Σβετλάνα Καλίνκινα
Η Σβετλάνα Καλίνκινα (Svetlana Kalinkina) είναι δημοσιογράφος της Λευκορωσίας γνωστή για την κριτική αναφορά της για τον Πρόεδρο Αλεξάντερ Λουκασένκο.
| Σβετλάνα Καλίνκινα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 12 Σεπτεμβρίου 1970 Μινσκ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Λευκορωσία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Faculty of Journalism of the Belarusian State University |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος |
| Εργοδότης | Belarusian Telegraph Agency (έως 1994) Belorusskaya Delovaya Gazeta (έως 2003) Narodnaja Volya Belsat TV |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | CPJ International Press Freedom Awards (2004) |
Διεύθυνση Σύνταξης της Μπελορούσκαγια Ντελοβάγια Γκαζέτα Επεξεργασία
Το 2003, ήταν συντάκτης της Belorusskaya Delovaya Gazeta ( BDG), μιας δημοφιλούς καθημερινής επιχείρησης, που εδρεύει στο Μινσκ.[1] Η εφημερίδα άρχισε να δημοσιεύει αναφορές και χαρακτηριστικά επικριτικά για την κυβέρνηση του Λουκασένκο, συμπεριλαμβανομένων άρθρων, που καλύπτουν τις δίκες του Βίκτο Καζέκο, πρώην διευθυντή της κρατικής εταιρείας τροφίμων και του Μιχαήλ Λεόνοφ, πρώην διευθυντή του Minsk Tractor Works. Μια έκδοση περιελάμβανε επίσης μια δημοσκόπηση, που ρωτούσε τους αναγνώστες, αν άρμοζε στον Λουκασένκο να χρησιμοποιήσει το προεδρικό αεροπλάνο του για προσωπικά ταξίδια.[2]
Σύντομα, σύμφωνα με πληροφορίες, η εφημερίδα υποβλήθηκε σε εκστρατεία επίσημης παρενόχλησης, που περιελάμβανε "φορολογικές επιθεωρήσεις, απειλές θανάτου και κρατήσεις με πολιτικά κίνητρα".[3] Το Υπουργείο Πληροφοριών της Λευκορωσίας άρχισε να παρενοχλεί κάθε τυπογράφο, που συμφώνησε να συνεργαστεί με την εφημερίδα, αναγκάζοντας την BDG να εκτυπώσει στη Ρωσία. Η έντυπη έκδοση του BDG είχε εξαφανιστεί σε μεγάλο βαθμό από τη Λευκορωσία μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2004, αφήνοντας μόνο τον ιστότοπο.[1]
Στη συνέχεια, η Καλίνκινα πήρε άδεια απουσίας από την εφημερίδα, για να αντιμετωπίσει ένα εθνικό δημοψήφισμα, που θα εξάλειφε τα όρια των προεδρικών θητειών, επιτρέποντας στον Λουκασένκο να υπηρετήσει επ 'αόριστον. Το δημοψήφισμα πέρασε.[1]
Διεύθυνση Σύνταξης της Ναρόντναγια Βόλια Επεξεργασία
Στη συνέχεια, η Καλίνκινα δέχτηκε την αρχισυνταξία στην ανεξάρτητη εφημερίδα Ναρόντναγια Βόλια (Narodnaya Volya) (Αγγλικά "The People's Will"),[1] η οποία είναι η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία καθημερινή εφημερίδα της αντιπολίτευσης της Λευκορωσίας.[4] Τον Οκτώβριο του 2005, η πίεση από το Υπουργείο Πληροφοριών εμπόδισε τους Λευκορώσους τυπογράφους να συνεργαστούν με την εφημερίδα, αναγκάζοντας την Καλίνκινα ξανά να συνάψει σύμβαση με έναν τυπογράφο στο Σμόλενσκ της Ρωσίας. Ξεκινώντας την 1η Ιανουαρίου 2006, το ταχυδρομείο της Λευκορωσίας αρνήθηκε να διανείμει την εφημερίδα και κατάσχεσε ολόκληρη την τυπωμένη έκδοση των 30.000 αντιγράφων στις 9 Ιανουαρίου. Όταν οι πολίτες του Σαλιγόρσκ ξεκίνησαν μια λίστα υπογραφών εκ μέρους της εφημερίδας, η αστυνομία πραγματοποίησε επισκέψεις στα σπίτια των υπογραφόντων, για να τους ανακρίνουν.
Στις 13 Μαρτίου 2006, μια εβδομάδα πριν από τις προεδρικές εκλογές, που θα εγκαινίαζαν την τρίτη θητεία του Λουκασένκο, οι Narodnaya Volya, BDG και Tovarishch είχαν ακυρώσει απότομα τις εκδόσεις τους από τον προμηθευτή του Σμόλενσκ. Η Καλίνκινα είπε στους The New York Times ότι πίστευε ότι η πίεση της κυβέρνησης της Λευκορωσίας ήταν υπεύθυνη, λέγοντας: «Όταν, μια εβδομάδα πριν από τις εκλογές, κάποιος αρνείται να εκδώσει τρείς εφημερίδες, είναι σαφές ότι υπάρχουν πολιτικοί λόγοι». [5]
Τον Απρίλιο του 2010, κατασχέθηκαν υπολογιστές από την Καλίνκινα και τη συνάδελφο δημοσιογράφο στην εφημερίδα Ναρόντναγια Βόλια, Μαρίνα Κόκτις, καθώς και από τη συντάκτρια του Χάρτη 97, Νατάλια Ράντινα και τη δημοσιογράφο της Ναβάγια Γκαζέτα, Ιρίνα Χαλίπ, στο πλαίσιο έρευνας για υπόθεση συκοφαντίας που υπέβαλε ο Ιβάν Κορζ. Οι τέσσερις μεταφέρθηκαν επίσης σε αστυνομικό τμήμα για ανάκριση.[6] Τον Σεπτέμβριο, η Καλίνκινα έγραψε ένα άρθρο, στο οποίο ερευνούσε τον πρόσφατο ύποπτο θάνατο του αρχηγού αρχισυντάκτη του Χάρτη 97 , Aleh Byabenin, και έλαβε αρκετές απειλές θανάτου λίγο μετά, κάνοντας την οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα Νορβηγική Επιτροπή Ελσίνκι να εκδώσει προειδοποίηση εκ μέρους της.[7]
Στις 29 Απριλίου 2011, το Υπουργείο Πληροφοριών προσπάθησε και πάλι να κλείσει την Ναρόντναγια Βόλια, καταθέτοντας πρόταση στο Ανώτατο Οικονομικό Δικαστήριο της Λευκορωσίας για το κλείσιμο της εφημερίδας.[8]
Μετά από 11 χρόνια στη Ναρόντναγια Βόλια, η Καλίνκινα παραιτήθηκε το 2016. Σύμφωνα με τη δήλωσή της, έφυγε με φιλικούς όρους με το εκδότη και θα συνεχίσει να συνεργάζεται με την εφημερίδα ως δημοσιογράφος.[9][10]
Αναγνώριση Επεξεργασία
Το 2004, η Επιτροπή Προστασίας Δημοσιογράφων απένειμε στην Καλίνκινα το Διεθνές Βραβείο Ελευθερίας του Τύπου,[1] "μία ετήσια αναγνώριση της θαρραλέας δημοσιογραφίας". [11] Η αναφορά στο βραβείο την επαίνεσε για την "κριτική αναφορά για διάφορες κυβερνητικές καταχρήσεις" ενόψει "ετών νομικής και γραφειοκρατικής παρενόχλησης από τις αρχές της Λευκορωσίας".[12]
Το 2015 η Καλίνκινα έλαβε το βραβείο "Για το προσωπικό θάρρος" από τον οργανισμό του Χάρτη 97.[13]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «2004 IPFA Svetlana Kalinkina». Committee to Protect Journalists. 2004. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ «CPJ calls on government to allow newspaper to resume publication». International Freedom of Expression Exchange. 2 Ιουνίου 2003. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ «Heroes of Press Freedom». The Washington Post. 23 November 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-09-18. https://archive.today/20120918212646/http://www.washingtonpost.com/ac2/wp-dyn/A6033-2004Nov22?language=printer. Ανακτήθηκε στις 1 February 2012.
- ↑ «Police seize opposition daily's print run; CPJ condemns repeated harassment of newspaper». International Freedom of Expression Exchange. 11 Ιανουαρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ «With election nearing, Belarussians crack down». The New York Times. 13 March 2006. https://www.nytimes.com/2006/03/13/world/europe/13iht-minsk.html. Ανακτήθηκε στις 1 February 2012.
- ↑ «Police seize computers from four journalists». International Freedom of Expression Exchange. 10 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ Norwegian Helsinki Committee (19 Σεπτεμβρίου 2010). «NHC expresses concerns regarding threats against journalists in Belarus». Human Rights House. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ «Two newspapers threatened with closure». International Freedom of Expression Exchange. 2 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ «Светлана Калинкина ушла из "Народной воли", но пока не говорит, куда» [Svetlana Kalinkina Leaves ‘Narodnaya Volya’ not Revealing Next Occupation] (στα Ρωσικά). Media Kritika. 4 Απριλίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2020.
- ↑ «Светлана Калинкина уволилась из "Народной воли"» (στα Ρωσικά). Nasha Niva. 4 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2020.
- ↑ «CPJ International Press Freedom Awards 2011». Committee to Protect Journalists. 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2012.
- ↑ «CPJ to Present Annual Press Freedom Awards». Committee to Protect Journalists. 2004. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ «Лидеры свободной Беларуси» [Leaders of Free Belarus] (στα Ρωσικά). Charter97. 19 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2020.