Σεμίραμις (όπερα του Ροσσίνι)
Η Σεμίραμις (ιταλ.: Semiramide) είναι όπερα σε δύο πράξεις, του Ιταλού συνθέτη Τζοακίνο Ροσσίνι.
_(cropped).jpg)
The λιμπρέτο της, του Γκαετάνο Ρόσσι, βασίζεται στην ομώνυμη τραγωδία του Βολταίρου, η οποία με τη σειρά της βασίζεται στον θρύλο για τη βασίλισσα Σεμίραμι της Ασσυρίας.[1] Η όπερα παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά στο Λα Φενίτσε της Βενετίας στις 3 Φεβρουαρίου 1823.
Η Σεμίραμις ήταν η τελευταία ιταλική όπερα του Ροσσίνι. Η μουσική της πήρε τη μορφή μιας επιστροφής στις φωνητικές παραδόσεις της νεότητας του Ροσσίνι, ο οποίος στο μελόδραμα αυτό «αναδημιούργησε την μπαρόκ παράδοση του διακοσμητικού άσματος με απαράμιλλη επιδεξιότητα».[2] Οι ομαδικές σκηνές (ιδιαιτέρως τα ντουέτα του Αρσάκη και της Σεμιράμιδος) και τα χορωδιακά είναι υψηλής ποιότητας, όπως και η μουσική για την ορχήστρα, η οποία εκμεταλλεύεται πλήρως μία μεγάλη θέση ορχήστρας.
Μετά από αυτό το μεγαλόπρεπο έργο, ένα από τα καλύτερα του είδους της όπερα σέρια, ο Ροσσίνι εγκατέλειψε την Ιταλία και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Εκτός από το Il viaggio a Reims, που είναι και αυτό στην ιταλική, οι τελευταίες του όπερες είναι είτε με πρωτότυπο γαλλικό λιμπρέτο, είτε ξαναδουλεμένες προσαρμογές σε γαλλικό στίχο παλαιότερων ιταλικών μελοδραμάτων.
Ο μουσικολόγος Ροντόλφο Τσελλέττι συνοψίζει τη σημασία που έχει η όπερα Σεμίραμις ως εξής:
`Ηταν η τελευταία όπερα της σπουδαίας παραδόσεως του μπαρόκ: η πιο όμορφη, η πιο επινοητική, και ίσως η πιο πλήρης. Αλλά επίσης, ανεπανόρθωτα, η τελευταία.[3]
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ Raymond Monelle: «Semiramide redenta: archetipi, fonti classiche, censure antropologiche nel melodramma», Music & Letters, τόμ. 73, νο. 3 (1992), σσ. 448-450
- ↑ Guido Johannes Joerg: Βιβλιαράκι στο DVD της ArtHaus, σελ. 27
- ↑ Celletti, αναφ. στο: Migliavacca, Giorgio (1998) "Semiramide: Apogee, Decline and Renaissance: the True Phoenix of Belcanto", Booklet accompanying the Nightingale Classics CD, 1998, σελ. 92