Σοφία Καρλόττα δούκισσα στη Βαυαρία
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η Σοφία Καρλόττα (γερμ. Sophie in Bayern, 23 Φεβρουαρίου 1847 - 4 Μαΐου 1897) από τον Οίκο του Βίττελσμπαχ ήταν κόρη του Δούκα εν Βαυαρία και με τον γάμο της έγινε Δούκισσα του Αλανσόν.
| Σοφία Καρλόττα της Βαυαρίας | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Sophie Charlotte Auguste in Bayern (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 23 Φεβρουαρίου 1847 ή 22 Φεβρουαρίου 1847[1][2] Μόναχο[3] |
| Θάνατος | 4 Μαΐου 1897[1][2][4] Παρίσι[5] |
| Αιτία θανάτου | πυρκαγιά |
| Τόπος ταφής | Βασιλικό Παρεκκλήσιο του Ντρε |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία Γερμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[6] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Τίτλος | Δούκισσα εν Βαυαρία Δούκισσα του Αλανσόν |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Φερδινάνδος του Αλανσόν (από 1868)[7] |
| Τέκνα | Λουίζα της Ορλεάνης, πριγκίπισσα της Βαυαρίας Εμμανουήλ του Βαντόμ |
| Γονείς | Μαξιμιλιανός Ιωσήφ στη Βαυαρία και Λουδοβίκα της Βαυαρίας |
| Αδέλφια | Ελισάβετ της Αυστρίας Μαρία Σοφία της Βαυαρίας Ελένη δούκισσα στη Βαυαρία Ματθίλδη Λουδοβίκα δούκισσα στη Βαυαρία Κάρολος Θεόδωρος στη Βαυαρία Λουδοβίκος Γουλιέλμος της Βαυαρίας Μαξιμιλιανός Εμμανουήλ στη Βαυαρία |
| Οικογένεια | Οίκος της Ορλεάνης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Ενάστρου Σταυρού |
| Θυρεός | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
ΒιογραφίαΕπεξεργασία
Η Σοφία Καρλόττα Αυγούστα ήταν το ένατο παιδί και πέμπτη κόρη του Μαξιμιλιανού Ιωσήφ, Δούκα εν Βαυαρία, και της Λουδοβίκας των Βίττελσμπαχ, κόρης του Μαξιμιλιανού Α΄ Ιωσήφ της Βαυαρίας. Γεννήθηκε στο Κάστρο του Ποσσενχόφεν επί της Λίμνης Στάρνμπεργκ στη Βαυαρία και ήταν γνωστή ως Σόφερλ στην οικογένειά της. Ήταν η μικρότερη και αγαπημένη αδελφή της Ελισάβετ, Αυτοκράτειρας της Αυστρίας.
ΓάμοςΕπεξεργασία
Μετά το γάμο της αδελφής της Ματθίλδης Λουδοβίκας με τον Λουδοβίκο των Βουρβόνων-Δύο Σικελιών το 1861, οι γονείς της ξεκίνησαν να ψάχνουν για σύζυγο για τη Σοφία Καρλόττα. Αρραβωνιάστηκε τον εξάδελφό της Λουδοβίκο Β΄ της Βαυαρίας και η ανακοίνωση έγινε στις 22 Ιανουαρίου 1867. Μοιράζονταν την αγάπη τους για τα έργα του Ρίχαρντ Βάγκνερ και ο Λουδοβίκος ζητούσε συχνά από τη Σοφία Καρλόττα να τραγουδά άριες από τις όπερες του Βάγκνερ. Μετά από πολλούς μήνες αναβολής του γάμου και παρά την γραπτή παράκληση του πατέρα της Σοφίας Καρλόττας, Μαξιμιλιανού Ιωσήφ, για την πραγματοποίηση του γάμου, ο Λουδοβίκος ακύρωσε τον αρραβώνα τον Οκτώβριο του ίδιου έτους καθώς φαινόταν ότι η Σοφία Καρλόττα ήταν ερωτευμένη με τον φωτογράφο της βαυαρικής Αυλής Έντγκαρ Χάφσταινγκλ.
Η Σοφία Καρλόττα πιθανότατα γνώριζε ήδη τον Χάφσταινγκλ από το Ποσσενχόφεν καθώς ήταν καλεσμένος του πατέρα της. Ο Χάφσταινγκλ ήταν υπέυθυνος για τις φωτογραφίες του αρραβώνα της Σοφίας Καρλόττας και του Λουδοβίκου και οι συναντήσεις αυτές τους έφεραν κοντά. Συναντιούνταν κρυφά αλλά μετά τη διάλυση του αρραβώνα της, η σχέση τους έλαβε τέλος.
Άλλοι προτεινόμενοι μνηστήρες ήταν ο Λουδοβίκος Βίκτωρ της Αυστρίας, αδελφός του αυτοκράτορα Φραγκίσκου Ιωσήφ, ο Λουδοβίκος, μελλοντικός Βασιλιάς της Πορτογαλίας, και ο Φίλιππος της Βυρτεμβέργης, εξάδελφος του μελλοντικού συζύγου της.
Η Σοφία Καρλόττα απέρριψε όλους αυτούς τους μνηστήρες και εστάλη να μείνει με την θεία της Αμαλία Αυγούστα, Βασίλισσα της Σαξονίας στη Δρέσδη. Κατά τη διάρκεια της διαμονής της στη Σαξονία γνώρισε τον Φερδινάνδο της Ορλεάνης, Δούκα του Αλανσόν, γιο του Λουδοβίκου, Δούκα του Νεμούρ, εγγονό του Λουδοβίκου Φιλίππου της Γαλλίας. Παντρεύτηκαν στο Κάστρο του Ποσσενχόφεν στις 28 Σεπτεμβρίου 1868.
Δούκισσα του ΑλανσόνΕπεξεργασία
Είχε καλές σχέσεις με το σύζυγό της καθώς και τη νύφη της Μαργαρίτα Αδελαΐδα της Ορλεάνης, σύζυγο του Βλάντιλαβ Τσαρτορύσκι. Η πεθερά της Βικτωρία της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα, εξαδέλφη της Βικτωρίας του Ηνωμένου Βασιλείου, είχε αποβιώσει το 1857. Η Σοφία Καρλόττα δεν είχε ιδιαίτερα καλή σχέση με τον πεθερό της, τον πρεσβύτερο Δούκα του Νεμούρ.
Ένα χρόνο μετά το γάμο τους, το ζευγάρι μετακόμισε στην Οικία Μπούσυ στην περιοχή του Τέντιγκτον του Νοτιοδυτικού Λονδίνου όπου η Σοφία Καρλόττα γέννησε το πρώτο τους παιδί, τη Λουίζα, το 1869. Το βρετανικό κλίμα έφερε μελαγχολία στη Σοφία Καρλόττα η οποία την επηρέασε καθ' όλη της της ζωή. Το δεύτερο παιδί τους, ο Φίλιππος Εμμανουήλ, γεννήθηκε στο Μεράνο το 1872. Λίγο μετά μετακόμισαν στο νέο τους σπίτι στη Βενσέν. Κατά τη δεκαετία του 1870 η εύθραυστη υγεία της Σοφίας Καρλόττας επιδεινώθηκε από σοβαρή κατάθλιψη και ο Φερδινάνδος αποφάσισε να περάσουν το καλοκαίρι στο Ποσσενχόφεν όπου η Σοφία ανέκαμψε έχοντας τη συντροφιά των αδελφών της που συγκεντρώνονταν συχνά στο πατρικό τους. Εκτός από την μεγαλύτερη κόρη της οικογένειας, Ελένη, καμία από τις αδελφές δεν είχε ευτυχισμένο γάμο και το Ποσσενχόφεν αποτελούσε διέξοδο.
Διαμονή στο φρενοκομείοΕπεξεργασία
Μετά το μυστηριώδη θάνατο του Λουδοβίκου Β΄ της Βαυαρίας το 1886, η Σοφία Καρλόττα αρρώστησε βαριά. Ο αδελφός της και οφθαλμίατρος, Κάρολος Θεόδωρος, τη συμβούλευσε να πάει στο Μόναχο για ιατρική φροντίδα. Εκεί ερωτεύτηκε το γιατρό της Δρ. Γκλάζερ (ή Γκλάζιερ) το χειμώνα του 1886-7. Για άλλη μια φορά ρίσκαρε να χάσει την κοινωνική της θέση όπως και στην περίπτωση του Χάφσταινγκλ. Σχεδίαζε με απόλυτη μυστικότητα να χωρίσει το σύζυγό της και να παντρευτεί τον Γκλάζερ ο οποίος επίσης ήθελε να χωρίσει τη σύζυγό του. Σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς σκόπευαν να φύγουν για την Ελβετία, αλλά οι πιο πρόσφατες πηγές δείχνουν ότι βρισκόταν στο Μεράνο με την οικογένειά της από το Μάιο του 1887. Όταν η Σοφία Καρλόττα αρνήθηκε να εγκαταλείψει το σχέδιό της για το διαζύγιο, γιατροί αποφάνθηκαν ότι έπασχε από "ηθική ασθένεια" και η Σοφία Καρλόττα περιορίστηκε σε σανατόριο κοντά στο Γκρατς για να καλύψουν το σκάνδαλο, σύμφωνα και με το ημερολόγιο της ανιψιάς της Αμαλίας[8]. Υπέστη σκληρή θεραπεία και έλαβε εξιτήριο μετά από μερικούς μήνες αφότου θεωρήθηκε "θεραπευμένη" και έχοντας εγκαταλείψει τα σχέδιά της για διαζύγιο. Τον Ιανουάριο του 1888 επισκέφθηκε την αδελφή της Ελισάβετ στη Βιέννη και στάθηκε στο πλευρό της μετά την αυτοκτονία του γιού της Ροδόλφου, Διαδόχου της Αυστρίας, στο Μάιερλινγκ τον Ιανουάριο 1889.
ΘάνατοςΕπεξεργασία
Η Σοφία Καρλόττα συνέταξε την διαθήκη της στις 4 Οκτωβρίου 1896, λίγους μήνες πριν το θάνατό της σε πυρκαγιά. Στις 4 Μαΐου 1897 συμμετείχε στο Bazar de la Charité[9], ένα ετήσιο φιλανθρωπικό γεγονός που οργάνωνε η γαλλική αριστοκρατία για να συγκεντρωθούν χρήματα για φιλανθρωπικό σκοπό. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, ξέσπασε φωτιά και η Σοφία Καρλόττα αρνήθηκε να λάβει βοήθεια και να διασωθεί βάζοντας τα κορίτσια, τους επισκέπτες και τις μοναχές σε προτεραιότητα. Μία Δομινικανή καλόγρια που επεβίωσε της πυρκαγιάς δήλωσε ότι είδε τη Δούκισσα να γονατίζει και να προσεύχεται κατά τις τελευταίες τις στιγμές[10]. Συνολικά 126 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ως αποτέλεσμα της καταστροφής.
Η αναγνώριση της σωρού δεν ήταν εύκολη καθώς η φωτιά είχε αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά της. Ο οδοντίατρος της Σοφίας Καρλόττας, Κος Λαβανπόρ, εκλήθη να βοηθήσει και την αναγνώρισε μετά από δύο ώρες έρευνας από τα χρυσά της σφραγίσματα[11]. Ήταν μία από τους πρώτους ανθρώπους των οποίων η σωρός αναγνωρίστηκε από τα οδοντικά αποτυπώματα.
Τάφηκε στο Βασιλικό Παρεκκλήσιο του Ντρε, χώρο ανάπαυσης της δυναστείας των Βουρβόνων. Στο σημείο όπου είχε λάβει χώρα η εκδήλωση στο 8ο Διαμέρισμα των Παρισίων βρίσκεται το Παρεκκλήσιο της Παναγίας της Παρηγορήτριας (Chapelle Notre-Dame-de-Consolation).
ΟικογένειαΕπεξεργασία
Παντρεύτηκε το 1868 τον Φερδινάνδο της Ορλεάνης, Δούκα του Αλανσόν, και είχε τέκνα:
- Λουίζα Βικτωρία Μαρία Αμαλία Σοφία (1869-1952), παντρεύτηκε τον Αλφόνσο της Βαυαρίας.
- Φίλιππος Εμμανουήλ Μαξιμιλιανός Μαρία Εύδης (1872-1931), Δούκας του Βαντόμ, παντρεύτηκε την Ερριέττα του Βελγίου.
ΠηγέςΕπεξεργασία
- Robien, Mathilde de (2018-11-22). "La mort héroïque de la duchesse d'Alençon, sœur de Sissi". Aleteia: un regard chrétien sur l’actualité, la spiritualité et le lifestyle (in French). Retrieved 2020-01-05.
- GORLIN, Stephanie (2019-11-25). "Le Bazar de la Charité (TF1): les détails que vous ne verrez pas à l'écran". www.programme-tv.net (in French). Retrieved 2020-01-05.
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11938948w. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10185.htm#i101842. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11938948w. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ p10185.htm#i101842. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Benz, Christian (1994-01). «SISIS-Anwenderforum in Nordrhein-Westfalen». Bibliotheksdienst 28 (2). doi:. ISSN 2194-9646. http://dx.doi.org/10.1515/bd.1994.28.2.223.
- ↑ «Bazar de la Charité» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2022-05-23. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Bazar_de_la_Charit%C3%A9&oldid=1089436129.
- ↑ Castra, Michel (12 Αυγούστου 2020). Chapitre 3. Un regard sociologique sur les mutations du rapport à la fin de vie et à la mort. Dunod. σελίδες 61–70.
- ↑ Bailey, Vernon (1897). Bailey, V. O., California, Oregon, Utah, Washington, May 1897 - July 1897. [s.n.]