Ο Φιοντόρ Αντόνοβιτς Μπρούνι (Fëdor Antonovič Bruni, ρωσική γλώσσα: Фёдор Анто́нович Бру́ни, 10 Ιουνίου 1799 - 30 Αυγούστου 1875) ήταν Ιταλός ζωγράφος με ρωσική υπηκοότητα.

Φιοντόρ Μπρούνι
Γέννηση10  Ιουνίου 1799[1] ή 15ιουλ. / 27  Δεκεμβρίου 1801γρηγ.[2][3]
Μιλάνο
Θάνατος11ιουλ. / 23  Σεπτεμβρίου 1875γρηγ.
Αγία Πετρούπολη
Τόπος ταφήςVyborgskoe Catholic cemetery και κοιμητήριο Τίκβιν
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Ιταλίας (1861–1875)
Ρωσική Αυτοκρατορία
ΣπουδέςΑυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών
Ιδιότηταζωγράφος και διδάσκων πανεπιστημίου
ΤέκναYuli Fedorovich Bruni
ΓονείςAntonio Bruni de Baroffi
Αδέλφιαd:Q105083841
Είδος τέχνηςπροσωπογραφία
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

 
Αυτοπροσωπογραφία του Φιοντόρ Μπρούνι (περ. 1810, Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη).
 
"Βακχίς που δίνει κρασί στον Έρωτα" (1828, Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη).

Ο Μπρούνι γεννήθηκε στο Μιλάνο της Ιταλίας. Ο πατέρας του Αντόνιο Μπρούνι (Antonio Bruni, 1767 – 1825) ήταν ζωγράφος και γλύπτης. Το 1807, η οικογένειά του μετακόμισε στη Ρωσία. Σπούδασε στην Ακαδημία Τεχνών της Αγίας Πετρούπολης, από όπου αποφοίτησε το 1818. Το 1820, μετά από πρόσκληση της πριγκίπισσας Ζινάιντα Βολκόνσκαγια, συγγραφέα και προστάτιδα των τεχνών, πήγε στην Ιταλία, όπου συμπλήρωσε τις σπουδές του, χωρίς να πάψει να ζωγραφίζει.

Μετά την επιστροφή του στην Αγία Πετρούπολη το 1836, ο Μπρούνι διορίστηκε καθηγητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών. Το 1838 επέστρεψε στην Ιταλία, όπου συνέχισε να εργάζεται στο μεγάλο πίνακά του «Ο χάλκινος όφις». Το 1855, ο Μπρούνι έγινε πρύτανης στην Ακαδημία Καλών Τεχνών και σταδιακά έπαψε να ζωγραφίζει. Το 1871 αποχώρησε από την Ακαδημία και έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του σε πλήρη απομόνωση.

Καλλιτεχνική δημιουργία Επεξεργασία

Το έργο του Μπρούνι, με το οποίο γνώρισε την πρώτη μεγάλη επιτυχία του, ήταν «Ο θάνατος της Καμίλλης, αδελφής των Ορατίων» (1824, Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη), που ακολουθεί την κλασικιστική παράδοση, αλλά με εμφανή στοιχεία ρομαντισμού. Ρομαντικά στοιχεία εμφανίζονται και στους πίνακές του «Πορτρέτο της πριγκίπισσας Ζινάιντα Βολκόνσκαγια με ενδυμασία του Ταγκρέδου» (1820 -22) και «Βακχίς που δίνει κρασί στον Έρωτα» (1828), που βρίσκονται και οι δύο στο Ρωσικό Μουσείο της Αγίας Πετρούπολης.

Το 1837, ο Μπρούνι φιλοτέχνησε τον πίνακα «Ο Αλέξανδρος Πούσκιν στο φέρετρό του», το οποίο αναπαράχθηκε σε πολλαπλές λιθογραφίες και έγινε ευρύτατα προσφιλές στην Αγία Πετρούπολη. Το πολυπρόσωπο ακαδημαϊκής τεχνοτροπίας και βιβλικής έμπνευσης έργο του «Ο χάλκινος όφις» (1826 – 1841, Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη), που είχε αρχίσει να φιλοτεχνεί κατά την παραμονή του στη Ρώμη, αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους πίνακες, με διαστάσεις 565 Χ 852 εκατοστά, που φιλοτεχνήθηκε στο πρώτο μισό του ΙΘ΄ αιώνα.

Ο Μπρούνι ανέλαβε να φιλοτεχνήσει και τις τοιχογραφίες στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ισαάκ στην Αγία Πετρούπολη, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει το περίφημο «Όραμα του Αγίου Ιεζεκιήλ».

Πηγές Επεξεργασία

  • «The Russian Museum (A pictorial Guide) », p. 62 & 65, Palace Editions, Αγία Πετρούπολη, 2005.

Παραπομπές Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  • Fyodor Bruni at the Olga’s Gallery