Σπυρίδων Βασιλειάδης
Ο Σπυρίδων Βασιλειάδης (Πάτρα, 6 Δεκεμβρίου 1845 - Παρίσι, 30 Αυγούστου 1874) ήταν Έλληνας ποιητής και θεατρικός συγγραφέας.
| Σπυρίδων Βασιλειάδης | |
|---|---|
 Ο Σπυρίδων Βασιλειάδης στο Ετήσιον Ημερολόγιον του Κωνσταντίνου Σκόκου (1890) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Σπυρίδων Βασιλειάδης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 6ιουλ. / 18 Δεκεμβρίου 1845γρηγ. Πάτρα |
| Θάνατος | 30 Αυγούστουιουλ. / 11 Σεπτεμβρίου 1874γρηγ. Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα[1] |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής συγγραφέας |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Σπυρίδων Βασιλειάδης, το έκτο παιδί του Νικόλαου και της Δέσποινας Βασιλειάδη. Ήταν γόνος πλούσιας οικογένειας της Πάτρας, η οποία όμως χρεοκόπησε όταν ο ποιητής βρισκόταν σε νεαρή ηλικία. Μαθήτευσε στο Γυμνάσιο Πατρών και κατόπιν σπούδασε νομική στην Αθήνα, όπου εκεί άσκησε και το επάγγελμα του δικηγόρου αργότερα. Ήταν συντάκτης της εφημερίδας Προμηθέας. Όταν ήταν φοιτητής έχασε τον πατέρα του και από τότε κλονίστηκε σοβαρά η υγεία του. Στις αρχές του καλοκαιριού του 1874 ο Βασιλειάδης εμφάνισε τα πρώτα ανησυχητικά δείγματα της φυματίωσης, μεταφέρεται στο Παρίσι όπου και πεθαίνει στις 30 Αυγούστου σε ηλικία 28 ετών.[2]
Ο Βασιλειάδης ανήκει στην Α΄ Αθηναϊκή Σχολή με κύρια χαρακτηριστικά του τον ρομαντισμό και την χρήση της καθαρεύουσας. Είχε μελετήσει όπως και πολλοί άλλοι βαθύτατα τους αρχαίους και τις παραδόσεις τους και είδε το κάλος που έκρυβαν, ενώ συνέχεια αυτού του κάλλους θεώρησε τη δημοτική παράδοση και γι' αυτό αγάπησε ιδιαίτερα και το δημοτικό τραγούδι και υποστήριξε ότι η ελληνική ποίηση μπορεί να αντλήσει από την δημοτική μας παράδοση πολλά στοιχεία που θα της δημιουργήσουν μια νέα ποιητική αξία. Το δυστυχές είναι ότι αφού είχε πλέον αυτή την άποψη για το δημοτικό τραγούδι, ο ίδιος μόνο σε τρία έργα του πρόλαβε και χρησιμοποίησε την δημοτική γλώσσα, αφού πέθανε μόλις σε ηλικία 28 ετών από φυματίωση.
Πολλά από τα βιβλία, τα ποιήματα και θεατρικά έργα που έγραψε μεταφράστηκαν στα γαλλικά. Ήταν ιδρυτικό μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός".
Ο χαρακτήρας του έργου του Επεξεργασία
Οι ποιητικές του συλλογές αναγνωρίζονται στους διάφορους ποιητικούς διαγωνισμούς της εποχής. Στα ποιήματα του κυρίως υπάρχει η μελαγχολία και ο πόνος και κλίνει πιο πολύ προς την κενολόγο ρητορεία και την υπερβολή. Αργότερα θα εμπνευστεί και από τη δημοτική παράδοση όπως προαναφέρθηκε[3]. Το 1866 παίρνει έπαινο για το Εικόνες και κύματα στο Βουτσιναίο Διαγωνισμό.
Συγγραφικό έργο Επεξεργασία
Ποιήματα:
- Εικόνες και κύματα
- Έπεα πτερόεντα
- Το σχολείο του χωρίου
Θεατρικά έργα:
- Έγγαμος ή Αυτόχειρ
- Αμάλθεια
- Σεμέλη
- Γαλάτεια
- Σκύλλα
- Θάνη Κλεισθένη
- Χίμαιρα
- Οι Καλλέργαι -Λουκάς Νοταράς: δραματικά δοκίμια /Σ. Ν. Βασιλειάδη. Δικηγόρου πάρεργα. Εν Αθήναις :Τυπογραφία Δ. Κτενά και Σ. Οικονόμου, 1869[4]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13481431j. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Σπυρίδων Βασιλειάδης». theatrokaiparadosi.thea.auth.gr. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2024.
- ↑ Λίνος Πολίτης, Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 1989, σελ. 178-179.
- ↑ Anemi - Digital Library of Modern Greek Studies - Οι Καλλέργαι -Λουκάς Νοταράς : δραματικά δοκίμια / Σ. Ν. Βασιλειάδη.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Εθνικό Κέντρο Βιβλίου Αρχειοθετήθηκε 2016-03-18 στο Wayback Machine.