Τρέβι
Συντεταγμένες: 42°53′36″N 12°45′42″E / 42.89333°N 12.76167°E
To Τρέβι (ιταλικά: Trevi) είναι πόλη και δήμος στην κεντρική ανατολική Ούμπρια, στην κεντρική Ιταλία. Έχει νόμιμο πληθυσμό 8.303 κατοίκους (Ιανουάριος 2020). Είναι κτισμένο σε απότομη πλαγιά λόφου 10 χιλιόμετρα νότια από το Φολίνιο και 20 χιλιόμετρα βόρεια από το Σπολέτο.
| Τρέβι | |
|---|---|
| Comune di Trevi | |
-_Panorama.jpg) | |
| Διοικητικές πληροφορίες | |
| Χώρα |  Ιταλία |
| Περιφέρεια | Ούμπρια |
| Επαρχία | Περούτζα |
| Περιοχή | |
| Υψόμετρο | 410 μ. |
| Έκταση | 71 χλμ² |
| Πληθυσμός | 8.303 (31/01/2020) |
| Άλλες πληροφορίες | |
| Ζώνη ώρας | UTC+1 |
| Πολιούχος | Άγιος Αιμιλιανός του Τρέβι |
| Τοποθεσία | |
  Τρέβι | |
| www.comune.trevi.pg.it | |
Ιστορία Επεξεργασία
Η περιοχή κατοικείται από την αρχαιότητα και ο Πλίνιος ο πρεσβύτερος αναφέρει την πόλη Τρεβιαί ως πόλη των Ουμβρίων. Απέκτησε μια ιδιαίτερη σημασία ξεκινώντας από τον 3ο αιώνα π.Χ., με την κατασκευή της Φλαμινίας Οδού. Παλαιότερες και πρόσφατες ανασκαφές επιβεβαίωσαν την παρουσία του ρωμαϊκού οικισμού στην Πιετραρόσα, κατά μήκος της Φλαμίνιας και της πορείας του ποταμού Κλιτούνο. Εκεί, τα χωματουργικά έργα του δέκατου όγδοου αιώνα έφεραν στο φως ένα μνημειώδες δημόσιο κτίριο, ενώ οι έρευνες που βρίσκονται σε εξέλιξη φέρνουν στο φως έναν θόλο με ψηφιδωτά στα δωμάτια κτισμένο μεταξύ της Ρεπουμπλικανικής εποχής και της ύστερης αρχαιότητας.[1] Άλλες μελέτες, ωστόσο, αποσκοπούσαν στον εντοπισμό του πρώτου κύκλου τειχών της τρέχουσας πόλης, ο οποίος είναι ακόμη ορατός σε μεγάλο βαθμό, ως μέρος μιας οχυρωμένης αψίδας του πρώτου αιώνα π.Χ.,[2] που χρονολογείται από άλλους συγγραφείς στα τέλη της Αρχαιότητας ή τον ύστερο Μεσαίωνα.[3] Οι αρχαιολογικές ανασκαφές του προαναφερθέντος θόλου επιβεβαιώνουν επίσης τη σημασία του ποταμού Κλιτούνο, τότε πλωτός, για την οικονομία της περιοχής στα ρωμαϊκά χρόνια, όπου οι μικρές Τρεβιαί πιθανόν ήταν ποτάμιο λιμάνι σημαντικό για τη συντήρηση των ρωμαϊκών αγρεπαύλων με τους κρεμαστούς κήπους.[4] Μερικές από αυτές έχουν εντοπιστεί χάρη σε τυχαίες ανακαλύψεις ή επιφανειακές αναζητήσεις.[5]
Η παρακμή του ρωμαϊκού οικισμού στην κοιλάδα συνέβη σε μεγάλο χρονικό διάστημα, μεταξύ του πέμπτου και του έβδομου αιώνα. Εκτός από τη στρατιωτική αστάθεια, άλλοι παράγοντες που οδήγησαν στην εγκατάλειψη της τοποθεσίας έπρεπε να είναι η διαδικασία καταβύθισης της κοιλάδας, καθώς και το τέλος της ναυσιπλοΐας του ποταμού Κλιτούνο-Τεβερόνε-Τίβερη κατά τον πέμπτο αιώνα.[6] Οι Τρεβιαί ήταν έδρα επισκοπής τουλάχιστον από τον πέμπτο αιώνα, η οποία προσαρτήθηκε στην επισκοπή του Σπολέτο γύρω στον έκτο αιώνα.[7] Ο αρχαίος καθεδρικός ναός θεωρείται ότι είναι η σημερινή εκκλησία της Σάντα Μαρία ντι Πιετραρόσα, που χτίστηκε πάνω από ένα δημόσιο κτίριο από τη Ρωμαϊκή εποχή, πιθανότατα το Φόρουμ.[8] Εν τω μεταξύ, αρχαιολογικά δεδομένα επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του λοφώδους οικισμού όπου βρίσκεται η πόλη σήμερα, πιθανότατα χτισμένη για αμυντικούς λόγους κατά την ύστερη Αρχαιότητα.[9]
Με την κυριαρχία των Λομβαρδών, το Τρέβι επέστρεψε στην κυριαρχία του Δουκάτου του Σπολέτο, εξακολουθούσε να εμφανίζεται ως έδρα αξιωματούχου σε έγγραφα από τα τέλη του 11ου-12ου αιώνα.[10] Στις αρχές του 13ου αιώνα ιδρύθηκε ως ελεύθερος δήμος, αρνούμενος να υποταχθεί σε αυτόν του Σπολέτο, γεγονός για το οποίο η πόλη πολιορκήθηκε και καταστράφηκε (1214).[11] Στη συνέχεια έπρεπε να συμμαχήσει με την Περούτζια για να αντισταθεί στις επιθέσεις των μεγαλύτερων γειτονικών κοινοτήτων.[12] Μια ακόμη καταστροφική πολιορκία έλαβε χώρα το 1353, από τους στρατιώτες του Φρα Μονρεάλε ντ'Αλμπέρνο, μετ αποτέλεσμα να ενισχύσει τις οχυρώσεις της, με κατασκευή πύργων, τειχών και τάφρων.[13] Μόνο το 1389 κατάφερε να αποκτήσει αυτοδιοίκηση υπό παπική παραχώρηση. Υπέφερε την κυριαρχία διαφόρων καπεταναίων και, συγκεκριμένα, την γειτονική οικογένεια Τρίτσι του Φολίνιο έως το 1438, όταν επέστρεψε στην άμεση κυριαρχία της Εκκλησίας με την παράδοση της Περούτζια, και ακολούθησε την τύχη των Παπικών Κρατών μέχρι την ιταλική ενοποίηση. Το 1784 ο Πάπας Πίος ΣΤ΄ επανέφερε τον τίτλο της πόλης.
Σημεία ενδιαφέροντος Επεξεργασία
Πολλές από τις εκκλησίες του Τρέβι παρουσιάζουν αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, ιδιαίτερα η Μαντόνα ντέλε Λάκριμε (1487) έξω από την πόλη, με κομψή πρώιμη αναγεννησιακή αρχιτεκτονική η οποία μοιάζει με τη Μαντόνα ντελ Καλτσιναίο στην Κορτόνα. Στο εσωτερικό της βρίσκεται η Προσκύνηση των Μάγων από τον Περουτζίνο. Οι περισσότερες από τις εκκλησίες περιέχουν πίνακες καλλιτεχνών της σχολή της Ούμπριας, όπως του Λο Σπάνια, μαθητή του Περουτζίνο. Ο Σαν Εμιλιάνο έχει μια ομάδα τριών τέμπλων διακοσμημένων με γλυπτά του Ρόκο ντα Βιτσέντζα (1521).[14]
Το Παλάτσο Λουκαρίνι, απέναντι από τον καθεδρικό, στεγάζει μουσείο σύγχρονης τέχνης. Ένα άλλο μέγαρο είναι η Βίλα Φάμπρι, του 17ου αιώνα, με τοιχογραφίες και άλλα πλούσια διακοσμημένα αντικείμενα των αρχών του αιώνα. Στην Πιάτσα Κομουνάλε βρίσκεται μεσαιωνικός πύργος, όπως μεσαιωνικός πύργος σώζεται και στο χωριό Ματίγκε.
Φωτοθήκη Επεξεργασία
-
Ο Τόρε τσιβίκα στο Τρέβι -
Ο καθεδρικός του Τρέβι -
Η Μαντόνα ντέλε Λάκριμε -
Το εσωτερικό της Μαντόνα ντέλε Λάκριμε -
Η Βίλα Φάμπρι
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Donatella Scortecci (a cura di) (2018). L'area archeologica di Pietrarossa e l'antico territorio di Trevi. Studi e ricerche.
- ↑ Luigi Sensi (1874), Trebiae, VI
- ↑ Paul Fontaine (1990). Cités ed encenties de l'Ombrie antique. σελίδες 356–357.
- ↑ Stefano Bordoni, Cultura materiale tra la tarda Antichità e l'epoca moderna da Pietrarossa. I reperti delle Campagne di scavo 2015 e 2016, D. Scortecci, a cura di, L'area archeologica di Pietrarossa e l'antico territorio di Trevi. Studi e ricerche
- ↑ Stefano Bordoni (2013). Il Medioevo di Trevi. Breve Storia di mille anni. σελίδες 31–33.
- ↑ Stefano Bordoni (2018), Cultura materiale tra la tarda Antichità e l'epoca moderna da Pietrarossa. I reperti delle Campagne di scavo 2015 e 2016, D. Scortecci (a cura di), L'area archeologica di Pietrarossa e l'antico territorio di Trevi. Studi e ricerche
- ↑ S. Nessi, La diocesi di Spoleto tra Tardoantico e Medioevo
- ↑ Stefano Bordoni (2018), Santa Maria di Pietrarossa: una stratificazione bimillenaria, D. Scortecci (a cura di), L'area archeologica di Pietrarossa e l'antico territorio di Trevi. Studi e ricerche
- ↑ Stefano Bordoni (2013). Il Medioevo di Trevi. Breve storia di mille anni. σελίδες 36–38.
- ↑ Stefano Bordoni (2013). Il Medioevo di Trevi. Breve storia di mille anni. σελ. 56.
- ↑ Stefano Bordoni (2013). Il Medioevo di Trevi. Breve storia di mille anni. σελίδες 74–76.
- ↑ Stefano Bordoni (2013). Il Medioevo di Trevi. Breve storia di mille anni. σελίδες 76, 79.
- ↑ Stefano Bordoni (2019). Statuto Vetustiore: Statuti, Ordinamenti e Provvedimenti Municipali della Città e del Popolo di Trevi (1432). σελίδες 44–45.
- ↑
Μία ή περισσότερες προτάσεις από το προηγούμενο κείμενο ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Trevi» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 27 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 255
