Σατραπεία της Λυδίας
Η Σατραπεία της Λυδίας (Αρχαία περσική γλώσσα: Sparda) ήταν Σατραπεία στην Αχαιμενιδική Αυτοκρατορία, βρισκόταν στη θέση του αρχαίου βασιλείου της Λυδίας με πρωτεύουσα τις Σάρδεις.[1] Ο Τάβαλος διορίστηκε σαν πρώτος Σατράπης από τον Κύρο τον Μέγα, η διοίκηση του δεν διατηρήθηκε για πολύ και οι Λυδοί επαναστάτησαν. Οι διάδοχοι του Μαζάρης και Άρπαγος κατέστειλαν επιτυχώς την εξέγερση. Μετά τον θάνατο του Κύρου του Μέγα διορίστηκε Σατράπης ο Οροέτης που κυβέρνησε την περίοδο του Καμβύση Β΄, εκμεταλλεύτηκε τη χαοτική κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα, κατέλαβε τη Σάμο και σκότωσε τον τύραννο Πολυκράτη. Ο Δαρείος Α΄ της Περσίας φοβήθηκε τη δύναμη του και διέταξε τον Μπαγκαεύς να τον θανατώσει, κατόπιν διόρισε Σατράπη τον ίδιο τον Μπαγκαεύς, τον διαδέχτηκαν ο Οτάνης και ο μικρότερος αδελφός του Δαρείου του Μέγα Αρταφέρνης.
Στην Ιωνική Επανάσταση οι Σάρδεις λεηλατήθηκαν από τους Έλληνες (499 π.χ.), η επανάσταση κατεστάλη σε πέντε χρόνια και προς μεγάλη έκπληξη των Ελλήνων ο Αρταφέρνης ήταν πολύ επιεικής στους αντάρτες. Την Περσική περίοδο εισήχθη στη χώρα η λατρεία θεοτήτων της Ανατολής όπως η Αναχίτα, πλούσια κτήματα δόθηκαν σε Πέρσες ευγενείς καθώς και σε Έλληνες πιστούς στους Πέρσες. Τον Αρταφέρνη διαδέχθηκε ο γιος του Αρταφέρνης ο νεότερος, οι Λυδοί ενσωματώθηκαν στον στρατό των Αχαιμενιδών και συμμετείχαν στη Δεύτερη περσική εισβολή στην Ελλάδα (480 - 479 π.χ.).[2][3] Ο Ξέρξης Α΄ της Περσίας συγκέντρωσε τον χειμώνα του 481 - 480 π.χ. τον στρατό του στη Λυδία προκειμένου να προετοιμαστεί για την επίθεση στην Ελλάδα. Την περίοδο 480 π.χ. - 440 π.χ. υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες για τη Σατραπεία της Λυδίας. Ο Σατράπης Πισσούθνης προσπάθησε να καταλάβει τη Σάμο που είχε εξεγερθεί απέναντι στην Αθήνα (440 π.χ.) αλλά απέτυχε. Ο Πισσούθνης εξεγέρθηκε εναντίον του Πέρση βασιλιά, ο Δαρείος Β΄ της Περσίας έστειλε τον Τισσαφέρνη εγγονό του Υδάρνη να συλλάβει και να θανατώσει τον Πισσούθνη.
Ο Τισσαφέρνης έγινε νέος Σατράπης της Λυδίας (415 π.χ.) και εξακολουθούσε να βρίσκεται σε πόλεμο με τον Αμόργη, γιο του Πισσούθνη. Όταν η Αρχαία Σπάρτη νίκησε την Αθήνα οι Έλληνες επιτέθηκαν στη Λυδία, ο Τισσαφέρνης απέκρουσε την επίθεση του Θίμβρων (399 π.χ.) αλλά ηττήθηκε από τον Σπαρτιάτη βασιλιά Αγησίλαο Β΄. Ο Τισσαφέρνης εκτελέστηκε και αντικαταστάθηκε από τον Τιριβάζο που έκλεισε μια σειρά από συμφωνίες ανάμεσα στους Πέρσες και τα Ελληνικά κράτη. Ο διάδοχος του Τιριβάζου Αυτοφραδάτης έμεινε πιστός στους Αχαιμενίδες βασιλείς σε μία σειρά από επαναστάσεις που είχαν ξεσπάσει (370 π.χ.). Ο τελευταίος Σατράπης της Λυδίας ήταν ο Σπιθριδάτης, θανατώθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο στη Μάχη του Γρανικού.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ https://www.livius.org/sources/content/achaemenid-royal-inscriptions/dna/?
- ↑ Stoneman, Richard (2015). Xerxes: A Persian Life. Yale University Press. σ. 118.
- ↑ http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Herodotus/7A*.html
Πηγές Επεξεργασία
- Stoneman, Richard (2015). Xerxes: A Persian Life