Η υπερβολή στη λογοτεχνία είναι εκφραστικός τρόπος που χρησιμοποιείται από τον λογοτέχνη όταν αυτός θέλει να προσδώσει στο λόγο και στο νόημα του πεζογραφήματος ή του ποιήματός του, επιπλέον έμφαση, ζωηρότητα, παραστατικότητα και ισχυρή εντύπωση. Η χρήση της υπερβολής στα λογοτεχνικά κείμενα, αλλά και στον καθημερινό λόγο, με σκοπό να μεγαλοποιηθεί και μεγεθυνθεί μια κατάσταση, ένα αποτέλεσμα ή μια ενέργεια, λέγεται "σχήμα υπερβολής".[1]

   κι όθε χτυπάει ο Διγενής, το αίμα αυλάκι κάνει,
κι όθε χτυπάει ο Χάροντας, το αίμα τράφο κάνει. - Ο θάνατος του Διγενή, (βλ. Βικιθήκη)

Παραπομπές Επεξεργασία