Χιλδεβέρτος Β΄
Ο Χιλδεβέρτος Β΄ (Childebert II, 6 Απριλίου 570 - Μάρτιος 596) μέλος του Οίκου των Μεροβιγγείων ήταν Βασιλιάς της Αυστρασίας (που περιελάμβανε τότε και την Προβηγκία) (575 - 596).[6] Κληρονομώντας τον θείο του Γκούντραμ, έγινε Βασιλιάς της Βουργουνδίας (592 - 596). Ο Χιλδεβέρτος Β΄ ήταν ο μόνος γιος του Σιγιβέρτου Α΄ της Αυστρασίας και της Μπρουνχίλντας της Αυστρασίας, κόρης τού Αθαναγίλδος των Βησιγότθων.
| Χιλδεβέρτος Β΄ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Childebert II (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 6 Απριλίου 570[1] |
| Θάνατος | Μάρτιος 596 |
| Αιτία θανάτου | δηλητηρίαση |
| Χώρα πολιτογράφησης | Φραγκία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης[1] συγγραφέας[2] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Faileuba[1] |
| Τέκνα | Θευδεβέρτος Β΄[3] Θευδέριχος Β΄[4] Theodila[1] |
| Γονείς | Σιγιβέρτος Α΄ και Μπρουνχίλντα της Αυστρασίας[1] |
| Αδέλφια | Ινγούνδη[5] Chlodosind[1] |
| Οικογένεια | Μεροβίγγειοι[1] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βασιλέας των Φράγκων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βασιλιάς της Αυστρασίας Επεξεργασία
Όταν δολοφονήθηκε ο πατέρας του (575), ένας από τους πιστούς άρχοντες ο Γκούντομπαλντ, πήρε τον Χιλδεβέρτο Β΄ από το Παρίσι και τον μετέφερε στο Μετς, την πρωτεύουσα της Αυστρασίας όπου αναγνωρίστηκε ως βασιλιάς.[7] Ήταν μόλις 5 ετών και το μακρύ χρονικό διάστημα μέχρι την ενηλικίωσή του η μητέρα του Μπρουνχίλντα και οι ευγενείς διαφωνούσαν για το ποιος θα αναλάβει την αντιβασιλεία. Οι θείοι του Χιλπέριχος Α΄ βασιλιάς των Παρισίων και Γκούντραμ βασιλιάς της Ορλεάνης-Βουργουνδίας αποφάσισαν να συμμαχήσουν μαζί του, και οι δύο τον υιοθέτησαν.[8] Ο Γκούντραμ ήταν κύριος τού ημίσεως της Μασσαλίας και η Προβηγκία έγινε κέντρο σύντομης διαμάχης μεταξύ των δύο θείων του.
Ο Γκούντραμ συμμάχησε με τον Δυνάμιο κυβερνήτη ή ρέκτορα της Προβηγκίας, ο οποίος υποκίνησε τα μέλη του Συλλόγου του καθεδρικού στην επισκοπή του Ουζέ να εκλέξουν επίσκοπο τον διάκονο Μάρκελλο. Αυτό θα γινόταν σε αντίπραξη του ήδη εκλεγμένου επισκόπου Ιοβίνου, πρότερου κυβερνήτη της Προβηγκίας. Ο Ιοβίνος και ο Θεόδωρος επίσκοπος της Μασσαλίας ταξίδευαν προς την Αυλή τού Χιλδεβέρτου Β΄, όταν τους συνέλαβε ο Γκούντραμ. Εν τω μεταξύ ο Δυνάμιος ακινητοποίησε τον Γκούντουλφ, που ανήκε σε μία σημαντική οικογένεια Συγκλητικών και ήταν ο προηγούμενος Δομέστικος τού Χιλδεβέρτου Β΄. Τελικά ο Δυνάμιος αναγκάστηκε να υποχωρήσει, αργότερα συνέλαβε πάλι τον Θεόδωρο και τον έστειλε στον Γκούντραμ. Ο Χιλδεβέρτος Β΄ αντικατέστησε τον Δυνάμιο στέλνοντας τον Νικήτιο νέο κυβερνήτη της Προβηγκία (585), αργότερα αποκατέστησε τον Δυνάμιο (28 Νοεμβρίου 587).
Κληρονόμος της Βουργουνδίας Επεξεργασία
Με την δολοφονία του θείου του Χιλπέριχου Α΄ (584) οι κίνδυνοι για την μοναρχία των Φράγκων πήραν μεγάλες διαστάσεις με την εκστρατεία του Γκούντομπαλντ (585), ο μικρός Χιλδεβέρτος Β΄ έθεσε τον εαυτό του στις υπηρεσίες του θείου του Γκούντραμ. Με την "Συνθήκη του Άντελοτ" (587) αναγνωρίστηκε διάδοχος του Γκούντραμ, με την βοήθεια του θείου του κατέστειλε με επιτυχία τις ταραχές των ευγενών στο βασίλειο του. Η θεία του Φρεδεγόνδη, χήρα του Χιλπέριχου Α΄ που ήθελε να εξασφαλίσει τον θρόνο για τον γιο της Χλωτάριο προσπάθησε πολλές φορές ανεπιτυχώς να τον θανατώσει. Όταν πέθανε ο θείος του (592) τον διαδέχτηκε στο Βασίλειο της Βουργουνδίας, έγινε βασιλιάς όλων των Φράγκων αλλά πέθανε πρόωρα (596). Ο Χιλδεβέρτος Β΄ πολέμησε αρκετές φορές στο πλευρό του Αυτοκράτορα των Ρωμαίων Μαυρικίου εναντίον των Λομβαρδών με περιορισμένες επιτυχίες.[9]
Οικογένεια Επεξεργασία
Από τη σύζυγό του είχε τέκνα:
- Θευδεβέρτος Β΄ 586-612, βασιλιάς της Αυστρασίας στο Μετς.
- Θευδέριχος Β΄ 587-613, βασιλιάς της Βουργουνδίας στην Ορλεάνη.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 82. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ 2,0 2,1 (Ιταλικά) Mirabile: Digital Archives for Medieval Culture. SISMEL – Edizioni del Galluzzo.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 83-85. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 85-87. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 79. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Childebert, A. C. Murray,The Oxford Dictionary of Late Antiquity, ed. Oliver Nicholson, Vol. I, (Oxford University Press, 2018), σ. 320
- ↑ Van Dam. Raymond. "Merovingian Gaul and the Frankish conquests", The New Cambridge Medieval History: Volume 1, C.500-c.700, ed. Paul Fouracre, Rosamond Mac Kitterick, (Cambridge University Press, 2005), σ. 204
- ↑ Van Dam. Raymond. "Merovingian Gaul and the Frankish conquests", The New Cambridge Medieval History: Volume 1, C.500-c.700, ed. Paul Fouracre, Rosamond Mac Kitterick, (Cambridge University Press, 2005), σ. 204
- ↑ Ian Wood, The Merovingian Kingdoms, (Longman, 1994), σσ. 167-168
Πηγές Επεξεργασία
- Childebert, A. C. Murray,The Oxford Dictionary of Late Antiquity, ed. Oliver Nicholson, Vol. I, (Oxford University Press, 2018)
- Van Dam. Raymond. "Merovingian Gaul and the Frankish conquests", The New Cambridge Medieval History: Volume 1, C.500-c.700, ed. Paul Fouracre, Rosamond Mac Kitterick, (Cambridge University Press, 2005)
- Ian Wood, The Merovingian Kingdoms, (Longman, 1994)
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Childebert II της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
