Βικιπαίδεια

ΦιτζΡόι Σόμερσετ, 1ος βαρόνος του Ράγκλαν

Ο ΦιτζΡόι Σόμερσετ, 1ος βαρόνος του Ράγκλαν ή Λόρδος ΦιτζΡόι Σόμερσετ (30 Σεπτεμβρίου 1788 - 28 Ιουνίου 1855) Βρετανός αξιωματικός ήταν μικρότερος γιος του Χένρι Σόμερσετ, 5ου δούκα του Μπωφόρ και της Ελισάβετ Μποσκγουεν.[10] Εκπαιδεύτηκε στη Σχολή του Ουεστμίνστερ και ορίστηκε σάλπιγγας στο 4ο Δραγωνικό Τάγμα (16 Ιουνίου 1804).[11] Υπηρέτησε σε κατώτερες θέσεις στον Πόλεμο της Ιβηρικής Χερσονήσου και στον Πόλεμο του Έβδομου Συνασπισμού, αργότερα υπηρέτησε σαν στρατιωτικός γραμματέας τον δούκα του Ουέλινγκτον. Εξελέγη βουλευτής στην Τρούρο με το κόμμα το Τόρις πριν γίνει στρατηγός του Πυροβολικού. Διορίστηκε διοικητής των Βρετανικών στρατευμάτων που απεστάλησαν στην Κριμαία (1854) αλλά ενώ αρχικά ο σκοπός του ήταν να υπερασπιστεί την Κωνσταντινούπολη πήρε εντολή να πολιορκήσει τη Ρωσική Σεβαστούπολη. Μετά από μερικές επιτυχίες στην αρχή στη μάχη της Άλμα η αποτυχία του να μεταβιβάσει εντολές με σαφήνεια προκάλεσε την αποτυχία της ελαφράς ταξιαρχίας στη μάχη of Μπαλακλάβα (25 Οκτωβρίου 1854). Παρά το γεγονός ότι είχε μερικές επιτυχίες στη συνέχεια στη μάχη του Ίνκερμαν μια σπασμωδική συμμαχική επίθεση στη Σεβαστούπολη τον Ιούνιο του 1855 κατέληξε σε συντριβή. Ο Ράγκλαν πέθανε τον ίδιο μήνα από δυσεντερία και κατάθλιψη.

ΦιτζΡόι Σόμερσετ, 1ος βαρόνος του Ράγκλαν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Fitzroy Somerset, 1. Baron Raglan (Αγγλικά)
Γέννηση30  Σεπτεμβρίου 1788[1][2]
Badminton
Θάνατος28  Ιουνίου 1855[3]
Σεβαστούπολη
Αιτία θανάτουδυσεντερία και Μείζων καταθλιπτική διαταραχή
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας
Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας (έως 1801)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
ΣπουδέςΣχολείο του Ουέστμινστερ[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[4]
στρατιωτικός
αξιωματικός[4]
ΕργοδότηςΦόρεϊν Όφις[5]
Περίοδος ακμής1804
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΤόρις
Οικογένεια
ΣύζυγοςLady Emily Wellesley-Pole (από 1814)[6][7]
ΤέκναRichard Somerset, 2nd Baron Raglan[6]
Charlotte Caroline Elizabeth Somerset[8]
Arthur William FitzRoy Somerset[8][6]
Frederick John Fitzroy Somerset[8]
Katherine Anne Emily Cecilia Somerset[8]
ΓονείςΧένρι Σόμερσετ, 5ος δούκας του Μπωφόρ[6] και Elizabeth Boscawen[8][6]
ΑδέλφιαLord John Somerset[6]
Λόρδος Κάρολος Σόμερσετ[6]
Χένρι Σόμερσετ, 6ος δούκας του Μπωφόρ[6]
Έντουαρντ Σόμερσετ[6]
Λόρδος Αρθούρος Τζων Χένρι Σόμερσετ[6]
Lady Elizabeth Somerset[6]
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςστρατάρχης/Βρετανικός Στρατός
Πόλεμοι/μάχεςΚριμαϊκός Πόλεμος και Ναπολεόντειοι Πόλεμοι
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της 6ης βουλευτικής περιόδου του Ηνωμένου Βασιλείου (1818–1820, Truro)[9]
μέλος της Βουλής των Λόρδων του Ηνωμένου Βασιλείου
μέλος του Συμβουλίου Επικρατείας του Ηνωμένου Βασιλείου (από 1852)[4]
μέλος της 6ης βουλευτικής περιόδου του Ηνωμένου Βασιλείου
μέλος της 8ης βουλευτικής περιόδου του Ηνωμένου Βασιλείου (1826–1829, Truro)[9]
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος Ιππότης του Τάγματος του Λουτρού (24  Σεπτεμβρίου 1852)[4]
Τάγμα του Αγίου Γεωργίου, Δ΄ Τάξη
Waterloo Medal
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Μάχες στο πλευρό του Ουέλινγκτον Επεξεργασία

Μετά την προαγωγή του σε Υπολοχαγό (1 Ιουνίου 1805) ο Σόμερσετ συνόδευσε τον Σερ Άρθουρ Πέτζετ στην αυλή του Οθωμανού σουλτάνου Σελίμ Γ΄ που συμμάχησε με τους Γάλλους (1807).[12][13] Έγινε αρχηγός του 43ου Συντάγματος Πεζικού (5 Μαΐου 1808) λίγο πριν τον διορισμό του στη θέση του βοηθού του Σερ Άρθουρ Γουέλσλι τον Ιούλιο του 1808.[14] Ο Σόμερσετ συνόδευσε τον ίδιο μήνα στην Πορτογαλία τον στρατό του Γουέλσλι.[15] Ο ΦιτζΡόι Σόμερσετ πολέμησε στην 2η μάχη του Πόρτο τον Μάιο του 1809, στη μάχη του Ταλαβέρα τον Ιούλιο του 1809 και στη μάχη του Μποσσάκο τον Σεπτέμβριο του 1810 στην οποία τραυματίστηκε.[16] Διορίστηκε στρατιωτικός γραμματέας του Ουέλινγκτον τον Νοέμβριο του 1810 και πολέμησε μαζί του στη μάχη του Πομπάλ τον Μάρτιο του 1811, στη μάχη του Σάμπουγκαλ τον Απρίλιο του 1811 και στη μάχη του Φουέντες ντε Ονόρο τον Μάιο του 1811.[17] Διορίστηκε επίσημα αξιωματικός (9 Ιουνίου 1811) και πήρε μέρος στη μάχη του Έλ Μποντόν τον Σεπτέμβριο του 1811.[18] Διακρίθηκε στην άλωση της Μπαδαχόθ με έφοδο τον Μάρτιο του 1812 και συνέβαλε σημαντικά στην παράδοση του Γάλλου κυβερνήτη, για το κατόρθωμα προήχθη σε Συνταγματάρχη (27 Απριλίου 1812).[19]

Ο ΦιτζΡόι Σόμερσετ πολέμησε στο πλευρό του Ουέλινγκτον στη μάχη της Σαλαμάνκα τον Ιούλιο του 1812, στην πολιορκία του Μπούργος τον Σεπτέμβριο του 1812, στη μάχη της Βιτόρια τον Ιούνιο του 1813, στην πολιορκία της Σαν Σεμπαστιάν τον Ιούλιο του 1813, στη μάχη των Πυρηναίων τον Ιούλιο του 1813 και στη μάχη του Νιβέλ τον Νοέμβριο του 1813.[20] Πολέμησαν επίσης μαζί στη μάχη του Νάιβ τον Δεκέμβριο του 1813, στη μάχη της Ορτέζ τον Φεβρουάριο του 1814 και στη μάχη της Τουλούζης τον Απρίλιο του 1814.[21] Μετά τον διορισμό του Ουέλινγκτον στη θέση του Βρετανού απεσταλμένου τη σύντομη περίοδο που επανήλθαν οι Βουρβόνοι ο Σόμερσετ διορίστηκε στις 5 Ιουλίου 1814 γραμματέας της Πρεσβείας.[22] Ο Σόμερσετ μετακινήθηκε στο 1ο Σώμα Φρουρών (25 Ιουλίου 1814) και διορίστηκε στις 2 Ιανουαρίου 1815 διοικητής του Τάγματος του Μπαθ.[23]

Στρατάρχης του πυροβολικού Επεξεργασία

Ο Σόμερσετ ανέλαβε επιπλέον δράση στη διάρκεια των Εκατό ημερών, υπηρέτησε στο προσωπικό του Ουέλινγκτον στη μάχη του Κουάτρ Μπας (16 Ιουνίου 1815) και στη Μάχη του Βατερλώ δυο μέρες αργότερα, στη μάχη ακρωτηριάστηκε το δεξί του χέρι και το αναζήτησε για να βρει το δαχτυλίδι που του έδωσε η σύζυγος του.[24][25] Πήρε προαγωγή σε συνταγματάρχη, διορίστηκε βοηθός του πρίγκιπα αντιβασιλέα (28 Αυγούστου 1815) και ιππότης του Βαυαρικού Στρατιωτικού Τάγματος του Μαξ Τζόσεφ (3 Οκτωβρίου 1815).[26][27] Παρέμεινε στον στρατό κατοχής στη Γαλλία μέχρι τον Μάιο του 1816 και κατόπιν μετακινήθηκε στη γραμματεία της Βρετανικής Πρεσβείας στο Παρίσι.[28] Ο Σόμερσετ εξελέγη βουλευτής των Τόρρις στην Τρούρο και έγινε γραμματέας του Ουέλινγκτον στη μετέπειτα κενή θέση του Καπετάνιου του πυροβολικού (1819).[29][30] Ο Σόμερσετ έχασε την έδρα του στις εκλογές του 1820 αλλά μετά την προαγωγή του σε Καπετάνιο (27 Μαΐου 1825) την ξανακέρδισε (1826).[31][32] Μετά τον διορισμό του Ουέλινγκτον στη θέση του αρχιστράτηγου τον Ιανουάριο του 1827 ο Σόμερσετ έγινε τον Αύγουστο του 1827 στρατιωτικός γραμματέας.[33] Αποχώρησε από το Κοινοβούλιο (1829) και προήχθη σε αντιστράτηγο (28 Ιουνίου 1838).[34] Μετά την προαγωγή του σε ιππότη του Μεγάλου Σταυρού του Τάγματος του Μπαθ (24 Σεπτεμβρίου 1852) έγινε Στρατάρχης του Πυροβολικού (30 Σεπτεμβρίου 1852) και πήρε δώρο τη βαρονία του Ράγκλαν στην κομητεία του Μονμουθσάιρ (11 Οκτωβρίου 1852).[35][36]

Πόλεμος της Κριμαίας Επεξεργασία

Ο Ράγκλαν έγινε αρχηγός των Βρετανικών στρατευμάτων της Κριμαίας με τον βαθμό του Στρατηγού (21 Φεβρουαρίου 1854) και ανέλαβε τη διοίκηση όλων των δυνάμεων (20 Ιουνίου 1854).[37][38] Ο Ράγκλαν αναχώρησε με κύριο στόχο να υπερασπιστεί την Κωνσταντινούπολη αλλά την τελευταία στιγμή πήρε διαταγή από τον δούκα του Νιουκασλ που ήταν Υφυπουργός Πολέμου να πολιορκήσει τη Ρωσική πόλη της Σεβαστούπολης "με εξαίρεση την περίπτωση εύκολης κατάληψης με βεβαιότητα".[39] Οι δυνάμεις του Σόμερσετ και του στρατηγού Ζακ Λίροϊ Ντι Σεντ-Άρνοντ (1798 - 1854) νίκησαν τον Σεπτέμβριο του 1854 στη μάχη της Άλμα τις Ρωσικές δυνάμεις του στρατηγού Αλεξάντρ Μένσικοφ (1787 - 1869).[40]

Τον Οκτώβριο του 1854 στη μάχη της Μπαλακλάβα ο Ράγκλαν έδωσε εντολή στον κόμη του Λούκαν που ήταν αρχηγός του ιππικού του και ο Λούκαν με τη σειρά του στον κόμη του Κάρντιγκαν που ήταν κουνιάδος του να ηγηθεί τη μοιραία Ταξιαρχία που έφερε 278 Βρετανικές απώλειες.[41] Παρά τις σκληρές απώλειες στη μάχη της Μπαλακλάβα οι Άγγλοι και οι Γάλλοι σύμμαχοι πέτυχαν τον Νοέμβριο 1854 νέα σημαντική νίκη στη μάχη του Ίνκερμαν και ο Ράγκλαν προήχθη σε αρχιστράτηγο (5 Νοεμβρίου 1854).[42] Έγινε μέλος του περίφημου Οθωμανικού Τάγματος του Μετζιτιέ (15 Μαΐου 1855).[43]

Αποτυχία της εκστρατείας Επεξεργασία

Ο Ράγκλαν κατηγορήθηκε για τα βασανιστήρια των Βρετανών στρατιωτών στην πολιορκία της Σεβαστούπολης που υπέφεραν από έλλειψη φαγητού και ρούχων αλλά στην πραγματικότητα ήταν ευθύνη της κεντρικής κυβέρνησης που δεν έστειλε ενισχύσεις.[44][45] Μια τελική επίθεση για την κατάληψη της Σεβαστούπολης κατέληξε σε συντριβή (18 Ιουνίου 1855). Οι ανησυχίες μετά την αποτυχία της εκστρατείας χειροτέρεψαν την υγεία του Ράγκλαν που υπέφερε από κατάθλιψη και δυσεντερία, πέθανε αιφνίδια στις 28 Ιουνίου 1855.[46] Το σώμα του μεταφέρθηκε στην πατρίδα του και τάφηκε στον οικογενειακό τάφο του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και των Αγίων Πάντων στο Μπάντμιντον.[47] Ο Ράγκλαν έγινε τιμητικά Συνταγματάρχης του 53ου Συντάγματος Πεζικού και των Ιππικών Φρουρών.[48][49] Η αυλή του Σεφντίλλα στο Λάντενι δημιουργήθηκε προς τιμή του Ράγκλαν, μια επιγραφή στη βεράντα γράφει :[50]

"η έκταση αυτή 238 εκταρίων αγοράστηκε από 1623 φίλους και θαυμαστές του λόρδου του Ράγκλαν μετέπειτα αρχιστράτηγου, παρουσιάστηκε στον γιο του και στους διαδόχους του σαν ένδειξη τιμής και σεβασμού για τον μεγάλο άντρα".

Μια μπλε πινακίδα στήθηκε έξω από την οικία του Ράγκλαν, στην πύλη του Στάνχοουπ στο Λονδίνο (1911).[51]

Οικογένεια Επεξεργασία

Παντρεύτηκε (6 Αυγούστου 1814) τη Λαίδη Έμιλυ Χάρριετ Γουέλσλι - Πολ ανιψιά του δούκα του Ουέλλινγκτον με την οποία απέκτησε :[52]

Ο Ράγκλαν ενσαρκώνεται από τον Τζον Γκίλγκουντ στο φιλμ "Η επιβάρυνση της ελαφράς ταξιαρχίας" (1968).[53]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10703.htm#i107021. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 17788796q.
  3. ↑ «Oxford Dictionary of National Biography». (Αγγλικά) Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press. Οξφόρδη. 2004.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 «Oxford Dictionary of National Biography» (Αγγλικά) Oxford University Press. Οξφόρδη. 2004. 26007.
  5. ↑ Κατάλογος Βρετανών Διπλωματών (1820-2005). Υπουργείο Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασίλειου.
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 6,12 «Kindred Britain»
  7. ↑ p10703.htm#i107021. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  9. ↑ 9,0 9,1 (Αγγλικά) The History of Parliament. 1820-1832/member/somerset-lord-fitzroy-1788-1855.
  10. ↑ Heathcote, p. 267
  11. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/15710/page/726
  12. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/15811/page/718
  13. ↑ http://www.oxforddnb.com/view/10.1093/ref:odnb/9780198614128.001.0001/odnb-9780198614128-e-26007;jsessionid=EC626DA7A9328E9A9980E6BE5F48D8BF?docPos=1
  14. ↑ Heathcote, p. 267
  15. ↑ Heathcote, p. 267
  16. ↑ Heathcote, p. 267
  17. ↑ Heathcote, p. 267
  18. ↑ Heathcote, p. 267
  19. ↑ http://www.oxforddnb.com/view/10.1093/ref:odnb/9780198614128.001.0001/odnb-9780198614128-e-26007;jsessionid=EC626DA7A9328E9A9980E6BE5F48D8BF?docPos=1
  20. ↑ Heathcote, p. 267
  21. ↑ Heathcote, p. 267
  22. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/16914/page/1371
  23. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/16972/page/20
  24. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/17028/page/1216
  25. ↑ Heathcote, p. 268
  26. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/17057/page/1787
  27. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/17067/page/2025
  28. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/17137/page/931
  29. ↑ Heathcote, p. 268
  30. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/17384/page/1377
  31. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/18141/page/926
  32. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/18269/page/1787
  33. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/18391/page/1827
  34. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/19631/page/1489
  35. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/21363/page/2591
  36. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/21366/page/2663
  37. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/21524/page/515
  38. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/21564/page/1931
  39. ↑ Hibbert, p. 56
  40. ↑ Heathcote, p. 268
  41. ↑ Calthorpe, p. 132
  42. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/21630/page/3593
  43. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/21714/page/1915
  44. ↑ http://www.oxforddnb.com/view/10.1093/ref:odnb/9780198614128.001.0001/odnb-9780198614128-e-26007;jsessionid=9DDAFD36E0303D092A7EBD5C647513F4?docPos=1
  45. ↑ Martin, p. 181
  46. ↑ http://www.oxforddnb.com/view/10.1093/ref:odnb/9780198614128.001.0001/odnb-9780198614128-e-26007;jsessionid=9DDAFD36E0303D092A7EBD5C647513F4?docPos=1
  47. ↑ Heathcote, p. 268
  48. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/18747/page/2420
  49. ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/21551/page/1442
  50. ↑ https://www.ft.com/content/5b3fa2e2-6194-11e3-916e-00144feabdc0#axzz2sqle7ptC
  51. ↑ http://openplaques.org/plaques/162
  52. ↑ http://www.thepeerage.com/p10703.htm#i107021
  53. ↑ https://www.imdb.com/title/tt0062790/reference

Πηγές Επεξεργασία

  • Calthorpe, Somerset John Gough (1857). Letters from Headquarters: Or, The Realities of the War in the Crimea, by an Officer on the Staff. London: John Murray.
  • Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Raglan, Fitzroy James Henry Somerset, 1st Baron". Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.
  • Heathcote, Tony (1999). The British Field Marshals, 1736–1997: A Biographical Dictionary. Barnsley: Leo Cooper.
  • Hibbert, Christopher (1999). The Destruction of Lord Raglan. Wordsworth Editions.
  • Martin, Theodore (1877). The Life of His Royal Highness the Prince Consort, Volume III. Smith Elder & Co, London.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=ΦιτζΡόι_Σόμερσετ,_1ος_βαρόνος_του_Ράγκλαν&oldid=10222308"