αυτό το προηγούμενο έχει σε μεγάλο βαθμό ακολουθηθεί, με αξιοσημείωτη εξαίρεση την Άινο Ακτέ, η οποία ονομάστηκε από τον Στράους «η μία και μόνη Σαλώμη».[6]
Έκανε πρεμιέρα στην όπερα της Δρέσδης στις 9 Δεκεμβρίου 1905 και μέσα σε δύο χρόνια έπαιξε σε 50 άλλες όπερες.[4]
Ο Γκούσταβ Μάλερ δεν μπορούσε να λάβει τη συγκατάθεση του λογοκριτή της Βιέννης και ως εκ τούτου δεν παρουσιάστηκε στη Κρατική Όπερα της Βιέννης μέχρι το 1918. Η Αυστριακή πρεμιέρα δόθηκε στο Γκρατς το 1906 υπό τον συνθέτη, με τους Άρνολντ Σένμπεργκ, Τζάκομο Πουτσίνι, Άλμπαν Μπεργκ, και Γκούσταβ Μάλερ στο κοινό.
Η Σαλώμη είχε απαγορευτεί στο Λονδίνο από το Λόρδο Τσάμπερλεν μέχρι το 1907. Η αγγλική πρεμιέρα δόθηκε στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου υπό τον Τόμας Μπίτσαμ στις 8 Δεκεμβρίου 1910[4] και τροποποιήθηκε λόγω της ενόχλησης και ύστερης διασκέδασης του Μπίτσαμ[ασαφές].
Η πρεμιέρα στις ΗΠΑ έλαβε χώρα στις 22 Ιανουαρίου 1907, στην μητροπολιτική όπερα της Νέας Υόρκης.[7][8] Συνοπτικά, οι μικτές κριτικές έγραφαν ότι "οι μουσικοί ήταν εντυπωσιασμένοι από τη δύναμη που εμφανιζόταν από το συνθέτη", αλλά "η ιστορία είναι αποκρουστική για αγγλοσαξονικά μυαλά."[9] Στη συνέχεια, υπό την πίεση από πλούσιους προστάτες, "περαιτέρω παραστάσεις ακυρώθηκαν"[4] και δεν εκτελέστηκε πάλι μέχρι το 1934.[7] Οι προστάτες ζήτησαν από τον Έντουαρντ Έλγκαρ να δηλώσει αντιρρήσεις για το έργο, αλλά αρνήθηκε δηλώνοντας ότι Στράους ήταν "η μεγαλύτερη ιδιοφυΐα της εποχής".[10]
Το 1930 ο Στράους πήρε μέρος στο φεστιβάλ μουσικής του στο Θέατρο των Ηλυσίων Πεδίων στις 5 Νοεμβρίου, σε μια έκδοση με ελαφρώς μειωμένη ενορχήστρωση (υπαγορεύεται από το μέγεθος του λάκκου[ασαφές]).
Σήμερα, η Σαλώμη, σημαντικό μέρος του οπερατικού ρεπερτορίου, έχει πολλές ηχογραφήσεις. Έχει τυπική διάρκεια 100 λεπτών.[11]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 88. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2019.
- ↑ «Salome». Boosey & Hawkes. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2018.
Dedication: Meinem Freunde Sir Edgar Speyer
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Κένεντι, στον Holden, σελ. 889
- ↑ «CLSTSALO.HTM». www.operadis-opera-discography.org.uk.
- ↑ Charles Reid, Thomas Beecham: Ανεξάρτητη Βιογραφία, 1961, σ. 103
- ↑ 7,0 7,1 «Salome (1) Metropolitan Opera House: 01/22/1907». archives.metoperafamily.org. Metropolitan Opera. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2017.
- ↑ Interpreters by Carl Van Vechten.
- ↑ «Comments on Events: "Salome" in New York» (στα αγγλικά). Musical News 32 (836): 229–230. March 9, 1907. https://books.google.com/books?id=ImdCAQAAMAAJ&pg=PA229&lpg=PA229#v=onepage&q&f=false. Ανακτήθηκε στις 15 May 2017.
- ↑ Σημειώσεις για την εγγραφή του η Σαλώμη με Birgit Nilsson και η Φιλαρμονική της Βιέννης υπό τον Georg Solti. Decca Records, 19XX
- ↑ «Richard Strauss Salome – Opera». www.boosey.com.
Πηγές Επεξεργασία
- Casaglia, Gherardo (2005)." Salome, 9 December 1905". L'Almanacco di Ghera rdo Casaglia (in Italian).
- Del Mar, Norman (1962). Richard Strauss. London: Barrie & Jenkins. (ISBN 0-214-15735-0).
- Gilman, Lawrence (1907). Strauss' Salome: A Guide to the Opera, with Musical Illustrations. J. Lane.
- Kennedy, Michael, in Holden, Amanda (ed.) (2001), The New Penguin Opera Guide, New York: Penguin Putnam. (ISBN 0-14-029312-4)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Η σαλώμη, το γερμανικό λιμπρέτο
- Γερμανικό λιμπρέτο
- Σαλώμη: Σκορ στο International Music Score Library Project (IMSLP)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Salome (opera) στο Wikimedia Commons