Τελικός Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου 2010

Ο Τελικός Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου 2010 ήταν ένας ποδοσφαιρικός αγώνας ο οποίος διεξήχθη στις 11 Ιουλίου 2010 στο Σόκερ Σίτι του Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής, για να καθοριστεί ο νικητής στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2010. Η Εθνική Ισπανίας κέρδισε την Εθνική Ολλανδίας 1–0 με γκολ του Αντρές Ινιέστα τέσσερα λεπτά πριν το τέλος της παράτασης. Ο Άγγλος διαιτητής Χάουαρντ Γουέμπ είχε επιλεγεί να διευθύνει το παιχνίδι, στο οποίο τιμωρήθηκαν 14 ποδοσφαιριστές με κίτρινες κάρτες σε ένα από τους χειρότερους τελικούς στην ιστορία.[2][3][4]

Τελικός Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου 2010
Ο προπονητής Βισέντε ντελ Μπόσκε σηκώνοντας το τρόπαιο με τους Ισπανούς ποδοσφαιριστές
ΕκδήλωσηΠαγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2010
Μετά από Παράταση
Ημερομηνία11 Ιουλίου 2010
ΧώροςΣόκερ Σίτι, Γιοχάνεσμπουργκ
Πολυτιμότερος παίκτηςΑντρές Ινιέστα (Ισπανία)
ΔιαιτητήςΧάουαρντ Γουέμπ (Αγγλία)[1]
Θεατές84.490
ΚαιρόςΝύχτα με μερική συννεφιά
14 °C (57 °F)
34% Υγρασία ατμόσφαιρας
2006
2014

Και οι δύο φιναλίστ διεκδικούσαν το πρώτο τους Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο τελικός του 2010 ήταν ο έκτος στον οποίο οι δύο ομάδες δεν είχαν κατακτήσει προηγουμένως το τρόπαιο μετά τους τελικούς του 1930, 1934, 1954, 1958 και 1978. Η Ολλανδία είχε ηττηθεί στον τελικό του 1974 και 1978, ενώ η καλύτερη θέση της Ισπανίας ήταν η τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1950. Ήταν ο δεύτερος συνεχόμενος τελικός στον οποίο συμμετείχαν μόνο ευρωπαϊκές ομάδες και ήταν η πρώτη φορά που μια ευρωπαϊκή ομάδα κέρδισε το τρόπαιο εκτός Ευρώπης.

Φιναλίστ Επεξεργασία

Πριν το παιχνίδι, η Εθνική Ολλανδίας και η Εθνική Ισπανίας δεν είχαν αναμετρηθεί ποτέ σε τελική φάση είτε του Παγκοσμίου κυπέλλου είτε του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, τις δύο κύριες διοργανώσεις στις οποίες συμμετέχουν οι ευρωπαϊκές εθνικές ομάδες. Από το 1920, οι δύο ομάδες είχαν συναντηθεί εννέα φορές, έχοντας από 4 νίκες έκαστη ενώ ένα παιχνίδι τελείωσε ισόπαλο. Τα παιχνίδια αυτά ήταν είτε φιλικά, είτε έγιναν στα πλαίσια των προκριματικών του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ενώ ένα είχε γίνει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920.

Ήταν η πρώτη φορά μετά τον τελικό του 1978 που καμία από τις δύο φιναλίστ δεν είχε κερδίσει προηγουμένως το Παγκόσμιο Κύπελλο. Η Ολλανδία ήταν φιναλίστ δύο φορές. Το 1974 έχασε από την Εθνική Γερμανίας ενώ το 1978 έχασε από την Εθνική Αργεντινής με 3-1. Η συμμετοχή στον τελικό ήταν η καλύτερη επίδοση της Ισπανίας, με την αμέσως επόμενη την 4η θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1950 και η συμμετοχή στα προημιτελικά στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1934, στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1986, στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1994 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2002. Η Ισπανία έγινε η 12η διαφορετική ομάδα που συμμετείχε σε τελικό παγκοσμίου κυπέλλου και η πρώτη νέα ομάδα μετά τη Γαλλία το 1998. Η Ολλανδία έπαιξε στον τρίτο τελικό της χωρίς νίκη, ξεπερνώντας το ρεκόρ που μοιραζόταν με την Ουγγαρία και τη Τσεχοσλοβακία. Σήμερα, το ρεκόρ κατέχει η Γερμανία με 4 χαμένους τελικούς. Ήταν ο πρώτος τελικός παγκοσμίου κυπέλλου χωρίς τη συμμετοχή τουλάχιστον μιας εκ των Βραζιλία, Ιταλίας, Γερμανίας ή Αργεντινής. Η Ισπανία έγινε η 8η χώρα που κατακτούσε το παγκόσμιο κύπελλο. Μαζί με την Αγγλία και τη Γαλλία είναι οι μόνες χώρες με μία κατάκτηση.

Πριν το παιχνίδι, η Ισπανία είχε 2.111 βαθμούς στο World Football Elo Ratings και η Ολλανδία 2.100 βαθμούς. Έτσι, οι δύο φιναλίστ άθροιζαν 4.211 βαθμούς, που ήταν το ψηλότερο άθροισμα για ένα οποιοδήποτε διεθνές παιχνίδι. Το προηγούμενο ρεκόρ ήταν οι 4.161 στον τελικό του 1954 μεταξύ της Ουγγαρίας και της Γερμανίας.

Ισπανοί και Ολλανδοί αποφάσισαν να δείξουν ότι ήξεραν να παίζουν ποδόσφαιρο με όλους τους τρόπους: δόθηκαν 14 κάρτες (ανάμεσά τους και μια κόκκινη) σε εκείνο τον αγώνα. Περισσότερες από τις διπλάσιες σε σχέση με τον τελικό του 1986, ανάμεσα σε Αργεντινή και Δυτική Γερμανία, ο οποίος ήταν ο πιο βίαιος με 6 κάρτες. Από αυτές, οι 9 πήγαν σε Ολλανδούς και οι 5 σε Ισπανούς, με τους παίκτες των «οράνιε» να τα βάζουν με τη διαιτησία μετά τη λήξη, εκφράζοντας παράπονα για τα κριτήρια με τα οποία ο διαιτητής έδινε κάρτες.[5]

Λεπτομέρειες Επεξεργασία

11 Ιουλίου 2010
20:30
Ολλανδία 0–1 (παρ.) Ισπανία Σόκερ Σίτι, Γιοχάνεσμπουργκ
Θεατές: 84490
Διαιτητής: Χάουαρντ Γουέμπ (Αγγλία)[1]
Αναφορά Αντρές Ινιέστα   116'
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ολλανδία[6]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ισπανία[6]
GK 1 Μάαρτεν Στέκελενμπουρχ
RB 2 Γκρέγκορι φαν ντερ Βιλ   111'
CB 3 Τζον Χέιτινγκα     57', 109'


CB 4 Γιόρις Ματάισεν   117'
LB 5 Τζοβάνι φαν Μπρόνκχορστ (αρχ.)   54'   105'
DM 6 Μαρκ Φαν Μπόμελ   22'
DM 8 Νάιτζελ ντε Γιονγκ   28'   99'
RW 11 Άριεν Ρόμπεν   84'
AM 10 Γουέσλεϊ Σνάιντερ
LW 7 Ντιρκ Κουτ   71'
CF 9 Ρόμπιν Φαν Πέρσι   15'
Αλλαγές:
MF 17 Ελζέρο Ελία   71'
MF 23 Ράφαελ Φαν ντερ Φάαρτ   99'
DF 15 Έντσον Μπράαφχαϊντ   105'
Προπονητής:
Μπερτ φαν Μάρβαϊκ
 
GK 1 Ίκερ Κασίγιας (αρχ.)
RB 15 Σέρχιο Ράμος   23'
CB 3 Ζεράρ Πικέ
CB 5 Κάρλες Πουγιόλ   16'
LB 11 Ζοάν Καμπντεβίλα   67'
DM 16 Σέρχιο Μπουσκέτς
DM 14 Τσάμπι Αλόνσο   87'
CM 8 Τσάβι Ερνάντεθ   120+1'
RW 6 Αντρές Ινιέστα   118'
LW 18 Πέδρο Ροδρίγκεθ   60'
CF 7 Νταβίντ Βίγια   106'
Αλλαγές:
MF 22 Χεσούς Νάβας   60'
MF 10 Σεσκ Φάμπρεγας   87'
FW 9 Φερνάντο Τόρες   106'
Προπονητής:
Βιθέντε δελ Μπόσκε

Πολυτιμότερος ποδοσφαιριστής του αγώνα:
Αντρές Ινιέστα (Ισπανία)

Βοηθοί διαιτητές:
Ντάρεν Καν (Αγγλία)
Μάικ Μουλάρκι (Αγγλία)
Τέταρτος διαιτητής:
Γιουίτσι Νισιμούρα (Ιαπωνία)
Πέμπτος διαιτητής:
Τόρου Σαγκάρα (Ιαπωνία)

Κανόνες παιχνιδιού:

  • 90 λεπτά.
  • 30 λεπτά παράταση αν χρειαστεί.
  • Πέναλτι αν υπάρχει ισοπαλία
  • 12 ποδοσφαιριστές για αλλαγή.
  • Μέχρι 3 αλλαγές.

Στατιστικά Επεξεργασία

Συνολικά Ολλανδία Ισπανία
Γκολ 0 1
Σουτ 13 18
Σουτ στο στόχο 5 8
Κατοχή μπάλας 43% 57%
Κόρνερ 6 8
Φάουλ 28 18
Οφσάιντ 7 6
Κίτρινες κάρτες 9 5
Κόκκινες κάρτες 1 0

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 «Referee designations: matches 63–64» (στα Αγγλικά). FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). 8 Ιουλίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-07-11. https://web.archive.org/web/20100711122423/http://www.fifa.com/worldcup/news/newsid=1270570/index.html. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2010. 
  2. «World Cup Winners». Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2023. 
  3. «Spain lauded, Dutch castigated for 'brutal' World Cup final» (στα Αγγλικά). Times LIVE. 7 Φεβρουαρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-07-15. https://web.archive.org/web/20100715062832/http://www.timeslive.co.za/sport/soccer/article545898.ece/Spain-lauded-Dutch-castigated-for-brutal-World-Cup-final. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2014. 
  4. «Blatter and Dutch condemn dirty World Cup final» (στα Αγγλικά). Rnw.nl (Radio Netherlands Worldwide). 12 Ιουλίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-07-15. https://web.archive.org/web/20100715053335/http://www.rnw.nl/english/bulletin/blatter-and-dutch-condemn-dirty-world-cup-final. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2014. 
  5. «Μουντιάλ 2010: Ο πιο «βρώμικος» τελικός και η οργή του Γιόχαν Κρόιφ». Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2022. 
  6. 6,0 6,1 «Tactical Line-up – Final – Netherlands-Spain» (PDF). FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 11 Ιουλίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 23 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2014. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία