Σεραπείο της Σακκάρα
Συντεταγμένες: 29°52′28.96″N 31°12′44.71″E / 29.8747111°N 31.2124194°E
Το Σεραπείο της Σακάρα είναι σεραπείο το οποίο βρίσκεται νοτιοδυτικά της Πυραμίδας του Ζοζέρ στη Σακάρα, που είναι νεκρόπολη κοντά στη Μέμφιδα στην Κάτω Αίγυπτο. Ήταν τόπος ταφής των ταύρων Άπις, ιερών ταύρων ενσάρκωση της αρχαίας αιγυπτιακής θεότητας Πτα. Πιστευόταν ότι οι ταύροι γίνονταν αθάνατοι μετά το θάνατό τους ως Όσιρις Άπις, ένα όνομα που εμφανίζεται στην κοπτική ως ⲟⲩⲥⲉⲣϩⲁⲡⲓ, Ουσεράπι, που πέρασε κατά την ελληνιστική περίοδο στην ελληνική γλώσσα ως Σέραπις.
| Σεραπείο της Σακκάρα | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | Σεραπείο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 29°52′29″N 31°12′45″E |
| Χώρα | Αίγυπτος |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ιστορία Επεξεργασία
Οι πιο παλιές ταφές στην τοποθεσία χρονολογούνται στη βασιλεία του Αμενχοτέπ Γ΄, τον ένατο φαραώ της 18ης Δυναστείας κατά τη δεκαετία του 1350 π.Χ.
Ως διαχειριστής κατά τη διάρκεια βασιλείας του πατέρα του, ο Χαεμουασέτ, γιος του Ραμσή Β΄ (1279–1213 π.Χ.) της 19ης Δυναστείας, διέταξε την κατασκευή μιας στοάς, σήμερα γνωστή ως «Μικρότερες Κρύπτες», μέσα στο βουνό και με σχεδίαση για πλαϊνά δωμάτια τα οποία περιείχαν μεγάλες γρανιτένιες σαρκοφάγους που ζυγίζανε μέχρι και 70 τόνους η καθεμία, για να εναποτεθούν εκεί οι μούμιες των ιερών ταύρων[1][2].
Ένα δεύτερο τούνελ, περίπου 350 μέτρων μήκους, 5 ύψος και 3 μέτρα πλάτος, σήμερα γνωστό ως «Μεγάλες Κρύπτες», σκάφτηκε από τον Ψαμμήτιχος Α΄ (664–610 π.Χ.) της 26ης Δυναστείας, και που αργότερα χρησιμοποιήθηκε και από την Δυναστεία των Πτολεμαίων.
Ο μεγάλος διάδρομος που οδηγεί στην τοποθεσία και που πλαισιώνουν από 600 σφίγγες, χτίστηκε μάλλον από το Νεκτανεβώ Α΄ (379/8–361/0 π.Χ.), ιδρυτή της 30ης Δυναστείας.
Ανακάλυψη Επεξεργασία
Ο ναός ανακαλύφθηκε από τον Ογκίστ Μαριέτ[3], ο οποίος είχε πάει στην Αίγυπτο για να συλλέξει κοπτικά και άλλα χειρόγραφα, αλλά μετά ανέπτυξε ενδιαφέρον στα ερείπια της νεκροπόλεως της Σακάρα[4]. Το 1850 ο Μαριέτ βρήκε το κεφάλι μίας από τις σφίγγες να εξέχει από την άμμο, καθάρισε την άμμο από όλο το μέρος και ακολούθησε το διάδρομο μέχρι την τοποθεσία του ναού. Μετά τη χρησιμοποίηση εκρηκτικών για την απομάκρυνση των βράχων που έκλιναν την είσοδο στην κατακόμβη, ανάσκαψε σχεδόν όλο το συγκρότημα[5]. Δυστυχώς, οι σημειώσεις της ανασκαφής χάθηκαν κάτι που περιέπλεξε περισσότερο την χρήση αυτού του μέρους για την εδραίωση ενός χρονολογίου της αρχαίας Αιγύπτου.
Ο Μαριέτ βρήκε μία μόνο άθικτη ταφή. Οι άλλες 24 σαρκοφάγοι είχαν συληθεί[6].
Σημείο αντιπαράθεσης Επεξεργασία
Ένα σημείο αντιπαράθεσης για τα ευρήματα στη Σακάρα είναι ότι για την περίοδο μεταξύ της βασιλείας του Ραμσή ΙΑ΄ και το εικοστό τρίτο της βασιλείας του Οσορκόν Β΄ – περίπου 250 χρόνια –, έχουν βρεθεί μόνο εννιά ταφές, συμπεριλαμβανομένων και τριών σαρκοφάγων που ο Μαριέτ είχε καταγράψει ότι είχε βρει σε μια αίθουσα που ήταν πολύ επικίνδυνο να ανασκαφεί (η τοποθεσία της οποίας από τότε παραμένει άγνωστη). Καθώς ο μέσος όρος ηλικίας ενός ταύρου ήταν 25 με 28 χρόνια, οι αιγυπτιολόγοι πιστεύουν ότι θα έπρεπε να είχαν βρεθεί περισσότερες ταφές. Παραπέρα, τέσσερεις από τις ταφές που ο Μαριέτ είχε αποδώσει στη βασιλεία του Ραμσή ΙΑ΄, από τότε η χρονολόγησή τους έχει αναθεωρηθεί για πιο πριν. Μελετητές που είναι υπέρ αλλαγών στην παραδοσιακό χρονολόγιο της αρχαίας Αιγύπτου, όπως ο David Rohl, επιχειρηματολογούν ότι η χρονολόγηση της Εικοστής Δυναστείας θα πρέπει να μεταφερθεί περίπου 300 χρόνια αργότερα με βάση την ανακάλυψη στη Σακάρα[7][8][9].
Οι περισσότεροι μελετητές απαντάν ότι είναι πολύ πιο πιθανό κάποιες ταφές ιερών ταύρων να περιμένουν την ανακάλυψή τους[10][11].
Εικόνες Επεξεργασία
-
Διάδρομος στην είσοδο -
Σφίγγα του διαδρόμου, σήμερα στο Λούβρο -
Λεπτομέρεια της σφίγγας -
Η κρύπτη -
Άγαλμα του Άπιδος, από ναΐσκο στο Σεραπείο
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Mathieson, I., Bettles, E., Clarke, J., Duhig, C., Ikram, S., Maguire, L., et al. (1997). The National Museums of Scotland Saqqara survey project 1993-1995. Journal of Egyptian archaeology, 83, 17-53.
- ↑ Mathieson, I., Bettles, E., Dittmer, J., & Reader, C. (1999). The National Museums of Scotland Saqqara survey project, earth sciences 1990-1998. Journal of Egyptian archaeology, 85, 21-43.
- ↑ Malek, J. (1983). Who Was the First to Identify the Saqqara Serapeum? Chronique d'Egypte Bruxelles, 58(115-116), 65-72.
- ↑ Harry Adès, A Traveller's History of Egypt (Chastleton Travel/Interlink, 2007) (ISBN 1-905214-01-4) p. 274.
- ↑ Dodson, A. (2000). The Eighteenth Century discovery of the Serapeum. KMT, 11(3), 48-53.
- ↑ Farag, Sami (1975). Two Serapeum Stelae: Egypt Exploration Society. JEA, 61, pp 165-167.
- ↑ Beechick, R. (2001). Chronology for everybody. Technical Journal, 15(3).
- ↑ Rohl, D. M. Pharaohs and kings: Crown Publishers.
- ↑ Rohl, D. M. (1992). A Test of Time: The New Chronology of Egypt and its Implications for Biblical Archaeology and History.
- ↑ Steiner, M. (1999). THE NEW CHRONOLOGY DEBATE - Problems of Synthesis - A criticism of the New Chronology from Margreet Steiner.
- ↑ Molnár, J. (2003). The liberation from Egypt and the new chronology. Sacra Scripta (1), 13.
Πηγές Επεξεργασία
- (Αγγλικά) Brunet, Jean-François (2005). «The XXIInd and XXVth Dynasties Apis Burial Conundrum». Journal of the Ancient Chronology Forum (10): 26-34.
- (Αγγλικά) Dodson, Aidan (1995). «Of Bulls & Princes, the early years of the Serapeum at Sakkara». KMT (6/1): 18-32.
- (Αγγλικά) Dodson, Aidan (2000). «The Eighteenth-Century Discovery of the Serapeum». KMT (11/3): 48-53.
- (Γαλλικά) Malinine, Michel· Posener, Georges· Vercoutter, Jean (1968). Catalogue des stèles du Sérapéum de Memphis. Παρίσι: Éditions des musées nationaux. OCLC 1120237448.
- (Γαλλικά) Mariette, Auguste (1857). Le sérapéum de Memphis. Παρίσι: Impr. nationale. OCLC 60915586.
- (Γαλλικά) Mariette, Auguste (1880). Catalogue général des monuments d'Abydos découverts pendant les fouilles de cette ville. Impr. nationale. OCLC 458108361.
- (Γαλλικά) Mariette-Pacha, Auguste (1882). Gaston Maspero, επιμ. «Le Serapeum de Memphis». Παρίσι: F. Vieweg. OCLC 763583698.