Σοφία της Γαλλίας (1734-1782)
Η Σοφία της Γαλλίας (Sophie de France, 27 Ιουλίου 1734 - 2 Μαρτίου 1782)[4] ήταν η όγδοη κόρη του Λουδοβίκου ΙΕ΄ της Γαλλίας και της Μαρίας Λετσύνσκα της Πολωνίας.
| Βασιλική Υψηλότητα Σοφία της Γαλλίας | |
|---|---|
_-_01.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Sophie de France (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 27 Ιουλίου 1734[1][2][3] Βερσαλλίες |
| Θάνατος | 2 Μαρτίου 1782[1] Βερσαλλίες |
| Τόπος ταφής | Βασιλική Σαιν-Ντενί |
| Παρατσούκλι | Graille και Madame Sophie |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μοναχή |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Λουδοβίκος ΙΕ΄ της Γαλλίας και Μαρία Λεστσίνσκα |
| Αδέλφια | Θηρεσία της Γαλλίας Μαρία-Λουίζα της Γαλλίας Βικτωρία της Γαλλίας Λουίζα της Γαλλίας Λουίζα Ελισάβετ της Γαλλίας Αδελαΐδα της Γαλλίας Εριέττα της Γαλλίας Φίλιππος, Δούκας του Ανζού Λουδοβίκος Φερδινάνδος της Γαλλίας Σαρλ ντε Βιντιμίλ |
| Οικογένεια | Οίκος των Βουρβώνων |
| Υπογραφή | |
_of_France,_Madame_Sophie_in_1753_at_the_marriage_of_the_Prince_of_Cond%C3%A9.png){kind=small} | |
| Θυρεός | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ζωή Επεξεργασία
Παιδική ηλικία Επεξεργασία
Η Σοφία Φιλιππίνη Ιουστίνη Ελισάβετ είναι λιγότερο γνωστή από πολλές από τις αδελφές της. Το δεύτερο της όνομα, Φιλιππίνη, της δόθηκε προς τιμήν του δεύτερου αδερφού της ο οποίος είχε πεθάνει το προηγούμενο έτος. Σε αντίθεση με τα μεγαλύτερα παιδιά του Λουδοβίκου ΙΕ΄, δεν ανατράφηκε στις Βερσαλλίες, αλλά, τον Ιούνιο του 1738, στάλθηκε να ζήσει στο Αββαείο του Φοντεβρώ με τη μεγαλύτερη αδελφή της Βικτωρία και τις νεότερες αδερφές της Θηρεσία (η οποία πέθανε νέα) και η Λουίζα, επειδή το κόστος της μόρφωσής τους στις Βερσαλλίες με όσα δικαιούνταν θεωρήθηκε υπερβολικά ακριβό από τον επικεφαλής υπουργό του Λουδοβίκου, Καρδινάλιο ντε Φλερύ.
Σύμφωνα με την κυρία Ενριέτ Καμπάν, η Σοφία και οι αδερφές της είχαν μάλλον μια τραυματική ανατροφή στο Φοντεβρώ και δεν τους δόθηκε μεγάλη παιδεία: "Ο Καρδινάλιος Φλερύ, ο οποίος στην πραγματικότητα είχε το πλεονέκτημα της αποκατάστασης των οικονομικών, έφερε αυτό το σύστημα οικονομίας μέχρι να αποκτήσει από τον βασιλιά το κόστος της ανατροφής των τεσσάρων νεότερων πριγκιπισσών, που ανατράφηκαν ως κανονικά κορίτσια σε ένα μοναστήρι μακριά από το βασίλειο. Η κυρία Λουίζα με διαβεβαίωσε ότι στην ηλικία των δώδεκα ετών δεν ήξερε ολόκληρο το αλφάβητο και δυσκολευόταν να διαβάσει μέχρι την επιστροφή της στις Βερσαλλίες. Η κυρία Βικτωρία καταλόγισε ορισμένους παροξυσμούς τρόμου, από τους οποίους δεν κατάφερε ποτέ να αναρρώσει, στους βίαιους συναγερμούς που έζησε στο Αββαείο του Φοντεβρώ, όποτε την έστελναν, με έκτακτο τρόπο, για να προσευχηθεί μόνη της στο θησαυροφυλάκιο όπου προσεύχονταν οι αδελφές. Ένας κηπουρός που ανήκε στην μονή πέθανε τρελός. Η ταφή του, χωρίς τους τοίχους, ήταν κοντά σε ένα παρεκκλήσι της μονής, όπου οι πριγκίπισσες οδηγήθηκαν για να επαναλάβουν τις προσευχές για τους πεθαμένους. Οι προσευχές τους διακόπηκαν από τις κραυγές του πεθαμένου ανθρώπου".[5]
Κατά τη βασιλεία του Λουδοβίκου ΙΕ΄ Επεξεργασία
_(Sammlung_Rau).jpg)
Η Σοφία και η αδερφή της Λουίζα είχαν το δικαίωμα να επιστρέψουν στο Ανάκτορο των Βερσαλλιών το 1750, δύο χρόνια μετά τη Βικτωρία. Παρόλο που η εκπαίδευσή τους είχε παραμεληθεί στο μοναστήρι, κατάφεραν να λάβουν μια καλή μόρφωση ενθαρρυμένες από τον αδελφό τους Λουδοβίκο Φερδινάνδο, με τον οποίο απέκτησαν γρήγορα στενή σχέση: «Όταν οι πριγκίπισσες, ακόμα πολύ νέες, επέστρεψαν στο βασίλειο, απολάμβαναν τη φιλία του αδερφού τους και επωφελήθηκαν από τις συμβουλές του. Αφιερώνονταν με ενθουσιασμό στη μελέτη και εγκατέλειψαν σχεδόν όλο τον ελεύθερο χρόνο τους. Κατάφεραν να γράψουν τα γαλλικά σωστά και να αποκτήσουν μια καλή γνώση της ιστορίας. Τα ιταλικά, τα αγγλικά, τα ανώτερα μαθηματικά, η στροφή και η κλήση, γεμίζουν διαδοχικά τις στιγμές αναψυχής τους».[6]
_-_Metropolitan_Museum_of_Art.jpg)
Η Σοφία δεν παντρεύτηκε ποτέ. Περιγράφονταν ως ντροπαλό και επιφυλακτικό άτομο, που δεν τραβούσε εύκολα την προσοχή των άλλων πάνω της. Δεν άσκησε καμία επιρροή στο βασίλειο, αλλά κατευθυνθείσα από την μεγαλύτερη αδερφή της, Αδελαΐδα, συμμερίστηκε την αντιπάθειά της ενάντια στις ερωμένες του πατέρα τους, δηλαδή της Μαρκησίας ντε Πομπαντούρ και στη συνέχεια της Μαντάμ ντυ Μπαρύ. Η Ενριέτ Καμπάν την περιέγραψε: «Η κυρία Σοφία ήταν εξαιρετικά άσχημη. Ποτέ δεν αντίκρισα ένα άτομο με τόσο άσχημη εμφάνιση. Αυτή η πριγκίπισσα ήταν τόσο υπερβολικά άτολμη και μπορεί να είναι κάποιος μαζί της καθημερινά για χρόνια χωρίς να την έχει ακούσει να αρθρώσει ούτε μια λέξη».[7]
Το 1770, η δεκατετράχρονη Αυστριακή πριγκίπισσα Μαρία Αντουανέττα παντρεύτηκε τον ανιψιό της Σοφίας, τον μελλοντικό Λουδοβίκο ΙΣΤ΄. Λόγω της στενής σχέσης μεταξύ του Δελφίνου και των θείων του, η Μαρία Αντουανέττα είχε καλές σχέσεις με τις θείες του συζύγου της τα πρώτα της χρόνια. Η Σοφία και οι αδερφές της συνόδευαν την Μαρία Αντουανέτα στις επίσημες αποστολές.[8] Η στενή σχέση τους με τη Μαρία Αντουανέττα, ωστόσο, σταμάτησε το 1772, αφού η προσπάθεια τους να την πείσουν να ταπεινώσει τη Μαρκησία ντυ Μπαρρύ απέτυχε. Το σχέδιο αυτό καθοδηγήθηκε από την Αδελαΐδα και υποστηρίχθηκε από τη Βικτωρία και τη Σοφία.
Κατά τη βασιλεία του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ Επεξεργασία
Από τον Απρίλιο του 1774, η Σοφία και οι αδελφές της παρέστησαν στον θάνατο του πατέρα τους Λουδοβίκου ΙΕ΄ από ευλογιά στις 10 Μαΐου. Οι αδελφές μάλιστα μολύνθηκαν από τον πατέρα τους και κρατήθηκαν σε καραντίνα σε ένα μικρό σπίτι κοντά στο Παλάτι του Σουαζύ, το οποίο εκκενώθηκε μέχρι την ανάρρωσή τους.[9]
Ο Λουδοβίκος επέτρεψε στις θείες του να κρατήσουν τα διαμερίσματά τους στο Παλάτι των Βερσαλλιών και συνέχισαν να παρευρίσκονται σε δεξιώσεις- όπως για παράδειγμα στην επίσκεψη του Ιωσήφ Β΄, ο οποίος φέρεται να είχε γοητέψει την Αδελαΐδα[10]. Οι αδερφές συνέχισαν να είναι έμπιστες του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ και διατηρούσαν επίσης μια καλή σχέση με την ανιψιά τους, την Ελισάβετ Φιλιππίνη της Γαλλίας, και την επισκέπτονταν συχνά στο σπίτι της στο Μοντρέιγ.[11] Η Σοφία πέθανε το 1782 και θάφτηκε στο βασιλικό νεκροταφείο του Αγίου Διονυσίου, που λεηλατήθηκε και καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Η ανιψιά της, Σοφία, η νεότερη κόρη του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ και της Μαρίας Αντουανέττας, πήρε το όνομά της.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Zieliński, Ryszard (1978). Polka na francuskim tronie. Czytelnik.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 84708899. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p8697.htm#i86961. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00013880.
- ↑ Achaintre, Nicolas Louis, Histoire généalogique et chronologique de la maison royale de Bourbon, Vol. 2, (Publisher Mansut Fils, 4 Rue de l'École de Médecine, Paris, 1825), 155.
- ↑ Madame Campan, Memoirs of the Court of Marie Antoinette, Queen of France, Project Gutenberg
- ↑ Madame Campan, Memoirs of the Court of Marie Antoinette, Queen of France, Project Gutenberg
- ↑ Madame Campan, Memoirs of the Court of Marie Antoinette, Queen of France, Project Gutenberg
- ↑ Joan Haslip (1991). Marie Antoinette (in Swedish). ISBN.
- ↑ Joan Haslip (1991). Marie Antoinette. p. 72-73. ISBN.
- ↑ Joan Haslip (1991). Marie Antoinette. Stockholm: Norstedts Förlag AB. ISBN 91-1-893802-7
- ↑ Maxwell-Scott, Mary Monica, Madame Elizabeth de France, 1764-1794, London : E. Arnold, 1908