Μάχη στο Τυμπάκι
Η Μάχη στο Τυμπάκι διεξήχθη στην Ανατολική Κρήτη στα μέσα του 1822 μεταξύ των Ελλήνων επαναστατών και των Τούρκων και έληξε με τη νίκη των Ελλήνων.
| Μάχη στο Τυμπάκι | |||
|---|---|---|---|
| Ελληνοτουρκικός Πόλεμος | |||
| Χρονολογία | Μέσα 1822 | ||
| Τόπος | Τυμπάκι | ||
| Έκβαση | Νίκη των Ελλήνων | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| |||
Υπόβαθρο Επεξεργασία
Από τα μέσα Μάϊου, οι Τούρκοι σχεδόν σε όλη την Κρήτη, βρίσκονταν κλεισμένοι στα κάστρα της. Στο νησί έφταναν πληροφορίες ότι, κατευθύνεται προς τα εκεί ο Αιγυπτιακός στόλος, γι' αυτό και ήταν απαραίτητο να σταλεί βοήθεια από την Πελοπόννησο και τα νησιά του Αιγαίου. Παρόλα αυτά, ο γενικός έπαρχος της Κρήτης Αφεντούλιεφ, φάνηκε να δείχνει είτε υποτίμηση είτε άγνοια του κινδύνου και μόλις στις 2 Ιουνίου, απευθυνόταν προς την κυβέρνηση για να τονίσει τον κίνδυνο στον οποίο βρισκόταν η Κρήτη. Λίγες μέρες αργότερα, ο ελληνικός στρατός, πέτυχε μεγάλη νίκη εναντίον των Τούρκων στη Μαλάξα, νίκη η οποία ενθάρρυνε τους Έλληνες, οι οποίοι άρχισαν να παρενοχλούν τον εχθρό με συνεχείς ακροβολισμούς και ενέδρες. Στις 12 Ιουνίου οι Έλληνες επιτέθηκαν ενάντια στους οχυρωμένους Τούρκους στα Τσουκαλαριά και τελικά αναγκάστηκαν να συμπτυχθούν στην Μαλάξα. Από εκεί αποσύρθηκαν στο ορεινό χωριό Κάμπος και οι Τούρκοι κατέλαβαν την Μαλάξα. Συγχρόνως με τα γεγονότα αυτά στην δυτική Κρήτη, στην ανατολική οι Έλληνες οπλαρχηγοί Βουρδουμπάς, Τσουδερός, Δεληγιαννάκης, Κουρμούλης και Ζερβουδάκης επιτέθηκαν εναντίον των Τούρκων στο Τυμπάκι.[1]
Μάχη Επεξεργασία
Στην θέση Τυμπάκι, είχαν στρατοπεδεύσει 2.000 Τούρκοι υπό την ηγεσία των Αφριολίδη και Μουσταφά Καψάλη. Διέθεταν πέραν αυτών και ιππικό και η αριθμητική υπεροχή τους έναντι των αντιπάλων ήταν φανερή. Από την άλλη οι Έλληνες, αγωνίστηκαν με γενναιότητα αλλά αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν στο χωριό Κλήμα όπου άρχισαν να συγκεντρώνονται αγωνιστές και από άλλες επαρχίες της Κρήτης, παρενοχλώντας συνεχώς τους Τούρκους των περιοχών αυτών. Τελικά, οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να ζητήσουν ανακωχή κατά τη διάρκεια της οποίας οι Έλληνες επωφελήθηκαν και κατέλαβαν τα χωριά Βορρίζια, Ζερό, Γρηγοριά και Γέργερη εξοπλίζοντας τους κατοίκους των περιοχών αυτών. Αντιλαμβανόμενοι οι Τούρκοι [ως κινδυνεύουν να περικυκλωθούν, έσπευσαν να εγκαταλείψουν το Τυμπάκι. Οι Έλληνες τους επιτέθηκαν απωθώντας τους ως το χωριό της Αγίας Βαρβάρας, όπου τελικώς οι Τούρκοι οχυρώθηκαν. Από την πλευρά των Τούρκων σκοτώθηκαν περισσότερα από εκατό άτομα ενώ από τους Έλληνες μόνο τρείς.[2]
Απολογισμός Επεξεργασία
Έτσι, η περιοχή της Γόρτυνος έμεινε υπό την κυριαρχία των Ελλήνων.[3]
Παραπομπές Επεξεργασία
Βιβλιογραφικές πηγές Επεξεργασία
- Ιστορία του ελληνικού Έθνους. Η ελληνική επανάσταση και η ίδρυση του ελληνικού κράτους (1821-1932). Τόμος ΙΒ. Εκδοτική Αθηνών Α.Ε, Αθήνα 1975