Χένρι Μπωφόρ, 3ος δούκας του Σόμερσετ

Ο Χένρι Μπωφόρ, 3ος δούκας του Σόμερσετ (26 Ιανουαρίου 1436 - 15 Μαΐου 1464) από τον Οίκο των Μπωφόρ ήταν στρατιωτικός ηγέτης, που υπηρέτησε τον Οίκο του Λάνκαστερ, όταν άρχισε ο Πόλεμος των Ρόδων.

Χένρι Μπωφόρ, 3ος δούκας του Σόμερσετ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση26  Ιανουαρίου 1436
Λονδίνο
Θάνατος15  Μαΐου 1464
Battle of Hexham
Αιτία θανάτουαποκεφαλισμός
Τόπος ταφήςHexham Abbey
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός ηγέτης
Οικογένεια
ΤέκναΚάρολος Σόμερσετ, 1ος κόμης του Γούστερ
ΓονείςΕδμόνδος Μπωφόρ, 2ος δούκας του Σόμερσετ και Ελεονόρα Μποσάμπ
ΑδέλφιαΕλεονώρα Μπωφόρ
Μάργκαρετ Μπωφόρ, κόμισσα του Στάφορντ
Εδμόνδος Μπωφόρ, 4ος δούκας του Σόμερσετ
Εδμόνδος Μπωφόρ, 4ος δούκας του Σόμερσετ
ΟικογένειαΟίκος των Μπωφόρ
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΕκατονταετής Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Λόρδων του Ηνωμένου Βασιλείου
Θυρεός

Βιογραφία Επεξεργασία

Ήταν μεγαλύτερος γιος του Εδμόνδου Μπωφόρ 2ου δούκα του Σόμερσετ και της Ελεονόρας Μποσάμπ, κόρης του Ριχάρδου Μποσάμπ 13ου κόμη του Γουόρικ.[1]

Δούκας του Σόμερσετ Επεξεργασία

Απαριθμείται μερικές φορές ως δεύτερος δούκας του Σόμερσετ επειδή ο τίτλος δημιουργήθηκε ξανά για λογαριασμό του πατέρα του όταν πέθανε ο θείος του, είχε επίσης τους τίτλους του 5ου κόμη του Σόμερσετ, του 2ου μαρκήσιου του Ντόρσετ και του 2ου κόμη του Ντόρσετ. Την περίοδο 1443 - 1448 έγινε κόμης του Μορτέν και την περίοδο 1448 - 1455 κόμης του Ντόρσετ. Στη νεότητα του πολέμησε στην 1η μάχη του Σαιν Άλμπαν και ο πατέρας του σκοτώθηκε και ο ίδιος τραυματίστηκε, ο Χένρι Μπωφόρ κληρονόμησε τον τίτλο του τρίτου δούκα του Σόμερσετ.[2][3]

Ονομάστηκε "η ελπίδα των Λάνκαστερ" αλλά κληρονόμησε και "πολλούς εχθρούς στο όνομα του πατέρα του".[4][5] Τον Οκτώβριο του 1456 στο Συμβούλιο του Κόβεντρι οι δυο πλευρές αποφάσισαν να συναντηθούν και να συμφιλιωθούν αλλά προκλήθηκαν συγκρούσεις ανάμεσα στον Σόμερσετ και τον Ριχάρδου Νέβιλ, 16ου κόμη του Γουόρικ και ανάμεσα στους άντρες του Σόμερσετ και τους εκπροσώπους της Κόβεντρι. Η βασίλισσα Μαργαρίτα του Ανζού πρότεινε γάμο ανάμεσα στον Σόμερσετ και την ξαδέλφη του Ιωάννα Στιούαρτ, κόμισσα του Μόρτον αδελφή του Ιακώβου Β΄ της Σκωτίας (1457) αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ο Σόμερσετ έγινε στις 14 Οκτωβρίου 1457 Υπολοχαγός της Νήσου Γουάιτ και φύλακας του κάστρου του Κάρισμπρουκ. Στις αρχές του 1458 συμμετείχε ξανά σε συμβούλιο του Λονδίνου με νέες προσπάθειες για συμφιλίωση, συμφωνήθηκε ο Ριχάρδος της Υόρκης να πληρώσει στη χήρα δούκισσα του Σόμερσετ και τα παιδιά της ετήσια αποζημίωση 5.000 μάρκων για τον θάνατο του δεύτερου δούκα.[6]

Οπαδός των Λάνκαστερ Επεξεργασία

Η ειρήνη κράτησε λίγο και η Μαργαρίτα του Ανζού συνέχισε τις δολοπλοκίες εναντίον του δούκα της Υόρκης, τον Οκτώβριο του 1458 πρότεινε να διοριστεί ο Σόμερσετ καπετάνιος του Καλαί στη θέση του Γουόρικ. Ο πόλεμος ξέσπασε (1459) και μετά την ήττα των Υορκιστών στη μάχη του Λούντφορντ Μπρίτζ ο Χένρι Μπωφόρ ορίστηκε Καπετάνιος του Καλαί. Διέσχισε τη Μάγχη αλλά οι οπαδοί του Γουόρικ του αρνήθηκαν την είσοδο στην πόλη, ο ίδιος κράτησε το γειτονικό κάστρο στην Γκιν διορίζοντας μπάιλο του κάστρο τον Άντριου Τρόλοπ. Μετά από πολλές μάχες μεταξύ του Γκιν και του Καλαί στη μάχη του Νιούνχαμ Μπρίτζ στις 23 Απριλίου 1460 ανέστρεψε την κατάσταση.[7] Την περίοδο που απουσίαζε οι Υορκιστές νίκησαν στη μάχη του Νορθάμπτον αλλά ο Σόμερσετ ενώθηκε τον Δεκέμβριο του 1460 με τον στρατό του Λάνκαστερ στο Πόντεκραφτ και στις 21 Δεκεμβρίου παγίδευσε τμήμα των δυνάμεων της Υόρκης στο Γουόρκσοπ, ακολούθησε στις 30 Δεκεμβρίου η νικηφόρα για τους Λάνκαστερ μάχη του Γουέικφιλντ. Ο Σόμερσετ βάδισε νότια με τη βασίλισσα Μαργαρίτα και νίκησε ξανά τους Υορκιστές στη δεύτερη μάχη του Σαιν Άλμπαν στις 17 Φεβρουαρίου 1461. Ο στρατός των Λάνκαστερ κατόπιν αποσύρθηκε βόρεια και ο Εδουάρδος Δ΄ της Αγγλίας τους συνέτριψε στη μάχη του Τάουτον (29 Μαρτίου 1461). Ο Σόμερσετ δραπέτευσε και τον επόμενο Ιούλιο η Μαργαρίτα τον έστειλε να ζητήσει βοήθεια από τον Κάρολο Ζ΄ της Γαλλίας. Ο Κάρολος Ζ΄ πέθανε πριν την άφιξη του Χένρι, ο διάδοχος Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας κάλεσε τον Σόμερσετ στην Τουρ και του έδωσε πολλές υποσχέσεις για βοήθεια αλλά με ελάχιστα αποτελέσματα.[8]

Ο Σόμερσετ αναζήτησε ειρήνη με τον Εδουάρδο Δ΄, τα περισσότερα εδάφη του δόθηκαν με απόφαση του Κοινοβουλίου στις 4 Νοεμβρίου 1461 στον Ριχάρδο του Γκλόστερ και άλλους οπαδούς του Οίκου της Υόρκης.[9] Μετά την επιστροφή του από τη Γαλλία ανέλαβε τη διοίκηση των δυνάμεων του Λάνκαστερ στη Σκωτία ενώ η Μαργαρίτα πήγε στη Γαλλία και το φθινόπωρο του 1462 κράτησε το κάστρο του Μπάμπουργκ για τους Λάνκαστερ. Ο Χένρι Μπωφόρ παρέδωσε στις 24 Δεκεμβρίου το κάστρο στον Ραλφ Πέρσι και δήλωσε υποταγή στον Εδουάρδο Δ΄, ο βασιλιάς τον συγχώρεσε και τον επανέφερε στα αξιώματα του με κοινοβουλευτική πράξη στις 29 Απριλίου.[10][11]

Εκτέλεση Επεξεργασία

Ο Σόμερσετ σύντομα δραπέτευσε από το κάστρο στη βόρεια Ουαλία που βρισκόταν υπό κράτηση και επανήλθε στους Λάνκαστερ (1464), συνάντησε τη Μαργαρίτα στα σύνορα. Οι Λάνκαστερ έκαναν τις τελευταίες προσπάθειες να επανέλθουν στον θρόνο αλλά στις 15 Μαΐου 1464 ηττήθηκαν οριστικά στη μάχη του Χέξαμ από τον Τζων Νέβιλ, 1ο μαρκήσιος του Μόνταγκιου.[12] Ο Χένρι Μπωφόρ συνελήφθη σε μια θέση που έμεινε γνωστή σαν Σπίτι του δούκα και αποκεφαλίστηκε αμέσως μετά την ίδια μέρα, τάφηκε στο αβαείο του Χέξαμ.[13] Το Κοινοβούλιο έκανε κατάσχεση σε όλους τους τίτλους και τα αξιώματα του, πέθανε άγαμος και τον διαδέχθηκε ο μικρότερος αδελφός του Εδμόνδος Μπωφόρ, 4ος δούκας του Σόμερσετ.[14] Σε 21 χρόνια μετά τον θάνατο του (1485) το Κοινοβούλιο με τον Τζάσπερ Τυδώρ ακύρωσε όλες τις κατασχέσεις εναντίον του Σόμερσετ "για τις πολύτιμες υπηρεσίες που είχε προσφέρει στον ευλογημένο βασιλιά Ερρίκο ΣΤ΄".[15] Ο Σόμερσετ περιγράφεται σαν ηγέτης αντάξιος με τους μεγάλους βασιλείς των Λάνκαστερ αλλά με μειωμένες στρατιωτικές ικανότητες.[16]

Οικογένεια Επεξεργασία

Ο Χένρι Μπωφόρ απέκτησε με την ερωμένη του Τζοάν Χιλλ έναν γιο τον Κάρολο Σόμερσετ, 1ο κόμη του Γούστερ (1514), οι απόγονοι του έγιναν δούκες του Μπωφόρ και από αυτούς κατάγονται οι σύγχρονοι απόγονοι της δυναστείας των Πλανταγενετών.[17]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Pollard 1901, p. 157.
  2. Pollard 1901, p. 157.
  3. Baumgaertner 2010.
  4. Pollard 1901, p. 157 cites Ramsay.
  5. Pollard 1901, p. 157 cites Stubbs, iii. 171.
  6. Pollard 1901, p. 157.
  7. Pollard 1901, p. 157 cites W. Worcester, p. 479; Chron. ed. Davies, p. 84; Hall, p. 206.
  8. Pollard 1901, p. 157.
  9. Pollard 1901, p. 157 cites Cal. Patent Rolls, 1461-5, pp. 29, 32; Stubbs, iii. 1960.
  10. Pollard 1901, p. 157 cites Cal. Patent Rolls. 1461-5, p. 261.
  11. Pollard 1901, p. 157 cites Rot. Parl. v. 511.
  12. Pollard 1901, p. 157.
  13. btilley 2007.
  14. Pollard 1901, pp. 157—158.
  15. "Rotuli Parliamentorum A.D. 1485 1 Henry VII"
  16. Pollard 1901, p. 157.
  17. Pollard 1901, p. 158.

Πηγές Επεξεργασία

  • Baumgaertner, Wm. E. (2010). "Henry Beaufort, third Duke of Somerset, Lancastrian Military Commander"
  • Pollard, Albert Frederick (1901). "Beaufort, Henry (1436-1464)". In Lee, Sidney. Dictionary of National Biography, 1901 supplement​. I. London: Smith, Elder & Co.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία