Τζουζέπε Μπερτέλο
ΟΤζουζέπε Μπερτέλο (γεννηθείς την 1η Οκτωβρίου 1942) είναι Ιταλός αρχιερέας της Καθολικής Εκκλησίας, καρδινάλιος από το 2012, ο οποίος είναι ο Πρόεδρος της Παπικής Επιτροπής για το Κράτος της Πόλης του Βατικανού και Πρόεδρος του Κυβερνείου της Πόλης του Βατικανού από τον Οκτώβριο του 2011. Εργάστηκε στη διπλωματική υπηρεσία της Αγίας Έδρας από το 1971 έως το 2011, έγινε αρχιεπίσκοπος το 1987 και διορίστηκε ως απεσταλμένος του Πάπα (νούντσιος) σε αρκετές χώρες, μεταξύ των οποίων η Ρουάντα, το Μεξικό και η Ιταλία, και ήταν εκπρόσωπος της Αγίας Έδρας σε διάφορους διεθνείς οργανισμούς.
| Τζουζέπε Μπερτέλο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1 Οκτωβρίου 1942 Φολίτσο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά |
| Σπουδές | Ποντιφική Εκκλησιαστική Ακαδημία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | καθολικός ιερέας (από 1966)[2] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Aρχιεπίσκοπος της Καθολικής Εκκλησίας (από 1987)[3] καρδινάλιος (από 2012)[4] President of the Pontifical Commission for the Vatican City State (2011–2021) τιτουλάριος αρχιεπίσκοπος (1987–2012)[3] Apostolic nuncio in Ghana (1987–1991)[3] Apostolic Nuncio to Togo (1987–1991)[3] apostolic nuncio to Benin (1987–1991)[3] Apostolic Nuncio to Rwanda (1991–1995)[3] Apostolic Nuncio to Mexico (2000–2007)[3] Apostolic Nuncio to Italy (2007–2011)[3] Apostolic Nuncio to San Marino (2007–2011)[3] |
| Βραβεύσεις | Ιππότης του Τάγματος του Παναγίου Τάφου Ιππότης του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Πρώτα χρόνια Επεξεργασία
Ο Μπερτέλο χρίστηκε ιερέας στις 29 Ιουνίου 1966 από τον επίσκοπο Αλμπίνο Μένσα. Έλαβε άδεια στην ποιμαντική θεολογία και διδακτορικό δίπλωμα στον κανόνα (κανονικό δίκαιο) . Στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα στην Παπική Εκκλησιαστική Ακαδημία, όπου σπούδασε διπλωματία.
Διπλωματική υπηρεσία Επεξεργασία
Εισήλθε στη διπλωματική υπηρεσία της Αγίας Έδρας το 1971 και εργάστηκε μέχρι το 1973 ως απεσταλμένος του Ποντίφικα στο Σουδάν, όπου επίσης βρισκόταν και η αποστολική αντιπροσωπεία στην περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας. Από το 1973 έως το 1976, ήταν γραμματέας της παπικής αποστολής στην Τουρκία και έγινε κάπαρχος της Αγιότητάς του στις 9 Φεβρουαρίου 1976 (Chaplain of His Holiness). Διετέλεσε γραμματέας της παπικής αποστολής στη Βενεζουέλα από το 1976 έως το 1981 και υπηρέτησε με τον βαθμό του ελεγκτή στο Γραφείο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη από το 1981 έως το 1987. Το 1987 ήταν επικεφαλής της αντιπροσωπείας παρατηρητών της Αγίας Έδρας στη Διάσκεψη των υπουργών Εξωτερικών του Κινήματος των Αδεσμεύτων στην Πιονγιάνγκ της Βόρειας Κορέας, όπου ήταν ο πρώτος καθολικός ιερέας που επισκέφθηκε τη μικρή καθολική κοινότητα της χώρας αυτής, απομονωμένης από τον Κορεατικό πόλεμο.
Στις 17 Οκτωβρίου 1987 ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ τον ονόμασε Τιτουλάριο Αρχιεπίσκοπος της Ουρμπς Σάλβια (Urbs Salvia) και τον διόρισε Αποστολικό Νούντσιο στην Γκάνα, το Τόγκο και το Μπενίν . Απεστάλη στις 28 Νοεμβρίου από τον Καρδινάλιο Αγκοστίνο Καζαρόλι, με τους επισκόπους Αλμπίνο Μένσα και Λουίτζι Μπετάτσι ως τους κύριους συνεργάτες. Στις 12 Ιανουαρίου 1990 μεταφέρθηκε στη Ρουάντα, όπου υποστήριξε τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ενθάρρυνε τους Καθολικούς επισκόπους να ενωθούν ως ισχυροί υποστηρικτές για τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου . [5] Έμεινε στη θέση του και ταξίδεψε σε επικίνδυνες περιοχές και έγινε μάρτυρας της γενοκτονίας των Τούτσι το 1994. [6] Τον Μάρτιο του 1995, ο Ιωάννης Παύλος Β΄ τον διόρισε μόνιμο παρατηρητή της Αγίας Έδρας στα Ηνωμένα Έθνη στη Γενεύη από το 1997, με τον ίδιο ρόλο στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου . Μετά το διορισμό του, ο Μπερτέλο διαπραγματεύτηκε το καθεστώς της Αγίας Έδρας ως μονίμου παρατηρητή στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, καθιστώντας τον πρώτο εκπρόσωπό του εκείνο το έτος. [7]
Στις 27 Δεκεμβρίου 2000 ο Ιωάννης Παύλος τον ονόμασε Αποστολικό Νούντσιο στο Μεξικό . [8] Στις 30 Ιουλίου 2002 υποδέχθηκε τον Πάπα που έφτασε σε αποστολική επίσκεψη στη χώρα για την οσιοποίηση του Χουάν Ντιέγκο Κουαουτλατοατσίν (Juan Diego Cuauhtlatoatzin) . Στις 11 Ιανουαρίου 2006 διορίστηκε νούντσιος στην Ιταλία και στη Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου από τον Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ΄ . [9]
Το 2007 του απονεμήθηκε ο Μεγαλόσταυρος του μεξικανικού Τάγματος του Αετού των Αζτέκων και στις 4 Οκτωβρίου 2008 του απονεμήθηκε ο Μεγαλόσταυρος του Ιππότη του Τάγματος των Αξιών της Ιταλικής Δημοκρατίας . [10]
Άνοδος στα εκκλησιαστικά αξιώματα Επεξεργασία
Στις 3 Σεπτεμβρίου 2011 ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄ διόρισε τον Μπετέλο ως πρόεδρο της Παπικής Επιτροπής για το Κράτος της Πόλης του Βατικανού και πρόεδρο του Κυβερνείου του Κράτους της Πόλης του Βατικανού, με ισχύ από την 1η Οκτωβρίου 2011, στα 69α γενέθλιά του. Στις 6 Ιανουαρίου 2012 ο Πάπας Βενέδικτος ανακοίνωσε ότι ο Μπερτέλο θα γίνει καρδινάλιος. [11] [12] Έγινε καρδινάλιος-διάκονος του Σάντι Βίτο, Μοντέστο και Κρεστσέντσια στις 18 Φεβρουαρίου. [13] Στις 21 Απριλίου ο Βενέδικτος τον διόρισε με πενταετή θητεία ως μέλος της Συνέλευσης για την Ευαγγελισμό των Λαών, της Εκκλησίας των Επισκόπων και του Παπικού Συμβουλίου για τη Δικαιοσύνη και την Ειρήνη .
Ήταν ένας από τους βασικούς εκλογείς που συμμετείχαν στο παπικό συνέδριο του 2013 που εξέλεξε τον Πάπα Φραγκίσκο . [14]
Στις 13 Απριλίου 2013 διορίστηκε στο Συμβούλιο Καρδιναλίων Συμβούλων που ίδρυσε ο Φραγκίσκος για να τον συμβουλεύσουν στην εκπόνηση σχεδίου αναδιάρθρωσης της Ρωμαϊκής Κουρίας (διοικητικοί θεσμοί της Αγίας Έδρας). Ο Φραγκίσκος τον διόρισε μέλος της Διοίκησης της Κληρονομιάς της Αποστολικής Έδρας στις 10 Νοεμβρίου 2014 και μέλος της Συνέλευσης για τους Σκοπούς των Αγίων στις 3 Δεκεμβρίου 2016. Ο Φραγκίσκος ανανέωσε επίσης το διορισμό του στην Παπική Επιτροπή για το Κράτος της Πόλης του Βατικανού έως το 2021.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. bertello. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. bertello. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 bertello.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. bertello. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ Linden, Ian (2009). «The Church and Genocide». Στο: Baum, Gregory. The Reconciliation of Peoples: Challenge to the Churches. Wipf and Stock Publishers. σελ. 53. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2019.
- ↑ Maillard, Sébastien (29 September 2013). «Giuseppe Bertello, l’homme de confiance» (στα γαλλικά). La Croix. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-04-30. https://web.archive.org/web/20190430151708/https://www.la-croix.com/Religion/Actualite/Giuseppe-Bertello-l-homme-de-confiance-2013-09-29-1028338. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2019.
- ↑ «Lo Stato Vaticano Entra Nel WTO» (στα it). La Repubblica. 17 Ιουλίου 1997. https://ricerca.repubblica.it/repubblica/archivio/repubblica/1997/07/17/lo-stato-vaticano-entra-nel-wto.html. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2019.
- ↑ Rinunce e Nomine, 27.12.2000. Δελτίο τύπου.
- ↑ Rinunce e Nomine, 11.01.2007. Δελτίο τύπου.
- ↑ «Bertello S.E. Mons. Giuseppe». Presidenza della Repubblica (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2019.
- ↑ Galeazzi, Giacomo (6 Ιανουαρίου 2012). «Oltre quota 120» (στα it). La Stampa. http://www.lastampa.it/2012/01/06/blogs/oltretevere/oltre-quota-7egF574E1GpVwZNsI8CZRL/pagina.html. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2017.
- ↑ Allen Jr., John L. (6 Ιανουαρίου 2012). «Pope names 22 new cardinals, including Dolan and O'Brien». National Catholic Reporter. https://www.ncronline.org/blogs/ncr-today/pope-names-22-new-cardinals-including-dolan-and-obrien. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2017.
- ↑ «Assegnazione dei Titoli e delle Diaconie ai nuovi Cardinali» [Assignment of Titles and Deaconries to the new Cardinals] (στα Ιταλικά). Ufficio delle Celebrazioni Liturgiche del Sommo Pontefice. 18 Φεβρουαρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2018.
- ↑ «List of Cardinal Electors». Zenit. 12 Μαρτίου 2013. https://zenit.org/articles/list-of-cardinal-electors/. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2018.