Φερδινάνδος Κάρολος της Μάντουα
O Φερδινάνδος-Κάρολος, ιταλ. Ferrante Carlo , (31 Αυγούστου 1652 - 5 Ιουλίου 1708) από τον Οίκο των Γκοντζάγκα, ήταν δούκας της Μάντουα και Δούκας του Μομφερράτου (1665 - 1708), τελευταίος του Οίκου του. Αρχικά ήταν σύμμαχος με την Αυστρία, όταν όμως του κατέλαβε τη Γκουαστάλα, μεταστράφηκε στη Γαλλία.
| Φερδινάνδος-Κάρολος | |
|---|---|
 | |
δούκας της Μάντουα, Μονφερά | |
| Περίοδος | 1665 - 1708 |
| Προκάτοχος | Κάρολος Β΄ |
| Διάδοχος | Κάρολος ΣΤ΄ (στη Μάντουα) Βίκτωρ-Αμεδαίος Β΄ (στο Μομφερράτο) |
| Γέννηση | 31 Αυγούστου 1652 Ρέβερε, Μάντουα |
| Θάνατος | 5 Ιουλίου 1708 (55 ετών) |
| Σύζυγος | Άννα-Ισαβέλα Γκοντζάγκα Σουζάνα Ερριέττα της Λωρραίνης |
| Οίκος | Γκοντζάγκα-Νεβέρ |
| Πατέρας | Κάρολος Β΄ |
| Μητέρα | Ισαβέλλα-Κλάρα των Αψβούργων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν το μόνο τέκνο του Καρόλου Β΄ δούκα της Μάντουα και της Ισαβέλλας-Κλάρας των Αψβούργων, κόρης του Λεοπόλδου Ε΄ αρχιδούκα της Πέραν Αυστρίας.
Γεννήθηκε στο Ρέβερε της Μάντουα. Το 1665 σε τελετή στον Καθεδρικό του Αγ. Πέτρου περιεβλήθη με το αξίωμα του δούκα από τον Λεοπόλδο Α΄ των Αψβούργων-Αυστρίας. Η πρώτη πράξη του ήταν να περιορίσει τις καταχρήσεις στη συλλογή φόρων και να μεταρρυθμίσει τη δημόσια τάξη.[1] Ήταν λάτρης της μουσικής: ο Τομάζο Αλμπινόνι του αφιέρωσε την δεύτερη όπερά του. Αγαπούσε τις φιλανθρωπίες και τις γυναίκες μάλλον παρά η εξουσία των δύο δουκάτων του.
Πρώτα νυμφεύτηκε τo 1671 την πέμπτη ξαδέλφη του Άννα-Ισαβέλλα Γκοντζάγκα, κόρη και κληρονόμο του Φερδινάνδου Γ΄ δούκα της Γκουαστάλα. Ο γάμος έφερε το δουκάτο της Γκουαστάλα στον Φερδινάνδο-Κάρολο, μια περιοχή που ήταν σημείο τριβής μεταξύ των δύο κλάδων του Οίκου. Κατά την περίοδο εξουσίας του η περιοχή του αυτονομήθηκε από την Αυστρία και αναπτύχθηκε οικονομικά. Τότε η Ισπανία ανέστειλε την ετήσια καταβολή 50.000 κορωνών για τη φρουρά του Καζάλε, κάτι που εξόργισε τον δούκα.[2]
Η Αυστρία κατέλαβε τη Γκουαστάλα και ο απογοητευμένος δούκας έκανε συμφωνία (pact) με τον Λουδοβίκο ΙΔ΄, πωλώντας το Καζάλε. Ο υπουργός του Έρκολε Αντόνιο Ματιόλι ίσως είναι ο άνθρωπος, που το 1679 φυλακίστηκε στο Πινερόλο, φορώντας ένα σιδηρούν προσωπείο για να μην αποκαλύψει τη συμφωνία στους εχθρούς της Γαλλίας.
Ο δούκας συνήψε νέα συμφωνία με τη Γαλλία το 1681, όπου του παραχωρήθηκε ετήσια πρόσοδος 60.000 λιρών, σταδιοδρομία ως στρατηγός και το δικαίωμα να λαμβάνει μέρος σε οποιεσδήποτε γαλλικές κατακτήσεις στην Ιταλία. Όταν οι Γάλλοι κατέλαβαν το Καζάλε, ο δούκας έχασε την εκτίμηση που είχε στην Ιταλία.
Το 1700 απεβίωσε ο Κάρολος Β΄ της Ισπανίας και ξεκίνησε ο Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής, όπου ο δούκας πήρε το μέρος της Γαλλίας. Όταν το 1701 οι αντιγαλλικές δυνάμεις κατέλαβαν τη Μάντουα, ο δούκας άφησε τη διακυβέρνηση στην Άννα-Ισαβέλλα και πήγε στο Καζάλε. Τελικά οι Γάλλοι εκδιώχθηκαν πέρα από τις Άλπεις και η Μάντουα πλήρωσε βαρύ τίμημα. Το 1703 απεβίωσε η Άννα-Ισαβέλα και ο δούκας ζήτησε το χέρι της Ενριέττας της Λωρραίνης-Γκιζ, κόρης του Καρόλου Γ΄ δούκα του Ελμπέφ. Ο Φερδινάνδος-Κάρολος εξουσίαζε ένα δουκάτο, ενώ οι Ελμπέφ ήταν ένας πλάγιος κλάδος και είχαν τίτλο μόνο· παρ' όλα αυτά θα είχε συμμαχία με έναν άλλο Οίκο, που ήταν πρίγκιπες στην Αυλή της Γαλλίας.[3]
Το 1706 όρισε πρωθυπουργό τον Ασκάνιο Αντρεάζι ως διαχειριστή των εσωτερικών υποθέσεων.[4] Ο Ιωσήφ Α΄ τον κατηγόρησε για προδοσία· η Συνέλευση (Diet) στο Ρέγκενσμπουργκ το 1708 τον έκρινε ένοχο κακουργήματος και οι κτήσεις του στη Μάντουα κατασχέθηκαν από την Αυστρία. Το 1631 στον Πόλεμο για τη διαδοχή στη Μάντουα η Σαβοΐα είχε καταλάβει το μισό Μομφερά, τώρα ο Βίκτωρ-Αμεδαίος Β΄ της Σαρδηνίας κατέλαβε το υπόλοιπο. Ο δούκας απεβίωσε το ίδιο έτος στην Πάδοβα.
Οικογένεια Επεξεργασία
Πρώτα νυμφεύτηκε τo 1671 την 5η εξαδέλφη του Άννα-Ισαβέλλα Γκοντζάγκα, κόρη και κληρονόμο του Φερδινάνδου Γ΄ δούκα της Γκουαστάλα.
Το 1703 απεβίωσε η Άννα-Ισαβέλα και ο δούκας νυμφεύτηκε, για δεύτερη φορά, τη Σουζάνα Ερριέττα της Λωρραίνης-Γκιζ, κόρη του Καρόλου Γ΄ δούκα του Ελμπέφ.
Δεν απέκτησε απογόνους. Από την εκτός γάμου σχέση του με την Ισαβέλλα ή Ελεονόρα Πάρμα είχε νόθα τέκνα.
Τιμές και Διακρίσεις Επεξεργασία
- Ήταν Μέγας Μάγιστρος του Τάγματος του Σωτήρος, που είχε ιδρυθεί από τον Βικέντιο Α΄ δούκα της Μάντουα.
Υποσημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ «Cronologia di Mantova». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ Ferdinando Carlo Gonzaga
- ↑ Foucault (comte). Histoire de Léopold I, duc de Lorraine et de Bar, père de l'Empereur, 1856, p.430
- ↑ «i Tre consigli di Governo». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2017.
