Υπόκαυστο
Σύστημα υποδαπέδιας θέρμανσης στις ρωμαϊκές λουτρικές εγκαταστάσεις (Θέρμες), κατά την οποία ζεστός αέρας και καπνός κυκλοφορούσαν σε ένα υπόγειο χώρο κάτω από το πάτωμα/δάπεδο των χώρων.
Λειτουργία συστήματος Επεξεργασία
Στις αίθουσες του θερμού λουτρού(«θερμόν») η θερμότητα διοχετευόταν απο έναν θερμαντικό κλίβανο (praefurnium) και από τα υπόκαυστα. Το σύστημα των υποκαύστων κατασκευαζόταν συνήθως από σειρές κιονίσκων (με τη χρήση τετράγωνων τούβλων), διατομής περίπου 20x20 εκ. και ύψους 70-90 εκ., που τοποθετούνταν ανά αποστάσεις 60 εκ. Στο πάχος της τοιχοποιίας τοποθετούνταν κατά την κατασκευή των θερμών πήλινοι σωλήνες ορθογωνικής διατομής και συνήθων διαστάσεων από 8,5x13 cm μέχρι 14x24cm, οι λεγόμενοι tubuli[1], που διοχέτευαν τον καπνό από τα υπόκαυστα στον εξωτερικό χώρο. Στην κατασκευή των υπόκαυστων βασικό μέλος αποτελούσαν κεραμικά πλακίδια τετραγωνικής κάτοψης ή ορθογωνικής κάτοψης, που φέρουν στις τέσσερεις γωνίες τους μαστοειδείς απολήξεις, tegulae mammatae. Τα ειδικά αυτά στοιχεία δίνουν τη δυνατότητα ύπαρξης κενού ανάμεσα στις δύο επιφάνειες της τοιχοποιίας, μέσω του οποίου διαχέεται ο καπνός από τα υπόκαυστα.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
Ελένη Κανετάκη, Οθωμανικά λουτρά στον Ελλαδικό χώρο, Τεχνικό επιμελητήριο Ελλάδας 2004
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
1.Πολυξένη Αδάμ-Βελένη, Τα λουτρά στην αρχαία Ελλάδα, Η Καθημερινή, Επτά ημέρες 13.05.2001 [1]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Ελένη Κανετάκη:'Οθωμανικά λουτρά στον Ελλαδικό χώρο σελ.25, Τεχνικό επιμελητήριο Ελλάδας, Copyright 2004