Τεράζιγιε

Η Τεράζιγιε (σέρβικα: Теразијe/ Terazije) είναι κεντρική πλατεία στο Βελιγράδι, πρωτεύουσα της Σερβίας. Ανήκει στον δήμο της Παλιάς Πόλης (Stari Grad) του Βελιγραδίου. Είναι μία από τα κεντρικότερα σημεία συνάντησης των κατοίκων της πόλης και κύρια είσοδος του Κέντρου.

Τοποθεσία Επεξεργασία

Η κεντρική λεωφόρος της Terazije. Στο βάθος, το "Albania Palace" και η έναρξη του πεζόδρομου Knez Mihajlova.

Βρίσκεται στο Κέντρο του Βελιγραδίου. Δεν ακολουθεί τα πρότυπα των πλατειών με το κλασικό roundabout και τις διάφορες εισόδους από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Η πλατεία διασχίζεται από μια κεντρική λεωφόρο, ομώνυμη της πλατείας. Με κατεύθυνση προς τα βόρεια, ξεκινάει ο κεντρικός πεζόδρομος του Βελιγραδίου, η Κνεζ Μιχαίλοβα. H λεωφόρος καταλήγει μερικά μέτρα ανατολικά, στην Πλατεία Δημοκρατίας (Trg Republike). Με κατεύθυνση προς τα νότια, η οδός Βασιλέως Μίλαν (Kralja Milana) συνεχίζεται μέχρι την κυκλική πλατεία Σλάβια (Slavija Trg). Νοτιανατολικά της πλατείας, ξεκινάει η Λεωφόρος του Βασιλέως Αλεξάνδρου (Bulevar Kralja Aleksandra), όπου βρίσκεται το Σερβικό Κοινοβούλιο και το Δημαρχείο της Πόλης.

Αξιοσημείωτα κτίρια Επεξεργασία

Hotel Moskva^[1] Επεξεργασία

Η Terazije το 1934. Στο βάθος, το σημείο όπου υπάρχει ακόμα η kafana "Albania". Τότε, η πλατεία διέθετε roundabout και προμενάδα. Σήμερα, δύο πλατιά πεζοδρόμια χωρίζονται από μια μεγάλη λεωφόρο. Διαθέτει δύο υπόγειες διαβάσεις.

Εγκαινιασμένο το 1908 από τον Βασιλιά Πέτρο Ά (Petar I Karađorđević), αποτελούσε την πιο πολυτελή ιδιωτική κατοικία της σερβικής πρωτεύουσας. Με την ονομασία "Ρώσικο παλάτι" (Palata Rossija), αποτελούσε παράλληλα και kafana, είδος σερβικών εστιατορίων με σέρβικες και γαλλικές σπεσιαλιτέ. Αποτελούσε ένα από τα υψηλότερα κτίρια του λόφου. Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, το "παλάτι" λειτούργησε υπό γερμανική διεύθυνση και με την ονομασία "Ξενοδοχείο Μεγάλη Σερβία" (Hotel Velika Srbija), δεχόμενο τους Γερμανούς ανώτερους αξιωματικούς και τους πιο επιφανείς πολίτες της πόλης. Μετά την είσοδο των Σοβιετικών στην πόλη, οι Γερμανοί κατακτητές άρπαξαν ό, τι είδος πολυτελείας διέθετε το ξενοδοχείο: από μαχαιροπίρουνα και πιάτα, μέχρι πίνακες και γλυπτά.

Την κομμουνιστική περίοδο, το ξενοδοχείο λειτούργησε ως στέκι διανοούμενων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο μοναδικός Γιουγκοσλάβος Νομπελίστας, Ίβο Άντριτς (Ιvo Andrić), ο οποίος διέθετε δικό του τραπέζι.

Το 2008, με αφορμή τον 53ο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision, ο οποίος διεξήχθη στο Βελιγράδι, το ξενοδοχείο ανακοινώθηκε ότι θα ανακαινιστεί. Το 2010, το ξενοδοχείο διαθέτει 132 δωμάτια και 6 σουίτες.

Terazijski Tunel - Τούνελ της Τεράζιγιε Επεξεργασία

Το ακριβώς απέναντι κτίριο στο τέρμα της Terazije διαθέτει σήμερα την ίδια διαφήμιση. Ένα τούνελ μήκους 260 μ. διαπερνάει υπόγεια την πλατεία. Σκαμμένο στις πλαγιές του λόφου, το τούνελ ενώνει το Κέντρο του Βελιγραδίου με την άλλη όχθη του ποταμού Σάβα, τις περιοχές Νόβι Μπεόγκραντ και Ζέμουν, αποτελώντας επέκταση της γέφυρας του Μπράνκοβ (Brankov Most). Εγκαινιάστηκε στις 4 Δεκεμβρίου του 1970 από τον Γιόσιπ Μπροζ Τίτο και τη γυναίκα του, Γιόβανκα, και αποτελεί μέρος του σχεδίου αποσυμφόρησης της πόλης του Βελιγραδίου, σε συνδυασμό με τον κόμβο Μόσταρ, την γέφυρα Γκαζέλα (Gazela Most), έργα για τον Ε-75. Σε περίπτωση ατυχήματος και κάποιας κωλυσιεργίας, το μποτιλιάρισμα είναι ικανό να προκαλέσει χάος στους κεντρικούς δρόμους της πόλης.

Palace Albania Επεξεργασία

To Palace Albania. Οι διαφημίσεις στην πρόσοψη αλλάζουν ανά διαστήματα. Το ακριβώς απέναντι κτίριο, στην άλλη άκρη της Terazije διαθέτει την ίδια ακριβώς διαφήμιση.

Είναι ο πρώτος "ουρανοξύστης" της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Χτισμένος το 1940, μέχρι σήμερα αποτελεί το υψηλότερο σημείο μεταξύ της Terazije και της Slavija Trg. Πήρε το όνομά του από μια kafana που λεγόταν Albanija^[2], η οποία λειτουργούσε από το 1860 και κατεδαφίστηκε την περίοδο που χτιζόταν το κτίριο. Λόγω των τριών υπόγειων επιπέδων που προβλεπόταν από το αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, οι Σέρβοι αρχιτέκτονες ζήτησαν την βοήθεια των Καλμίκων, νομαδική φυλή μογγολικής καταγωγής, να μεταφέρουν με τα άλογα και τα κάρα τους το χώμα που έσκαβαν και την λάσπη που υπήρχε, ελλείψει μηχανών. Μετά την ανακατάληψη της πόλης από τους Σοβιετικούς, στην κορυφή του "Παλατιού" υψώθηκε το "Αστέρι του Κόκκινου Στρατού^[3]".

Παραπομπές Επεξεργασία

↑ «Istorija hotela Moskva» (στα sr-Latn-RS). B92.net. http://www.b92.net/putovanja/destinacije/evropa.php?&nav_id=489440. Ανακτήθηκε στις 2017-05-19.
↑ «Istorija beogradske arhitekture: Palata Albanija». Opusteno.rs. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2017. ^{[νεκρός σύνδεσμος]}
↑ «Beograd | Palata Albanija». beogradska.blog.rs (στα rs). Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2017.

[1] «Istorija hotela Moskva» (στα sr-Latn-RS). B92.net. http://www.b92.net/putovanja/destinacije/evropa.php?&nav_id=489440. Ανακτήθηκε στις 2017-05-19.

[2] «Istorija beogradske arhitekture: Palata Albanija». Opusteno.rs. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2017. ^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[3] «Beograd | Palata Albanija». beogradska.blog.rs (στα rs). Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2017.

[1]

[2]

[3]