Σύνορα Πολωνίας-Ρωσίας
Τα σύγχρονα σύνορα Πολωνίας-Ρωσίας είναι ένα τμήμα σχεδόν μιας ευθείας γραμμής μεταξύ της Δημοκρατίας της Πολωνίας (μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και του αποσπασμένου εδάφους του Όμπλαστ του Καλίνινγκραντ της Ρωσικής Ομοσπονδίας (μέλος της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών), μια περιοχή που δεν συνδέεται με τη ρωσική ενδοχώρα. Έχει μήκος 232 χιλιομέτρων. Η τρέχουσα θέση και το μήκος των συνόρων αποφασίστηκε μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 2004, έγινε μέρος των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών.
.jpg)
Ιστορία Επεξεργασία
Η ιστορία των συνόρων μεταξύ Πολωνίας και Ρωσίας μπορεί να εντοπιστεί στην πρώιμη ιστορία και των δύο εθνών, με ένα από τα πρώτα αξιοσημείωτα περιστατικά να είναι η παρέμβαση του Μπολέσλαφ Α΄ στην κρίση διαδοχής του Κιέβου το 1018. Μετά τον σχηματισμό της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας, τα ανατολικά σύνορα της Πολωνίας, το μεγαλύτερο μέρος της με το Βασίλειο της Ρωσίας (αργότερα, τη Ρωσική Αυτοκρατορία), εκτεινόταν από τη Βαλτική Θάλασσα στα βόρεια μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα στο νότο.[1] Κατά την περίοδο των διαμελισμών της Πολωνίας, που μετατόπισαν τα ρωσικά σύνορα περίπου 480 χιλιόμετρα δυτικά,[2] αρκετά μικρά πολωνικά κρατίδια, όπως το Δουκάτο της Βαρσοβίας και το Βασίλειο της Πολωνίας μοιράστηκαν τα σύνορα με τη Ρωσική Αυτοκρατορία. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η νέα Δεύτερη πολωνική Δημοκρατία μοιράστηκε τα σύνορα με τη Σοβιετική Ένωση (ΕΣΣΔ), τα οποία διαμορφώθηκαν κατά τη διάρκεια του Πολωνοσοβιετικού Πολέμου και επιβεβαιώθηκαν κατά την Ειρήνη της Ρίγας στη γραμμή Ντζίσνα-Ντόκσιτσι-Σουούτς-Κόρετς-Όστροχ-Ζμπρουτς.[3] Τα σύνορα ήταν μήκους 1.407 χιλιομέτρων.[4] Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα νέα σύνορα (βλέπε Εδαφικές αλλαγές της Πολωνίας αμέσως μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) συνήφθησαν μεταξύ της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας και της ΕΣΣΔ. Τα νέα σύνορα Πολωνίας-Σοβιετικής Ένωσης αρχικά ήταν 1.321 χιλιόμετρα, όπως υπέστησαν μια μικρή τροποποίηση στην εδαφική ανταλλαγή Πολωνίας-Σοβιετικής Ένωσης το 1951, η οποία μείωσε το μήκος των συνόρων στα 1.244 χιλιόμετρα.[5]
Σύγχρονα σύνορα Επεξεργασία
Τα σύγχρονα σύνορα μεταξύ Πολωνίας και Ρωσίας ρυθμίζονται από ορισμένα νομικά έγγραφα, πολλά από τα οποία χρονολογούνται στην εποχή της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας και της Σοβιετικής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης της συνοριακής συμφωνίας Πολωνίας-Σοβιετικής Ένωσης του Αυγούστου 1945. Ενώ η πραγματική συνοριακή γραμμή παρέμεινε αμετάβλητη μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, η διάσπαση της Σοβιετικής Ένωσης σε ορισμένα μετασοβιετικά κράτη μετέτρεψε τα σύνορα Πολωνίας-Σοβιετικής Ένωσης σε σύνορα Πολωνίας-Ρωσίας, Πολωνίας-Λιθουανίας, Πολωνίας-Λευκορωσίας και Πολωνίας-Ουκρανίας. Τα σύνορα Πολωνίας-Ρωσίας επιβεβαιώθηκαν σε μια πολωνορωσική συνθήκη του 1992 (επικυρώθηκε το 1993).
Τα σύνορα Πολωνίας-Ρωσίας είναι εκείνα μεταξύ της Πολωνίας και του Όμπλαστ του Καλίνινγκραντ της Ρωσίας, το οποίο είναι αποσπασμένο έδαφος, μη συνδεδεμένο με την υπόλοιπη Ρωσία. Τα σύνορα έχουν μήκος 232 χλμ. Για το μεγαλύτερο μέρος αυτού του μήκους, η πολωνική πλευρά βρίσκεται στο Βοεβοδάτο Βαρμίας-Μαζουρίας, η ακραία ανατολή βρίσκεται στο Βοεβοδάτο Ποντλάσκιε και το δυτικότερο τμήμα (στο Χώρισμα του Βιστούλα) στο Βοεβοδάτο Πομερανίας.[6] Τα 210 χιλιόμετρα των συνόρων είναι ξηρά και τα 22 χιλιόμετρα είναι θάλασσα.
Όταν η Πολωνία προσχώρησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004, τα σύνορα αυτά έγιναν ένα από τα σύνορα μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των τρίτων χωρών. Είναι ένα από τα πέντε σύνορα που μοιράζεται η Ρωσία με την Ευρωπαϊκή Ένωση (βλ. Εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης).
Το 2008, υπήρχαν τρεις οδικές διασταυρώσεις (Γκόουνταπ-Γκούσεφ, Μπεζλέντι-Μπαγκρατιόνοφσκ και Γκρονόβο-Μαμόνοβο) και τρεις σιδηροδρομικές διαβάσεις (Μπρανιέβο-Μαμόνοβο, Σκαντάβα-Ζελεζνοντορόζνι και Γκουόμνο-Μπαγκρατιόνοφσκ).[7][8][9] Το 2010, η μεγαλύτερη οδική διέλευση μέχρι εκείνο το σημείο άνοιξε στο Γκζεχότκι-Μαμόνοβο.[10] Περισσότερες διαβάσεις έχουν δημιουργηθεί (Πέρουι-Κριλόβο, Νόβα Κάρτσμα-Μπαλτίισκ, Ράπα-Όζιορσκ), καθώς τα πρότυπα της ΕΕ απαιτούν από την Πολωνία να λειτουργεί τουλάχιστον επτά συνοριακές διελεύσεις.
Κατά το πρώτο τρίμηνο του 2012, τα σύνορα Πολωνίας-Ρωσίας σημείωσαν τη λιγότερη κίνηση εκτός συνόρων των οποίων η Πολωνία μοιράζεται με χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης (οι άλλες είναι τα σύνορα Πολωνίας-Ουκρανίας και τα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας).[11] Για εκείνη την περίοδο, η πλειοψηφία των ατόμων που διέσχισαν τα σύνορα το έπραξαν για τον σκοπό των βραχυπρόθεσμων αγορών (συνήθως κάτω από μία ημέρα). Αυτό συμβαίνει με το 45% των αλλοδαπών που εισέρχονται στην Πολωνία και το 87% των Πολωνών που εισέρχονται στη Ρωσία. Σε σύγκριση με την κυκλοφορία σε άλλα πολωνικά σύνορα εκτός ΕΕ, ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό (22% αλλοδαποί και 7% Πολωνοί) διέσχισαν τα σύνορα με σκοπό τον τουρισμό και τη διέλευση (16,5% αλλοδαποί).
Συνοριακή περιοχή Επεξεργασία
Επειδή το Όμπλαστ του Καλίνινγκραντ είναι μικρό, ομοιογενές και περίκλειστο έδαφος εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το 2011 χορηγήθηκε σε ολόκληρη το Όμπλαστ το καθεστώς της παραμεθόριας περιοχής επιλέξιμης για τους κανόνες τοπικής διασυνοριακής κυκλοφορίας. Σε αμοιβαιότητα, στις ακόλουθες πολωνικές διοικητικές περιφέρειες (πόβιατ) χορηγήθηκε το ίδιο καθεστώς:[12]
- στο Βοεβοδάτο Πομερανίας: Πουτσκ, Γκντίνια, Σόποτ, πόλη και πόβιατ του Γκντανσκ, Νόβι Ντβουρ Γκντάνσκι και Μάλμπορκ
- στο Βοεβοδάτο Βαρμίας-Μαζουρίας: πόλη και πόβιατ του Έλμπλονγκ, Μπρανιέβο, Λίντζμπαρκ, Μπαρτοσίτσε, πόλη και πόβιατ του Όλστιν, Κέντσιν, Μρονγκόβο, Βενγκοζέβο, Γκιζίτσκο, Γκόουνταπ και Ολέτσκο
Η διασυνοριακή κυκλοφορία είναι πολύ υψηλή, ενώ το 2013 εξετάστηκαν πρόσθετες διαβάσεις συνόρων.[13]
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Ρίχαρτν Κ. Φρουχτ (31 Δεκεμβρίου 2004). Eastern Europe: An Introduction to the People, Lands, and Culture. ABC-CLIO. σελ. 170. ISBN 978-1-57607-800-6. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ Ντέιβιντ Λ. Ράνσελ· Μποζένα Σάλκρος (1 Ιουλίου 2005). Polish Encounters, Russian Identity. Indiana University Press. σελ. 25. ISBN 978-0-253-34588-2. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ «Ryski traktat pokojowy - WIEM, darmowa encyklopedia». Portalwiedzy.onet.pl. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ Polska w cyfrach[νεκρός σύνδεσμος] [στο:] E. Romer Atlas Polski wspolczesnej, 1928[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Άντζεϊ Γεζιέρσκι (2003). Historia Gospodarcza Polski. Key Text Wydawnictwo. σελ. 383. ISBN 978-83-87251-71-0. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ Mały Rocznik Statystyczny Polski 2012, Główny Urząd Statystyczny, 2012. Accessed on 11 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ «Powstanie nowe przejście z obwodem kaliningradzkim. wnp.pl | Serwis Logistyka. Transport, logistyka, firmy kurierskie». Logistyka.wnp.pl. 16 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ «Straż Graniczna - Treść» (στα Πολωνικά). Strazgraniczna.pl. 13 Μαΐου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ «Straż Graniczna - Treść» (στα Πολωνικά). Strazgraniczna.pl. 13 Μαΐου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ Agencja Reklamowa GABO (8 Δεκεμβρίου 2010). «W Grzechotkach ruszyło największe przejście na granicy z Rosją». info.elblag.pl. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ Badanie obrotu towarów i usług na zewnętrznej granicy Unii Europejskiej na terenie Polski w I kwartale 2012 roku, GŁÓWNY URZĄD STATYSTYCZNY URZĄD STATYSTYCZNY W RZESZOWIE, Βαρσοβία-Ζέσουφ, 23 Μαΐου 2012 r.. Πρόσβαση στις 11 Σεπτεμβρίου 2011. .
- ↑ Regulation (EU) 1342/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1931/2006 όσον αφορά την ένταξη του Όμπλαστ του Καλίνινγκραντ και ορισμένων πολωνικών διοικητικών περιοχών στην επιλέξιμη συνοριακή περιοχή
- ↑ Eastern approaches Ex-communist Europe (8 Οκτωβρίου 2013). «Poland and Kaliningrad: Small Border Traffic». The Economist. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2013.
