Βικιπαίδεια

Φρανσουά Ζεράρ

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 02/01/2020.

Ο Φρανσουά Πασκάλ Σιμόν Ζεράρ (François Pascal Simon Gérard, 4 Μαΐου 1770 – 11 Ιανουαρίου 1837) ήταν Γάλλος νεοκλασικός ζωγράφος, γνωστός για τις προσωπογραφίες και τις ιστορικές σκηνές του. Γεννήθηκε στη Ρώμη, όπου ο πατέρας του εργαζόταν δίπλα στο Γάλλο πρεσβευτή. Αρχικά σπούδασε κοντά στον γλύπτη Ωγκυστέν Παζού (Augustin Pajou), αργότερα με τον ιστορικό ζωγράφο Νικολά-Γκυ Μπρενέ (Nicolas-Guy Brenet) και τελικά με τον διάσημο ακαδημαϊκό ζωγράφο Ζακ-Λουί Νταβίντ (Jacques-Louis David).

Φρανσουά Ζεράρ
François Gérard (1770–1837), later Baron Gérard MET DP327712.jpg
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		François Gérard (Γαλλικά)
Γέννηση4  Μαΐου 1770[1][2][3]
Ρώμη
Θάνατος11  Ιανουαρίου 1837[1][2][3]
Παρίσι
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Μονπαρνάς
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[4]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[5]
ΣπουδέςΣχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[6][7]
πολιτικός
καθηγητής[6]
ΕργοδότηςΣχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού (1811–1837)
Αξιοσημείωτο έργοThe Battle of Austerlitz, 2nd December 1805
Entrée d'Henri IV à Paris, 22 mars 1594
Cupid and Psyche
Portrait of Emperor Napoleon I
Portrait of Marie Caroline Ferdinande Louise de Naples, Wife of Charles Ferdinand, Duke de Berry, in the Park de Bagatelle in the Bois de Boulogne, Paris
Περίοδος ακμής1782[8] - 1837[8]
Οικογένεια
ΓονείςΖαν Σιμόν Ζεράρ
ΑδέλφιαAlexandre Gérard
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμααυλικός ζωγράφος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Το 1794 έλαβε μέρος σε διαγωνισμό και κέρδισε το πρώτο βραβείο με τον πίνακά του «Η δεκάτη Αυγούστου», με θέμα την έφοδο στο Ανάκτορο του Κεραμεικού. Το 1795 φιλοτέχνησε τον περίφημο «Βελισάριο». Καθιερώθηκε, όμως, με το αριστουργηματικό έργο του «Έρως και Ψυχή» (Σαλόν του 1798, Μουσείο του Λούβρου). Μεταξύ των ετών 1805 και 1810, φιλοτέχνησε τις προσωπογραφίες διάσημων προσωπικοτήτων, όπως των Μαντάμ Ρεκαμιέ, Ταλλεϋράνδου, Λουδοβίκου ΙΗ', Καρόλου Ι΄, Λουδοβίκου Φιλίππου κ.ά. Ένα από τα καλύτερα έργα του είναι η προσωπογραφία του φίλου του «Ζ. Μπ. Ιζαμπέ και της μικρής κόρης του» (1795, Λούβρο).

Παράλληλα, στράφηκε στη ζωγραφική ιστορικών θεμάτων, όπως «Η Μάχη του Αούστερλιτς» (1810) και «Η είσοδος του Ερρίκου Δ΄ στο Παρίσι» (Μουσείο Ανακτόρου των Βερσαλλιών). Μεταξύ άλλων σημαντικών έργων του περιλαμβάνονται: «Πορτρέτο της Αυτοκράτειρας Ιωσηφίνας» (1801, Μουσείο Ερμιτάζ, Αγία Πετρούπολη), «Αγία Τερέζα της Άβιλα» (1827, Θεραπευτήριο Μαρί-Τερέζ, Παρίσι), «Δάφνις και Χλόη» (περ. 1824, Ινστιτούτο Καλών Τεχνών, Ντιτρόιτ Η.Π.Α.). Το 1819, ο Γάλλος βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΗ΄ του απένειμε τον τίτλο του βαρόνου. Πέθανε μετά από τριήμερο πυρετό στις 11 Ιανουαρίου 1837, σε ηλικία 66 ετών.

  • Πορτρέτο του Φρανσουά Ζεράρ. Πίνακας του Σερ Τόμας Λώρενς.

    Πορτρέτο του Φρανσουά Ζεράρ. Πίνακας του Σερ Τόμας Λώρενς.


Επιλογή έργωνΕπεξεργασία

  • Ο Jean Baptist Isabey με την κόρη του, 1795, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου

  • Βελισάριος, 1797, Λος Άντζελες, Μουσείο Γκέτι

  • Έρως και Ψυχή, 1798, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου

  • Ναπολέων Βοναπάρτης, πρώτος ύπατος, 1803, Σαντιγύ, Μουσείο Κοντέ

  • Αούστερλιτς, 1810, Ανάκτορο των Βερσαλλιών

  • Η Corinne στο ακρωτήριο Miseno, 1819-21, Λυών, Musée des Beaux Arts

  • Ο Οσσιανός ξυπνά τα πνεύματα με τον ήχο της άρπας του, Αμβούργο, Kunsthalle

  • Η στέψη του Καρόλου Ι΄, 1827, Σαρτρ, Musée des beaux-arts

ΠαραπομπέςΕπεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12031604b. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «François-Pascal-Simon (Baron) Gérard». (Ολλανδικά) RKDartists. 31000.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «François Pascal Simon Gérard». (Αγγλικά) Gérard, François Pascal Simon (Baron). 16  Δεκεμβρίου 2017.
  4. ↑ artist list of the National Museum of Sweden. 12  Φεβρουαρίου 2016. kulturnav.org/5c891ff1-eb92-4a4c-98e4-90f9b6dcba51. Ανακτήθηκε στις 27  Φεβρουαρίου 2016.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12031604b. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ 6,0 6,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/58687. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  7. ↑ (Σλοβακικά, Τσεχικά, Αγγλικά) Web umenia. www.webumenia.sk/autor/3058. Ανακτήθηκε στις 16  Απριλίου 2022.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/31000. Ανακτήθηκε στις 21  Σεπτεμβρίου 2022.

ΠηγέςΕπεξεργασία

  • Χέρμπερτ Ρηντ: «Λεξικό Εικαστικών Τεχνών», λήμμα «Ζεράρ, Φρανσουά», σελ. 88, Εκδόσεις Υποδομή Ε.Π.Ε., Αθήνα, 1986.
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα, λήμμα «Ζεράρ, Φρανσουά», τόμος 26, σελ. 23, Εκδόσεις Πάπυρος, 1996.

Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία

  •   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα François Gérard στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φρανσουά_Ζεράρ&oldid=9315227"