Στρατονίκη της Καππαδοκίας
Η Στρατονίκη (3ος αιώνας π.Χ.) ήταν πριγκίπισσα της ελληνιστικής περιόδου, καταγόμενη από τον Οίκο των Σελευκιδών, βασιλέων της Συρίας. Μέσω διπλωματικού γάμου με τον ηγεμόνα Αριαράθη Γ' αποτέλεσε βασίλισσα του ανεξάρτητου κράτους της Μεγάλης Καππαδοκίας.[1]
Στρατονίκη της Καππαδοκίας | |
---|---|
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | αρχαία ελληνικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μονάρχης |
Περίοδος ακμής | 3ος αιώνας π.Χ. |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Αριαράθης Γ' της Καππαδοκίας |
Τέκνα | Αριαράθης Δ' της Καππαδοκίας |
Γονείς | Αντίοχος Β΄ Θεός και Λαοδίκη Α' της Συρίας |
Οικογένεια | Δυναστεία των Σελευκιδών |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | ηγεμών της Αυτοκρατορίας των Σελευκιδών |
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΠατέρας της Στρατονίκης ήταν ο Αντίοχος Β', ο επονομαζόμενος «ο Θεός», βασιλιάς της Συρίας κατά την περίοδο 261 – 246 π.Χ., και μητέρα της η Λαοδίκη, γνωστή για την εμπλοκή της στα γεγονότα που οδήγησαν στην έναρξη του Τρίτου Συριακού Πολέμου.
Ο ηγεμόνας της Καππαδοκίας, Αριαράμνης Β', φρόντισε να συσφύξει τους δεσμούς του οίκου του με τους Σελευκίδες, κανονίζοντας το 255 π.Χ. γάμο ανάμεσα στη Στρατονίκη και στον πρωτότοκό του, Αριαράθη Γ'.[1] Οι Σελευκίδες, έχοντας εμπλακεί στο Δεύτερο Συριακό Πόλεμο (260 - 253 π.Χ.), είχαν κάθε συμφέρον να αναγνωρίσουν τη Μεγάλη Καππαδοκία την περίοδο αυτή ως ανεξάρτητο βασίλειο προκειμένου να εξασφαλίσουν τη συνεργασία της.[2] Κατά μία εκδοχή την περίοδο αυτή πέρασε στους Αριαραθίδες η περιοχή της Καταονίας, ίσως ως προίκα της πριγκίπισας Στρατονίκης ή μέσω κατακτητικών πολέμων. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αριαράθη Γ' εμφανίζεται στην καππαδοκική νομισματοκοπία για πρώτη φορά ο βασιλικός τίτλος.[2]
Κατά τη διαμάχη των δύο αδερφών της συζύγου του, Σέλευκου Β' του Καλλίνικου και Αντίοχου Ιέρακα για την εξουσία, ο Αριαράθης Γ' τάχθηκε με το μέρος του δεύτερου, βρίσκοντας πάτημα να επεκτείνει το βασίλειό του.[2] Το ζευγάρι απέκτησε ένα γιο, ο οποίος διαδέχτηκε τον πατέρα του σε νηπιακή ηλικία, και έμεινε γνωστός ως Αριαράθης Δ' ο Ευσεβής.[1]
Χρονολόγιο
ΕπεξεργασίαΈτος (π.Χ.) | Γεγονός | ||
---|---|---|---|
Γέννηση της Στρατονίκης κόρης του ηγεμόνα των Σελευκιδών, Αντίοχου Β' του Θεού και της Λαοδίκης Α'. | |||
π. 255 π.Χ. | Η Καππαδοκία ανεξαρτητοποιείται οριστικά από τους Σελευκίδες. Την ίδια περίοδο ο διάδοχος του θρόνου και συμβασιλέας του πατέρα του, Αριαράθης Γ', παντρεύεται τη Στρατονίκη. | ||
253 π.Χ. | Λαμβάνει τέλος ο Δεύτερος Συριακός Πόλεμος. | ||
246 π.Χ. | Θάνατος του Αντιόχου Β' στη Συρία. Λίγο αργότερα ξεσπά ο Τρίτος Συριακός Πόλεμος. | ||
241 π.Χ. | Λήξη του Τρίτου Συριακού Πολέμου. | ||
240 π.Χ. | Ξέσπασμα πολέμου ανάμεσα στα αδέρφια της Στρατονίκης, Σέλευκο Β΄ και Αντίοχο Ιέρακα. Η Καππαδοκία παρέχει στήριξη στις φιλοδοξίες του δεύτερου. | ||
π. 227 π.Χ. | Ο Αντίοχος Ιέραξ καταφεύγει στην αυλή της Καππαδοκίας, από όπου αναγκάζεται να φύγει κρυφά φοβούμενος για τη ζωή του. | ||
220 π.Χ. | Ο Αριαράθης Γ' πεθαίνει κληροδοτώντας το βασίλειό του στον ανήλικο γιο του από τη Στρατονίκη, Αριαράθη Δ'. |
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Διόδωρος ο Σικελιώτης, «Ιστορική Βιβλιοθήκη», §31.19
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Σοφού Αθανασία (2002). ««Αριαράθης Γ'»». Encyclopedia of the Hellenic World, Asia Minor. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2009.
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΒιβλιογραφία
Επεξεργασία- Beloch K.J., «Griechische Geschichte», 4. Bd. 2. Die Griechische Weltherrschaft, Berlin – Leipzig 1927
- Regling K., «Dynastenmünzen von Tyana, Morima und Anisa in Kappadokien», ZfN, 42, 1935, 1-23
- Seibert J., «Historische Beiträge zu den dynastischen Verbindungen in hellenistischer Zeit», Wiesbaden 1967, Historia Einzelschriften 10
- Simonetta Β., «The Coinage of the Cappadocian Kings», Fribourg 1977, Typos Monographien zur antiken Numismatik 2
- Will E., «Histoire Politique du Monde Hellénistique». 320-30 av. J.-C., 2, Nancy 1983
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Σοφού Αθανασία (2002). ««Αριαράθης Γ'»». Encyclopedia of the Hellenic World, Asia Minor. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2009.
- Jona Lendering. ««Stratonice III»». Ιστότοπος livius.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2009.