Τανούσιο Α΄ Τόπια
Ο Τανούσιο (Αθανάσιος) Α΄, αλβανικά: Tanush Topia, (άκμασε 1329–38) από τον Οίκο Τόπια ήταν Αλβανός κόμης, που υπηρετούσε τους Φίλιππο Α΄ και τον γιο του Ροβέρτο, πρίγκιπες τού Τάραντα, και τους Ιωάννη και τον γιο του Κάρολο, δούκες του Δυρραχίου. Είχε κτήσεις στη Mατία.
| Τανούσιο Α΄ Τόπια | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 14ος αιώνας[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Andreas Thopia |
Ιστορικό Επεξεργασία
Επί Φίλιππου Α΄ το βασίλειο της Αλβανίας περιοριζόταν περίπου στη σύγχρονη επαρχία του Δυρραχίου. [2] Μετά το τέλος τού Φιλίππου Α΄ το 1332, υπήρξαν διάφορες αξιώσεις για τις περιοχές του εντός τού Οίκου των Καπετιδών-Ανζού. Τα δικαιώματα τού δουκάτου του Δυρραχίου και του βασιλείου της Αλβανίας μαζί δόθηκαν στον αδελφό τού Φιλίππου Α΄, τον Ιωάννη της Γκραβίνα με ποσό 5.000 λίβρες χρυσού. [3] Μετά το τέλος του το 1336, οι κυριαρχίες του στην Αλβανία πέρασαν στον γιο του Κάρολο, δούκα του Δυρραχίου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου υπήρχαν διάφορες αλβανικές οικογένειες ευγενών, που άρχισαν να εδραιώνουν την εξουσία και τις επικράτειές τους. Μία από αυτές ήταν η Οικογένεια Tόπια, της οποίας οι περιοχές ήταν στην κεντρική Αλβανία. Οι Σέρβοι πίεζαν δυνατά από την κατεύθυνσή τους και οι Αλβανοί ευγενείς βρήκαν φυσικό σύμμαχο στους Ανζού. [4] Η συμμαχία με τους Αλβανούς ηγέτες ήταν επίσης κρίσιμη για την ασφάλεια του βασιλείου της Αλβανίας, ειδικά κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1320 και 1330. Οι πιο εξέχοντες μεταξύ αυτών των ηγετών ήταν οι Tόπια, που κυβερνούσαν σε μία περιοχή μεταξύ των ποταμών Mατ και Σκούμπιν [5] και η οικογένεια Mουζάκα στην περιοχή μεταξύ των ποταμών Σκούμπιν και Βλόρα. [6] Έβλεπαν τους Ανζού ως προστάτες των περιοχών τους και έκαναν συμμαχίες. Κατά την περίοδο 1336–1337 ο Κάρολος είχε διάφορες επιτυχίες εναντίον των Σερβικών δυνάμεων στην κεντρική Αλβανία. [7]
Ιστορία Επεξεργασία
Αναφέρθηκε το 1329 ως ένας από τους κόμητες της Αλβανίας. [8] Αυτή είναι η πρώτη αναφορά των Tόπια. [9] Σε μία πράξη του Ροβέρτου βασιλιά της Νάπολης [10] με ημερομηνία 15 Απριλίου 1338, [11] ο Τανούσιο αναφέρεται ως κόμης της Ματίας (conte di Matia). [12] Αυτό επιβεβαίωνε εκ νέου τις σχέσεις των Τόπια με τους Aνζού από την εποχή του Φιλίππου Α΄. [11] Μέχρι το 1343, ο Στέφαν-Ούρος Δ΄ Ντούσαν βασιλιάς της Σερβίας είχε κατακτήσει σχεδόν όλη την Αλβανία, εκτός από το Δυρραχιo, που το είχε υπερασπίσει ο διοικητής του Tανούσιo. [13]
Οικογένεια Επεξεργασία
Σύμφωνα με τον Kαρλ Χοπφ, ο γιος (ή αδελφός) τού Tανούσιo, ο Aνδρέας Α΄, όπως περιγράφει ο Γκιον Μουζάκα (άκμασε το 1510), είχε ερωτευτεί την Ελένη, νόθη κόρη τού Ροβέρτου της Νάπολης, όταν το πλοίο της, καθοδόν προς το πριγκιπάτο του Μορέα για να παντρευτεί τον βάιλο, είχε σταματήσει στο Δυρράχιo, όπου συναντήθηκαν. Ο Ανδρέας Α΄ την απήγαγε και τη νυμφεύτηκε και απέκτησαν δύο γιους, τον Kάρολο και τον Γεώργιο Α΄. Ο βασιλιάς Ροβέρτος, έξαλλος, με το πρόσχημα της συμφιλίωσης προσκάλεσε το ζευγάρι στη Νάπολη, όπου τους εκτέλεσε. [14] Ο Κάρολος Τόπια έγινε αργότερα πρίγκιπας της Αλβανίας.
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
- ↑ Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ Abulafia, David (1996), Arbel, Benjamin, επιμ., Intercultural contacts in the medieval Mediterranean, Psychology Press, σελ. 1–13, ISBN 978-0-7146-4714-2
- ↑ Nicol 2010, σελ. 99.
- ↑ Nicol 2010, σελ. 128.
- ↑ Norris, H. T. (1993), Islam in the Balkans: religion and society between Europe and the Arab world, University of South Carolina Press, σελ. 36, ISBN 978-0-87249-977-5, https://archive.org/details/islaminbalkansre00norr/page/36
- ↑ Fine 1994, σελ. 290.
- ↑ Abulafia, David (1996), «The Italian South», στο: Jones, Michael, επιμ., The New Cambridge Medieval History, Volume VI: c. 1300-c. 1415, Cambridge University Press, σελ. 495, ISBN 978-0-521-36290-0
- ↑ Émile G. Léonard (1932). Histoire de Jeanne 1re, reine de Naples, comtesse de Provence (1343-1382): La jeunesse de la reine Jeanne. Imprimerie de Monaco. σελ. 107.
- ↑ Johann Georg von Hahn (1867). Reise durch die Gebiete des Drin und Wardar: im Auftrage der K. Akademie der Wissenschaften unternommen im Jahre 1863. Aus der Kaiserlich-Königlichen Hof- und Staatsdruckerei. σελ. 282.
Erste Erwähnung der Thopia
- ↑ Gustav Friedrich Hertzberg (1877). Geschichte Griechenlands: Th. Vom lateinischen Kreuzzuge bis zur Vollendung der osmanischen Eroberung (1204-1740). F.A. Perthes.
Der albanesische Häuptling Tanussio Thopia war im Jahre 1338 von König Robert von Neapel in dem Besitze der Grafschaft Mat bestätigt worden.
- ↑ 11,0 11,1 Alain Ducellier (1981). La façade maritime de l'Albanie au Moyen âge: Durazzo et Valona du XIe au XVe siècle. Ed. de l&Ècole des Hautes Études en Sciences Sociales. σελ. 339.
- ↑ Bollettino della Badia Greca di Grottaferrata. Scuola Tipografica Italo-Orientale "S.Nilo". 1978.
- ↑ Rivista di etnografia. 25. 1971. σελ. 6.
- ↑ Carl Hermann Friedrich Johann Hopf (1960). Geschichte Griechenlands vom Beginn des Mittelalters bis auf unsere Zeit. B. Franklin.
darauf in der Hand jenes Tanussio Thopia (1328 — 1338) waren, dem König Robert von Neapel 1338 den Besitz der Grafschaft Mal bestätigte. Des letztem Sohn oder Bruder Andreas war es, der sich mit dem Haufe Eapet verschwägerte. König Robert, so erzählt Musachi, hatte seine natürliche Tochter dem Bailli von Morea — vielleicht dem Bertrand de Baux — zur' Gattin bestimmt und sie nach Durazzo gesandt, wo damals Thopia weilte. Er verliebte sich in sie, entführte und heirathete sie. Zwei Söhne, Karl und Georg, ent« sprossen dieser Ehe. Aber schwer traf die Gatten bald die Rache des erzürnten Vaters; unter dem Scheine der Versöhnung lud er beide zu sich nach Neapel ein und ließ sie dort hinrichten; die Kinder aber, in denen somit wirtlich das Blut der Angiovlnen stoß, wurden gerettet; in der festen Burg Kroja, die er später ausbaute, nicht, wie die Sage meldet, erst gründete "), wuchs Karl auf, entschlossen, den Mord des vaters zu rächen
Πηγές Επεξεργασία
- Anamali, Skënder· Prifti, Kristaq (2002). Historia e popullit shqiptar në katër vëllime (στα Αλβανικά). Botimet Toena. ISBN 978-99927-1-622-9.
- Fine, John Van Antwerp (1994). The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. University of Michigan Press. ISBN 978-0-472-08260-5.
- Nicol, Donald MacGillivray (2010). The Despotate of Epiros 1267–1479: A Contribution to the History of Greece in the Middle Ages. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-13089-9.