Βικιπαίδεια

Το ασθενικό σύνδρομο

Το ασθενικό σύνδρομο (ρωσικά: Астенический синдром‎‎) είναι μια σοβιετική δραματική ταινία του 1989 σε σκηνοθεσία της Κίρα Μουράτοβα. [4] Είναι η έκτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί η Μουράτοβα, και αναμφισβήτητα το αριστούργημά της, [4] η πιο σημαντική [5] και η πιο γνωστή ταινία της. [6] Το ασθενικό σύνδρομο συμμετείχε στο 40ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου όπου κέρδισε την Αργυρή Άρκτο - Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής. [7] Κέρδισε επίσης το βραβείο Νίκα το 1991 στη Ρωσία. [8]

Το ασθενικό σύνδρομο
ΣκηνοθεσίαKira Muratova[1]
ΣενάριοKira Muratova και Sergey Popov
ΠρωταγωνιστέςViktor Aristov, Olga Antonova, Leonid Sergeyevich Popov, Natalya Buzko, Galina Kasperovich[2], Oleksandra Svenska[2], Pavlo Polishchuk[2], Nikolai Semyonov[2] και Oleg Shkolnik[2]
ΦωτογραφίαVladimir Pankov[2]
Εταιρεία παραγωγήςOdesa Film Studio
Πρώτη προβολή1989 και 17  Ιανουαρίου 1991 (Γερμανία)[3]
Διάρκεια153 λεπτά
ΠροέλευσηΈνωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
ΓλώσσαΡωσικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Πλοκή Επεξεργασία

Το ασθενικό σύνδρομο αποτελείται από δύο μέρη: το πρώτο μέρος είναι γυρισμένο ασπρόμαυρο και το δεύτερο έγχρωμο.

Στο πρώτο μέρος, η Νατάσα, ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας, βρίσκεται στην κηδεία του συζύγου της, όταν ξαφνικά χάνει τον έλεγχο εξαιτίας της ακραίας οργής και της απελπισίας της. Αποχωρεί από την κηδεία και αρχίζει να φέρεται σε όλους προκλητικά και επιθετικά. Αφού παραιτείται από το νοσοκομείο όπου ήταν γιατρός και επιδιώκει σεξ δύο φορές ανεπιτυχώς με τυχαίους ανθρώπους, η Νατάσα τελικά ξαναβρίσκει τον εαυτό της και καταφέρνει να δεχτεί μια πράξη καλοσύνης από έναν άγνωστο.

Στη συνέχεια, το κοινό συνειδητοποιεί ότι το πρώτο μέρος ήταν μια προβολή μιας ταινίας σε μια κινηματογραφική αίθουσα, καθώς ξεκινά το δεύτερο μέρος. Γυρισμένο έγχρωμο, το δεύτερο μέρος έχει πρωταγωνιστή τον εξαντλημένο και απογοητευμένο δάσκαλο του σχολείου, Νικολάι, που είχε αποκοιμηθεί στην προβολή της ασπρόμαυρης ταινίας. Το κοινό αγνοεί την παράκληση των διοργανωτών να μείνουν μετά την προβολή για συζήτηση με την ηθοποιό της ταινίας και φαύγουν από το θέατρο άτακτα. Η Μουράτοβα εδώ χλευάζει ειρωνικά την ανταπόκριση του κοινού στις δικές της ταινίες. [9]

Ο κοιμισμένος δάσκαλος ξυπνά και φεύγει από την αίθουσα, αλλά το παίρνει ξανά ο ύπνος στο γεμάτο μετρό και μετά σε μια συνάντηση στο σχολείο. Η ταινία υποδηλώνει ότι ως αποτέλεσμα προσωπικών δυσκολιών και προβλημάτων στη δουλειά ο Νικολάι έχει πάθει ασθενικό σύνδρομο, με αποτέλεσμα να αποκοιμιέται τις πιο ακατάλληλες ώρες. Εισάγεται σε ψυχιατρική κλινική, όπου καταλαβαίνει ότι οι άνθρωποι που ζουν εκεί δεν είναι πιο τρελοί από αυτούς που ζουν ελεύθεροι. Μετά από αρκετό καιρό, αφήνεται ελεύθερος και καταλήγει να τον πάρει ο ύπνος μέσα στο μετρό. Το άδειο βαγόνι οδηγεί τον κοιμισμένο Νικολάι σε ένα σκοτεινό τούνελ.

Διανομή Επεξεργασία

  • Όλγα Αντόνοβα ως Νατάλια Ιβάνοβνα
  • Σεργκέι Ποπόφ ως Νικολάι Αλεξέεβιτς
  • Γκαλίνα Ζαχουρντάγιεβα ως Μάσα (ξανθιά)
  • Νατάλια Μπούζκο ως Masha (μελαχρινή)
  • Γκαλίνα Σταχάνοβα ως γιατρός του μετρό της Μόσχας

Σχόλια για την ταινία Επεξεργασία

Η Μάσα Σότσκαγια γράφει για την ταινία: [10]

Το ασθενικό σύνδρομο, που συχνά περιγράφεται ως «η τελευταία σοβιετική και η πρώτη μετασοβιετική ταινία», ξεκινά με την απεικόνιση ενός ασπρόμαυρου δράματος με επίκεντρο μια γυναίκα που μόλις έμεινε χήρα και τις απελπισμένες και αυτοκαταστροφικές διαμαρτυρίες της ενάντια στον κόσμο. Αυτή η ενότητα ολοκληρώνεται γρήγορα και αποκαλύπτεται ότι είναι μέρος μιας μεταμοντέρνας ταινίας μέσα στην ταινία, και καθώς οι εικόνες αλλάζουν από ασπρόμαυρες σε έγχρωμες, η σκηνή μετατοπίζεται σε έναν γεμάτο κινηματογράφο που προβάλλει αυτήν την ασπρόμαυρη ταινία. Οι ταινίες αποτελούνται από δύο μέρη που ελάχιστα συνδέονται μεταξύ τους. Αυτή την τεχνική έχει χρησιμοποιήσει η Μουράτοβα σε πολλές από τις ταινίες της μέσα στις δεκαετίες.

Η ίδια η Μουράτοβα έχει δηλώσει για την ταινία:

Θα μπορούσα να αφιερώσω αυτή την ταινία στον Τολστόι. Αυτό είναι το κλειδί της ταινίας μου. Λέει πράγματα για την αφέλεια της διανόησης που πιστεύει ότι ο πολιτισμός και η τέχνη μπορούν να μεταμορφώσουν τον κόσμο… Πιστεύω ότι μπορούμε μόνο να τραβήξουμε την προσοχή, να προκαλέσουμε, να κάνουμε τον κόσμο να σκεφτεί. Να προσπαθήσουμε να εξευγενίσουμε την ψυχή και να ανεβάσουμε το νοητικό επίπεδο. Αλλά η ουσία αυτού που είναι μέσα δεν μπορεί να αλλάξει. Αυτή η ταινία είναι μια τραγωδία αφιερωμένη σε αυτό το γεγονός. [11]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ www.imdb.com/title/tt0096841/. Ανακτήθηκε στις 8  Απριλίου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 tt0096841.
  3. ↑ www.vdfkino.de. Ανακτήθηκε στις 11  Αυγούστου 2019.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Film Notes -THE ASTHENIC SYNDROME». www.albany.edu. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2021. 
  5. ↑ Taubman, Jane A. (1993). «The Cinema of Kira Muratova». The Russian Review 52 (3): 367–381. doi:10.2307/130736. ISSN 0036-0341. https://www.jstor.org/stable/130736. 
  6. ↑ «Film Review: The Asthenic Syndrome | Russian, East European, & Eurasian Studies at Yale». reees.macmillan.yale.edu. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2021. 
  7. ↑ «Berlinale: 1990 Prize Winners». berlinale.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2011. 
  8. ↑ Astenicheskiy sindrom - IMDb, http://www.imdb.com/title/tt0096841/awards/, ανακτήθηκε στις 4 July 2021 
  9. ↑ Gusyatinskiy, Evgeny. «Kira Muratova's The Asthenic Syndrome (1989) – Senses of Cinema» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2021. 
  10. ↑ Sotskaya, Masha (16 Ιανουαρίου 2017). «The Legacy Of Kira Muratova's "The Asthenic Syndrome"». Odessa Review (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2021. 
  11. ↑ Taiwan Women's Film Association. «Women Make Waves Film Festival Taiwan». www.wmw.org.tw. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Το_ασθενικό_σύνδρομο&oldid=9900014"