Υπνοδωμάτιο
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ένα Υπνοδωμάτιο (αγγλικά:Bedroom) είναι ένα δωμάτιο ενός σπιτιού, αρχοντικού,κάστρου, παλατιού, ξενοδοχείου, κοιτώνα, διαμερίσματος όπου κοιμούνται οι άνθρωποι. Ένα τυπικό δυτικό υπνοδωμάτιο περιέχει ως έπιπλα κρεβατοκάμαρας ένα ή δύο κρεβάτια (που κυμαίνονται από κούνια για ένα βρέφος, ένα μονό ή δύο μονά κρεβάτια για ένα μικρό παιδί, έφηβο ή έναν ενήλικα έως μεγαλύτερα μεγέθη όπως ένα πλήρες, διπλό, βασιλικό, ντουλάπα ρούχων και κομοδίνο και μπουντουάρ, και τα δύο συνήθως περιέχουν συρτάρια. Εκτός από τα μπανγκαλόου, τις ρουστίκ κατοικίες, ή μονοκατοικίες, τα υπνοδωμάτια βρίσκονται συνήθως σε έναν από τους ορόφους μιας κατοικίας που βρίσκεται πάνω από το επίπεδο του εδάφους.
Ιστορία Επεξεργασία
Σε μεγαλύτερα βικτωριανά σπίτια ήταν κοινό να υπάρχει πρόσβαση από το υπνοδωμάτιο σε ένα μπουντουάρ για την κυρία του σπιτιού και σε μια γκαρνταρόμπα για τον κύριο.[1] Οι σοφίτες υπνοδωμάτια υπάρχουν σε ορισμένα σπίτια και δεδομένου ότι χωρίζονται μόνο από τον εξωτερικό αέρα από την οροφή, συνήθως είναι κρύες το χειμώνα και μπορεί να είναι πολύ ζεστές το καλοκαίρι. Η κλίση των δοκαριών που υποστηρίζουν μια κεκλιμένη οροφή τις καθιστά επίσης άβολες. Σε σπίτια όπου ζούσαν υπάλληλοι, συχνά χρησιμοποιούσαν υπνοδωμάτια στη σοφίτα.
Τον 14ο αιώνα η κατώτερη τάξη κοιμόταν σε στρώματα γεμισμένα με άχυρο και καλάμια. Κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα, τα στρώματα γεμίζονταν με φτερά η πούπουλα και άρχισαν να κερδίζουν δημοτικότητα, με εκείνους που μπορούσαν να τα αντέξουν οικονομικά. Ο συνηθισμένος άνθρωπος τα πήγαινε καλά αν μπορούσε να αγοράσει ένα στρώμα μετά από επτά χρόνια γάμου.[2] Τον 18ο αιώνα το βαμβάκι και το μαλλί άρχισαν να γίνονται πιο συνηθισμένα. Το πρώτο στρώμα με ελατήρια δεν εφευρέθηκε μέχρι το 1871.[2] Το πιο συνηθισμένο και πιο εμπορικό στρώμα είναι το εσωτερικό στρώμα, αν και υπάρχει μεγάλη ποικιλία εναλλακτικών υλικών, όπως ο αφρός, το λατέξ, το μάλλινο, ακόμη και το μετάξι. Η ποικιλία επιλογών στρωμάτων κυμαίνεται από σχετικά μαλακά έως μάλλον σταθερά στρώματα. Ένα υπνοδωμάτιο μπορεί να έχει κουκέτες εάν δύο ή περισσότερα άτομα μοιράζονται ένα δωμάτιο. Ένα δοχείο υγρών που φυλάσσεται κάτω από το κρεβάτι ή σε ένα κομοδίνο ήταν συνηθισμένο κατά την περίοδο πριν από τα σύγχρονα οικιακά υδραυλικά και μπάνια σε κατοικίες.
Έπιπλα Επεξεργασία
Τα έπιπλα και άλλα είδη στα υπνοδωμάτια ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό, ανάλογα με το γούστο, τις τοπικές παραδόσεις και την κοινωνικοοικονομική κατάσταση ενός ατόμου. Για παράδειγμα, ένα μεγάλο υπνοδωμάτιο μπορεί να περιλαμβάνει ένα κρεβάτι συγκεκριμένου μεγέθους (διπλό, king ή queen-size), ένα ή περισσότερα έπιπλα (ή ίσως, ντουλάπες) ένα κομοδίνο, ένα ή περισσότερα ντουλάπια και μοκέτες. Οι εντοιχισμένες ντουλάπες είναι λιγότερο συχνές στην Ευρώπη από ό,τι στη Βόρεια Αμερική. Επομένως, υπάρχει μεγαλύτερη χρήση ανεξάρτητων ντουλαπιών ή ντουλαπών στην Ευρώπη.
Η κρεβατοκάμαρα ενός ατόμου αντικατοπτρίζει την προσωπικότητά τους, καθώς και την κοινωνική τάξη και την κοινωνικοοικονομική κατάσταση και είναι μοναδική για κάθε άτομο. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα είδη που είναι κοινά στα περισσότερα υπνοδωμάτια. Τα στρώματα έχουν συνήθως ένα σετ ποδιών για να σηκώσουν το στρώμα από το πάτωμα και το κρεβάτι παρέχει συχνά διακόσμηση. Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι στρωμάτων.
Τα νυχτερινά κομοδίνα είναι επίσης δημοφιλή. Χρησιμοποιούνται για την τοποθέτηση διαφόρων αντικειμένων, όπως ένα ξυπνητήρι ή μια μικρή λάμπα. Στην εποχή που υπήρχαν μπάνια σε κατοικίες, τα υπνοδωμάτια συχνά περιλάμβαναν νιπτήρα για εργασίες προσωπικής υγιεινής. Στη δεκαετία του 2010, το να έχει κανείς τηλεόραση σε ένα υπνοδωμάτιο είναι επίσης συνηθισμένο. Το 43% των Αμερικανών παιδιών ηλικίας από 3 έως 4 ετών έχουν τηλεόραση στα υπνοδωμάτια τους.[3] Μαζί με τηλεοράσεις πολλά υπνοδωμάτια διαθέτουν επίσης υπολογιστές, κονσόλες βιντεοπαιχνιδιών και ένα γραφείο για εργασία. Στα τέλη του 20ου αιώνα και στις αρχές του 21ου αιώνα η κρεβατοκάμαρα έγινε ένα πιο κοινωνικό περιβάλλον και οι άνθρωποι άρχισαν να περνούν πολύ περισσότερο χρόνο στα υπνοδωμάτια τους από ό,τι στο παρελθόν.
Τα κλινοσκεπάσματα που χρησιμοποιούνται στη Βόρεια Ευρώπη (ειδικά στη Σκανδιναβία) διαφέρουν σημαντικά από εκείνα που χρησιμοποιούνται στη Βόρεια Αμερική και σε άλλα μέρη της Ευρώπης. Στην Ιαπωνία τα κλινοσκεπάσματα είναι κοινά. Εκτός από ένα κρεβάτι (ή, εάν μοιράζονται δύο ή περισσότερα παιδιά, μια κουκέτα), το υπνοδωμάτιο ενός παιδιού μπορεί να περιλαμβάνει μια μικρή ντουλάπα ή κομοδίνο, ένα κουτί παιχνιδιών ή κονσόλα παιχνιδιών υπολογιστή, βιβλιοθήκη ή άλλα αντικείμενα.
Μοντέρνα υπνοδωμάτια Επεξεργασία
Πολλά σπίτια στη Βόρεια Αμερική έχουν τουλάχιστον δύο υπνοδωμάτια - συνήθως ένα μεγάλο υπνοδωμάτιο και ένα ή περισσότερα υπνοδωμάτια είτε για τα παιδιά είτε για τους επισκέπτες. Σε ορισμένες χώρες υπάρχουν βασικά χαρακτηριστικά (όπως μια ντουλάπα και ένα "μέσο εξόδου") που πρέπει να έχει ένα δωμάτιο για να μπορεί να χαρακτηριστεί νόμιμα ως υπνοδωμάτιο. Σε πολλές πολιτείες, όπως η Αλάσκα, τα υπνοδωμάτια δεν απαιτείται να διαθέτουν ντουλάπες και πρέπει να πληρούν τις ελάχιστες απαιτήσεις μεγέθους.
Ένα ντουλάπι εξ ορισμού είναι ένας μικρός χώρος που χρησιμοποιείται για την αποθήκευση πραγμάτων. Σε ένα υπνοδωμάτιο, μια ντουλάπα χρησιμοποιείται πιο συχνά για ρούχα και άλλα μικρά προσωπικά αντικείμενα που μπορεί να έχει κάποιος. Οι ντουλάπες με πόδια είναι πιο δημοφιλείς σήμερα και διαφέρουν σε μέγεθος. Ωστόσο, στο παρελθόν οι ντουλάπες ήταν οι πιο εμφανείς. Μια ντουλάπα είναι ένα ψηλό ορθογώνιο ντουλάπι σε σχήμα όπου τα ρούχα μπορούν να αποθηκευτούν ή να κρεμαστούν. Τα ρούχα διατηρούνται επίσης σε μια σιφινιέρα. Συνήθως, τα καλύτερα ρούχα διατηρούνται στην ντουλάπα επειδή μπορούν να κρεμαστούν, ενώ τα ρούχα αναψυχής και τα εσώρουχα αποθηκεύονται στη σιφινιέρα
Σε κτίρια με πολλαπλές αυτόνομες κατοικίες (π.χ. διαμερίσματα), ο αριθμός των υπνοδωματίων ποικίλλει σημαντικά. Ενώ πολλές τέτοιες κατοικίες έχουν τουλάχιστον ένα υπνοδωμάτιο - συχνά, αυτές οι κατοικίες έχουν τουλάχιστον δύο και μερικές από αυτές τις κατοικίες μπορεί να μην έχουν ένα συγκεκριμένο δωμάτιο αφιερωμένο για χρήση ως υπνοδωμάτιο. (Αυτές οι κατοικίες μπορεί να είναι γνωστές με διάφορα ονόματα, όπως στούντιο, γκαρσονιέρα και άλλα). Μερικές φορές, ένα μεγάλο υπνοδωμάτιο συνδέεται με ένα ειδικό μπάνιο, που συχνά ονομάζεται ιδιωτικό μπάνιο.
Πολιτισμός Επεξεργασία
Τα υπνοδωμάτια έχουν συνήθως μια πόρτα για προστασία της ιδιωτικής ζωής (σε ορισμένες περιπτώσεις κλειδωμένες από μέσα) και ένα παράθυρο για εξαερισμό. Σε μεγαλύτερα υπνοδωμάτια, μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ένα μικρό γραφείο και μια καρέκλα ή μια ταπετσαρία και μια συρταριέρα. Στις δυτικές χώρες, ορισμένα μεγάλα υπνοδωμάτια, που ονομάζονται κύρια υπνοδωμάτια, μπορεί επίσης να περιέχουν μπάνιο. Όπου ο χώρος επιτρέπει στις κρεβατοκάμαρες μπορεί επίσης να υπάρχουν τηλεοράσεις ή / και συσκευές αναπαραγωγής βίντεο, και σε ορισμένες περιπτώσεις προσωπικός υπολογιστής.
Σε όλο τον κόσμο Επεξεργασία
Ιαπωνία Επεξεργασία
Στην Ιαπωνία, η έννοια της κρεβατοκάμαρας είναι πολύ λιγότερο σημαντική από ό, τι στη Δύση, ειδικά επειδή αφορά τον ιδιωτικό χώρο για προσωπική χρήση. Πράγματι, το να έχεις ένα ενοποιημένο σπίτι αντιστοιχεί στο να έχεις μια ενοποιημένη οικογένεια, μια έννοια τόσο σημαντική που οι περιοχές σπάνια εξατομικεύονται, ακόμη και εκείνες που σχετίζονται με σχέσεις. Όλα υπόκεινται στην έννοια της πρωτόγονης συνοχής. Αυτό καθιστά ευελιξία όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούνται διάφοροι χώροι:[4] Κάθε βράδυ, οι Ιάπωνες ξετυλίγουν το κλινοσκεπάσματα τους απευθείας στα κρεβάτια τους, συνήθως το ένα κοντά στο άλλο. Η ενότητα του νοικοκυριού ενισχύεται επίσης από τη χρήση συρόμενων χωρισμάτων (Σότζι) επενδεδυμένα με χαρτί ρυζιού και μονωτικά υλικά με κάθε τρόπο.
Από άποψη κατασκευής, το ιαπωνικό δωμάτιο (τατάμι), σε αντίθεση με το δυτικό ομόλογό του (θεωρείται το Δυτικό Δωμάτιο), δεν έχει πόρτα, κρεβάτι ή ακόμη και τοίχο, καθιστώντας το μόλις ανιχνεύσιμο στο έδαφος της κατοικίας. Αυτό το δωμάτιο βρίσκεται συνήθως στο πίσω μέρος του σπιτιού, κοντά στο μέρος που είναι αφιερωμένο στους οικογενειακούς προγόνους και απέναντι από τη νότια πρόσοψη, τους κήπους και την γενική εξωτερική πρόσοψη της κατοικίας.
Το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα είδε μια σημαντική αλλαγή στο στυλ του υπνοδωματίου. Σχεδόν ανύπαρκτο πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το «Δυτικό Δωμάτιο» συνέχισε να κερδίζει έλξη σε νέες κατασκευές μέχρι το σημείο όπου υπάρχει σαφής σχέση μεταξύ της ηλικίας ενός κτηρίου και της παρουσίας υπνοδωματίων δυτικού τύπου. Οι πολιτιστικές συνήθειες, ωστόσο, δεν έχουν αλλάξει τόσο γρήγορα.
Στις πιο πυκνοκατοικημένες πόλεις, υπάρχει ένας τύπος ξενοδοχείου που αποτελείται ουσιαστικά από χώρους μεμονωμένων δωματίων, τόσο κοντά που δεν επιτρέπουν σε κάποιον να κάνει περισσότερα από το να ξαπλώνει και να κοιμάται. Αυτά ονομάζονται ξενοδοχεία κυψέλες και έχουν εξαπλωθεί σε περιοχές όπως η Σιγκαπούρη και η Ταϊβάν.
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Yorke, Trevor (2005) The Victorian House Explained. Newbury: Countryside Books (ISBN 9781846748233); p. 105
- ↑ 2,0 2,1 «Beds in Late Medieval and Tudor Times». Beds in Medieval and Tudor Times. Old and Interesting. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2011.
- ↑ Manier, Jeremy (7 May 2007). «Many Young Kids Have TV in Their Bedrooms». Young Kids have TV's in Their Bedrooms (The Seattle Times). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 May 2011. https://web.archive.org/web/20110501034657/http://seattletimes.nwsource.com/html/nationworld/2003696397_tvee07.html. Ανακτήθηκε στις 10 November 2011.
- ↑ "Individual spaces are constantly changing; one does not always sleep in the same room nor the same place." Espaces domestiques, p. 214.