Χαλικούνας Κέρκυρας

οικισμός της Ελλάδας

Συντεταγμένες: 39°27′45″N 19°52′46″E / 39.4623962714°N 19.8794027108°E / 39.4623962714; 19.8794027108

Ο Χαλικούνας είναι παραθαλάσσιο χωριό της Κέρκυρας σε υψόμετρο 28 μέτρα[2].

Χαλικούνας
Χαλικούνας is located in Greece
Χαλικούνας
Χαλικούνας
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα[1]
ΠεριφέρειαΙονίων Νήσων
Περιφερειακή ΕνότηταΚέρκυρας
ΔήμοςΔήμος Νότιας Κέρκυρας
Δημοτική ΕνότηταΜελιτειέων
Δημοτική ΚοινότηταΑγίου Ματθαίου
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΕπτάνησα
ΝομόςΚέρκυρας
Υψόμετρο28
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας49084
Τηλ. κωδικός+30 26610

Γεωγραφία - Αξιοθέατα Επεξεργασία

Ο Χαλικούνας βρίσκεται στο νότιο και δυτικό τμήμα του νησιού σε απόσταση 31 χλμ. Ν.-ΝΔ. της πόλης της Κέρκυρας (μέσω Πέραμα και Μεσγγή) και 7 χλμ. Ν. από τον Άγιο Ματθαίο του οποίου παλιότερα αποτελούσε παραθαλάσσιο οικισμό. Είναι κτισμένος στα δυτικά παράλια της Κέρκυρας και δίπλα στον υγροβιότοπο της λιμνοθάλασσας Κορισσίων, η οποία αποτελεί τον σημαντικότερο υγροβιότοπο ολόκληρου του νησιού και είναι προστατευόμενη περιοχή Natura 2000[3].Το χωριό είναι γνωστό για την παραλία Χαλικούνα η οποία είναι μια στενή λωρίδας γης και αμμουδιά μήκους περίπου 3 χιλιομέτρων και η οποία χωρίζει τη λίμνη και τη θάλασσα[4].

Διοικητικά Επεξεργασία

Ως ξεχωριστός οικισμός αναφέρεται επίσημα το 2001 να απογράφεται στο Τοπικό Διαμέρισμα Αγίου Ματθαίου του δήμου Μελιτειέων[5]. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης μαζί με τον Άγιο Ματθαίο και τη Σκάλα αποτελούν τη δημοτική κοινότητα Αγίου Ματθαίου που ανήκει στη δημοτική ενότητα Μελιτειέων του δήμου Νότιας Κέρκυρας και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει πληθυσμό 81 κατοίκους[6].

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
  2. «Χαλικούνας ΚΕΡΚΥΡΑΣ, Δήμος ΚΕΡΚΥΡΑΣ | buk.gr». buk.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2020. 
  3. «NatureBank - Βιότοπος NATURA - LIMNOTHALASSA KORISSION (KERKYRA)». filotis.itia.ntua.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2020. 
  4. info[at]projectcorfu[dot]com. «Παραλία Χαλικούνας». projectcorfu.com. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2020. 
  5. «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2020. 
  6. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10677 (σελ. 203 του pdf)