Σελεστά

Σελεστά
; Σημαία	; Σφραγίδα
	; Έμβλημα
Διοίκηση
Χώρα	Γαλλία
Διοικητική υπαγωγή	Κάτω Αλσατία, Κάτω Ρήνος, Δεκάπολη και διαμέρισμα του Σελεστά-Ερστάιν
• Δήμαρχος του Σελεστά	Ζοζέφ-Μπενζαμέν Πεναράν (1840–1850)
Ταχυδρομικός κώδικας	67600
Κωδικός Κοινότητας	67462
Πληθυσμός	19.300 (1 Ιανουαρίου 2021)
Έκταση	44,4 km²
Υψόμετρο	173 μέτρα
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα); UTC+02:00 (θερινή ώρα)
	Σελεστά 48°15′34″N 7°27′15″E
Ιστότοπος	http://www.selestat.fr
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Συντεταγμένες: 48°15′34″N 7°27′15″E / 48.25944°N 7.45417°E / 48.25944; 7.45417

Το Σελεστά (γαλλ. Sélestat, αλσατικά Schlettstàdt, γερμαν. Schlettstadt) είναι πόλη της βορειοανατολικής Γαλλίας στο διαμέρισμα Κάτω Ρήνου (Bas Rhin) της Αλσατίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2007, η πόλη είχε πληθυσμό 19.303 κατοίκους και πυκνότητα πληθυσμού 434,8 κατ./τετ.χλμ^[6] Η πόλη είναι κτισμένη στην αριστερή όχθη του ποταμού Ιλλ.

Συνοπτική ιστορία Επεξεργασία

Η πόλη πρωτοαναφέρεται επί Καρλομάγνου του 775. Ωστόσο σημαντική ώθηση έλαβε τον 11ο αιώνα, με την οικοδόμηση του ναού της Σεντ Φουά (Sainte Foy). Το 1217 γίνεται αυτοκρατορική πόλη και το 1354 προσχώρησε στη Δεκάπολη, το συνασπισμό των δέκα αυτοκρατορικών πόλεων της Αλσατίας. Έτσι οι οχυρώσεις της διευρύνθηκαν και σε αυτή στεγάζονται αρκετά μοναστικά τάγματα. Παράλληλα κύρια δραστηριότητά της γίνεται το εμπόριο.

Το 1634 η πόλη περιέρχεται στη γαλλική κυριαρχία. Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΕ΄ κατασκεύασε σύγχρονες οχυρώσεις στην πόλη, οι οποίες κατεδαφίστηκαν το 1870. Παράλληλα η πόλη άκμασε ως εκπαιδευτικό κέντρο λόγω της δημοτικής σχολής της (που έφθασε να έχει ως και 900 φοιτητές), ενώ ο λόγιος Μπεάτους Ρηνάνους (Beatus Rhenanus) κληροδότησε τη βιβλιοθήκη του στην πόλη, η οποία με βάση αυτό το κληροδότημα δημιούργησε την "ανθρωπιστική βιβλιοθήκη" (Bibliothèque Humaniste), από τα σημαντικά αξιοθέατα του σημερινού Σελεστά.

Η Μεταρρύθμιση, ο πόλεμος των χωρικών και ο τριακονταετής πόλεμος σημαδεύουν την παρακμή του Σελεστά. Όπως και η υπόλοιπη Αλσατία η πόλη περιέρχεται οριστικά σε γαλλική κυριαρχία και μετατρέπεται σε πόλη - έδρα φρουράς. Έκτοτε η πόλη γνωρίζει περιορισμένη ανάπτυξη, παρά το ότι ευημερεί, καθώς άλλα αλσατικά κέντρα αναπτύσσονται ταχύτερα και πολύ περισσότερο.^[7] Δεν ανήκει στο "δρόμο του κρασιού" (Route de Vin), αν και είναι πολύ κοντά τόσο στο Κολμάρ (22 χλμ) όσο και στο Στρασβούργο (47 χλμ). Συχνά, σε περιόδους αιχμής αφίξεων στο Στρασβούργο, λόγω συνεδριάσεων ολομελείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, φιλοξενεί όσους τουρίστες δεν εμπλέκονται άμεσα με τις δραστηριότητες του Κοινοβουλίου.

Αξιοθέατα, πολιτισμός Επεξεργασία

Λόγω της μακράς της ιστορίας, η πόλη είναι από τις αρχιτεκτονικά πλουσιότερες της Αλσατίας. Σημαντικό δείγμα του ρωμανικού ρυθμού είναι ο ναός της Αγίας Πίστης (Sainte Foy), ενώ η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου είναι ρυθμού μπαρόκ. Στον ίδιο ρυθμό είναι και ο πύργος με το ρολόι (1618) και ο νεο-μεσαιωνικός πύργος νερού. Το Δημαρχείο (Hotel de Ville) είναι κτίσμα του 1788, ο σιδηροδρομικός σταθμός του 1880 και η εβραϊκή συναγωγή του 1890. Έχουν, επίσης, διατηρηθεί αρκετές οικίες αναγεννησιακού και μπαρόκ ρυθμού.

Η Ανθρωπιστική Βιβλιοθήκη του Σελεστά διαθέτει μια από τις παλαιότερες και πλέον ομοιογενείς συλλογές μεσαιωνικών χειρογράφων και αναγεννησιακών βιβλίων στην Ευρώπη. Πυρήνα της αποτέλεσε η βιβλιοθήκη του Μπεάτους Ρηνάνους, η οποία διατηρείται εν πολλοίς ανέπαφη.

Στην πόλη εδρεύει το Ίδρυμα σύγχρονης Τέχνης της Αλσατίας (Fonds régional d'art contemporain Alsace (FRAC Alsace))^[8] και το ίδρυμα " Pôle d'Archéologie Interdépartemental Rhénan (PAIR) (Αρχαιολογική Δια-διαμερισματική Εστία του Ρήνου) με δραστηριότητα τις αρχαιολογικές έρευνες στην Αλσατία ^[9]