Υπερβραχέα κύματα
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Τα υπερβραχέα κύματα είναι περιοχή των ραδιοκυμάτων με συχνότητα μεταξύ 30 και 300 ΜHz και μήκος κύματος αντίστοιχα, μεταξύ 1 μέτρου και 10 μέτρων.[1] Βρίσκονται μεταξύ των δεκατομετρικών μικροκυμάτων και των βραχέων κυμάτων. Οφείλουν την ονομασία τους στο μικρό μήκος κύματος που έχουν σε σχέση με τις υπόλοιπες ζώνες ραδιοκυμάτων. Με βάση τη συχνότητα ονομάζονται VHF (Very High Frequency, πολύ υψηλή συχνότητα), όρος που χρησιμοποιείται διεθνώς.
Εφαρμογές των υπερβραχέων Επεξεργασία
Τα υπερβραχέα κύματα χρησιμοποιούνται ευρέως στην τηλεόραση και στην ραδιοφωνία. Είναι χωρισμένα στις περιοχές VHF I, VHF II και VHF III.[1] Η πρώτη και η τρίτη ζώνη έχουν παραχωρηθεί στην τηλεόραση και αντιστοιχούν στα κανάλια 1-4 και 5-12. Η ζώνη VHF II έχει παραχωρηθεί στο ραδιόφωνο και αντιστοιχεί στην περιοχή συχνοτήτων 87,5 -108 MHz. Στην περιοχή αυτή οι ραδιοφωνικοί σταθμοί εκπέμπουν με διαμόρφωση FM. Μία μικρή περιοχή της ζώνης των υπερβραχέων έχει παραχωρηθεί για εφαρμογές ραδιοερασιτεχνών αλλά και ασύρματη ιδιωτική επικοινωνία.
Κεραίες των υπερβραχέων κυμάτων Επεξεργασία
Για την εκπομπή υπερβραχέων χρησιμοποιούνται διπολικές κεραίες (κεραίες Hertz) με διαστάσεις περίπου ένα μέτρο ή κεραίες Yagi. Οι κεραίες αυτές χρησιμοποιούνται τόσο για εκπομπή όσο και για λήψη. Πιο εξειδικευμένες κεραίες εκπομπής είναι οι κεραίες τύπου Γ και τύπου Τ, οι οποίες είναι κρεμασμένες σε μεγάλους ιστούς. Για λήψη μπορεί να χρησιμοποιηθεί μία απλή καλαμωτή κεραία.
Πηγές Επεξεργασία
- Φυσική Β΄Λυκείου, Α. Μάζης, ΟΕΔΒ, 1994
- Συστήματα εκπομπής και λήψης, Β τάξη ΤΕΕ, ΟΕΔΒ, 1999
Παραπομπές Επεξεργασία