Φερδινάνδος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Ο Φερδινάνδος Β΄ (γερμανικά: Ferdinand II., Γκρατς, 9 Ιουλίου 1578 – Βιέννη, 15 Φεβρουαρίου 1637) του του Οίκου των Αψβούργων, ήταν αρχιδούκας της Αυστρίας, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 1619 μέχρι το 1637, βασιλιάς της Βοημίας τις περιόδους 1617–1619 και 1620–1637, καθώς και βασιλιάς της Ουγγαρίας από το 1618 μέχρι το 1625.[16] Η θητεία του συνέπεσε με τον Τριαντακονταετή Πόλεμο.[17]
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στο Γκρατς, ήταν γιος του Καρόλου Β΄ της Έσω Αυστρίας και της Μαρίας Άννας της Βαυαρίας. Ο πατέρας του ανήκε στη δυναστεία των Αψβούργων, γιος του Φερδινάνδου Α΄. Η μητέρα του ήταν κόρη του Αλβέρτου Ε΄ της Βαυαρίας της δυναστείας των Βίττελσμπαχ. Οι δύο οίκοι ήταν οι σημαντικότερες καθολικές δυνάμεις της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και στο παρελθόν είχαν βρεθεί αντιμέτωπες. Ο Φερδινάνδος ήταν το έκτο από τα δεκαπέντε παιδιά του ζεύγους.[18]
Σε ηλικία 8 ετών εγγράφηκε ως πρώτος φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς που ίδρυσε ο πατέρας του. Το 1590, στα δώδεκα του χρόνια, στάλθηκε από τους γονείς του στο κολλέγιο του Ίνγκολστατ που διευθυνόταν από τους Ιησουίτες. [18] Την ίδια χρονιά απεβίωσε ο πατέρας του. Ο Κάρολος στη διαθήκη του είχε ορίσει τέσσερις κηδεμόνες του ανήλικου διάδοχό του, τον ανιψιό του και επικεφαλής του οίκου των Αψβούργων Ροδόλφο Β΄, τον αδερφό του Φερδινάνδο της Πέρα Αυστρίας, τη σύζυγο του Μαρία Άννα και τον αδερφό της Γουλιέλμο Ε΄ της Βαυαρίας, ενώ ο Φερδινάνδος θα ανέβαινε στο θρόνο μόνο κατά την ενηλικίωση του. Παρά την προσπάθεια της Μαρίας Άννας να αποκτήσει την αντιβασιλεία ως τότε, ο αυτοκράτορας διόρισε στη θέση αυτή αρχικά τον αδερφό του Ερνέστο και κατόπιν το 1593 τον άλλο αδελφό του Μαξιμιλιανό.
Ο Φερδινάνδος παρέμεινε στο Ίνγκολσταντ για πέντε χρόνια σπουδάζοντας στο κολλέγιο και το πανεπιστήμιο των Ιησουιτών, όπου ενισχύθηκε και η πίστη του στον Καθολικισμό. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1595, επέστρεψε στην επικράτειά του και το 1596 ως ενήλικος ανέλαβε καθήκοντα. Τα κύρια ζητήματα που είχε να αντιμετωπίσει ήταν οι Προτεστάντες ευγενείς στη Στυρία και η απειλή των Οθωμανών στα ανατολικά. Κατάφερε να κερδίσει αρχικά την υπακοή των Προτεσταντών, όμως ο Φερδινάνδος είχε στόχο να επιβάλλει πλήρως τον καθολικισμό στην Αυστρία. Σύμφωνα με τη συνθήκη μεταξύ του Αυτοκράτορα και των Γερμανών ηγεμόνων στην Ειρήνη της Αυγούστας, κάθε άρχοντας είχε το δικαίωμα να επιβάλλει τη δική του ομολογία στην επικράτειά του. Παρά τις επιφυλάξεις του αυτοκράτορα Ροδόλφου που συνάντησε στην Πράγα το 1596 και του Πάπα Κλήμεντος Η' που συνάντησε κατά τη διάρκεια προσκυνήματός του στη Ρώμη το 1598, ο Φερδινάνδος άρχισε να μια εκστρατεία επαναφοράς του καθολικισμού στις περιοχές όπου είχε εξαπλωθεί ο προτεσταντισμός.[17] Το 1600 παντρεύτηκε την ξαδέρφη του, Μαρία Άννα της Βαυαρίας, την οποία είχε γνωρίσει την εποχή που ζούσε στο Ίνγκολσταντ.
Στα πρώτα χρόνια, ο Φερδινάνδος πέρα από τα προβλήματα με τους Προτεστάντες είχε να αντιμετωπίσει και την επέκταση των Οθωμανών. Οι Τούρκοι ακόμα και σε περιόδους ειρήνης διεξήγαγαν επιδρομές στα εδάφη της Αυτοκρατορίας. Το 1593 η Οθωμανική Αυτοκρατορία κήρυξε και επίσημα τον πόλεμο που διήρκησε μέχρι το 1606. Μετά την κατάληψη του σημαντικού φρουρίου της Ναγκικανίζσα το 1600, ο Φερδινάνδος αποφάσισε να οδηγήσει ο ίδιος στρατό για την ανακατάληψή του την επόμενη χρονιά. Η επιχείρηση έληξε με απόλυτη αποτυχία ο αυστριακός στρατός αναγκάστηκε να αποχωρήσει με τεράστιες απώλειες ανδρών και υλικού. Ευτυχώς για τον Φερδινάνδο οι κατοπινές συγκρούσεις του πολέμου έλαβαν χώρα στα εδάφη της Ουγγαρίας.[18]
Εν μέσω του πολέμου υπήρξε διαμάχη μεταξύ του Αυτοκράτορα Ροδόλφου και του αδελφού του Ματθία, καθώς ο Ροδόλφος θεωρήθηκε ανεπαρκής. Ο Φερδινάνδος στήριξε αρχικά διακριτικά τις προσπάθειες του Ματθία να εξασφαλίσει τη διαδοχή από τον Ροδόλφο και να λάβει τον τίτλο του βασιλιά των Ρωμαίων αλλά προσπάθησε να διατηρήσει και την εύνοια του Ροδόλφου. Το 1607 ο Ροδόλφος συγκάλεσε Αυτοκρατορική Δίαιτα στο Ρέγκενσμπουργκ ορίζοντας τον Φερδινάνδο ως αντιπρόσωπό του. Ο Ροδόλφος έφτασε σε συμβιβασμό το 1608 με το Ματθία παραχωρώντας του την Ουγγαρία και τη Μοραβία ενώ ο Ματθίας παραιτήθηκε από το Τυρόλο και την Πέρα Αυστρία. Καθώς ο Φερδινάνδος ήταν το μοναδικό μέλος του οίκου των Αψβούργων που είχε αρσενικό διάδοχο, αντιπροσώπευε μακροπρόθεσμα το μέλλον της δυναστείας.[18] Η προοπτική της διαδοχής του Φερδινάνδου θορύβησε τους Προτεστάντες ηγεμόνες οι οποίοι σύναψαν το 1608 αμυντική συμμαχία, την Προτεσταντική Ένωση. Από την άλλη ο Φερδινάνδος κινήθηκε για τη δημιουργία αντίστοιχου συνασπισμού, της Καθολικής Λίγκας. Τέθηκαν έτσι οι βάσεις για το ξέσπασμα του πολέμου μια δεκαετία αργότερα.
Το 1612 ο Ματθίας διαδέχθηκε τελικά τον Ροδόλφο ως αυτοκράτορας. Οι καθολικοί ηγεμόνες προσπάθησαν να εξασφαλίσουν τον Φερδινάνδο ως διάδοχο του Ματθία αλλά υπήρχαν δύο δυσκολίες. Η πρώτη ήταν οι πιθανές αντιδράσεις των Προτεσταντών πριγκήπων που θα διακινδύνευαν την ενότητα της Αυτοκρατορίας μπροστά στον οθωμανικό κίνδυνο. Η δεύτερη προερχόταν από τη μεριά του Φίλιππου Γ΄ της Ισπανίας, ο οποίος είχε δικαιώματα στους θρόνους της Ουγγαρίας και της Βοημίας. Το 1617 ο Ματθίας υιοθέτησε τον Φερδινάνδο ενώ μετά από διαπραγματεύσεις με τον Ισπανό Κόμη Ονιάτε, ο Φερδινάνδος έλαβε τη στήριξη των ισπανικών Αψβούργων στη διαδοχή του άτεκνου ξαδέλφου του, με αντάλλαγμα κάποιες παραχωρήσεις στην Αλσατία και την Ιταλία.[18] Το 1617, εξελέγη βασιλιάς της Βοημίας από τη Βουλή της Βοημίας, το 1618, βασιλιάς της Ουγγαρίας λόγω των ουγγρικών κτήσεών του, και το 1619, έγινε αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.[19] Η εκπαραθύρωση των απεσταλμένων του αυτοκράτορα το 1618 στην Πράγα από τους Προτεστάντες στάθηκε η αφορμή να ξεσπάσει ο καταστροφικός Τριακονταετής πόλεμος στο εσωτερικό της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας εμπλέκοντας στη συνέχεια και τις περισσότερες ευρωπαϊκές δυνάμεις.
Πέθανε το 1637, αφήνοντας στο γιο του, τον Φερδινάνδο Γ΄, μια αυτοκρατορία που εξακολουθούσε να εμπλέκεται σε έναν μακρύ πόλεμο, ενώ οι περιουσίες τους εξασθενούσαν όλο και πιο πολύ. Ο Φερδινάνδος Β΄ θάφτηκε στο Μαυσωλείο του στο Γκρατς. Η καρδιά του παραμένει φυλαγμένη σε Herzgruft (κρύπτη καρδιάς) στην Αυγουστιανιανή Εκκλησία της Βιέννης.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε πρώτα το 1600 τη Μαρία Άννα των Βίττελσμπαχ, κόρη του Γουλιέλμου Ε΄ της Βαυαρίας, και είχε τέκνα:
- Χριστίνα (25 Μαΐου - 12/21 Ιουνίου 1601).
- Κάρολος (25 Μαΐου 1603), θνησιγενής.
- Ιωάννης Κάρολος (1605 - 1619).
- Φερδινάνδος Γ΄ (1608 - 1657), Αρχιδούκας της Κάτω & Έσω Αυστρίας, Βασιλιάς της Ουγγαρίας, Βοημίας & Γερμανίας.
- Μαρία Άννα (1610 - 1665), παντρεύτηκε τον Μαξιμιλιανό Α΄ δούκα, μετά εκλέκτορα της Βαυαρίας.
- Καικιλία Ρενάτα (1611 - 1644), παντρεύτηκε τον Βλαδίσλαο Δ΄ της Πολωνίας-Λιθουανίας, διεκδικητή Αυτοκράτορα της Ρωσίας.
- Λεοπόλδος Γουλιέλμος (1614 - 1662), Αρχιδούκας της Αυστρίας, στρατιωτικός διοικητής, κυβερνήτης των Ισπανικών Κάτω Χωρών.
Το 1616 απεβίωσε η Μαρία Άννα και ο Φερδινάνδος Β΄ έκανε δεύτερο γάμο, με την Ελεονώρα Γκοντζάγκα, κόρη του Βιντσέντσο Α΄ του Μιλάνου (εγγονού της Μαργαρίτας Παλαιολογίνας). Δεν απέκτησαν απογόνους.
Πρόγονοι
Επεξεργασία| 8. Φίλιππος Α΄ της Καστίλης | |||||||||||||
| 4. Φερδινάνδος Α΄ των Αψβούργων | |||||||||||||
| 9. Ιωάννα Α΄ της Καστίλης | |||||||||||||
| 2. Κάρολος Β΄ της Αυστρίας | |||||||||||||
| 10. Βλαδίσλαος Β΄ της Ουγγαρίας | |||||||||||||
| 5. Άννα της Βοημίας και της Ουγγαρίας | |||||||||||||
| 11. Άννα του Φουά | |||||||||||||
| 1. Φερδινάνδος Β΄ των Αψβούργων | |||||||||||||
| 12. Γουλιέλμος Δ΄ της Βαυαρίας | |||||||||||||
| 6. Αλβέρτος Ε΄ της Βαυαρίας | |||||||||||||
| 13. Μαρία Ιακωβία της Βάδης-Σπόνχαϊμ | |||||||||||||
| 3. Μαρία Άννα της Βαυαρίας (1551-1608) | |||||||||||||
| 14. Φερδινάνδος Α΄ των Αψβούργων (= 4) | |||||||||||||
| 7. Άννα της Αυστρίας (1528-1590) | |||||||||||||
| 15. Άννα της Βοημίας και της Ουγγαρίας (= 5) | |||||||||||||
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo20000082511. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ 2,0 2,1 «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0026596.
- ↑ 3,0 3,1 «Proleksis enciklopedija» (Κροατικά) 21108.
- ↑ 4,0 4,1 «Habsburg, Ferdinand II.» (Γερμανικά) σελ. 184.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118532510. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10306.htm#i103059. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. ferdinand-ferdinand-ii-60. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ LIBRIS. Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας. 15 Οκτωβρίου 2012. qn2456k817ccksn. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018.
- ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 07696308X. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020.
- ↑ CONOR.SI. 153408099.
- ↑ 12,0 12,1 p10306.htm#i103059. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 26 Νοεμβρίου 2014. 500353798. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2021.
- ↑ 14,0 14,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Zsuzsa Gáspár, Jenő Horváth: «Királyok könyve» (Ουγγρικά) Officina Nova. Βουδαπέστη. 1997. σελ. 108. ISBN-10 963-548-580-8.
- ↑ «Ferdinand II (Holy Roman Empire)». MSN Encarta. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ 17,0 17,1 Hans Sturmberger. «Ferdinand II (Holy Roman emperor): Introduction». Britannica.com - Britannica Online Encyclopedia. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 Bireley, Robert. Ferdinand II, Counter-Reformation emperor, 1578-1637. New York, NY. ISBN 978-1-107-06715-8. 883304797.
- ↑ Setton, Kenneth Meyer (1991). Venice, Austria, and the Turks in the seventeenth century. American Philosophical Society. σελ. 33. ISBN 978-0-87169-192-7. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2011.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Ferdinand II, Holy Roman Emperor στο Wikimedia Commons