Τύχη (μυθολογία)
Η Τύχη είναι θεότητα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, προσωποποίηση της ευμάρειας και του πλούτου μιας πόλης. Παριστάνονταν ως γυναίκα που κρατούσε συνήθως ένα μικρό παιδί, ένα στάχυ ή το κέρας της Αμαλθείας ως ένδειξη του πλούτου.
| Τύχη | |
|---|---|
 | |
| Σύντροφος-οι | Αγαθοδαίμων |
| Γονείς | Ωκεανός, Δίας και Ερμής και Τηθύς και Αφροδίτη |
| wikidata (π) | |
Θεωρείται είτε κόρη του Ερμή και της Αφροδίτης, είτε μια από τις Ωκεανίδες, κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος[1], ενώ ο Πίνδαρος την αναφέρει ως κόρη του Δία.[2]
Ιδιαίτερα στην Ελληνιστική εποχή, οι πόλεις είχαν ως προστάτιδα τη δική τους Τύχη, η οποία απεικονιζόταν συχνά σε νομίσματα, με κορώνα τα τείχη της πόλης.
Η αντίστοιχη Ρωμαϊκή θεότητα ήταν η Φορτούνα. Στην ελληνοβουδιστική τέχνη της Γκαντχάρα, η Βουδιστική θεότητα Χάριτι σχετίζεται με την Τύχη και παρουσιάζεται να κρατά το κέρας της Αμάλθειας και να φορά ελληνικές ενδυμασίες.
Δείτε επίσηςΕπεξεργασία
- Ο αστεροειδής 258 Τύχη, που ανακαλύφθηκε το 1886, πήρε το όνομά του από τη μυθική αυτή θεότητα.
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Tyche στο Wikimedia Commons
ΦωτοθήκηΕπεξεργασία
Οι Τρεις Τύχες. Ανάγλυφο, περί το 160 ΚΕ (Μουσείο του Λούβρου).
Η Τύχη και στην άλλη όψη, ο Γορδιανός Γ΄ με την Τρανκουιλλίνα. Χάλκινο νόμισμα, περίπου 238-244 ΚΕ.
Η Τύχη της Ρώμης (από τον Θησαυρό του Εσκουιλίνου, Βρετανικό Μουσείο).
Η Τύχη της Κωνσταντινούπολης (από τον Θησαυρό του Εσκουιλίνου, Βρετανικό Μουσείο).
Η Τύχη της Αλεξάνδρειας (από τον Θησαυρό του Εσκουιλίνου, Βρετανικό Μουσείο).
Ο Μέγας Κωνσταντίνος στέφεται από την Τύχη της Κωνσταντινούπολης (περ. 4ος αιώνας).
