Τύχη (μυθολογία)
Η Τύχη είναι θεότητα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, προσωποποίηση της ευμάρειας και του πλούτου μιας πόλης. Παριστάνονταν ως γυναίκα που κρατούσε συνήθως ένα μικρό παιδί, ένα στάχυ ή το κέρας της Αμαλθείας ως ένδειξη του πλούτου.
Τύχη | |
---|---|
![]() | |
Σύντροφος-οι | Αγαθοδαίμων |
Γονείς | Ωκεανός, Δίας και Ερμής και Τηθύς και Αφροδίτη |
wikidata (π) |
Θεωρείται είτε κόρη του Ερμή και της Αφροδίτης, είτε μια από τις Ωκεανίδες, κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος[1], ενώ ο Πίνδαρος την αναφέρει ως κόρη του Δία.[2]
Ιδιαίτερα στην Ελληνιστική εποχή, οι πόλεις είχαν ως προστάτιδα τη δική τους Τύχη, η οποία απεικονιζόταν συχνά σε νομίσματα, με κορώνα τα τείχη της πόλης.
Η αντίστοιχη Ρωμαϊκή θεότητα ήταν η Φορτούνα. Στην ελληνοβουδιστική τέχνη της Γκαντχάρα, η Βουδιστική θεότητα Χάριτι σχετίζεται με την Τύχη και παρουσιάζεται να κρατά το κέρας της Αμάλθειας και να φορά ελληνικές ενδυμασίες.
Δείτε επίσηςΕπεξεργασία
- Ο αστεροειδής 258 Τύχη, που ανακαλύφθηκε το 1886, πήρε το όνομά του από τη μυθική αυτή θεότητα.
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία
- Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Tyche στο Wikimedia Commons
ΦωτοθήκηΕπεξεργασία
Οι Τρεις Τύχες. Ανάγλυφο, περί το 160 ΚΕ (Μουσείο του Λούβρου).
Η Τύχη και στην άλλη όψη, ο Γορδιανός Γ΄ με την Τρανκουιλλίνα. Χάλκινο νόμισμα, περίπου 238-244 ΚΕ.
Η Τύχη της Ρώμης (από τον Θησαυρό του Εσκουιλίνου, Βρετανικό Μουσείο).
Η Τύχη της Κωνσταντινούπολης (από τον Θησαυρό του Εσκουιλίνου, Βρετανικό Μουσείο).
Η Τύχη της Αλεξάνδρειας (από τον Θησαυρό του Εσκουιλίνου, Βρετανικό Μουσείο).
Ο Μέγας Κωνσταντίνος στέφεται από την Τύχη της Κωνσταντινούπολης (περ. 4ος αιώνας).