Τελευταίο Στάδιο

Το Τελευταίο Στάδιο (πρωτότυπος πολωνικός τίτλος: Ostatni etap) είναι πολωνική ταινία του 1947, σε σκηνοθεσία και συγγραφή της Βάντα Γιακουμπόφκσα, που απεικονίζει τις εμπειρίες της στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τελευταίο Στάδιο
Σκηνοθεσία	Βάντα Γιακουμπόφκσα
Σενάριο	Βάντα Γιακουμπόφκσα και Bruno Baum
Πρωταγωνιστές	Αλεξάντρα Σλόνσκα, Χιγκέτ Φαζέ, Tatyana Guretskaya, Αλίνα Γιανόφσκα, Ζόφια Μροζόφσκα, Tadeusz Bartosik και Igor Śmiałowski
Μουσική	Ρόμαν Παλέστερ
Φωτογραφία	Bentsion Monastyrsky
Διανομή	Film Polski
Πρώτη προβολή	1947
Διάρκεια	104 λεπτά
Προέλευση	Πολωνία
Γλώσσα	Γερμανικά
δεδομένα ()

Η ταινία ήταν μια από τις πρώτες κινηματογραφικές προσπάθειες για να περιγράψει το Ολοκαύτωμα και εξακολουθεί να αναφέρεται εκτενώς από τους επερχόμενους σκηνοθέτες, συμπεριλαμβανομένου του Στίβεν Σπίλμπεργκ στο Η Λίστα του Σίντλερ.

Πλοκή

Η Μάρτα Βάις (Μπαρμπάρα Ντραπίνσκα), μια Πολωνή Εβραία, φτάνει με αυτοκίνητο μεταφοράς βοοειδών στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Εκεί, τραβά την προσοχή των φρουρών καθώς είναι πολύγλωσση και εργάζεται ως μεταφράστρια. Όταν ρωτάει για το εργοστάσιο στο στρατόπεδο, μια συγκρατούμενη της την ενημερώνει ότι είναι ένα κρεματόριο και ότι η υπόλοιπη οικογένειά της πιθανώς έχει δολοφονηθεί. Ο χαρακτήρας της Μάρτα Βάις βασίζεται στην πραγματική ζωή της Μάλα Ζίμετμπαουμ.

Στους στρατώνες, πολλές από τις γυναίκες πεθαίνουν και αρρωσταίνουν. Η Εουγκένια, μια φυλακισμένη και γιατρός, κάνει το καλύτερο που μπορεί για να της βοηθήσει, αλλά δεν μπορεί να κάνει πολλά, καθώς οι προμήθειες είναι περιορισμένες. Οι γυναίκες μαθαίνουν ότι μια διεθνής επιτροπή έρχεται στο στρατόπεδο για να παρατηρήσει τις συνθήκες των κρατουμένων. Η Εουγκένια μαθαίνει μερικές βασικές φράσεις στα γερμανικά και είναι σε θέση να πει στους παρατηρητές πως ό,τι βλέπουν είναι ψέμα και οι άνθρωποι πεθαίνουν. Δυστυχώς, οι διοικητές λένε στους παρατηρητές ότι η Εουγκένια είναι ψυχικά άρρωστη. Αργότερα τη βασανίζουν για να μάθουν ποιος της έμαθε τις γερμανικές φράσεις, αλλά η Ευγενία αρνείται να τους πει και δολοφονείται.

Η Εουγκένια αντικαθίσταται από τη Λαλούνια, μια Πολωνή που ισχυρίζεται ότι έχει συλληφθεί κατά λάθος και που λέει ότι είναι γιατρός, αν και στην πραγματικότητα είναι μόνο γυναίκα ενός φαρμακοποιού. Ωστόσο, αντί να χορηγεί φάρμακα στις γυναίκες του καταυλισμού, τις διανέμει μεταξύ των Κάπο σε αντάλλαγμα για πολυτέλειες, όπως ρούχα και αρώματα. Η βοηθός των νοσοκόμων ψάχνει στο δωμάτιό της και παίρνει τα υπόλοιπα φάρμακα. Η Λαλούνια αργότερα καταδίδει τη βοηθό και βάζει να τη σκοτώσουν, αφού ανακάλυψε μηνύματα που είχε γράψει ότι οι Ρώσοι προχωρούσαν.

Εν τω μεταξύ, η Μάρτα είναι σε θέση να δραπετεύσει προσωρινά για να προωθήσει πληροφορίες σχετικά με τα στρατόπεδα σε έναν ραδιοτηλεοπτικό σταθμό αντίστασης. Όταν επιστρέφει στο στρατόπεδο, βασανίζεται και στη συνέχεια καταδικάζεται σε θάνατο με κρέμασμα. Ένας φυλακισμένος ελευθερώνει τους καρπούς της και της δίνει ένα μαχαίρι πριν πεθάνει και λέει στο στρατόπεδο ότι οι Ρώσοι έρχονται και κόβει το πρόσωπο του ναζιστή διοικητή που τη βασάνισε. Προτού οι φρουροί μπορέσουν να αντεπιτεθούν, ακούγονται αεροπλάνα από πάνω και η Μάρτα συνειδητοποιεί ότι οι Ρώσοι ήρθαν να τους απελευθερώσουν.

Κυκλοφορία και υποδοχή

Η ταινία κέρδισε την Κρυστάλλινη Σφαίρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Καρλόβι Βάρι το 1948 και προτάθηκε για το Μεγάλο Διεθνές Βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας το 1948 και για τα Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για την Καλύτερη Ταινία από Οποιαδήποτε Πηγή το 1950.

Κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ με αγγλικούς υπότιτλους από την Times Film Corporation το 1949 ως The Last Stop.

Κυκλοφόρησε σε DVD στις ΗΠΑ το 2009 από την Polart Distribution.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• The Last Stage  στην IMDb
• [1] Αρχειοθετήθηκε 2020-11-26 στο Wayback Machine.