Χαρακτήρες του Μαινόμενου Ορλάνδου του Αριόστο

Οι περισσότεροι φανταστικοί χαρακτήρες του Μαινόμενου Ορλάνδου του Λουντοβίκο Αριόστο απαντώνται ήδη στον Ερωτευμένο Ορλάνδο (Ε.Ο.) του Ματτέο Μπογιάρντο. Οι κυριότεροι είναι οι εξής:

Αγγελική (Angelica, Αντζέλικα, ήδη στον Ε.Ο): Πανέμορφη πριγκίπισσα της Καθάης, χώρας της Ανατολής που βρίσκεται στην Ινδία ή στην Κίνα, κόρη του βασιλιά Γαλάφρονα (Galafrone, Γκαλαφρόνε), η βασική ηρωίδα του έπους, την οποία έχουν ερωτευτεί οι περισσότεροι ιππότες των Χριστιανών και των Σαρακηνών, αλλά αυτή τους απορρίπτει όλους προτιμώντας έναν κοινό νεαρό Σαρακηνό στρατιώτη, τον Μέδωρο. Η απιστία της είναι η αιτία της παραφροσύνης του Ορλάνδου.^[1]
Αγραμάντης (Agramante, Αγκραμάντε, ήδη στον Ε.Ο): Βασιλιάς της Αφρικής και ανώτερος αρχηγός των Σαρακηνών (Saraceni) ή Μαυριτανών (Mori) της Βορείου Αφρικής και της Ισπανίας, απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ηρωικός μαχητής που θέλει να μιμηθεί τον μεγάλο του πρόγονο, αλλά και εκδικηθεί για τον θάνατο του πατέρα του, Τρωιάνου, που είχε σκοτωθεί από τον Ορλάνδο.

Ακυιλάντης (Aquilante, Ακουϊλάντε, ήδη στον Ε.Ο): Χριστιανός πολεμιστής, αποκαλούμενος και il Nero (ο Μαύρος) επειδή φορά μια μαύρη φορεσιά για να ξεχωρίζει από τον δίδυμο αδελφό του Γρύφωνα, ο οποίος επονομάζεται il Bianco (ο Λευκός).^[2]
Αλκίνα (Alcina, Αλτσίνα, ήδη στον Ε.Ο): Γριά μάγισσα, αδερφή της Μοργκάνας, άσχημη, αλλά που παίρνει την όψη νεαρής και ωραίας κοπέλας για να δελεάζει τους νέους ιππότες στο νησί της. Προσωποποίηση της φιληδονίας. Η ιστορία της ενέπνευσε την όπερα Αλτσίνα του Γκέοργκ Φρίντριχ Χαίντελ και την όπερα Ορλάνδος μαινόμενος του Βιβάλντι.
Αστόλφος (Astolfo, Αστόλφο, ήδη στον Ε.Ο): Χριστιανός ιππότης, γιος του βασιλιά Όθωνα της Αγγλίας και εξάδελφος του Ορλάνδου και του Ρινάλδου. Ηρωικός, καλόψυχος και λίγο αστείος, φτάνει μέχρι τη σελήνη για να βρει το χαμένο λογικό του Ορλάνδου.

Ατλάντης (Atlante, Ατλάντε, ήδη στον Ε.Ο ως Αταλάντης, Atalante, Αταλάντε): Μάγος και προστάτης του Ρουτζέρου, στοργικός και πολύ ανθρώπινος προς τον προστατευόμενό του, που τον είχε αναθρέψει από μικρό παιδί μετά τον θάνατο των γονιών του.
Βιβιανός (Viviano, Βιβιάνο, ήδη στον Ε.Ο): Εξάδερφος του Ορλάνδου και του Ρινάλδου. Είναι ιππότης - μάγος, σαν τον αδερφό του Μαλαγίση.
Βραδαμάντη (Bradamante, Μπρανταμάντε, ήδη στον Ε.Ο): Χριστιανή πολεμίστρια, κόρη του Αμόνη (Amone, Αμόνε) του Μονταλβάνου και της Βεατρίκης (Beatrice, Μπεατρίτσε) της Βαυαρίας, αδελφή του Ρινάλδου και εξαδελφή του Ορλάνδου. 'Όμορφη, σεμνή και γενναία μαχήτρια, ερωτεύεται τον νεαρό Σαρακηνό Ρουτζέρο, ο οποίος γίνεται χριστιανός για χάρη της.^[3]
Βρανδιμάρτης (Brandimarte, Μπραντιμάρτε, ήδη στον Ε.Ο): Στενός φίλος του Ορλάνδου, από τον οποίον είχε προσηλυτιστεί στον Χριστιανισμό. Γενναίος, πιστός στη φιλία με τον Ορλάνδο και στον έρωτά του προς την αγαπημένη του Φιορδελίζα, ένας από τους πιο συμπαθείς ήρωες του έπους.

Γαβρίνα (Gabrina, Γκαμπρίνα): Κακάσχημο και στριμμένο γύναιο, που κρατά φυλακισμένη την Ισαβέλλα. Ο πιο αντιπαθητικός από τους γυναικείους χαρακτήρες του έργου.

Γραδάσος (Gradasso, Γκραντάσο, ήδη στον Ε.Ο): Βασιλιάς της Σηρικανής, χώρας της Κεντρικής Ασίας, ο πιο ιπποτικός και θαρραλέος ειδωλολάτρης μαχητής.
Γρύφωνας (Grifone, Γκριφόνε, ήδη στον Ε.Ο): Χριστιανός πολεμιστής, αποκαλούμενος και il </refBianco (ο Λευκός) επειδή φορά μια λευκή φορεσιά για να ξεχωρίζει από τον δίδυμο αδελφό του Ακυιλάντη, ο οποίος επονομάζεται il Nero (ο Μαύρος).^[2]
Δουδών (Dudone, Ντουντόνε, ήδη στον Ε.Ο): Χριστιανός πολεμιστής, αρχηγός του στόλου και ένας από τους ιππότες που συλλαμβάνουν τον μαινόμενο Ορλάνδο.^[4]
Δωραλίκη (Doralice, Ντοραλίτσε, ήδη στον Ε.Ο): Μνηστή του Ροδομόντη, κόρη του βασιλιά Στορδιλάνου. Όμορφη, αλλά ασταθής και επιπόλαια.

Ζερβίνος (Zerbino, Τσερμπίνο): Γιος του βασιλιά της Σκωτίας, αδερφός της Γινέβρας. Θαρραλέος μαχητής και ευγενής ιππότης, μνηστήρας της Ισαβέλλας, την οποία και υπεραγαπά. Μάχεται για τα όπλα του Ορλάνδου με τον Μανδρικάρδο και σκοτώνεται.
Ισαβέλλα (Isabella, Ιζαμπέλα): Κόρη του βασιλιά της Γαλικίας, μνηστή του Ζερβίνου. Ευαίσθητη και θαραλλέα κοπέλα, υπόδειγμα πιστότητας. Σκοτώνεται κατά λάθος από τον Ροδομόντη, που φτιάχνει μαυσωλείο προς τιμήν της.
Καρλομάγνος (Carlo Magno, Κάρολος ο Μέγας, ήδη στον Ε.Ο): Αυτοκράτορας του Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, βασιλιάς των Φράγκων και όλων των Χριστιανών της Δύσης, εκλεκτός από τον Θεό, εμπνευσμένος καθοδηγητής και αρχηγός τους στον αγώνα εναντίον των Σαρακηνών.
Λογιστίλλα (Logistilla, Λοτζιστίλλα): Καλή μάγισσα, αδερφή της Αλκίνας. Βοηθά τον Ρουτζέρο και τον Αστόλφο να επιστρέψουν στην Ευρώπη.
Μαλαγίσης (Malagigi, Μαλατζίτζι, ήδη στον Ε.Ο): Εξάδερφος του Ορλάνδου και του Ρινάλδου. Είναι ιππότης - μάγος και μπορεί να επικαλείται και να χρησιμοποιεί τα δαιμόνια. Αδερφός του Βιβιανού.

Μανδρικάρδος (Mandricardo, Μαντρικάρντο, ήδη στον Ε.Ο): Βασιλιάς της Ταρταρίας, γιος του Αγρικάνη, που θέλει να εκδικηθεί τον Ορλάνδο για τον θάνατο του πατέρα του. Ο πιο θηριώδης και αδίστακτος από τους ειδωλολάτρες πολεμιστές.
Μαρσίλιος (Marsilio, ήδη στον Ε.Ο): Βασιλιάς των Σαρακηνών της Ισπανίας, υπερήφανος ηγεμόνας, που ωστόσο έχει ανώτερό του τον Αγραμάντη. Μαζί επιτίθενται κατά του βασιλείου του Καρλομάγνου.
Μαρφίζα (Marfisa, ήδη στον Ε.Ο): Γενναία ειδωλολάτρισσα πολεμίστρια, που αποδεικνύεται πως είναι αδελφή του Ρουτζέρου. Γίνεται χριστιανή, όπως και ο αδελφός της.
Μέδωρος (Medoro, Μεντόρο): Νεαρός Σαρακηνός μαχητής από την Βόρειο Αφρική, υπό τις διαταγές του βασιλιά Δαρδινέλου, υποτελούς του Αγραμάντη. Ωραίο και γενναίο παλικάρι, είναι αυτός που τελικά επιλέγει για σύντροφό της η Αγγελική, απορρίπτοντας όλους τους επίδοξους μνηστήρες.
Μελίσσα (Melissa): Νεαρή μάγισσα, προστάτις της Βραδαμάντης και του Ρουτζέρου, που κύρια έγνοια της είναι αυτοί οι δύο να ενωθούν με τα δεσμά του γάμου. Οδηγεί την Βραδαμάντη στη σπηλιά όπου ο μάγος Μέρλιν της δείχνει ότι αυτή και ο Ρουτζέρος θα γίνουν οι προπάτορες του Οίκου των Έστε.
Μπρουνέλλος (Brunello, Μπρουνέλο, ήδη στον Ε.Ο): Πονηρός μικρόσωμος απατεώνας και κλέφτης, που εν τέλει απαγχονίζεται με διαταγή του Αγραμάντη

Ολιβιέρος (Oliviero, Ολιβιέρο, ήδη στον Ε.Ο): Χριστιανός πολεμιστής, κόμης της Βιέννης, ιππότης και παλαδίνος του Καρλομάγνου, συγγενής του Ορλάνδου.
Ολυμπία (Olimpia, Ολίμπια): Ευγενική και τρυφερή κοπέλα, κόρη του βασιλιά της Ολλανδίας, άτυχη στον έρωτά της προς τον Μπιρένο, που αν και αυτή τον αγαπά παράφορα, εκείνος την προδίδει και την εγκαταλείπει.
Οριγίλλη (Origille, Οριτζίλε, ήδη στον Ε.Ο): Όμορφη γυναίκα, αλλά άπιστη και απατεώνισσα. Ερωμένη του Γρύφωνα του Λευκού.

Ορλάνδος (Orlando, Ορλάντο, ήδη στον Ε.Ο, γνωστός και ως Ρολάνδος ή Ρολάν, από το γαλλικό Rolland): Χριστιανός πολεμιστής και παλαδίνος της Γαλλίας, γιος του Μίλονα, αυθέντη της Αγγλάντης, και της Βέρθας, αδελφής του Καρλομάγνου, είναι ο μεγαλύτερος ήρωας των Φράγκων και των Χριστιανών γενικότερα. Γενναίος, αθώος και σεμνός, ερωτεύεται παράφορα την Αγγελική και τρελαίνεται όταν αυτή διαλέγει τον Μεδώρο.
Πιναμπέλλος (Pinabello, Πιναμπέλλο, ήδη στον Ε.Ο): Φράγκος ιππότης, γιος του Ανσέλμου της Αλταρίπας, από την οικογένεια των Μαγκάντζα (Maganza), αντιπάλων της οικογένειας του Ορλάνδου. Ο πιο κακός χαρακτήρας από την οικογένεια των Μαγκάντζα.

Ρινάλδος (Rinaldo, Ρινάλντο, ήδη στον Ε.Ο ως Ranaldo, Ρανάλντο): Ιππότης και παλαδίνος του Καρλομάγνου, γιος του Αμόνη (Amone, Αμόνε) του Μονταλβάνου και της Βεατρίκης (Beatrice, Μπεατρίτσε) της Βαυαρίας, αδελφός της Βραδαμάντης και εξαδελφός του Ορλάνδου. Ο γενναιότερος Χριστιανός πολεμιστής μετά τον Ορλάνδο, σταθερό στήριγμα του Καρλομάγνου στον αγώνα κατά των Σαρακηνών. Έρχεται σε αντιζηλία με τον Ορλάνδο, επειδή είναι και αυτός ερωτευμένος με την Αγγελική.

Ριχαρδέτος (Ricciardetto, Ριτσαρντέτο, ήδη στον Ε.Ο): Χριστιανός πολεμιστής, αδερφός της Βραδαμάντης και του Ρινάλδου.
Ροδομόντης (Rodomonte, Ροντομόντε, ήδη στον Ε.Ο): Σαρακηνός πολεμιστός, βασιλιάς της Σάρτζας της Βορείου Αφρικής, γιος του Ουλιένου, ο πιο ρωμαλέος από τους Σαρακηνούς μαχητές, γενναίος πλην στο έπακρο υπερήφανος, ανελέητος και θηριώδης.
Ρουτζέρος (Ruggiero, Ρουτζέρο, ήδη στον Ε.Ο, αλλιώς στα ελληνικά Ρογήρος): Σαρακηνός νεαρός πολεμιστής, γιος του χριστιανού Ρουτζέρου ή Ρογήρου της Ρίζας και της Γαλατσιέλας, αδελφής του Τρωιάνου, πατέρα του βασιλιά Αγραμάντη, του οποίου ήταν έτσι πρώτος εξάδελφος. Το πρώτυπο του τέλειου ιππότη, γενναίος και ηρωικός, ερωτεύεται την Βραδαμάντη και για χάρη της γίνεται Χριστιανός. Είναι ο μυθικός πρόγονος του Οίκου των Έστε της Φερράρας
Σακριπάντης (Sacripante, Σακριπάντε, ήδη στον Ε.Ο): Βασιλιάς της Κιρκασσίας, ένα από τους καλύτερους πολεμιστές των ειδωλολατρών, ερωτευμένος και αυτός με την Αγγελική.
Σαμψωνέτος (Sansonetto, Σανσονέττο, απαντάται στον Μοργάντη του Λουίτζι Πούλτσι): Ευγενικός ιππότης, που είχε προσηλυτιστεί στον Χριστιανισμό. Ένας από αυτούς που αποκαθιστούν τα λογικά του Ορλάνδου.^[5]
Σωβρίνος (Sobrino, Σομπρίνο, ήδη στον Ε.Ο): Βασιλιάς του Αλγόκου της Βορείου Αφρικής, υποτελής του Αγραμάντη. Ο πιο γηραιός και ο πιο συνετός ανάμεσα στους Σαρακηνούς. Προσηλυτίζεται στον Χριστιανισμό.^[6]
Φεραού (Feraù, ήδη στον Ε.Ο ως Ferraguto, Φεραγκούτο, Φεραγούτος): Σαρακηνός πολεμιστής, ανιψιός του Μαρσιλίου, βασιλιά της Ισπανίας. Θαρραλέος, πείσμων και καυχηματίας, ένας από τους γενναιότερους πολεμιστές στο έργο. Ερωτευμένος και αυτός με την Αγγελική.
Φιορδελίζα (Fiordiligi, Φιορντιλίτζι, ήδη στον Ε.Ο ως Fiordeliza, Φιορντελίτσα): Κόρη του Δολισθένη, βασιλιά της Λαοδίκειας, και πιστή σύζυγος του Βρανδιμάρτη.^[7]

Εκτός από τους ανθρώπινους χαρακτήρες υπάρχουν και τα χαρακτηριστικά ζώα: ο Βαγιάρδος (Baiardo, Μπαϊάρντο, ο Καστανόχρωμος ήδη στον Ε.Ο),^[8] το έξυπνο άλογο του Ρινάλδου, επίσης ο Βριλιαδώρος (Brigliadoro, Μπριλιαντόρο, ο Χρυσοχαλινάρης, ήδη στον Ε.Ο), το άλογο του Ορλάνδου, καθώς και ο Φροντίνος (Frontino, Φροντίνο, ήδη στον Ε.Ο),^[9] το άλογο του Ρουτζέρου, που το αφήνει για να ιππεύσει τον φτερωτό ιππόγρυπα^[10],^[10], ο οποίος, αν και ανώνυμος, παίζει σημαντικό ρόλο μεταφέροντας τους ιππότες με εκπληκτική ταχύτητα από το ένα σημείο του πλανήτη στο άλλο. Παρόμοιο ρόλο παίζει και ο Ραμπικάνος (Rabicano, Ραμπικάνο, ήδη στον Ε.Ο),^[11] το γρήγορο άλογο που ανήκε στον Αργαλία (Argalia, Αργκάλια ),^[12] τον αδελφό της Αγγελικής και το οποίο εν συνεχεία ίππευσε ο Αστόλφος. Σημαντικά είναι και ορισμένα ξίφη, όπως η Ντουριντάνα (Durindana, ήδη στον Ε.Ο), το σπαθί του Ορλάνδου, η Φουσμπέρτα (Fusberta, ήδη στον Ε.Ο),^[13] το σπαθί του Ρινάλδου, η Μπαλισάρδα (Balisarda, ήδη στον Ε.Ο.),^[14] το σπαθί του Ρουτζέρου, καθώς και το μαγικό δαχτυλίδι της Αγγελικής^[15] και η μαγική ασπίδα του μάγου Ατλάντη.^[16]

Πηγές Επεξεργασία

https://wikisummaries.org/orlando-furioso-characters/ Αρχειοθετήθηκε 2022-01-22 στο Wayback Machine.

Παραπομπές Επεξεργασία

[1] ttps://www.britannica.com/topic/Angelica-fictional-character

[sergiochiodo.it-2] 2,0 ^2,1 http://www.sergiochiodo.it/orlando/grifone_aquilante.htm

[3] ttps://www.britannica.com/topic/Bradamante-fictional-character

[4] ttp://www.sergiochiodo.it/orlando/dudone.htm

[5] ttp://www.sergiochiodo.it/orlando/sansonetto.htm

[6] ttp://www.sergiochiodo.it/orlando/sobrino.htm

[7] ttp://www.sergiochiodo.it/orlando/fiordiligi.htm

[8] ttp://www.sergiochiodo.it/orlando/baiardo.htm

[9] ttp://www.sergiochiodo.it/orlando/frontino.htm

[ReferenceA-10] 10,0 ^10,1 http://www.sergiochiodo.it/orlando/ippogrifo.htm

[11] ttp://www.sergiochiodo.it/orlando/rabicano.htm

[12] ttp://www.sergiochiodo.it/orlando/argalia.htm

[13] ttps://words.fromoldbooks.org/Brewer-DictionaryOfPhraseAndFable/f/fusberta.html

[14] ttps://www.oxfordreference.com/view/10.1093/acref/9780199990009.001.0001/acref-9780199990009-e-908

[15] ttp://www.sergiochiodo.it/orlando/anellofatato.htm

[16] ttp://www.sergiochiodo.it/orlando/scudofatato.htm

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]