Ο Χάρολντ Γκόντουινσον (Harold Godwinson, 1022 - 14 Οκτωβρίου 1066), αποκαλούμενος συχνά ως Χάρολντ Β΄ ή Χαράλδος Β΄, ήταν ο τελευταίος εστεμμένος Αγγλοσάξονας βασιλιάς της Αγγλίας.

Χάρολντ Γκόντουινσον
Περίοδος5 Ιανουαρίου 1066 – 14 Οκτωβρίου 1066
Στέψη6 Ιανουαρίου 1066
ΠροκάτοχοςΕδουάρδος ο Ομολογητής
ΔιάδοχοςΈντγκαρ Έθελινγκ (μη εστεμμένος)
(αλλιώς) Γουλιέλμος Α΄ της Αγγλίας
Γέννηση1022
Ουέσσεξ, Αγγλία
Θάνατος14 Οκτωβρίου 1066 (44 ετών)
κοντά στο Σένλακ Χιλ, Σάσσεξ, Αγγλία
ΣύζυγοςΈντιθ η Δίκαιη
Έντιθ της Μερκίας
ΕπίγονοιΓκόντουιν
Έντμουντ
Μάγκνους
Γκούνχιλντ
Γκύθα
Χάρολντ
Ουλφ
ΠατέραςΓκόντουιν του Ουέσσεξ
ΜητέραΓκύθα Θόρκελσντατερ
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )
Ο Χάρολντ Γκόντουινσον αμέσως μετά την στέψη του από τον αρχιεπίσκοπο Στίγκαρντ - ταπισερί της Μπαγιέ.

Ήταν γιος του Γκόντουιν του Ουέσσεξ και της Γκύθα Θόρκελσντατερ, αδελφής του Ουλφ Γιαρλ, πατέρα του Σβεν Β΄ της Δανίας.[1] Έπεσε στην μάχη του Χέιστινγκς (14 Οκτωβρίου) εναντίον των Νορμανδών εισβολέων με επικεφαλής τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή, ο θάνατός του σήμανε το τέλος της κυριαρχίας των Αγγλοσαξόνων στην Αγγλία. Ο Χάρολντ ήταν ισχυρός κόμης και μέλος εξέχουσας Αγγλοσαξονικής οικογένειας με δεσμούς με τον Κνούτο. Μετά τον θάνατο του Εδουάρδου του Εξομολογητή τον Ιανουάριο του 1066 το βασιλικό συμβούλιο κάλεσε τον Χάρολντ Γκόντουινσον να τον διαδεχτεί, η στέψη του Χάρολντ ως νέου βασιλιά έγινε στο Αββαείο του Ουέστμινστερ. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους αντιμετώπισε επιτυχώς μια επίθεση ενός άλλου διεκδικητή του θρόνου της Αγγλίας του Χαράλδου Γ΄ της Νορβηγίας μόλις δυο βδομάδες αργότερα ο στρατός του αντιμετωπίσει τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή στην μάχη του Χέιστινγκς, στην μάχη έπεσε ο Χάραλντ Χαράλντα. Ο αδελφός της μητέρας του Ουλφ Γιαρλ είχε παντρευτεί την αδελφή του Κνούτου Έστριντ Σβέινσνταττερ,με τον γάμο αυτό ο θείος του έγινε γαμπρός του Σβεν Α΄ της Δανίας.[2] Ο γιος τους Σβεν Β΄ της Δανίας έγινε κατόπιν βασιλιάς της Δανίας (1047).[3]

Πρώτα χρόνια

Επεξεργασία

Ο πατέρας του Χάρολντ Γκόντουιν ήταν γιος του Βούλφνοθ ενός γηγενούς ευγενή από το Σάσσεξ, ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία στο πλευρό του Εδμόνδου του Σιδηρόπλευρου αλλά στην συνέχεια όταν ο Κνούτος τον διόρισε κόμη του Ουέσσεξ υποστήριξε τον Κνούτο (1018).[4] Ο Γκόντουιν ήταν ο ένας από τους δυο κόμητες της εποχής της βασιλείας του Κνούτου που παρέμειναν στην θέση του μετά από αυτόν.[5] Μετά τον θάνατο του Κνούτου (1035) ο Έντουιν υποστήριξε αρχικά τον Αρθακανούτο αλλά σύντομα άλλαξε την υποστήριξη του στον Χάρολντ τον Λαγοπόδαρο (1037) την ίδια εποχή που κατηγορήθηκε για εμπλοκή του στη τύφλωση του Άλφρεντ Έθελινγκ του αδελφού του μελλοντικού βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδου του Ομολογητή.[6] Μετά τον θάνατο του Χάρολντ του Λαγοπόδαρου και την άνοδο στον θρόνο του Αρθακανούτου (1040) ο Έντουιν κατηγορήθηκε για εμπλοκή του στον φόνο του Άλφρεντ αλλά κατάφερε να δωροδοκήσει τον Αρθακανούτου με ένα μεγάλο πλοίο αφού πρώτα έκανε όρκο ότι ο ίδιος δεν επιθυμούσε το κακό του Άλφρεντ.[7] Μετά τον θάνατο του Αρθακανούτου ο Έντουιν είχε σημαντικό ρόλο στην άνοδο στον θρόνο του νέου βασιλιά Εδουάρδου του Ομολογητή, έφτασε στο αποκορύφωμα της δύναμης του όταν η κόρη του Έντιθ του Ουέσσεξ παντρεύτηκε τον Εδουάρδο.[8] Οι γονείς του είχαν 6 γιους και τρεις κόρες μια από τις οποίες η Έντιθ, ο Χάρολντ Γκόντουινσον ήταν ο δεύτερος γιος τους, ο μεγαλύτερος ήταν ο Σβεν Γκόντουινσον.[9] Ο Χάρολντ καταγράφεται ότι ήταν περίπου 25 χρονών το 1045 γεγονός που παραπέμπει την γέννηση του γύρω στα 1020.[10]

Ισχυρός κόμης επί Εδουάρδου του Ομολογητή

Επεξεργασία

Η Έντιθ παντρεύτηκε τον Εδουάρδο τον Ομολογητή στις 23 Ιανουαρίου 1045, την ίδια εποχή ο Χάρολντ έγινε κόμης της Ανατολικής Αγγλίας, φαίνεται ως κόμης σε έγγραφα από το 1044 αλλά ο τίτλος του επισημοποιήθηκε το 1045. Ο Χάρολντ φαίνεται ότι τοποθετήθηκε σε αυτή την θέση προκειμένου να υπερασπίσει το Αγγλοσαξωνικό βασίλειο από τις επιθέσεις του Νορβηγού βασιλιά Μάγκνους του Καλού, πιθανότατα μετακίνησε μερικά πλοία στην νήσο του Σάντουιτς προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον Μάγκνους.[11] Ο μεγαλύτερος αδελφός του Χάρολντ Σβεν πήρε και εκείνος τον τίτλο του κόμη (1043).[12] Την εποχή που ο Χάρολντ ονομάστηκε κόμης φαίνεται ότι ξεκίνησε την σχέση του με μια ευγενή με το όνομα Έντιθ η οποία ήταν κληρονόμος του Κεϊμπριτζσάιρ, του Σάφοκ και του Έσσεξ εδάφη τα οποία ανήκαν στο νέο δουκάτο του Χάρολντ.[13] Η σχέση ήταν ένα είδος γάμου χωρίς να επισημοποιηθεί, δεν καταδικάστηκε από την εκκλησία ενώ έγινε δεκτή από πολλούς οπαδούς του, στην σχέση αυτή ο Χάρολντ προχώρησε προκειμένου να εξασφαλίσει υποστήριξη στην νέα του κομητεία.[14]

Ο μεγαλύτερος αδελφός του Χάρολντ Σβεν εξορίστηκε (1047) μετά την αποτυχημένη απόπειρα του να απαγάγει την ηγουμένη του Λέομινστερ, τα εδάφη του διανεμήθηκαν ανάμεσα στον ίδιο τον Χάρολντ και τον Δανό ξάδελφο τους Μπέορν Έστριντσον.[15] Το 1049 ο Χάρολντ ήταν αρχηγός του στόλου στην βοήθεια που στάλθηκε στον Ερρίκο Γ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας προκειμένου να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει την εξέγερση του Βαλδουίνου Ε΄ της Φλάνδρας. Στην διάρκεια αυτής της εκστρατείας ο Σβεν επέστρεψε στην Αγγλία για να διεκδικήσουν τα εδάφη του, οι δυο δούκες αρνήθηκαν να του δώσουν πίσω τα εδάφη τους, ο Σβεν απήγαγε τον ξάδελφο του Μπέορν και τον δολοφόνησε.[16] Ο κόμης Έντουιν εξορίστηκε και ο Χάρολντ βοήθησε τον πατέρα του να ανακτήσει τα εδάφη του, ο Έντουιν πέθανε (1053), ο Χάρολντ τον κληρονόμησε στην κομητεία του Ουέσσεξ και έγινε ο ισχυρότερος άντρας της Αγγλίας μετά τον βασιλιά. Ο Χάρολντ έγινε επιπλέον κόμης του Χέρεφορντ (1058) προκειμένου να αυξηθεί περισσότερο η Νορμανδική επίδραση στην Αγγλία μετά την επαναφορά του Οίκου του Ουέσσεξ με τον Εδουάρδο τον Ομολογητή ο οποίος είχε περάσει περίπου 25 χρόνια εξορίας στην Νορμανδία. Έγινε αρχηγός σε μια σειρά από εκστρατείες εναντίον του Γκρίφφιντ-απ-Λιουέλιν, βασιλιά της Ουαλίας την περίοδο (1062 - 1063), οι εκστρατείες έληξαν με επιτυχία και τον θάνατο του Γκρίφφιντ (1063).

Διεκδικητής για την διαδοχή του Εδουάρδου μαζί με τον Γουλιέλμο της Νορμανδίας

Επεξεργασία
 
Ο Xάρολντ Β΄ σε αργυρό νόμισμα της εποχής.

Το 1064 ο Χάρολντ ναυάγησε στο Ποντιέ, υπάρχουν πολλές απόψεις για αυτό το ταξίδι η παλιότερη αναφέρει ότι ο Εδουάρδος έστειλε τον Ροβέρτο αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπερι στον Γουλιέλμο για να τον ορίσει διάδοχο του και στην συνέχεια έστειλε τον ίδιο τον Χάρολντ να του ορκιστεί πίστη.[17] Οι νεώτεροι ιστορικοί διαφωνούν με το γεγονός ότι ο Εδουάρδος ο Ομολογητής είχε ορίσει κάποιον συγκεκριμένο διάδοχο του, σαν απόδειξη ισχυρίζονται την σύγκλιση των ευγενών μετά τον θάνατο του για να ορίσουν τον νέο βασιλιά. Άλλοι ιστορικοί ισχυρίζονται ότι είχε καλέσει τον Εδουάρδο τον εξόριστο από την Ουγγαρία να τον διαδεχτεί γιο του Έντμουντ του Σιδηρόπλευρου (1057), αυτό είναι άλλη μια απόδειξη ότι δεν είχε ορίσει ως διάδοχο του τον Γουλιέλμο. Μετέπειτα Νορμανδοί ιστορικοί δίνουν περισσότερες εξηγήσεις για αυτό το ταξίδι αναφέροντας ότι ο Χάρολντ ταξίδευσε προκειμένου να μεταφέρει πίσω μέλη της οικογένειας του τα οποία είχαν εξοριστεί το 1051, ή συμμετείχε σε κυνήγι και μια απρόσμενη θύελλα τον έριξε πέρα από το κανάλι. Ο Γκυ Α', Κόμης του Ποντιέ τον συνέλαβε αιχμάλωτο και τον μετέφερε στο κάστρο του Μπωρέν.[18] Ο δούκας Γουλιέλμος της Νορμανδίας έφτασε εκείνη την στιγμή και ζήτησε από τον Γκυ να του τον παραδώσει προκειμένου να τον συνοδεύσει στον πόλεμο με τον Κόναν Β΄ της Βρετάνης.[19] Ο Χάρολντ έσωσε δυο στρατιώτες του Γουλιέλμου και ανάγκασε τον Κόναν να του παραδώσει τα κλειδιά του κάστρου, ο Γουλιέλμος της Νορμανδίας τον έστεψε ιππότη. Η ταπεστρί της Μπαγιέ περιγράφει τον όρκο που πήρε ο Χάρολντ στον Γουλιέλμο τον Κατακτητή να τον αναγνωρίσει βασιλιά της Αγγλίας μετά τον θάνατο του Εδουάρδου του Ομολογητή, μετά τον θάνατο του Εδουάρδου όμως έσπασε τον όρκο του. Ο συγγραφέας Όρντερικ Βιτάλις (1075 - 1142) αναφέρει ότι ο Χάρολντ ήταν πολύ ψηλός, όμορφος με μεγάλη σωματική δύναμη και θάρρος. Η σκληρή φορολογία του Τόστικ Γκόντουινσον (1065) παραλίγο να προκαλέσει εμφύλιο πόλεμο στην Αγγλία, ο Χάρολντ υποστήριξε τους επαναστάτες της Νορθούμπριας εναντίον του αδελφού του, αντικατέστησε τον Τόστικ με τον Μόρκαρ. Το γεγονός αυτό αύξησε πολύ την δημοτικότητα του Χάρολντ και του έδωσε σοβαρό προβάδισμα για την διαδοχή στον Αγγλικό θρόνο κάτι που ανάγκασε τον Τόστικ να προχωρήσει σε συμμαχία με τον Χάραλντ Χαράλντα.

Βασιλιάς της Αγγλίας

Επεξεργασία
 
Ο Χάρολντ Γκόντουινσον στην ταπισερί της Μπαγιέ

Στα τέλη του 1065 ο βασιλιάς Εδουάρδος ο Ομολογητής έπεσε σε κώμα και πέθανε στις 5 Ιανουαρίου 1066 πριν προλάβει να διευκρινίσει ποιον ορίζει για διάδοχο του, η χήρα του δήλωσε ότι άφησε το βασίλειο του υπό την προστασία του Χάρολντ. Οι προθέσεις του είναι αμφίβολες, η ταπεστρί του Μπαγιέ παρουσιάζει να προτείνει έναν άντρα που μοιάζει με τον Χάρολντ, η στέψη του έγινε την επόμενη μέρα στο αβαείο του Ουέστμινστερ αλλά δεν υπάρχουν αποδείξεις για να το επιβεβαιώσουν.[20] Ο πραγματικός λόγος που συγκεντρώθηκαν οι ευγενείς την επόμενη μέρα ήταν περισσότερο για να γιορτάσουν τα Θεοφάνια παρά για να γιορτάσουν την στέψη του Χάρολντ. Στις αρχές του Ιανουαρίου 1066 όταν ο Γουλιέλμος Β΄ της Νορμανδίας έμαθε για την στέψη του Χάρολντ άρχισε να προετοιμάζεται για εισβολή στην Αγγλία συγκεντρώνοντας 700 πλοία στην Νορμανδική ακτή. Στην αρχή ο Γουλιέλμος αρνήθηκε να πραγματοποιήσει την εισβολή με τον ισχυρισμό ότι ο Χάρολντ του είχε ορκιστεί στα ιερά λείψανα ότι θα είναι ο Γουλιέλμος διάδοχος του θρόνου, ο Γουλιέλμος δέχτηκε την ευλογία της εκκλησίας και όλοι οι ευγενείς συντάχθηκαν μαζί του. Ο Χάρολντ συγκέντρωσε τον στρατό του στην Νήσο Γουάιτ, μετά από 7 μήνες παραμονής αναγκάστηκε στην συνέχεια λόγω κακοκαιρίας να αποχωρήσει και να επιστρέψει στο Λονδίνο. Την ίδια εποχή ο Νορβηγός βασιλιάς Χάραλντ Χαράλντα που διεκδικούσε επίσης τον θρόνο της Αγγλίας πραγματοποίησε επίθεση μαζί με τον Τόστικ στο στόμιο του ποταμού Τάιν.

Οι δυνάμεις του Χάραλντ Χαράλντα και του Τόστικ νίκησαν τις δυνάμεις του Έντουιν της Μερκίας και του Μόρκαρ της Νορθούμπριας στην Μάχη του Φούλφορντ κοντά στην Γιορκ στις 20 Σεπτεμβρίου 1066. Ο Χάρολντ βάδισε βόρεια και έφτασε σε τέσσερις μέρες από το Λονδίνο στην Γιορκσάιρ αιφνιδιάζοντας τον Χάραλντ Χαράλντα, στις 25 Σεπτεμβρίου στην Μάχη του Στάμφορντ Μπριτζ ο Χάραλντ Χαράλντα και ο Τόστικ ηττήθηκαν και σκοτώθηκαν. Ο Σνόρρι Στούρλουσον αναφέρει ότι λίγο πριν την μάχη ένας άγνωστος άντρας που δεν είπε το όνομα του ήρθε να βρει τον Χάραλντα Χαράλντα και τον Τόστικ, μίλησε στον Τόστικ και του πρόσφερε την επιστροφή της κομητείας του αν στραφεί εναντίον του Χαράλντα. Ο Τόστικ ρώτησε τον άντρα τι του προσφέρει ο βασιλιάς Χάρολντ για να το πραγματοποιήσει και ο άντρας του απάντησε "επτά πόδια από το Αγγλικό έδαφος αφού είναι ψηλότερος από όλους τους άντρες". Ο Χάραλντ Χαράλντα εντυπωσιάστηκε με το θάρρος του άντρα και ρώτησε τον Τόστικ ποιος ήταν, ο Τόστικ του απάντησε ότι ο άγνωστος άντρας ήταν ο ίδιος ο Χάρολντ Γκόντουισον.[21] Ο Χένρυ του Χάντινγκτον αναφέρει ότι ο άντρας είπε : "έξι πόδια εδάφους ή όσο περισσότερο χρειάζεται αφού είναι ψηλότερος από όλους τους άντρες".

Η μάχη του Χέιστινγκς

Επεξεργασία
 
HAROLD SACRAMENTUM FECIT WILLELMO DUC (Ο Χάρολντ δίνει όρκο στον Δούκα Γουλιέλμο), μικρογραφία από την ταπισερί της Μπαγιέ

Στις 12 Σεπτεμβρίου 1066 ο στόλος του Γουλιέλμου εξέπλευσε για την Νορμανδία, πολλά πλοία του βυθίστηκαν από την τρικυμία αλλά ο στόλος του τελικά κατόρθωσε στις 27 Σεπτεμβρίου να φτάσει στην ακτή του ανατολικού Σάσσεξ. Ο στρατός του Χάρολντ βάδισε 386 χιλιόμετρα με 7000 άντρες για να συναντήσει τον Γουλιέλμο και άρχισε να κατασκευάζει βιαστικά αμυντικά φρούρια γύρω από το Χέιστινγκς. Οι δυο στρατοί συναντήθηκαν στην μάχη του Χέιστινγκς στις 14 Οκτωβρίου, μετά από εννιά ώρες σκληρής μάχης ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής ήταν ο μεγάλος νικητής, ο Χάρολντ Γκόντουινσον έπεσε στην μάχη μαζί με τους αδελφούς του Γκίρθ και Λέοφγουιν όπως περιγράφει το Αγγλοσαξωνικό χρονικό.[22] Η αναφορά ότι ο Χάρολντ πέθανε από ένα βέλος ανάμεσα στα μάτια δεν είναι βέβαιη και μπορεί να είναι θέμα συζήτησης. Μια Νορμανδική πηγή που είχε γραφτεί αμέσως μετά την μάχη από τον Γκυ, επίσκοπο της Αμιένης αναφέρει ότι ο Χάρολντ σκοτώθηκε από τέσσερις ιππότες ανάμεσα στους οποίους βρισκόταν και ο ίδιος ο Γουλιέλμος και το σώμα του διαμελίστηκε. Οι Άγγλο-Νορμανδοί ιστορικοί του 12ου αιώνα όπως ο Γουλιέλμος του Μαλμέσμπουρι και ο Χένρυ του Χάντινγκτον αναφέρουν ότι σκοτώθηκε από ένα βέλος που τον τραυμάτισε στο κεφάλι, η αναφορά ότι το βέλος τον χτύπησε ανάμεσα στα μάτια πιθανότατα είναι προσθήκη του 14ου αιώνα.[23]

Μια σκηνή στην ταπεστρί του Μπαγιέ με την επιγραφή "Χάρολντ ο βασιλιάς είναι νεκρός" παρουσιάζει μια ανθρώπινη μορφή χτυπημένη από βέλος στα μάτια, δίπλα της είναι άλλη μια ανθρώπινη μορφή ακρωτηριασμένη στα σκέλη ενός αλόγου. Η Γραμμική οξυγραφία που υπάρχει στην σκηνή της ταπεστρί ανάγκασε τους μελετητές να την εξηγήσουν με διαφορετικούς τρόπους, ο Μπενουά (1729) τονίζει ότι η γραμμή του βέλους είναι διακεκομμένη κάτι που σημαίνει ότι δεν χτυπήθηκε ο άνθρωπος αυτός με το βέλος όπως φαίνεται στις υπόλοιπες ανθρώπινες μορφές. Ο Μπερνάρ ντε Μονφωκόν τονίζει ότι στην δεύτερη μορφή η γραμμή του βέλους είναι γεμάτη καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η δεύτερη ανθρώπινη μορφή ανήκει στον Χάρολντ, στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξαν οι περισσότεροι μελετητές εκείνης της εποχής.[24] Άλλοι μελετητές ανέφεραν ότι η επιγραφή παραπέμπει απ'ευθείας στην πρώτη μορφή με το βέλος στα μάτια δημιουργώντας έντονες διαφωνίες σχετικά με την παρουσία του Χάρολντ στην σκηνή που εμφανίζει η ταπεστρί.[25] Οι τελευταίοι μελετητές σημειώνουν ότι πιθανότητα και οι δυο μορφές να ανήκουν στον Χάρολντ εξηγώντας ότι πρώτα χτυπήθηκε με το βέλος και στην συνέχεια ακρωτηριάστηκε, η σκηνή δηλαδή παρουσιάζει τον ίδιο άνθρωπο σε ακολουθία γεγονότων.[26]

 
Η δολοφονία του Χάρολντ Γκόντουινσον απο τους Νορμανδούς, στη μάχη του Χέιστινγκς, μικρογραφία απο την ταπισερί της Μπαγιέ

Ο σύγχρονος ιστορικός Γουλιέλμος του Πουατιέ σημειώνει ότι το σώμα του Χάρολντ δόθηκε στον Γουλιέλμο Μάλετ για ταφή. Οι δυο αδελφοί του Χάρολντ βρέθηκαν πολύ κοντά του, ο ίδιος απογυμνωμένος από όλα τα επίσημα ενδύματα θα μπορούσε να αναγνωριστεί μονάχα από μερικά σημάδια στο σώμα του. Ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής πρόσφερε το σώμα του Χάρολντ για τα ταφή στον Γουλιέλμο Βάλετ και όχι στην μητέρα του αν και εκείνη του πρόσφερε όλο το βάρος του Χάρολντ σε χρυσό για να πάρει το σώμα του γιου της, ο Γουλιέλμος ισχυρίστηκε ότι τα θέματα ταφής δεν πρέπει να έχουν σχέση με χρηματικές συνδιαλλαγές.[27] Άλλες πηγές αναφέρουν ότι η χήρα του Χάρολντ Έντιθ η Ισχυρή κλήθηκε να αναγνωρίσει το πτώμα του συζύγου της από διάφορα σημάδια που ήταν πολύ γνωστά στην ίδια. Η συσχέτιση του Χάρολντ με το Μπόσαμ τον τόπο γέννησης του και η ανακάλυψη ενός Αγγλοσαξωνικού τάφου στην εκκλησία της πόλης το 1954 οδήγησε πολλούς να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι ο συγκεκριμένος τάφος ανήκει στον βασιλιά Χάρολντ Γκόντουινσον. Η επισκοπή του Τσίτσεστερ απέρριψε το αίτημα εκταφής στον συγκεκριμένο τάφο τον Δεκέμβριο του 2003 με τον ισχυρισμό ότι ο συγκεκριμένος τάφος είναι απίθανο να ανήκει σε βασιλιά.[28] Μια πρώιμη εκταφή ανακάλυψε τον σκελετό ενός άντρα κάτω των 60 ετών με κομμένο το κεφάλι, το ένα χέρι και το μισό πόδι καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι είναι το σώμα του βασιλιά Χάρολντ όπως περιγράφεται στην Κάρμεν. Το ποίημα αναφέρει ότι ο βασιλιάς Χάρολντ τάφηκε κοντά στην θάλασσα που ήταν ο κύριος τόπος δράσης του, το Μπόσαμ πραγματικά βρισκόταν σε πολή κοντινή απόσταση με το λιμάνι του Τσίτσεστερ στο Αγγλικό κανάλι.[29]

Υπάρχει κάποιος θρύλος ότι το σώμα του Χάρολντ μεταφέρθηκε λίγα χρόνια αργότερα σε μια νέα εκκλησία η οποία είχε ιδρυθεί στο Γουόλθαμ, ιερό τόπο στο Έσσεξ γύρω στο 1060. Ένας άλλος θρύλος αναφέρει ότι ο Χάρολντ Γκόντουινσον δεν έπεσε στην μάχη του Χέιστινγκς αλλά κατόρθωσε να δραπετεύσει, πέθανε αργότερα σαν ερημίτης στο Τσέστερ ή στο Καντέρμπερι. Ο γιος του Χάρολντ Ουλφ μαζί με τον Μόρκαρ και άλλους δυο απελευθερώθηκαν μετά τον θάνατο του Γουλιέλμου του Κατακτητή, ο Ουλφ μπήκε στην υπηρεσία του Ροβέρτου Β΄ της Νορμανδίας ο οποίος τον έστεψε ιππότη, από τότε εξαφανίστηκε από την ιστορία. Δυο άλλοι από τους γιους του Χάρολντ ο Γκόντουιν και ο Έντμουντ επιτέθηκαν στην Αγγλία (1068, 1069) με την βοήθεια του υψηλού βασιλιά της Ιρλανδίας, έκαναν επιδρομή στην Κορνουάλη (1082) αλλά πέθαναν λίγο αργότερα στην Ιρλανδία υπό ύποπτες συνθήκες.

Οικογένεια

Επεξεργασία

Ο Χάρολντ ήταν νυμφευμένος για περίπου έξι χρόνια με την Έντυθ τη δίκαιη ή με τον λαιμό κύκνου. Ο γάμος έγινε με τον τρόπο των Δανών (Νορβηγικό έθος), ο κλήρος όμως δεν αναγνώριζε αυτόν τον γάμο του. Απέκτησαν τουλάχιστον έξι παιδιά:

Ο χρονικογράφος Όρντερικ Βιτάλις αναφέρει ότι ο Χάρολντ αρραβωνιάστηκε την Αδελίζα, κόρη του Γουλιέλμου Α΄ του Κατακτητή της Αγγλίας, αλλά ο γάμος μαζί της τελικά δεν έγινε ποτέ.[30]

Τον Ιανουάριο του 1066 ο Χάρολντ έκανε δεύτερο γάμο με την Έντιθ/Ίλντγκυθ, κόρη του Έλφγκαρ κόμη της Μερκίας και χήρα του Ουαλλού πρίγκιπα Γκρίφφιντ-απ-Λιουέλιν. Μαζί της απέκτησε δυο γιους, τους:

  • Χάρολντ και
  • Ουλφ,

γεννημένοι γύρω στο 1066· απεβίωσαν και οι δύο στην εξορία. Μετά τον θάνατο του συζύγου της η Έντιθ κατέφυγε στους δύο αδελφούς της, τον Έντουιν κόμη της Μερκίας και τον Μόρκαρ κόμη της Νορθούμπριας. Οι αδελφοί της αρχικά δήλωσαν υποταγή στον Γουλιέλμο Α΄ τον Κατακτητή, μετά όμως εξεγέρθηκαν και έχασαν τις γαίες τους και τις ζωές τους. Τότε η Έντιθ μάλλον διέφυγε στο εξωτερικό με την Γκύθα μητέρα (ή κόρη) τού Χάρολντ. Οι γιοι του Χάρολντ, ο Γκόντουιν και ο Έντμουντ δραπέτευσαν στην Ιρλανδία· μετά εισέβαλαν στο Ντέβον, όπου ηττήθηκαν από τον Μπράιαν κόμη της Κορνουάλης.

Γενεαλογικό δέντρο του Οίκου του Γκόντουιν

Επεξεργασία
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Γκόντουιν του Ουέσσεξ
 
Γκύθα Θόρκελσντατερ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Σβεν
 
Έντιθ η Δίκαιη
 
Χάρολντ Α΄
βασιλιάς της Αγγλίας
1066
 
Ίλντγκυθ
(κόρη του Έντγκαρ
κόμη της Μερκίας)
 
Τόστικ Γκόντουινσον
 
Έντιθ του Ουέσσεξ
 
Εδουάρδος ο Ομολογητής
βασιλιάς της Αγγλίας
1042 - 1066
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Γκόντουιν
 
Εδμόνδος
 
Μάγκνους
 
Γκούνχιλντ του Ουέσσεξ
 
Γκύθα του Ουέσσεξ
 
Χάρολντ
 
Ουλφ

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Θα μπορούσε να υποτεθεί ότι ο Έντγκαρ Έθελινγκ ο οποίος ανακηρύχθηκε βασιλιάς αλλά ποτέ δεν στέφθηκε ήταν στην πραγματικότητα ο τελευταίος Αγγλοσάξονας βασιλιάς.
  2. Walker Harold p. 10
  3. Barlow Feudal Kingdom p. 451
  4. Walker Harold pp. 7–9
  5. Walker Harold p. 12
  6. Walker Harold pp. 13–15
  7. Walker Harold p. 16
  8. Walker Harold pp. 17–18
  9. Mason House of Godwine p. 10
  10. Rex Harold p. 31.
  11. Walker Harold pp. 18–19
  12. Barlow Edward the Confessor p. 74.
  13. Walker Harold p. 20.
  14. Walker Harold pp. 127–128.
  15. Walker Harold p. 22
  16. Walker Harold pp. 24–25.
  17. Howarth 1066 pp. 69–70
  18. Bayeux Tapestry, in which the place is called in Latin Belrem
  19. Howarth 1066 pp. 71–72
  20. https://web.archive.org/web/20091016073106/http://www.westminster-abbey.org/our-history/royals/coronations
  21. Sturluson, King Harald's Saga p. 149.
  22. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2017. 
  23. Foys, Pulling the Arrow Out, 161–63
  24. Bernstein, Mystery of the Bayeux Tapestry, 148-152.
  25. Foys, Pulling the Arrow Out, 171–75
  26. Brooks and Walker, Authority and Interpretation, 81–92.
  27. William of Poitiers Gesta Guillelmi II Ducis Normannorum in English Historical Documents 1042–1189 p. 229
  28. In re Holy Trinity, Bosham [2004] Fam 124 — decision of the Chichester Consistory Court regarding opening King Harold's supposed grave.
  29. The Debate concerning the remains found in Bosham Church Archived 3 February 2009 at the Wayback Machine. Bosham Online Magazine 25 November 2003 Updated to include the Chancellor's ruling of 10 December 2003
  30. Round "Adeliza (d 1066?)" Dictionary of National Biography
  • Barlow, Frank (1970). Edward the Confessor. Los Angeles, California: University of California Press.
  • Barlow, Frank (1988). The Feudal Kingdom of England 1042–1216 (Fourth ed.). New York: Longman.
  • Bernstein, David (1986). The Mystery of the Bayeux Tapestry. Univ of Chicago Pr.
  • Brooks, N.P.; Walker, H.E. (1997). "The Authority and Interpretation of the Bayeux Tapestry". In Gameson, Richard. The Study of the Bayeux Tapestry. Boydell and Brewer. pp. 63–92. ISBN 0-85115-664-9.
  • DeVries, K. (1999). The Norwegian Invasion of England in 1066. Woodbridge, UK: Boydell Press.
  • Foys, Martin (2010). "Pulling the Arrow Out: The Legend of Harold's Death and the Bayeux Tapestry". In Foys; Overbey, Karen Eileen; Terkla, Dan. Bayeux Tapestry: New *Interpretations. Boydell and Brewer. pp. 158–75.
  • Howarth, David (1983). 1066: The Year of the Conquest. Penguin Books.
  • Mason, Emma (2004). House of Godwine: The History of Dynasty. London: Hambledon & London.
  • Rex, Peter (2005). Harold II: The Doomed Saxon King. Stroud, UK: Tempus.
  • Round, J. H. (1885). "Adeliza (d 1066?)". Dictionary of National Biography. Smith, Elder & Co. Retrieved 9 November 2009.
  • Sturluson, Snorri (1966). King Harald's Saga. Baltimore, Maryland: Penguin Books.
  • Walker, Ian (2000). Harold the Last Anglo-Saxon King. Gloucestershire: Wrens Park.
  • William of Poitiers, Gesta Guillelmi II Ducis Normannorum, or "The Deeds of William II, Duke of the Normans". Quoted by David C. Douglas & George W. Greenaway (eds.), in: English Historical Documents 1042–1189, London, 1959.
  • van Kempen, Ad F. J. (November 2016). "'A mission he bore – to Duke William he came': Harold Godwineson's Commentum and his covert ambitions". Historical Research. 89 (246): 591–612.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία

Πινακοθήκη

Επεξεργασία
Χάρολντ Β΄ της Αγγλίας
Γέννηση: 1022 Θάνατος: 14 Οκτωβρίου 1066
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Εδουάρδος ο Ομολογητής
Βασιλιάς της Αγγλίας
 

1066
Διάδοχος
Έντγκαρ Έθελινγκ