Στότζας
Ο Στότζας ή Στούτιας ήταν ένας Ρωμαίος στρατιωτικός, ηγέτης μίας στρατιωτικής εξέγερσης στη praefectura praetorio Africae στη δεκαετία του 530.[1] Ο Στότζας, που είχε εκλεγεί από τους στρατιώτες ως ο αρχηγός τους, σχεδόν κατάφερε να καταλάβει την Καρχηδόνα. Προσπάθησε να κάνει την Αφρική ξεχωριστό κράτος, αλλά ηττήθηκε στη μάχη του ποταμού Βαγράδα από τον Βελισάριο και διέφυγε στη Νουμιδία, όπου ανασυντάχθηκε. Έπειτα από ακόμη μία προσπάθεια να πάρει την εξουσία στην Αφρική, ο Στότζας νικήθηκε από τον Γερμανό το 537 και διέφυγε με μερικούς ακολούθους του στη Μαυριτανία.
| Στότζας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Στότζας (Αρχαία Ελληνικά) |
| Γέννηση | 0η χιλιετία |
| Θάνατος | 545 Thacia |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός ηγέτης |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Βανδαλικός Πόλεμος και Battle of Thacia |
Εκεί ο Στότζας νυμφεύτηκε την κόρη ενός τοπικού ευγενούς, ίσως του Μαυριτανο-Ρωμαίου βασιλιά Μασούνα ή του Μαστίγα και επρόκειτο να διαδεχθεί τον Μαστίγα το 541 ως βασιλιάς των Μαυριτανών και των Ρωμαίων. Ακολούθησε τον Αντάλα βασιλιά των Βερβέρων στην εξεγερσή του εναντίον των Ρωμαίων το 544. Στη Μάχη της Θακίας, το φθινόπωρο του 545, ο Στότζας πληγώθηκε μοιραία από τον Ιωάννη, στρατηγό των Ρωμαίων και απεβίωσε σύντομα μετά.
Βιογραφία Επεξεργασία
Εξεγείρεται εναντίον των Ρωμαίων Επεξεργασία
Υπηρέτησε ως σωματοφύλακας του στρατηγού Μαρτίνου στον στρατό υπό τον Βελισάριο, που είχε κατακτήσει το Βασίλειο των Βανδάλων της Αφρικής το 533-534, Το 536 ξεκίνησε μία εξέγερση στον Ρωμαϊκό στρατό στην Αφρική εναντίον του ηγέτη της Σολομώντα.[2][3] Οι εξεγερμένοι επέλεξαν τον Στότζα για ηγέτη τους με σκοπό να εκτοπίσουν τους πιστούς στον Αυτοκράτορα και να καταστήσουν την Αφρική ανεξάρτητο κράτος, που θα το κυβερνούν οι ίδιοι. Ο Στότζας βάδισε εναντίον της πρωτεύουσας Καρχηδόνας με έναν στρατό 8.000 ανδρών, μαζί με τουλάχιστον 1.000 επιζήσαντες Βανδάλους και αρκετούς δραπέτες σκλάβους. Πολιόρκησε την πόλη και αυτή ήταν έτοιμη να παραδοθεί, όταν έφθασε αιφνίδια ο Βελισάριος από τη Σικελία. Ο Στότζας έλυσε την πολιορκία και αποσύρθηκε στη Μεμβρέσα. Εκεί, στη μάχη του ποταμού Βαγράδα, ο στρατός του ηττήθηκε από τον Βελισσάριο. Οι εξεγερμένοι διέφυγαν στη Νουμιδία, όπου ο Στότζας έπεισε το μεγαλύτερο μέρος της εκεί Ρωμαϊκής φρουράς να τον ακολουθήσει, αφού σκότωσε τους αξιωματικούς της. Σύμφωνα με τον ιστορικό Προκόπιο ως τη στιγμή εκείνη, τα 2/3 του Ρωμαϊκού στρατού στην Αφρική είχαν πάει με το στρατόπεδο των εξεγερμένων.[4]
Ο Βελισάριος έπρεπε να επιστρέψει στην Ιταλία για να εξακολουθήσει τον Γοτθικό Πόλεμο εναντίον των Οστρογότθων· ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α΄ τον αντικατέστησε με τον ικανό εξάδελφό του Γερμανό στα τέλη του 536. Η πολιτική του Γερμανού, για να κερδίσει τους δυσαρεστημένους στρατιώτες με υποσχέσεις συγχώρησης και την πληρωμή των καθυστερημένων μισθών τους, ήταν επιτυχής και ένα μεγάλο μέρος των εξεγερμένων επέστρεψαν σε αυτόν.[5] Ο Στότζας αποφάσισε να δράσει δυναμικά και βάδισε εναντίον του την άνοιξη του 537. Οι δύο στρατοί συναντήθηκαν στις Παλαιές Σκάλες (Scales Veτeres) και ο Στότζας, εγκαταλελειμμένος από πολλούς από τους υποστηρικτές του, νικήθηκε.[6][7]
Μαυριτανο-Ρωμαίος βασιλιάς Επεξεργασία
Ο Στότζας μπόρεσε να διαφύγει με λίγους ακολούθους του στη Μαυριτανία, όπου τον υποδέχθηκαν και τού δόθηκε η κόρη ενός τοπικού πρίγκιπα σε γάμο, υποτίθεται ότι έγινε βασιλιάς το 541.[8][9] Το 544 πάντως, αυτός και ο Μαυριτανός βασιλιάς Αντάλας ξεσηκώθηκαν εναντίον της Ρωμαϊκής εξουσίας. Ο Στότζας και οι άνδρες του ακολούθησαν τον Αντάλα, αλλά τους επιτέθηκε ο στρατηγός Ιωάννης το φθινόπωρο του 545, παρά το ότι οι Μαυριτανο-Ρωμαίοι ήταν περισσότεροι. Στη μάχη της Θακίας που ακολούθησε, ο Ιωάννης μπόρεσε να καταφέρει ένα μοιραίο τραύμα στον Στότζα, αν και ο ίδιος έπεσε σύντομα μετά.[10][11]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ https://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:1999.04.0104:entry=germanus-bio-2&highlight=Tzotzas
- ↑ Martindale 1992, σ. 1199
- ↑ Hughes, Ian (Historian) (2009). Belisarius : the last Roman general
- ↑ Martindale 1992, σ. 1199
- ↑ Martindale 1992, σ. 1199
- ↑ Martindale 1992, σσ. 1199–1200
- ↑ Martindale 1980, σ. 506
- ↑ Martindale 1992, σ. 1200
- ↑ Grierson 1959, σ. 128
- ↑ Martindale 1992, σ. 1200
- ↑ Martindale 1992, σ. 641
Πηγές Επεξεργασία
- Grierson, Philip (1959). Matasuntha or Mastinas: a reattribution. The Numismatic Chronicle and Journal of the Royal Numismatic Society.
- Martindale, John R., ed. (1980). The Prosopography of the Later Roman Empire: Volume II, AD 395–527. Cambridge: Cambridge University Press.
- Martindale, John R., ed. (1992). The Prosopography of the Later Roman Empire: Volume III, AD 527–641. Cambridge: Cambridge University Press.