Χρήστης:ElWiki93/πρόχειρο
 |
Αυτή η σελίδα είναι το κύριο «πρόχειρο χρήστη» του ElWiki93. Ένα «πρόχειρο χρήστη» είναι υποσελίδα της προσωπικής σελίδας του χρήστη στη Βικιπαίδεια. Εξυπηρετεί ως χώρος πειραματισμών και ανάπτυξης σελίδων και δεν είναι εγκυκλοπαιδικό λήμμα. Επεξεργαστείτε ή δημιουργήστε το δικό σας πρόχειρο εδώ ή κάνετε δοκιμές στο κοινόχρηστο Πρόχειρο Βικιπαίδειας. |
- βεζουβιανός ηφαίστειος τόφφος
συμπαγές ηφαιστειακό ιζηματογενές πέτρωμα, ο οποίος είναι ηφαίστειο ανάβλημα (λιθάρια, άμμος ή σποδός)
Φωτογραφικό υλικό
Νοτιότεροι κατοικημένοι οικισμοί πάνω στη Γη Επεξεργασία
Στον κατάλογο που ακολουθεί παρατίθενται οι νοτιότερες γεωγραφικές περιοχές που βρίσκονται στο νότιο ημισφαίριο της επιφάνειας της Γης, νοτίως του 33ου παράλληλου (33° S), με μόνιμο ανθρώπινο πληθυσμό.
Ο νοτιότερος οικισμός με μόνιμη ανθρώπινη παρουσία βρίσκεται στο υψηλό Οροπέδιο της Ανταρκτικής και είναι ο επιστημονικός ερευνητικός Σταθμός Νοτίου Πόλου Άμουνδσεν-Σκοτ (89°59′51.0″S 139°16′22.1″E / 89.997500°S 139.272806°E). Ο αριθμός του πληθυσμού (επιστημονικοί ερευνητές και προσωπικό υποστήριξης) που στεγάζεται στον σταθμό διαφέρει εποχιακά. Κατά τη θερινή περίοδο (Οκτώβριο έως Φεβρουάριο) συνήθως είναι περίπου 150 άτομα, ενώ το χειμώνα περίπου 50 άτομα.[1][εκκρεμεί παραπομπή]
Ο συγκεκριμένος κατάλογος είναι σε μεγάλο βαθμό ελλιπής γιατί δεν περιλαμβάνει όλους τους μόνιμους οικισμούς (όπως χωριά, κωμόπολεις, πόλεις, επιστημονικούς σταθμούς, στρατιωτικές βάσεις). Η ταξινόμηση του καταλόγου έγινε με βάση το γεωγραφικό πλάτος στο οποίο βρίσκεται η περιοχή, κατά σειρά αυξανόμενης απόστασης από τον γεωγραφικό Νότιο Πόλο (90ος παράλληλος).
--
εξαιρούνται οι μητροπολιτικές περιοχές όπως η Μελβούρνη και το Μπουένος Άιρες,
, αλλά ούτε και οι μόνιμοι επανδρωμένοι ερευνητικοί σταθμοί που βρίσκονται στην Ανταρκτική (δηλαδή νοτίως του 60ού νότιου παράλληλου).
--
???? με πληθυσμό άνω των ??? κάτω των ??? κατοίκων
Liste_von_antarktischen_und_subantarktischen_Inseln
List of Antarctic and subantarctic islands
 | Χρησιμοποιεί Lua: |
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Southernmost settlements της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
|
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Anexo:Poblados más australes de la Tierra της Ισπανικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
|
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Liste des lieux habités les plus au sud du monde της Γαλλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Κατηγορία:
Ακραία σημεία της Γης
---
Παραπομπές
- ↑ «Amundsen-Scott South Pole Station | NSF - National Science Foundation». www.nsf.gov. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 Instituto Nacional de Estadísticas (INE) • Chile (29 Μαρτίου 2019). «Ciudades, pueblos, aldeas y caseríos 2019». Docslib (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ «Ushuaia-Info | USHpedia | Lugares - Puerto Almanza». www.ushuaia-info.com.ar (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 «Censo Nacional de Población, Hogares y Viviendas 2022. Resultados definitivos» (PDF). Censo 2022. República Argentina (στα Ισπανικά). Buenos Aires: Instituto Nacional de Estadística y Censos (INDEC). 7 Δεκεμβρίου 2023. ISBN 978-950-896-658-2. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ «Falkland Islands Government | Census 2021». www.falklands.gov.fk (στα Αγγλικά). 2021 Census - Preliminary Data Tables.xlsx (Table 1f). Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 «Municipios». www.santacruz.gob.ar (στα Ισπανικά). Río Gallegos, Río Turbio, Puerto Santa Cruz, Comandante Luis Piedra Buena, Puerto San Julián, Gobernador Gregores, Puerto Deseado, Perito Moreno, Las Heras, Los Antiguos, Caleta Olivia. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ «Gobierno Local de 28 DE NOVIEMBRE - (Censo 2010, INDEC)». snop-ppo.obraspublicas.gob.ar (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ «Municipio de El Calafate». Argentina.gob.ar (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ 9,00 9,01 9,02 9,03 9,04 9,05 9,06 9,07 9,08 9,09 9,10 9,11 9,12 9,13 9,14 9,15 9,16 9,17 9,18 9,19 9,20 9,21 9,22 «Virtual Oceania». www.virtualoceania.net (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ 10,00 10,01 10,02 10,03 10,04 10,05 10,06 10,07 10,08 10,09 10,10 10,11 10,12 10,13 «NZ.Stat | Subnational population estimates (urban rural), by age and sex, at 30 June 1996-2023 (2023 boundaries)». Stats NZ Tatauranga Aotearoa (στα Αγγλικά). Area: Major urban area: Dunedin, Christchurch, Wellington. | Large urban area: Invercargill. | Medium urban area: Oamaru, Queenstown. | Small urban area: Balclutha, Milton, Gore, Waikouaiti, Alexandra, Clyde, Cromwell. | Rural settlement: Orban.
- ↑ «Santa Cruz (Argentina): Localities in Departments - Population Statistics, Charts and Map». www.citypopulation.de (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 «NZ.Stat | Subnational population estimates (RC, SA2), by age and sex, at 30 June 1996-2023 (2023 boundaries)». Stats NZ Tatauranga Aotearoa (στα Αγγλικά). Area: Southland region.
- ↑ «NZ.Stat | Age by sex, for the census usually resident population count, 1996, 2001, 2006, and 2013 Censuses (RC, TA, AU)». Stats NZ Tatauranga Aotearoa (στα Αγγλικά). Area: Southland region.
- ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 «Chubut (Argentina): Localities in Departments - Population Statistics, Charts and Map». www.citypopulation.de (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ «Community». Bruny Island (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ «2021 Hobart, Census All persons QuickStats | Australian Bureau of Statistics». www.abs.gov.au (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ «Population of Mar del Plata 2024 — Argentina». www.aznations.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ Green, Cynthia. «Tristan da Cunha Population Update». www.tristandc.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ «Statistics by place – Cape Agulhas Municipality – Agulhas | Statistics South Africa». www.statssa.gov.za (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ «Statistics by place – City of Cape Town Municipality – Cape Town | Statistics South Africa». www.statssa.gov.za. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ «2021 Randwick, Census All persons QuickStats | Australian Bureau of Statistics». www.abs.gov.au. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2024.
--______-----___________------________________---------_________
START -- archaio ERCOLANO (anc)
Το Αρχαίο Ερκολάνο ή Ερκουλάνεουμ (ιταλικά: Ercolano antica, λατινικά: Herculaneum) ή Αρχαίο Ηράκλειο, που συναντάται και με την ονομασία Ηράκλεια, ήταν μια πόλη της αρχαίας Καμπανίας που βρισκόταν στον Κόλπο της Νάπολης, στην τοποθεσία του σημερινού Ερκολάνο.
Έστεκε στους πρόποδες του μεγάλου κώνου του Βεζούβιου, επάνω σε ένα ακρωτήριο που βρεχόταν από την Τυρρηνική Θάλασσα, μεταξύ της αρχαίας Νάπολης και της Πομπηίας. Το οχυρωμένο Ηράκλειο, όπως περιγράφεται από τον Στράβωνα, είχε ύψωμα που εξείχε στην θάλασσα, ο Λίβας θαυμαστώς έπνεε επάνω του, ώστε έκανε υγιεινήν την κατοικία.[1][2]
Κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής εποχής, περίπου στα μέσα του 1ου π.Χ. αι., φαίνεται πως η αρχαία πόλη άρχισε να βιώνει αξιοσημείωτη ανάπτυξη, λόγω του κλίματος και της φυσικής ομορφιάς της, και μετατράπηκε σε παραθαλάσσιο θέρετρο για τους επιφανείς και πλούσιους Ρωμαίους εκείνης της εποχής.
Η έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ. κατέστρεψε την αρχαία πόλη Ηράκλειο, καθώς επίσης και αρκετές γειτονικές αρχαίες πόλεις και χωριά, όπως την Πομπηία, την Οπλοντίδα, το Μποσκορεάλε (Boscoreale) και τη Σταβίαι (Stabiae).[3][4][5]
Οι πρώτες οργανωμένες ανασκαφές στο Ερκολάνο (πρώην Ρεζίνα) ξεκίνησαν στα μέσα του 18ου αιώνα, υπό τον γαλλοϊσπανικό Οίκο των Βουρβόνων - Δύο Σικελιών. Μέχρι σήμερα οι ανασκαφές έχουν φέρει στο φως ένα μικρό τμήμα της αρχαίας πόλης, συνολικής έκτασης περίπου πέντε εκταρίων, που αποτελούν το Αρχαιολογικό Πάρκο Ερκολάνο (Parco Archeologico di Ercolano).
Ο χώρος των αρχαιολογικών ανασκαφών στο Ερκολάνο, μαζί με τους αρχαιολογικούς χώρους στην Πομπηία και την Τόρε Ανουντσιάτα, αποτελούν Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Περιελήφθησαν στον κατάλογο των ΜΠΠΚ το 1997.
Ιστορία Επεξεργασία
Το Ηράκλειο (αρχαία ελληνικά: Ἡράκλειον), σύμφωνα με τον μύθο, έλαβε το όνομά του από τον ομώνυμο ήρωα Ηρακλή, στον οποίο οφείλει την ίδρυση της αρχαίας πόλης.[6][7] Ο Ηρακλής τη θεμελίωσε όταν έφτασε στην Ιταλία με τα βόδια του Γηρυόνη, μετά την τέλεση του άθλου του.[8]
Η ονομασία της πόλης παραδίδεται επίσης με τη γραφή «Ἡράκλεια» στην αρχαία ελληνική γραμματεία, στο έργο Περί Φυτών Ιστορίας του Θεόφραστου.[9][10][11]
Τα έως σήμερα γνωστά αρχαιολογικά ευρήματα, δεν τεκμηριώνουν την αρχαιότερη κατοίκηση της πόλης του Ηρακλείου. Αρχικά, μάλλον κατοικήθηκε από Όσκους.[1] Στη συνέχεια, την κατείχαν Τυρρήνιοι και Πελασγοί. Ακολούθως, δημιουργήθηκε εκεί μια Ελληνική αποικία από την μητρόπολη της Νεάπολης (β΄ μισό 5ου π.Χ. αι.). Έπειτα την κατέλαβαν οι Σαμνίτες (περ. 420 π.Χ.) και τελικά περιήλθε στην κυριαρχία των Ρωμαίων (αρχές 4ου π.Χ. αι.).
Για τη δεκαετία του 90-80 π.Χ. αναφέρεται πως η οχυρωμένη πόλη (οπίντουμ) στεκόταν σε έναν λόφο, σε μια υψηλή τοποθεσία, κοντά στη θάλασσα, με μικρά τείχη, ανάμεσα σε δύο ποταμούς, κάτω από τον Βεζούβιο. Και πως λίγο έξω από το αρχαίο Ηράκλειο, ο ποταμός κατέβαινε προς τη θάλασσα.[12][13][2]
Ρωμαϊκή κατάκτηση Επεξεργασία
Στον Ρωμαϊκό Συμμαχικό Πόλεμο (90-88 π.Χ.)[14] η αρχαία πόλη Ηράκλειο συμμετείχε στην επανάσταση των Ιταλιωτών και κατακτήθηκε το 89 π.Χ. από τον Τίτους Δίδιους (Titus Didius), λεγάτο του Σύλλα.[15][16][17] Έχοντας χάσει κάθε πολιτική αυτονομία, αργότερα έγινε ισοπολίτιδα πόλη και πιθανόν ιδρύθηκε μια αποικία από βετεράνους του Σύλλα. Ο πληθυσμός της συνδέθηκε με την φυλή Μενένια (tribus Menenia), στην περιοχή Λάτιο και Καμπανία (Latium et Campania (Regio I)).[18][19]
Στα επόμενα χρόνια αναπτύχθηκαν στην πόλη πολυτελείς βίλες των επιφανών και πλούσιων Ρωμαίων εκείνης της εποχής. Οι πιο όμορφες τοποθεσίες εξάλλου στον κόλπο της Νάπολης μετατράπηκαν σε παραθαλάσσια καλοκαιρινά θέρετρα της ρωμαϊκής αρχαιότητας, αλλά και λουτροπόλεις, και η θέση των αρχαίων Βαΐων εξελίχθηκε στο πιο φημισμένο κοσμικό θέρετρο.
Η ηφαιστειακή έκρηξη του 79 μ.Χ. Επεξεργασία
Το 62 ή 63 μ.Χ.,[20] δηλαδή δεκαεπτά ή δεκαέξι χρόνια πριν από την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ., ένας αρκετά μεγάλος σεισμός κατέκλυσε την αρχαία πόλη της Πομπηίας και επέφερε εκτεταμένες καταστροφές σε ολόκληρη την επαρχία της Καμπανίας. Μέρος της αρχαίας πόλης Ηράκλειο έπεσε και τα κτίρια που είχαν μείνει όρθια ήταν σε ασταθή κατάσταση. Η σεισμική δραστηριότητα που ακολούθησε, προκάλεσε και άλλες ζημιές στα κτίρια που είχαν μείνει όρθια.[21]
Είναι αμφίβολο αν η αλληλουχία γεγονότων και τα γραπτά τεκμήρια για την προγενέστερη δραστηριότητα του Βεζούβιου διατηρήθηκαν στους ιστορικούς χρόνους.[22][4][3] Αλλά είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι μια επιγραφή, από την αρχαία Κάπουα, στον «Iovi Vesuvio»,[23] δηλαδή «Δία Βεζούβιο», υποδηλώνει ότι λατρευόταν ως δύναμη του Δία.
--
επιστολή Πλίνιος ο νεότερος,
Το γεγονός αυτό γενικά αναφέρεται ως πρώτη ένδειξη της μετέπειτα έκρηξης το 79 μ.Χ., ωστόσο ορισμένοι επιστήμονες προτείνουν ότι μάλλον δεν συνδέεται άμεσα.[24]
Το 79 μ.Χ., ο πληθυσμός των πόλεων στις πλευρές του Μόντε Σόμα δεν είχε ιδέα ότι κατοικούσε στις πλαγιές ενός ηφαιστείου, καθώς η περιοχή ήταν απαλλαγμένη από εκρήξεις για περίπου 700 χρόνια. Εκ των υστέρων ίσως υπήρχαν κάποιες προειδοποιήσεις.
Τι μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε από αυτή την αφήγηση και τα φυσικά στοιχεία; Πρώτα τα πιο προφανή γεγονότα. ότι η έκρηξη ήταν απροσδόκητη από τον πληθυσμό,
ακριβή περιγραφή που άφησε ο Πλίνιος ο Νεότερος ((Gaius Plinius Caecilius Secundus) ανιψιός του Πλίνιου του Πρεσβύτερου) καθώς παρακολουθούσε την έκρηξη από το Misenum στη δυτική πλευρά του κόλπου της Νάπολης.
Και ενώ τα έργα αποκατάστασης ήταν ακόμη σε εξέλιξη, διακόπηκαν από την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ. Η πόλη καλύφθηκε από πυκνά στρώματα ηφαιστειακών υλικών.
Θεωρείται πιθανό ότι πρόσφυγες από το αρχαίο Ηράκλειο κατέφυγαν στην αρχαία Νάπολη, όπου δημιούργησαν την περιοχή την «Ηρακλειωτική» (regio Herculanensis).[25] Αργότερα, το όνομα της περιοχής άλλαξε σε «Ηρακλείων» (regio Herculensis) ή «Φουρνιλένσις» (regio Furcillensis).
--- Ο Βεζούβιος άλλαξε τελείως και πήρε τη σημερινή του όψη
Το περιστατικό του 79 μ.Χ. αποτελεί την πιο διαβόητη έκρηξη του Βεζούβιου λόγω κυρίως της συντήρησης αντικειμένων, δρόμων, σπιτιών, καταστημάτων και ανθρώπινων θυμάτων.
το πρώτο ηφαιστειακό γεγονός του οποίου είναι διαθέσιμη μια λεπτομερής περιγραφή από αυτόπτες μάρτυρες
Η αρχαία πόλη Ηράκλειο μετά την ηφαιστειακή έκρηξη θάφτηκε κάτω από ένα στρώμα στάχτης που συνέβαλε στη διατήρησή της για πολλούς αιώνες.
Μετά την καταστροφή του 79 μ.Χ. Επεξεργασία
Οι επείγουσες εργασίες αποκατάστασης των κατεστραμμένων δρόμων πιθανώς άρχισαν σχεδόν αμέσως, αλλά μάλλον ολοκληρώθηκαν επί βασιλείας Αδριανού. Βάσει εγχάρακτης επιγραφής σε τιμητικό μιλιάριο του Ανδριανού, η ανακατασκευή του οδικού δικτύου που κατέληγε στην αρχαία Νάπολη διαμέσου των πόλεων Νουκερία (Nuceria) και Σταβίαι (Stabiae) χρονολογείται το 120/121.[26][27][28][29]
Θεωρείται πως η τοποθεσία της αρχαίας πόλης Ηράκλειο κατοικήθηκε ξανά από τον 2ο αιώνα και έπειτα. Ο εντοπισμός ορισμένων τάφων και νεκροθηκών, όπως δύο μαρμάρινων σαρκοφάγων του 2ου και 4ου αιώνα,[30][31][32] υποδηλώνουν την παρουσία νεκρόπολης. Ωστόσο, αν οργανώθηκε εκεί κάποιος οικισμός πιθανώς καταχώθηκε το 472 μ.Χ. κατά την ηφαιστειακή έκρηξη.[33]
Οι ηφαιστειακές εκρήξεις του Βεζούβιου, αλλά και άλλοι παράγοντες (όπως σεισμοί), κατά την ιστορικήν εποχή είχαν ως αποτέλεσμα να αλλοιώσουν και να μεταβάλλουν δραστικά τη μορφή του τόπου αυτού. Με την πάροδο του χρόνου χάθηκαν πληροφορίες και μαρτυρίες για την ιστορία της αρχαίας πόλης Ηράκλειο.
«Τhe buried town of Ηerculaneum and the local coastal morphology before the Vesuvius eruption of A.D. 79» (στα it). Il Quaternario (Italian Journal of Quaternary Sciences) (12): 57-62. 1999. https://www.aiqua.it/index.php/the-journal/il-quaternario-1988-2011/volume-12-1/485-the-buried-town-of-herculaneum-and-the-local-coastal-morphology-before-the-vesuvius-eruption-of-a-d-79/file.
Η μεσαιωνική περίοδος Επεξεργασία
Οι ανασκαφές Επεξεργασία
η
Η εκ νέου ανακάλυψη Επεξεργασία
[...]
Η πλειονότητα των δημόσιων και θρησκευτικών μνημείων, καθώς και οι νεκροπόλεις, δεν έχουν ακόμη αναδειχθεί.
Αξιοθέατα Μνημεία του Ηρακλείου Επεξεργασία
Οικοδομήματα Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Στράβων, Γεωγραφικά, 5.4.8 (σελ.331).
- ↑ 2,0 2,1 Waldstein & Shoobridge 1908, «Αppendix II. Passages from ancient authors referring to Herculaneum, with translations», σελ. 255-270.
- ↑ 3,0 3,1 «Global Volcanism Program | Vesuvius». Smithsonian Institution | Global Volcanism Program (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ 4,0 4,1 «Vesuvio Decade Volcano». www.geo.mtu.edu. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ «Naples and Mt. Vesuvius». Wat on Earth (στα Αγγλικά). 15 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ Η επικρατέστερη εκδοχή για την ίδρυση της αρχαίας πόλης Ηράκλειο αντλεί αναφορές από τη Ρωμαϊκή Αρχαιολογία του Διονυσίου του Αλικαρνασσέα. Βλ. ΔιονΑλικ., Ρωμ.Αρχ., Α΄.35 (XXXV).
- ↑ Θεωρείται πως η ονοματοδοσία της πόλης υποδηλώνει, εκτός από τον μύθο, όπως τον διέσωσε ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς στη Ρωμαϊκή Αρχαιολογία, και την αρχαία ελληνική πολιτιστική διαδρομή της. Σε διασωθέν κείμενο του Θεόφραστου (Χαρακτῆρες, 27.5 στο ΚΕΓ) απαντά ο όρος «Ἡρακλεῖον» και αναφέρεται στο ιερό του Ηρακλή.
- ↑ Μερικές γνωστές αναφορές στον Ηρακλή και τον Γηρυόνη εμφανίζονται στα εξής κείμενα: 1. Ησίοδου, Θεογονία (287-294, 981-983 στο ΚΕΓ)· 2. Στησίχορου, Γηρυονίδα (Γαρυοναΐς στο ΚΕΓ)· 3. Παλαίφατου, Περί απίστων (24 [Περὶ Γηρυόνου])· 4. Στράβωνος, Γεωγραφικά (5.4.6)· 5. Παυσανία, Ελλάδος περιήγησις (5.19.1).
- ↑ Παρατίθεται το σχετικό απόσπασμα: «[...] ταῦτα δὲ ἐξακριβωθῆναι μάλιστα παρὰ τοῖς Τυῤῥρηνοῖς τοῖς ἐν Ἡρακλείᾳ.» (Θεοφρ., Περί φυτών Ιστορίας, Ι΄ (PDF) (ψηφιακή σελ.100 – φυσική σελ.230, στο [3].)
- ↑ Ένα ψηφιακό αντίγραφο του έργου με το παρατιθέμενο απόσπασμα (Περί φυτών ιστορίας, 9.16.6), είναι προσπελάσιμο και στον ακόλουθο σύνδεσμο: «Scaife Viewer | Enquiry into Plants». scaife.perseus.org (στα Αρχαία Ελληνικά). σελ. p.302.
- ↑ Δείτε επίσης, Maiuri 1932, «Cenno storico» (Ιστορικό σημείωμα).
- ↑ Η περιγραφή προέρχεται από το έργο Ιστορίες του Λεύκιου Κορνήλιου Σισένα (Lucius Cornelius Sisenna, Historiae). Από αυτό το έργο ωστόσο διατηρήθηκαν πολύ λίγα αποσπάσματα και σώζονται κυρίως στον μεταγενέστερο γλωσσολόγο Νόνιους Μάρκελλους (Nonius Marcellus). Ακολουθεί το σχετικό απόσπασμα όπως παρατίθεται στο: Krause, Augustus (1833). Vitae et Fragmenta Veterum Historicorum Romanorum (στα Λατινικά). Berolini: Sumptibus Ferd. Dummleri. MDCCCXXXIII. σελίδες 311–312.
Quod oppidum tumulo in excelso loco propter mare, parvis moenibus, inter duos fluvios infra Vesuvium collocatum. Idem eodem: Transgressus fluviam, quae secundum Herculaneum ad mare pertinebat. (Non. fluvius masculini generis: feminini, ut amnis plerumque.)
- ↑ «Lucius Cornelius Sisenna, Historiae 3.1». latin.packhum.org (στα Λατινικά). Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ «V2.3 Οι μεγάλες κατακτήσεις. Οι συνέπειες των κατακτήσεων. Η ενοποίηση της Ιταλίας». ebooks.edu.gr. Ιστορία του Αρχαίου κόσμου - Α΄ τάξη Ενιαίου Λυκείου. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ Maiuri 1960, §1.
- ↑ «ERCOLANO. Enciclopedia dell' Arte Antica (1960)». Τreccani (στα Ιταλικά).
- ↑ Στο έργο Ρωμαϊκή Ιστορία του Βελλήιου Πατερκούλου αναφέρεται ότι ο Τίτους Δίδιους ενισχύθηκε από τη λεγεώνα του Μινάτιους Μάγιους (Minatius Magius) για την κατάκτηση του αρχαίου Ηρακλείου. Βλ. «Velleius Paterculus: The Roman History • The Text on LacusCurtius». penelope.uchicago.edu (στα Αγγλικά και Λατινικά). Book II, ch.16.
- ↑ Pappalardo, Umberto (Naples) (2006-10-01). «Herculaneum» (στα αγγλικά). Brill’s New Pauly (Brill). doi:. https://referenceworks.brillonline.com/entries/brill-s-new-pauly/*-e509240.
- ↑ «I REGIO AUGUSTEA - LATIUM ET CAMPANIA». romanoimpero.com. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ Στα Χρονικά του Τάκιτου (Ann., 15.22.1, p251) το συμβάν παρουσιάζεται στην αφήγηση πριν από την υπατεία του Γάιου Μέμιου Ρέγκουλου (Gaius Memmius Regulus) και του Λεύκιου Βεργίνιου Ρούφου (Lucius Verginius Rufus). Στα Φυσικά προβλήματα του Σενέκα του Νεότερου (Nat. Quast., § 6.1), αναφέρεται ότι ο σεισμός συνέβη στις 5 Φεβρουαρίου, επί της υπατείας των Ρέγκουλου και Ρούφου, δηλαδή το 63 μ.Χ.
- ↑ Waldstein & Shoobridge 1908, σελίδες 63-64 και 97-124· Smith 1854, σελ. 1053· D'Arteau 1863, σελίδες 189-191.
- ↑ Waldstein & Shoobridge 1908, σελ. 97.
- ↑ «EDR - Epigraphic Database Roma». www.edr-edr.it. Record Number: EDR005651. TM Number: 252250. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ «Vesuvio: The eruption of A.D. 79». www.geo.mtu.edu. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ Ross Barker 1908, σελ.14· Ruggiero 1879, σελίδες 104-112 (e-book: σελίδες 119-126)· Waldstein & Shoobridge 1908, σελ. 125· Aceto 1997, —Topografia e Urbanistica.
- ↑ Αυτό συνάγεται από την εγχάρακτη επιγραφή σε τιμητικό μιλιάριο (μιλιόπετρα) του Αδριανού (CIL X, 6939), η οποία μπορεί να σχετίζεται με μία άλλη μιλιόπετρα (CIL X, 6940) που ήρθε στο φως το 1879 στην Καστελαμάρε ντι Σταβίαι που πιστοποιεί την αποκατάσταση της Milestone at Castellammare di Stabia .
- ↑ CIL X, 6939: Trismegistos Texts (TM 257718), Corpus Inscriptionum Latinarum (CIL X 6939), Epigraphic Database Roma (EDR122114)
- ↑ CIL X, 6940: https://hal.science/tel-02399845v1/html_references
- ↑ «Sant'Antonio Abate, dai lavori spunta un tratto dell'antica strada che collegava Nuceria e Stabia». Made in Pompei (στα Ιταλικά). 13 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ Αυτές βρίσκονται σήμερα στο παρεκκλήσι του Αγίου Αντωνίου της Πάδοβας (Sant'Antonio da Padova), στην παπική βασιλική της Σάντα Μαρία στο Πουλιάνο (Basilica di Santa Maria a Pugliano).
- ↑ Uccella, Annalaura. «La basilica di Santa Maria di Pugliano e i suoi sarcofagi antichi». www.storico.org (στα Ιταλικά).
- ↑ «S. Maria a Pugliano». www.comune.ercolano.na.it (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ Waldstein & Shoobridge 1908, σελ. 126.
Πηγές Επεξεργασία
Βιβλιογραφία, Αρθρογραφία και Δικτυογραφία
Ξενόγλωσση
- Aceto, F. (1997). «Napoli» (στα ιταλικά). Enciclopedia dell' Arte Medievale. Τreccani. https://www.treccani.it/enciclopedia/napoli_%28Enciclopedia-dell%27-Arte-Medievale%29/.
- Barker, Ethel Ross (1908). Buried Herculaneum (στα Αγγλικά). London: A. & C. Black.
- «Bayardi, Ottavio Antonio. Prodromo Delle Antichità d'Ercolano. Neapel, 1752». digi.ub.uni-heidelberg.de. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2022.
- «Catalogo degli antichi monumenti dissotterrati dalla discoperta città di Ercolano ... : [tomo I]». idus.us.es. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2022.
- «Disegni intagliati in rame di Pitture Antiche ritrovate nelle scavazioni di Resina [b1042339_001]». libmma.contentdm.oclc.org (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2022.
- Franciscis de, A. (1973). «Ercolano (v. vol. iii, p. 395)» (στα ιταλικά). Enciclopedia dell' Arte Antica. Τreccani. https://www.treccani.it/enciclopedia/ercolano_res-1e33ff88-8c62-11dc-8e9d-0016357eee51_(Enciclopedia-dell'-Arte-Antica)/.
- «Le Antichità di Ercolano esposte». accademiaercolanese.it (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2022.
- Maiuri, Amedeo (1932). «Ercolano (Herculaneum)» (στα ιταλικά). Enciclopedia Italiana. Τreccani. https://www.treccani.it/enciclopedia/ercolano_%28Enciclopedia-Italiana%29/.
- Maiuri, Amedeo (1948). «Ercolano (XIV, p. 188)» (στα ιταλικά). Enciclopedia Italiana - II Appendice. Τreccani. https://www.treccani.it/enciclopedia/ercolano_res-b28bd04f-87e5-11dc-8e9d-0016357eee51_%28Enciclopedia-Italiana%29/.
- Maiuri, Amedeo (1960). «Ercolano (Herculaneum)» (στα ιταλικά). Enciclopedia dell' Arte Antica. Τreccani. https://www.treccani.it/enciclopedia/ercolano_%28Enciclopedia-dell%27-Arte-Antica%29/.
- Ruggiero, Michele (1879). Pompei e la regione sotterrata dal Vesuvio nell'anno LXXIX : memorie e notizie / pubblicate dall'ufficio tecnico degli scavi delle province meridionali (στα Ιταλικά). Napoli: Francesco Giannini. arachne.dainst.org/entity/2170951.
- Smith, William, Sir (1854). «HERCULA'NEUM» (στα αγγλικά). Dictionary of Greek and Roman geography. I. Boston: Little, Brown, and Company, σσ. 1052-1054. https://archive.org/details/dictionarygreek01smitgoog/page/1052/mode/1up?view=theater.
- Waldstein, Charles· Shoobridge, Leonard (1908). Herculaneum: Past, Present and Future (στα Αγγλικά). London: Macmillan and Co. Limited.
Ελληνόγλωσση
- Εταιρία Σοφών Ανδρών (1863). «Ηφαίστειον». Λεξικόν Εγκυκλοπαίδειας. Περιέχον τα κυριώτερα των Επιστημών και Τεχνών. 3. Συγγραφέν μεν Γαλλιστί. Υπό τη επιστασία του ιππότου D'Arteau εκδοθέν. Εν Σμύρνη: Εκ του τυπογραφείου της Αμαλθείας. https://books.google.gr/books?id=LxlLAAAAYAAJ&pg=PA184&focus=viewport&hl=it#v=onepage&q&f=false.
- «Πολυπολιτισμικότητα στη Ρώμη» (PDF). Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον Αθηνών.
- «Ρητορεία και ρητορική στην αρχαιότητα – Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς». www.greek-language.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2023.
Αρχαία γραμματεία Επεξεργασία
- Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, Ῥωμαϊκὴ Ἀρχαιολογία.
- «[Θεοφράστου Άπαντα». Ψηφιοθήκη ΑΠΘ (στα Αρχαία Ελληνικά). [Εν Ενετίαις] [1495]: [Άλδου του Μανουτίου=Aldus Pius Manutius]. HLA-2011-606 - Main file: 002.pdf.
- Θεόφραστος· Richard Claverhouse, Jebb, M.A. (1909) [1870]. Θεοφράστου Χαρακτήρες – The Characters of Theophrastus (στα Αρχαία Ελληνικά και Αγγλικά). Edited by J. E. Sandys, Litt.D (2η έκδοση). St. Martin's Street, London: Macmillan and co., limited.
- «Seneca, Natural Questions». ToposText (στα Αγγλικά και Λατινικά).
- Στράβωνος (1815). Γεωγραφικών. Μέρος Πρώτον. Εκδιδόντος και διορθούντος Α. Κοραή, Φιλοτίμω δαπάνη των ομογενών Χίων, επ' αγαθώ της Ελλάδος. Εν Παρισίοις, Εκ της Τυπογραφίας Ι. Μ. Εβεράρτου.
- «Τacitus. The Annals • The Histories». penelope.uchicago.edu (στα Αγγλικά).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- «Α — Λεξικό Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Α, Β, Γ Γυμνασίου)». Φωτόδεντρο Διαδραστικά Σχολικά Βιβλία. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2023.
- «Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία». www.greek-language.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2023.
- «Capitains Nemo». cts.perseids.org. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2023.
- «LSJ - Ancient Greek dictionaries». www.lsj.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2023.
- «Lexicon Latino-Graecum scriptum et editum ab Henrico Nicolao Ulrichs. Λεξικόν Λατινοελληνικόν / υπό Ενρίκου Ουλερίχου, Δ. Φ. εκ Βρέμης της Γερμανίας Τακτικού Καθηγητού του Πανεπιστημίου Όθωνος.». Ανέμη - Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Νεοελληνικών Σπουδών. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2022.
Προσοχή, δεν είναι όλες του ερκολάνο ανσιεντ
- Οι περισσότερες πληροφορίες για την ίδρυση του αρχαίου Ηρακλείου προέρχονται από τον Διονύσιο τον Αλικαρνασσέα στην Ρωμαϊκή Αρχαιολογία (Λόγος α΄, § XXXV - XLIV), από την οποία έχει διασωθεί μόνο ένα μέρος.
- Στράβων, Γεωγραφικά, Βιβλίο Ε΄, κεφ. 4, παρ. 8.
«DCLP/Trismegistos 62428 = LDAB 3601». papyri.info (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2023.
END -- archaio ERCOLANO (anc)
- Φωτογραφικό υλικό!!! ή Έκθεση φωτογραφιών
αυτός ο τίτλος στη Βίλα των Παπύρων και
- δες Στενό του Μπονιφάτσιο gallery style
- οι παραπομπές Ross Barker
- κολυμβητικών δεξαμενών
- https://etc.worldhistory.org/education/villa-papyri/
- http://pompeiisites.org/en/archaeological-site/villa-of-the-mysteries/
- https://www.pompeii-tickets.com/plan-your-visit-herculaneum/
- http://pompeiisites.org/en/archaeological-site/herculaneum-gate-and-walls/
- https://www.academia.edu/1220137/A_De_Simone_Rediscovering_the_Villa_of_the_Papyri_in_M_Zarmakoupi_ed_The_Villa_of_the_Papyri_at_Herculaneum_Archaeology_Reception_and_Digital_Reconstruction_Berlin_De_Gruyter_2010_1_20
- https://www.google.com/search?q=via+mare+herculaneum
- https://www.google.com/search?q=herculaneum+%2B+outside+the+city+walls
- https://www.sitiarcheologiciditalia.it/wp-content/uploads/2017/11/mappa-ercolano.pdf
- ιδιωτικές βιβλιοθηκες Οἱ βιβλιοθῆκες αὐτές, τὶς ὁποῖες διέθεταν στὸ σπίτι τους πολλοὶ ἐπιφανεῖς Ρωμαῖοι κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ Κικέρωνος, εἶχαν, ὅπως φαίνεται,... http://users.uoa.gr/~amichalop/index_htm_files/TOMOS%20PRAKTIKON.pdf
Ανασκαφές Επεξεργασία
Ο εντοπισμός της Βίλας των Παπύρων Επεξεργασία
Η οικία των παπύρων ή Προαστιακή Βίλα (Villa Suburbana), όπως ονομάστηκε αρχικά, εντοπίστηκε τυχαία το 1750 κατά την ανόρυξη πηγαδιού, επί της οδού Τσέτσερε (Via Cecere).
Η βίλα ήταν κτισμένη έξω από τα τείχη του Ηρακλείου, προς τα δυτικά ενός ρέματος του ποταμού Σάρνο (Sarnum).[1][2][3]
περικλειόμενη από δύο ρέματα που εξασφαλίζουν την παροχή νερού
Βρισκόταν προς τα δυτικά της αρχαίας πόλης, μεταξύ της «Via Cecere» και του «Vico a Mare», στην περιοχή που καταλάμβαναν οι λαχανόκηποι των Αυγουστιανών Πατέρων. Η περιοχή αυτή καλύφθηκε σε μεγάλο βαθμό, κατά την ηφαιστειακή έκρηξη το 1631, από τη λάβα που κατέβηκε στο ακρωτήριο του Granatello.
dans la zone occupe par les jardins potagers des Peres Augustins.
Εκτεστη θέση που ονομάζεται το ξύλο του Αγίου Αγκοστίνο — βρίσκεται λίγο έξω από την αρχαία Ηράκλεια –
???? S. Agostino https://www.treccani.it/enciclopedia/napoli_%28Enciclopedia-dell%27-Arte-Medievale%29/
Σε επιστολή τού Καμίλο Παντέρνι το 1754,[4] σχετικά με τις ανακαλύψεις στο Ἡράκλειον, αναφέρεται ότι
Βρίσκεται κάτω από το ξύλο που ανήκει στην Εκκλησία των Αυγουστίνων (Church of the Augustines), κοντά στο Πόρτιτσι. Βρίσκεται βορειοδυτικά της πόλης και έξω από τα τείχη της. Βρίσκεται περίπου 250 μέτρα βορειοδυτικά της αρχαίας πόλης και απέχει μόλις 200 μέτρα από το αρχαίο ρωμαϊκό θέατρο.
Η πρώτη ανασκαφή στον χώρο διενεργήθηκε το 1752 από τον Αλκουμπιέρε και στη συνέχεια, μέχρι το 1764, από τον βοηθό του, τον Καρλ Βέμπερ.[σ 1] Μεταξύ του 1764 και 1765 πραγματοποιήθηκε μια σύντομη διερευνητική ανασκαφή από τον Φραντσέσκο Λα Βέγκα (Francesco La Vega) με τη συμμετοχή του Καμίλο Παντέρνι (Camillo Paderni).
Οι ανασκαφές στη βίλα δεν ολοκληρώθηκαν λόγω των θανατηφόρων αναθυμιάσεων από το έδαφος (ηφαιστειακών αερίων). Εγκαταλείφθηκαν οριστικά το 1765, οι σήραγγες και τα φρέατα σφραγίστηκαν.
Πρόσφατες αρχαιολογικές ανακαλύψεις Επεξεργασία
Στα τέλη του 20ου αιώνα, μετά από ένα κενό περίπου δύο αιώνων, ξεκίνησαν οι αρχαιολογικές έρευνες στη βίλα (1986-1987, 1992-1998).
Σύμφωνα με τις νέες αρχαιολογικές ενδείξεις, η Βίλα διαρθρώνεται σε τουλάχιστον τρία επίπεδα κάτω από τη στάθμη του επιπέδου του σημερινού ισογείου. Ένα τμήμα στο επίπεδο του αιθρίου, δύο χαμηλότερα επίπεδα –τα λεγόμενα «πρώτο χαμηλότερο επίπεδο» και «χαμηλότερος εξώστης» (Lower Terrace)–, δωμάτια με πολύχρωμα επιδαπέδια ψηφιδωτά και τοιχογραφίες στην αρχική τους θέση (in situ), ένα παραθαλάσσιο περίπτερο (pavilion) και μια κολυμβητική δεξαμενή (natatio), είναι εν συντομία ο απολογισμός της αποκάλυψης.
Τη δεκαετία του 2000 άρχισαν ξανά εργασίες για την ανασκαφή και τη συντήρηση τόσο του χώρου όσο και των αρχαιολογικών ευρημάτων.
Αρχιτεκτονική Επεξεργασία
Η Βίλα των Παπύρων στο Ηράκλειο, το οποίο μετατράπηκε σταδιακά σε τόπο αναψυχής και διαμονής της νέας αριστοκρατίας της Ρώμης, ήταν χτισμένη κατά μήκος της αρχαίας ακτογραμμής του κόλπου της Νάπολης. Είχε πανοραμική θέα προς όλες τις κατευθύνσεις. Εκτείνεται σε μήκος μεγαλύτερο από 250 μέτρα, και σε πλάτος περίπου 55 μέτρα. Διαρθρώνεται σε τουλάχιστον τέσσερα επίπεδα, με βαθμιδωτούς εξώστες/βερἀντες (terraces), από την ακτογραμμή έως την κύρια δομή της Βίλας. Η στάθμη του πρώτου επιπέδου ήταν περίπου 16 μέτρα πάνω από την στάθμη της θάλασσας.
Η ρωμαϊκή αστική έπαυλη (villa urbana)[σ 2] διέθετε δύο περιστύλια που λειτουργούσαν ως συνδετικός ιστός.[6]
Ένα μεγάλο περιστύλιο με 10x24 κίονες, στο δυτικό τμήμα της βίλας, περιέβαλλε τον κήπο αναψυχής (viridarium) και ήταν οργανωμένο γύρω από μια κολυμβητική δεξαμενή (natatio) με διαστάσεις 65,7 μέτρα μήκος επί 6,9 μέτρα πλάτος (71 επί 5 ναπολιτάνικες παλάμες) *1 palm = 26.455 cm
Ο αρκετά μικρότερων διαστάσεων περίστυλος κήπος, που παρουσιάζει τετράγωνη κάτοψη, βρισκόταν στο πίσω μέρος (βόρεια) της βίλας.
Οι χώροι των κήπων συνδέονταν με το ταμπλίνο (tablinum).
κανάλια νερού κατασκευασμένα από ηφαιστειακή πέτρα [piperno]. τα μέγιστα μήκη του [του κήπου] στις μεγάλες πλευρές είναι 357 φοίνικες, στις κοντές πλευρές 120 φοίνικες, και στη μέση περικλείει τη λιμνούλα με ψάρια αρ.
8. Το ίδιο δωμάτιο [tablinum] έχει άλλες 3 πόρτες στην πλευρά της τετράγωνης αυλής [perterra], [που είναι] 80 φοίνικες σε κάθε πλευρά, [και που έχει] παρόμοιους αγωγούς νερού και περιστύλια, σε κάθε γωνία ένα πηγάδι, με χάλκινα ερμάρια, και στη μέση μια πισίνα μήκους 71 φοίνικες και πλάτους 5, 3 βαθιά, πλακόστρωτη και με άσπρα μάρμαρα.
water channels constructed of volcanic stone [piperno]; its [the garden's] maximum lengths on the long sides are 357 palms, on the short sides 120 palms, and in the middle it encloses the fish pond no.
8. The same room [tablinum] has 3 other doors on the side of the square courtyard [perterra], [which is] 80 palms on each side, [and which has] similar water pipes and peristyles, in each corner a well, with bronze herms, and in the middle a pool 71 palms long and 5 wide, 3 deep, paved and faced with white marbles.
The room [tablinum] measures 42 by 31 palms, with mosaic floor; from the center we have taken out an elegant piece [of the mosaic].
ωραία περιγραφή: http://asiaminor.ehw.gr/Forms/fLemmaBody.aspx?lemmaid=4339
Θεωρείται βέβαιο ότι ο σεισμός που έπληξε την αρχαία Ηράκλεια το 62 ή 63 μ.Χ. προξένησε σοβαρές ζημιές στη βίλα. Μέχρι την ηφαιστειακή δραστηριότητα το 79 μ.Χ. η πλήρης αποκατάσταση των ζημιών πιθανότατα δεν είχε ολοκληρωθεί.[σ 3] Επίσης μετατόπιση λόγω της ηφαιστειακής έκρηξης. Συνεπώς, σε πολλές περιπτώσεις η θέση εύρεσης των γλυπτών που ανακτήθηκαν δεν είναι βέβαιη.
Περιγραφή Επεξεργασία
Ένα προστώο (portico) στην πρόσοψη της βίλας, που βλέπει νοτιοδυτικά, παράλληλα προς τη θάλασσα, οδηγεί στην κεντρική είσοδο.
Η εξωτερική στοά δεν έχει ανασκαφεί σε όλο το μήκος της αλλά πιθανότατα είχε δώδεκα κίονες, από τους οποίους οι οκτώ έχουν έρθει στο φως.
Το δάπεδο είναι επιστρωμένο με άσπρες και μαύρες ψηφίδες και περικλείεται στο μαύρο πλαίσιο που περιτρέχει το ψηφιδωτό. Τα υπολείμματα των τοίχων διασώζουν κάποια διακοσμητική ζωγραφική. Τα θυραία ανοίγματα φέρουν μαρμάρινα κατώφλια.
Στη στοά ανοίγει η θύρα του προθαλάμου (vestibulum) που δίνει πρόσβαση, μέσω ενός ασυνήθιστα ευρέος διαδρόμου (fauces), στο αίθριο (atrium).[σ 4]
Στις δύο πλευρές της εισόδου διαμορφώνονται δύο χώροι. Αριστερά της εισόδου, ανευρέθηκαν τέσσερα δωμάτια (4, 5, 6, 7) που επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω θυραίων ανοιγμάτων. Δεξιά της εισόδου (10, 11 και 12), ανευρέθηκαν ένας οἶκος («ανδρών»)[σ 5] ένας διάδρομος που πιθανώς υποδηλώνει δευτερεύουσα είσοδο και ένα τρικλίνιο.[σ 6] Στον ανατολικό τοίχο του υπάρχει ένα άνοιγμα (είτε μικρή πόρτα είτε παράθυρο) και πόρτα στη βορειοδυτική γωνία του.
Όλα αυτά τα δωμάτια είχαν επιδαπέδια ψηφιδωτά.
room (b), corridor (t), room (s) and room (u).
Ανατολικά της εισόδου, 10 11 12 ανευρέθηκαν δύο δωμάτια που αναγνωρίζονται ως δωμάτιο oecus (10) και τρικλίνιο (12), καθώς και ένας διάδρομος (11), που πιθανώς υποδηλώνει δευτερεύουσα είσοδο. Στον δυτικό τοίχο του τρικλινίου ένα άνοιγμα (είτε μικρή πόρτα είτε παράθυρο) και πόρτα στη βορειοδυτική γωνία του.
Μια διπλή κιονοστοιχία σηματοδοτούσε την αρχή ενός από τους τοίχους που περιέκλειαν τον μεγάλο κήπο. Ένα υπόγειο υδραγωγείο με θολωτή οροφή, διέσχιζε αυτό το μέρος της βίλας.
Στο αίθριο ανοίγονται μόνο δύο δωμάτια, προς τα δεξιά και τα αριστερά, που σχηματίζουν δύο πτέρυγες (alae). Κανένα άλλο δωμάτιο της βίλας δεν ανοίγει προς αυτό.
Οι δύο υποπλακίδες γραμμές \ (n.rs. 2-9 \ που ανευρέθηκαν πανομοιότυπα στο II. Επεξ. π.Χ. , όπου υποδεικνύουν έναν αγωγό μολύβδου, υποδηλώνουν ότι εδώ εξακολουθούν να δηλώνουν το ίδιο πράγμα.
Η δυτική πλευρά του αιθρίου φαίνεται να απαρτίζει το δεύτερο επίπεδο, που πιθανώς εκτεινόταν μέχρι και τα παράπλευρα δωμάτια του ταμπλίνουμ.
Το δεύτερο επίπεδο βρίσκεται περί τα πέντε μέτρα κάτω από το κύριο επίπεδο. Έχει πρόσοψη με μεγάλα τετράπλευρα παράθυρα. Τέσσερα από αυτά έχουν SPLAYED οφθαλμούς (ochulos), δηλαδή κυκλικά ανοίγματα στο κέντρο. Αποτελείται από τουλάχιστον έξι δωμάτια. Μια τοξοειδής κατασκευή αποκαλύφθηκε στο δυτικό άκρο της πρόσοψης.
Το τρίτο επίπεδο, η «χαμηλότερη βεράντα», βρίσκεται περί τα εννέα μέτρα κάτω από το κύριο επίπεδο. Προεξέχει περί τα 23 μέτρα από το μπροστινό μέρος της οικίας. Εκεί υπήρχε ένα μεγάλο στεγασμένο πολυτελές δωμάτιο, με εσωτερική διάσταση περί τα 8,9 μέτρα. Σώζεται μόνο η θεμελίωση και υπολείμματα της τοιχικής επένδυσης γιατί κατέρρευσε εξ ολοκλήρου. Μια λιθόδομη σκάλα, από την οποία έχουν έρθει στο φως τρία σκαλοπάτια, κατηφόριζε προς τη θάλασσα.
??? μαρμάρινος πίνακας
- και το πλαίσιο είχε τοποθετηθεί υπό γωνία ως προς την όψη του τοίχου (splayed).
- apsidal projection
- με παράθυρα χαμηλότερου επιπέδου
Αυτή η ανασκαφή έδειξε το μεγαλείο της «χαμηλότερης βεράντας» της βίλας, με την κολυμβητική δεξαμενή (natatio) της κοντά στο παραλία. Ταυτόχρονα απέδειξε τη μεγαλοπρέπεια του σπιτιού στο δυτικό άκρο της πόλης, κοσμημένο με νεοαττικά ανάγλυφα.
Βρέθηκαν νοτιοδυτικά, κατά μήκος μιας αναβαθμίδας (βεράντα). Η πρώτη σειρά των δωματίων που βρίσκονται κάτω από τη στοά (arcade) was evidenced από μια σειρά ορθογώνιων ανοιγμάτων κατά μήκος της πρόσοψης (façade).
όταν αποκαλύφθηκαν σκαλιστά μέρη από ξύλο (carved parts of wood) και έπιπλα από ελεφαντόδοντο (ivory furniture)
Αίθριο (atrium) Επεξεργασία
Η κεντρική αυλή-αίθριο απαρτίζει το κύριο επίπεδο της βίλας και κατείχε περίοπτη θέση με πανοραμική θέα στη θάλασσα.
Η στέγη έφερε κεντρικό άνοιγμα, το κατάκλυστρο (compluvium), για να εισέρχεται το φως και ο καθαρός αέρας, καθώς και για να εισρέουν τα βρόχινα νερά στην αντίστοιχη δεξαμενή συλλογής βρόχινου νερού (impluvium), στο κέντρο του δαπέδου.[σ 7]
Μια επιζωγραφισμένη ζωφόρος κοσμούσε τους τοίχους,[σ 8] θραύσματα της οποίας σώζονται στον αριστερό και στον δεξιό τοίχο.
Περιμετρικά του χώρου είχαν τοποθετηθεί γλυπτά, όπως του Φαύνου Χορεύοντος και του Γενειοφόρου Σιληνού. Στο κέντρο και περιμετρικά της δεξαμενής, στέκονταν αγαλμάτια που εικόνιζαν Σιληνούς, Φαύνους, μορφές ερωτιδέων / σατυρίσκων (putti)[σ 9] και ζώα.
Αριστερά του αιθρίου είχε τοποθετηθεί ένα σιντριβάνι. Γύρω από το στόμιο του σιντριβανιού, είναι τοποθετημένα δεκατέσσερα γλυπτά κεφάλια τίγρεων, από το στόμα των οποίων έβγαινε το νερό.
Το δάπεδο ήταν στρωμένο με ασπρόμαυρο χοντρό ψηφιδωτό.
Περιστύλιο (τετράγωνο) Επεξεργασία
Στην είσοδο, από το αίθριο, είχαν τοποθετηθεί δύο προτομές, του Δημόκριτου και ενός ηγεμόνα της ελληνιστικής εποχής, πιθανώς του Ευμένη Β΄ της Περγάμου.
Το τετράγωνο περιστύλιο αναπτύσσεται βόρεια του αιθρίου. Η στοά του υποβαστάζεται με τριάντα έξι ραβδωτούς κίονες. Ήταν διαμορφωμένο σε κλασικό ελληνικό Γυμνάσιο.
Κοσμούνταν με μικρά μαρμάρινα σιντριβάνια, και στο κέντρο υπήρχε μια μαρμάρινη μακρόστενη δεξαμενή ή λίμνη (λάκκος, lacus).
Περιμετρικά του περιστύλου στέκονταν τέσσερις προτομές, του Δορυφόρου, της Αμαζόνας και δύο πορτρέτα φιλοσόφων (δεν ταυτίζονται με βεβαιότητα, πιθανώς του Εμπεδοκλή του Ακραγαντινού και του Πυθαγόρα).
Στον χώρο αυτό εντοπίστηκαν επίσης πολλοί κύλινδροι παπύρου μέσα σε κιβώτια αλλά και διάσπαρτοι.
Δωμάτιο υποδοχής (tablinum, ταμπλίνουμ ) Επεξεργασία
Το δωμάτιο υποδοχής[σ 10] βρίσκεται δυτικά του περιστυλίου. Διέθετε τρεις πόρτες προς την πλευρά του κήπου της οικίας (viridarium).
Στην είσοδο στεκόταν το μαρμάρινο Ρωμαϊκό αντίγραφο του αγάλματος της «Αθηνάς Προμάχου» του Φειδίου.[7] Στο εσωτερικό του δωματίου στέκονταν, στο βόρειο τοίχο, το άγαλμα της «Πεπλοφόρου Γυναίκας» και στο κέντρο, σε διπλή σειρά, οκτώ προτομές.
Στον χώρο αυτό ανευρέθηκαν πάπυροι, τοποθετημένοι μέσα σε ένα ερμάριο[σ 11] και διάσπαρτοι στο πάτωμα, δύο ξύλινες θήκες, σχεδόν κατεστραμμένες, και μερικές κηρωμένες πινακίδες.
Νότια πλευρά του ταμπλίνουμ Επεξεργασία
Δίπλα στο ταμπλίνουμ, στη νότια πλευρά, αποκαλύφθηκαν δύο δωμάτια.
Στο δυτικό δωμάτιο είχαν βρεθεί μερικοί πάπυροι και πιθανώς είχε τοποθετηθεί η προτομή του Μητρόδωρου του Λαμψακηνού. Το δάπεδο ήταν στρωμένο με πολύχρωμο ψηφιδωτό.
Στο ανατολικό δωμάτιο διασώζεται νωπογραφία που παριστάνει Ερωτιδέα (Αμορίνο/Κιούπιντο).
Ανάμεσα στα δύο δωμάτια, κατά μήκος του τοίχου, πιθανώς στεκόταν η προτομή του Βάκχου/Διόνυσου/ΠΡΙΑΠΟΥ και ακριβώς απέναντι η Ιδανική Κεφαλή.
Βόρεια πλευρά του ταμπλίνουμ Επεξεργασία
Ο χώρος που διαμορφώνεται στη βόρεια πλευρά του ταμπλίνουμ χωρίζεται σε τρία οριζόντια μέρη και σώζονται κάποια κατάλοιπα από τα χρωματιστά μαρμαροθετημένα δάπεδα.
Στο πρώτο μέρος, είχε αφαιρεθεί η νωπογραφία που εικόνιζε κεφαλή γυναίκας.
Στο κεντρικό μέρος, είχαν βρεθεί 250 πάπυροι και τέσσερα πορτρέτα προτομών, του Δημοσθένη, του Επίκουρου, του Έρμαρχου και του Ζήνωνος του Σιδώνιου.
Το τρίτο μέρος, ανοίγει ανατολικά στο μεγάλο δωμάτιο συμποσίων του οἶκου (oecus). Ένα μεγάλο δωμάτιο του οίκου (oecus), βόρεια του περιστυλίου, φαίνεται να ήταν αίθουσα δεξιώσεων, ειδικά για επίσημες περιστάσεις. Ένα βάθρο (πόντιουμ) ή χαμηλός ημικυκλικός τοίχος, τη χωρίζει εσωτερικά σε δύο μέρη. Απολήγει ανατολικά σε τέσσερις παραστάδες διαδοχικά με τέσσερις κίονες. Στην πλευρά αυτή, ανοίγει ένα δωμάτιο.
από το δωμάτιο 3, το μαρμαροθετημένο πεζοδρόμιο του οποίου περιγράφεται από τον Bayardi (βλ. υποσημείωση Comp. e De P., σ. 293)
????? 2 τι είναι δωμάτια το 6 και το 37
https://books.google.gr/books?id=HzUPAQAAMAAJ&pg=PA9&focus=viewport&hl=el&output=text#c_top
https://archive.org/details/herculaneumpastp00wald/page/298/mode/1up?q=Bayardi&view=theater
https://archive.org/details/herculaneumpastp00wald/page/n163/mode/thumb?q=petra&view=theater
https://archive.org/details/herculaneumpastp00wald/page/n441/mode/2up?view=theater
https://archive.org/details/antiquitiesofher00baia/page/n9/mode/1up?view=theater
(with a pedestal, niche, and semicircular apse) may have been the lararium Το λαράριο (lararium), ο οικιακός ναός.[σ 12]
Το συγκρότημα που αναπτύσσεται δεξιά του τετράγωνου περιστυλίου είναι ακόμη ανεξερεύνητο. They contained a heating apparatus for bath (point I). Ένα δωμάτιο, κοντά στο κέντρο, ήταν η βιβλιοθήκη. Aνευρέθηκαν The presses of inlaid woods down the middle contained περίπου 800 πάπυροι. Δύο από αυτά τα δωμάτια είχαν δάπεδο με έγχρωμο (coloured) μάρμαρο.
Ο μικρός κήπος - ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΙΑΣ (hortus)? Επεξεργασία
Ανατολικά του αιθρίου αποκαλύφθηκε τμήμα ενός μικρού περίστυλου κήπου. Εντοπίστηκαν οι επτά κίονες από τη δυτική πλευρά του, και τρεις κίονες από τη βόρεια πλευρά του. Στην περιοχή αυτή αποκαλύφθηκαν θραύσματα πολλών δοχείων (dolia), μέσα στα οποία τοποθετούνταν νερό μέσω ενός μακρύ σωλήνα (pipe), running at right angles to the axis. Παρόμοιοι σωλήνες (pipes) εντοπίστηκαν και σε άλλα τμήματα του συγκροτήματος. Μερικοί πρέπει να μετέφεραν νερό από την λίμνη (pond) στο σπίτι. Αποκαλύφθηκε επίσης ένα μεγάλο στεγασμένο υδραγωγείο (aqueduct) to supply the bath water. Το πλήθος των συντριβανιών (fountains) επίσης είναι ενδεικτικά της αφθονίας του νερού.
Ο κήπος της οικίας (viridarium) - μεγάλο ορθογώνιο περιστύλιο Επεξεργασία
Ο κήπος της οικίας (viridarium) ήταν ασυνήθιστα μεγάλος, με διαστάσεις 92,7 x 31,2 μέτρα. The covered walk που την περιέβαλλε was borne on the outside by a wall (n), και εσωτερικά από κίονες, δέκα και είκοσι πέντε στη μικρότερη και μεγαλύτερη πλευρά αντίστοιχα.
Στη μέση του περιστυλίου υπήρχε μια δεξαμενή was a piece of water (ο), 65,7 x 6,9 μέτρα. Και η επιβλητική στοά και ο gay garden κοσμήθηκαν με πολλές προτομές, και εξαιρετικά αγάλματα.
Στα δυτικά δωμάτια, στο τέλος του περιστυλίου του κήπου, αποκαλύφθηκαν αγαλμάτια, lamps κ.λπ. (57, 60 86), και νοτιότερα ένα συντριβάνι.
Το τμήμα που βρίσκεται δυτικά του κήπου δεν έχει διερευνηθεί ανασκαφικά διεξοδικά, αλλά μάλλον αποτελεί συνέχεια του κήπου.
Στο βορειδυτικό άκρο του κήπου, αποκαλύφθηκε ένα κυκλικό (circular) δωμάτιο of the nature of a summer house (exhedra), που έβλεπε πάνω από τη θάλασσα. Το δάπεδο ήταν στρωμένο με αφρικανικό μάρμαρο (African marble) και giallo antico, και από πάνω τους, 60 μέτρα λάβας. Το δάπεδο της exhedra ήταν υψωμένο 13 πόδια πάνω από το επίπεδο της θάλασσας.
Εκτείνεται (proceeding) προς τα νοτιοανατολικά κατά μήκος (along) ενός walled road. Εκεί αποκαλύφθηκαν τρία μικρά δωμάτια (r, s, v). Από το άκρο αυτού του δρόμου, προχωρώντας σε ορθή γωνία (κατά μήκος h, m) αποκαλύφθηκε η δυτική στοά (portico) του κήπου μέχρι τη δυτική καμπύλη της λιμνούλας (pond).
Κατά μήκος της νότιας στοάς (m, l) του μεγάλου κήπου αποκαλύφθηκαν αρκετά από τα περίφημα αγάλματα Χορεύτριες / Ναϊάδες.
επιβεβαίωσε ότι ισχύουν
αντιγραφή
προστέθηκε δυτικά του κεντρικού περιστυλίου μια βιβλιοθήκη, ανεπτυγμένη γύρω από μία εξέδρα, η οποία έβλεπε κατευθείαν στο ευρύχωρο Γυμνάσιο, κατασκευή που χρονολογείται στα μέσα του 1ου π.Χ. αιώνα, ή στο τρίτο τέταρτό του. Το Γυμνάσιο περιβαλλόταν από περιστύλιο, στο μέσον του οποίου είχε κατασκευαστεί δεξαμενή, προσφέροντας ταυτόχρονα πρόσβαση σε μικρότερους "φυσικούς χώρους", ιδανικούς για απομόνωση και περισυλλογή, όπως πηγές, εξέδρες και μονοπάτια για περιπάτους, που κατέληγαν σε ένα πανόραμα (belvedere). Κατά μήκος του περιστυλίου είχαν τοποθετηθεί πορτρέτα προτομών και ερμαϊκές στήλες με τους πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής της Αθήνας κατά τον 4ο και 3ο π.Χ. αιώνα, καθώς και με θεότητες από την ελληνική μυθολογία. Επρόκειτο, μάλλον, για μία υπόμνηση-αναπαράσταση του φυσικού περιβάλλοντος του Κήπου του Επίκουρου στην Αθήνα.
- Στον μεγάλο περίστυλο κήπο, κατάλληλα διαμορφωμένο σε γυμνάσιο ή παλαίστρα είχαν τοποθετηθεί αγάλματα δρομέων, ο Ερμής αναπαυόμενος, σάτυροι, ο Πάνας και ζώα.
- Στον μεγάλο περίστυλο κήπο είχε τοποθετηθεί ο λεγόμενος Ψευδο-Σενέκας, για τον οποίο διατυπώθηκε η υπόθεση ότι πιθανώς πρόκειται όχι για αντίγραφο αλλά για πρωτότυπο έργο, το οποίο πιθανότατα εικονίζει έναν ποιητή, ίσως τον Αριστοφάνη.
- τρικλίνια – και τα δωμάτια 13, 14 και 19 στη Βίλα των Παπύρων− συγκεντρωμένα κατεξοχήν γύρω από το αίθριο
- Κατά μήκος του μικρού ευρίπου του τετράγωνου περιστυλίου πρέπει να είχαν τοποθετηθεί τα αγάλματα των Υδροφόρων, μορφών που μετέφεραν υδρίες και νεαρών πεπλοφόρων κοριτσιών.
check out:
- Part 1. The complex and the atrium area: https://herculaneum.uk/Villa%20dei%20Papiri/Herculaneum%20Villa%20dei%20Papiri%20p01.htm
- https://archive.org/details/herculaneumpastp00wald/page/n42/mode/1up
- https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Herculaneum,_past,_present_and_future_(1908)_(14780466764).jpg
- https://herculaneum.uk/Villa%20dei%20Papiri/Herculaneum%20Villa%20dei%20Papiri%20p01.htm
_(14780466764).jpg){kind=link}
---V.M. Strocka + villa of papyri
νεότερες ανασκαφές:
- https://www.herculaneum.ox.ac.uk/newsletters/papers/de-simone
- https://www.academia.edu/1220137/A_De_Simone_Rediscovering_the_Villa_of_the_Papyri_in_M_Zarmakoupi_ed_The_Villa_of_the_Papyri_at_Herculaneum_Archaeology_Reception_and_Digital_Reconstruction_Berlin_De_Gruyter_2010_1_20
Από τη βίλα καταλογογραφήθηκαν, συνολικά, περισσότερα από 1.800 τεμάχια κύλινδροι παπύρου. Όλοι σχεδόν οι πάπυροι γράφηκαν στην ελληνική γλώσσα, εκτός από περίπου 100 παπύρους που γράφηκαν στη λατινική. Σημειώνεται ότι, δεν βρέθηκαν πάπυροι γραμμένοι σε άλλες γλώσσες, όπως στην οσκική.[8]
Τα παπυρικά κείμενα συντάχθηκαν από τον 3ο αιώνα π.Χ. μέχρι τον 1ο αιώνα μ.Χ. Λίγοι κύλινδροι παπύρου φέρουν τίτλο και όνομα συγγραφέα, γιατί οι προσαρτημένες ετικέτες τους έχουν χαθεί.
Οι ελληνικοί πάπυροι περιείχαν έργα φιλοσοφίας, σχεδόν αποκλειστικά της επικούρειας και μερικά της στωικής. Από το σύνολο των παπύρων, τα δύο τρίτα αποδίδονται στον Φιλόδημο τον Γαδαρηνό και το άλλο τρίτο διανέμεται μεταξύ άλλων συγγραφέων. Αναφέρονται ενδεικτικώς: Χρύσιππος του Απολλωνίου (Στωικός), Δημήτριος Λάκων, Επίκουρος, Έρμαρχος, Κολώτης, Πολύστρατος, Καρνείσκος, Ζήνων ο Σιδώνιος. Ορισμένα ελληνικά χειρόγραφα δεν έχουν ταυτοποιηθεί και οι συγγραφείς τους αναφέρονται ως «ανώνυμοι».
Επισημαίνεται ότι ο συνολικός αριθμός των έργων ήταν πολύ μικρότερος, αφενός επειδή ένα ολόκληρο έργο γραφόταν σε πολλούς κύλινδρους (τόμους) και αφετέρου ανευρέθηκαν πολλαπλά αντίτυπα. Για παράδειγμα, πολλοί πάπυροι του Επίκουρου ανήκαν όλοι στο Περί Φύσεως. Βρέθηκαν επίσης πολλαπλά αντίτυπα γραπτών του Φιλόδημου.
Οι λατινικοί πάπυροι πιθανώς προστέθηκαν αργότερα στη βιβλιοθήκη. Έχουν ταυτοποιηθεί αποσπάσματα των έργων «Χρονικά» (Annales) του Έννιου, «Οβολοστάτης» (ή «Τοκογλύφος») του Σεσίλιο Στάτιο (Caecilius Statius, Usurarius)[9] και Περί της φύσεως των πραγμάτων, πιθανώς από το δεύτερο βιβλίο, του Λουκρητίου. Το καλύτερα διατηρημένο λατινικό κείμενο περιέχει περίπου 70 εξάμετρα για τη νίκη του Οκταβιανού Αυγούστου επί του Μάρκου Αντώνιου. Δύο κύλινδροι φαίνεται να διασώζουν δύο ρητορικές ομιλίες (Oratia in Senatu habita ante principem και Oratio iudicaria).[10]
Ο σωζόμενος κατάλογος της βιβλιοθήκης του απαρτιζομένης από ΧΧΧΧ βιβλία, περιέχει φιλοσοφικά και ψυχολογικά
Πάπυροι με ελληνική γραφή Επεξεργασία
Ο Φιλόδημος ο Γαδαρηνός (~110 – 40/35 π.Χ.) ήταν επικούρειος φιλόσοφος, ποιητής και επιγραμματοποιός. Γενικά λιγοστές είναι οι τεκμηριωμένες πληροφορίες για τη ζωή του, δεν διασώζονται βιογραφίες του ή περαιτέρω στοιχεία για τη συγγραφική παραγωγή του. Ο Στράβων αναφέρει ότι γεννήθηκε στα Γάδαρα της Κοίλης Συρίας.[11]
O γεωγράφος και ιστορικός Στράβων αναφέρει ότι ο Φιλόδημος ο Επικούρειος γεννήθηκε στα Γάδαρα της Κοίλης Συρίας. Εγκατέλειψε την πόλη της Αλεξάνδρειας και μετέβη στην Αθήνα όπου ασχολήθηκε με τη φιλοσοφίας ως μαθητής του Ζήνωνος
Μετέβη με καράβι από την Αλεξάνδρεια στην Αθήνα, πιθανώς το 86 84/83, την εποχή που ο Φίλων ο Λαρισαίος δεν ήταν σχολάρχης της σκεπτικής Ακαδημίας Πλάτωνος (PHerc. 1021), είχε πεθάνει το 84/83 — Ήταν φίλος του Αντιόχου, όχι επίσημος διαδόχου του Φίλωνος
όταν τον διαδέχθηκε
συνεχιστής του έργου
αυτοαναφορά Ο ίδιος, σε σωζόμενα αποσπάσματα συγγραμμάτων του,[12] αναφέρει ότι είναι πιστός μαθητής του Ζήνωνος του Σιδώνιου, σχολάρχη της Επικουρείου σχολής στην Αθήνα, και καταγράφει τις απόψεις του δασκάλου του, καθώς και τού Επίκουρου και των διαδόχων του.
Ωστόσο, επί του παρόντος, το έργο της ανάγνωσης των παπύρων του Ηρακλείου (Ερκουλάνεουμ) δεν έχει ολοκληρωθεί και ορισμένες ψηφιακές επαναγνώσεις έχουν εγείρει αμφιβολίες.[13][14] Επομένως, οι νεότερες επιστημονικές μελέτες των παπυρικών κειμένων του Φιλόδημου ίσως οδηγήσουν σε νέες ερμηνείες ή υποθέσεις.
Αν διέφυγε στην Ιταλία ή μεταφέρθηκε ως αιχμάλωτος, η εγκατάστασή του στην Ιταλία τοποθετείται χρονολογικά μεταξύ του 80 π.Χ. και του 61 π.Χ.
??Albin Lesky?? Στην Ιταλία, ο Φιλόδημος αναφέρεται ως διδάσκαλος και προστατευόμενος (cliens)[σ 14] του Πείσωνα (υπάτου το 58 π.Χ.).[Σημ. 1] Ως προς τη σχέση των δύο ανδρών, ενδεικτικώς αναφέρονται η αφιέρωση της πραγματείας του Φιλόδημου Περὶ τοῦ καθ’ Ὅμηρον ἀγαθοῦ βασιλέως,[15][16] στον Πείσωνα και το ποίημα με το οποίο απευθύνεται στον Πείσωνα και τον προσκαλεί σε ένα ετήσιο εορταστικό δείπνο στο σπίτι του (Επίγραμμα 11.44).[17][18]
Αρκετά στοιχεία προκύπτουν από τον λίβελο του Κικέρωνα εναντίον του Πείσωνα,[19] όπου περιγράφεται η γνωριμία και η σχέση του Πείσωνα με έναν συγκεκριμένο Έλληνα επικούρειο φιλόσοφο και ποιητή. Αν και δεν κατονομάζεται ο Φιλόδημος, το όνομα παρέχει ο ιστορικός και σχολιαστής τού Κικέρωνα, Κόιντος Ασκόνιος Πεδιανός.[20]
Από τους υπόλοιπους λατίνους συγγραφείς, αναφορά στον Φιλόδημο εμφανίζεται στο βιβλίο Σάτιρες του Οράτιου, όπου παρουσιάζεται ως φανταστικός συνομιλητής του.[21]
Ο Φιλόδημος πιθανώς μετέφερε την προσωπική του βιβλιοθήκη στην Ιταλία. Ωστόσο, εξίσου πιθανό είναι να αγόρασε κάποιους παπυρικούς κυλίνδρους ή να τους απόκτησε από δωρεές, για να υποβοηθήσουν το έργο του. Δεν απευθύνονταν όλα τα συγγράμματά του στο ευρύ κοινό. Ορισμένα κείμενα φαίνεται να συντάχθηκαν ως σημειώσεις για διδακτικές παραδόσεις, κάποια για ιδιωτική ανάγνωση ή για μια συγκεκριμένη περίσταση, μερικά ως συγγραφικές ασκήσεις, άλλα ως μελέτες ή έρευνες για έργο του.
Κανένα χειρόγραφό του δεν είναι ιδιόχειρο. Αν και σε ορισμένους παπύρους παρουσιάζονται είτε διορθώσεις είτε μια επαναλαμβανόμενη γραφή, παραμένει αβέβαιο αν είναι η δική του ή γραφέων και αντιγραφέων.
Κάποια παπυρικά κείμενα αποδόθηκαν στον Φιλόδημο βάσει του υφολογικού περιεχομένου και της γραφής. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά κείμενα όπου ο πάπυρος είναι τόσο αποσπασματικός που τα κενά, σε ορισμένες περιπτώσεις, συμπληρώθηκαν εξ ολοκλήρου με εικασίες. Επίσης, πολλά κομμάτια παπύρινων φύλλων είτε καταστράφηκαν είτε ενσωματώθηκαν σε άλλον κύλινδρο στις προσπάθειες εκτύλιξης των κυλίνδρων.
Οι απόψεις γύρω από την προσωπικότητα και τη συγγραφική παραγωγή του Φιλόδημου διίστανται. Θεωρείται ότι η συμβολή του στη φιλοσοφία ήταν αξιόλογη, εντούτοις δεν πρόκειται για πρωτότυπη συγγραφή αλλά για αντιγραφή παλαιότερων πηγών, επεξεργασία και ανασύνθεση κειμένων. Μέχρι την ανεύρεση των παπύρων ήταν γνωστά κάποια επιγράμματά του μέσω της Παλατινής Ανθολογίας και της Ανθολογίας του Πλανούδη.
Η εύρεση τόσων αντιτύπων των έργων του Φιλόδημου υποδηλώνει ότι τα συνέλεξε ο ίδιος. Αλλά μεσολάβησαν πολλά χρόνια από τον θάνατό του (~30 π.Χ.) μέχρι την ηφαιστειακή έκρηξη το 79 μ.Χ. Εγείρεται λοιπόν το ερώτημα γιατί διατηρήθηκαν όλα τα αντίτυπα. Επιπλέον, αρκετά αντίτυπα πιθανώς παράχθηκαν κατά τον 1ο αι. μ.Χ., μετά τον θάνατό του. Μια εξήγηση ωστόσο που προτείνεται είναι ότι η μεταγενέστερη γενιά ενδιαφερόταν για τη φιλοσοφία του.
Σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη, ο Φιλόδημος έζησε και εργάστηκε στη βίλα έως το τέλος της ζωής του. Ωστόσο, ορισμένοι ερευνητές προτείνουν ότι ο Φιλόδημος έζησε στη Νάπολη και είτε ο ιδιοκτήτης της βίλας συνέλεξε όλα τα γραπτά του φιλόσοφου είτε η συλλογή της βιβλιοθήκης του Φιλόδημου περιήλθε σε κάποιον συλλέκτη.
Δες τι γίνεται με αυτά
Lucius Calpurnius Piso Caesoninus Frugi MANN, 5601
ή L Calpurnius Piso Pontifex MAN Napoli Inv5601.jpg
Σημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ Ο Καρλ Γιάκομπ Βέμπερ (Karl Jakob Weber) κατέγραψε τις ημερομηνίες και τις τοποθεσίες των αρχαιολογικών ευρημάτων, ετοίμασε λεπτομερή σχέδια κτιρίων και αποτύπωσε μερικά τέχνεργα στην αρχική τους θέση για να καταγράψει τις ακριβείς τοποθεσίες τους.
- ↑ Smith, William, D.C.L, LL.D.; Wayte, William, M.A.; Marindin, G. E., M.A. (1891). «VILLA» (στα αγγλικά). A Dictionary of Greek and Roman Antiquities. ΙΙ (3η έκδοση). London: John Murray, σσ. 956–957. https://archive.org/details/adictionarygree01smitgoog/page/956/mode/1up?view=theater.
- ↑ Δείτε επίσης: Waldstein & Shoobridge (1908), σσ. 63–64 και 97–124· Smith (1854), σ. 1053· D'Arteau (1863), σσ. 190–191.
- ↑ Στην ρωμαϊκή οικία (domus) διαμορφώνονται δύο πυρήνες: το αίθριο (atrium), που λειτουργεί ως χώρος υποδοχής και για την κοινωνική προβολή του ιδιοκτήτη (De Architectura, 6.5.1), και το περιστύλιο, γύρω από το οποίο αναπτύσσεται το ιδιωτικό και το επίσημο τμήμα της οικίας.
- ↑ Ο όρος οἶκος (oecus) περιγράφει τον χώρο φιλοξενίας όπου διοργανώνονταν τα συμπόσια των ανδρών.
- ↑ Το τρικλίνιο (triclinium) ήταν ένα δωμάτιο όπου παρέθεταν τα συμπόσια και τοποθετούνταν τρεις κλίνες όπου έτρωγαν ανακλινόμενοι. Σε πολλές κατοικίες, κυρίως πολυτελείς, ήταν περισσότερα από ένα.
- ↑ Στη συνέχεια, τα βρόχινα νερά συγκεντρώνονται σε μια στέρνα και η εκροή του νερού στους υπόλοιπους χώρους γίνεται μέσω σηράγγων και σωλήνων (αγωγών).
- ↑ Αρχιτεκτονικό πλαίσιο με επιζωγραφισμένο κονίαμα, μίμηση των μαρμαροπλακών που επένδυαν τους τοίχους των ανακτόρων της ελληνιστικής περιόδου. Πρόκειται για έργα ζωγραφικής που ήταν τοποθετημένα πάνω σε ξύλινη επιφάνεια (πίνακα), δεν ήταν ζωγραφισμένα πάνω στον τοίχο.
- ↑ Η λέξη putto (πούτο, πληθυντικός: putti) χρησιμοποιείται ως όρος στα έργα τέχνης με μυθολογικά ή θρησκευτικά θέματα, είτε από την αρχαία ελληνική και τη ρωμαϊκή παράδοση είτε από την περίοδο της Αναγέννησης και του Μπαρόκ, για να περιγράψει τη μορφή που εικονίζεται ως γυμνό νήπιο ή μικρό παιδί, κυρίως αγόρι, και μερικές φορές φτερωτό. Η μορφή αυτή συνήθως προσδιορίζεται ως ερωτιδέας, σατυρίσκος, αγγελάκι ή άγγελος, χερουβείμ, ανάλογα με τη θεματολογία του έργου ή με τον τρόπο που αποδίδεται. Σε κάποιες εικονογραφικές παραστάσεις συμπληρώνει ή πλαισιώνει το κύριο έργο. Ωστόσο, με το κύριο όνομα Ερωτιδέας εννοείται ο θεός Έρως σε παιδική ηλικία και συχνά παριστάνεται με τόξο και βέλος. (Η λέξη putto προέρχεται από τη λατινική λέξη putus και ερμηνεύεται ως παῖς, παιδίσκος.)
- ↑ Το ταμπλίνουμ (tablinum) ήταν ο χώρος στον οποίο φυλάσσονταν τα οικογενειακά και τα επίσημα γραπτά αρχεία, όπως επιστολές, επιγραφές, γραμμάτεια, συμβόλαια, διαθήκες, πρακτικά, έγγραφα αναστολής χρέους ή διευκόλυνσης ως προς την εξόφληση. Εκεί ήταν επίσης η πινακοθήκη, όπου εκτίθενται ζωγραφικοί πίνακες ή/και πορτρέτα των οικογενειακών προγόνων. Ο χώρος λειτουργούσε και ως δωμάτιο υποδοχής των επισκεπτών ή των πελατών (clientes, προστατευόμενοι), ως γραφείο για τις επαγγελματικές δραστηριότητες, για μελέτη, ανάγνωση και συζήτηση.
- ↑ Το ερμάριο (ermarium) είναι ένα είδος κλειστού ντουλαπιού με ετικέτα που χρησιμοποιούνταν για αποθήκευση βιβλίων (βιβλιοφυλάκιο) από την αρχαιότητα μέχρι τον Μεσαίωνα. Ετυμολογείται από τη λατινική λέξη armarium «οπλοθήκη, κιβωτός».
- ↑ Την οικογένεια και την οικία προστάτευαν τα πνεύματα φύλακες, αόρατα πνεύματα χωρίς συγκεκριμένη μορφή. Για τις τελετουργίες διέθεταν το λαράριο (lararium). Οι σημαντικοί φύλακες συνήθως ήταν οι Λάρητες (Lares) και πιθανώς οι Πενάτες (Penates), καθώς και ο Γκένιους και η Γιούνο. Στον οικιακό ναό τοποθετούνταν επίσης και φιγούρα κάποιου προγόνου.
- ↑ Ένας παπυρικός κύλινδρος μέσου μεγέθους είχε μήκος έξι ή επτά μέτρα και περιελάμβανε κείμενο εξήντα περίπου σημερινών τυπωμένων σελίδων. Ο κύλινδρος, ξετυλιγόταν για να διαβαστεί και έπειτα ξανατυλιγόταν. —Ωστόσο, η μελέτη των παπύρων έχει πολλές δυσκολίες, γιατί αναδεικνύεται ένα κείμενο με πολλά κενά ή σκισίματα. Τότε αρχίζουν οι παπυρολόγοι που, όπως και οι επιγραφολόγοι, έχουν αναπτύξει τις δικές τους μεθόδους το έργο της αποκρυπτογράφησης, αποκατάστασης, ανάγνωσης, μετάφρασης, σχολιασμού και έκδοσης (bataille 2003: 93-98
- ↑ Smith, William, LL.D. (1859). «CLIENS» (στα αγγλικά). A Dictionary of Greek and Roman Antiquities. Ι (2η έκδοση). Boston: Little, Brown, and Company, σσ. 294-296. https://archive.org/details/adictionarygree05smitgoog/page/294/mode/1up?view=theater.
- ↑ Ο Λεύκιος Καλπούρνιος Πείσων Καισονίνος (λατ.: Lucius Calpurnius Piso Caesoninus, 105-101–43 π.Χ. ή αργότερα), ήταν Ρωμαίος πολιτικός και στρατιωτικός, ύπατος το 58 π.Χ. μαζί με τον Αύλο Γαβίνιο (Aulus Gabinius). Ήταν γονέας της Καλπουρνίας, συζύγου του Ιουλίου Καίσαρα, και του Λεύκιου (ύπατος το 15 π.Χ.). Το 57 π.Χ. έγινε ανθύπατος της Μακεδονίας και το 50 π.Χ. εκλέχθηκε τιμητής. Τα περισσότερα στοιχεία-συμπεράσματα αναφορικά με την ιδιωτική και τη δημόσια ζωή τού Πείσωνα εξάγονται από τους διασωζόμενους ρητορικούς λόγους (orationes) του Κικέρωνα. Ενδεικτικά: 1) «υπέρ του Πουμπλίου Σέστιο» (Oratio pro Publio Sestio· XIV §§ 32–33, XXIV §§ 53–54, XXXI § 68, XXXII § 70, XLIII §§ 93–94)· 2) «περί των Υπατικών Επαρχιών» (Oratio de Provinciis Consularibus)· 3) «κατά του Λ. Καλπουρνίου Πείσωνα» (In L. Calpurnium Pisonem Oratio)· 4)
η επιστολή «Pro domo sua»[la] (Για την οικία του). Ωστόσο, οι σύγχρονοι μελετητές είναι επιφυλακτικοί ως προς τις περιγραφές αυτές + υπερβολή.
Δείτε επίσης: Σακελλαρόπουλος (1880), σελίδες 217–228· Σαρικάκης (1964), σελίδες 110–112 (PDF: σσ. 179–181)· Saunders (1919)· «Person Details | DPRR». romanrepublic.ac.uk. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2022. —«Piso - in ancient sources @ attalus.org». Attalus.
Βιβλιογραφία:
Δείτε επίσης: · Cic. Pis. 1.2, 22.53, Cic. Sest. 9.21, Catul. 28.1-13, Vell. 2.59.2 · ·
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ P, Patrizio. «La Villa des Papyrus à Herculanum». Arkadias (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ «Herculaneum Maps, Plans, Guides». herculaneum.uk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2022.
- ↑ «Map of Herculaneum». AD79eruption (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2022.
- ↑ «CII. Extract of a letter from Camillo Paderni, Keeper of the Herculaneum Museum, to Thomas Hollis, Esq; relating to the late discoveries at Herculaneum». The Royal Society Publishing (στα Αγγλικά). Philosophical Transactions. doi:10.1098/rstl.1753.0102. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2022.
- ↑ Castrucci 1858, σελ. 89.
- ↑ Zarmakoupi, Mantha (2010-01-01). «Τα χαρακτηριστικά των ρωμαϊκών επαύλεων της Καμπανίας». Αρχαιολογία και Τέχνες 114 (2010), 50-58. https://www.academia.edu/378013/%CE%A4%CE%B1_%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CE%B5%CF%80%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%B5%CF%89%CE%BD_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82.
- ↑ Barker 1908, σελ. 77, 109, 124.
- ↑ Capasso 2017, σελ. 43.
- ↑ P.Herc. 78. Caecilius Statius, Usurarius.
- ↑ «The Library». CISPE Marcello Gigante (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2022.
- ↑ Στράβων. Γεωγραφικά. 16.2.29.
- ↑ Πρoς τους [...] (P.Herc. 1005), Περί παρρησίας (P.Herc. 1471), Περί Οργής (P.Herc. 182). papyri.info.
- ↑ Tournié, A.; Fleischer, K.; Bukreeva, I.; Palermo, F.; Perino, M.; Cedola, A.; Andraud, C.; Ranocchia, G. (2019-10-04). «Ancient Greek text concealed on the back of unrolled papyrus revealed through shortwave-infrared hyperspectral imaging» (στα αγγλικά). Science Advances 5 (10): eaav8936. doi:. ISSN 2375-2548. PMID 31620553. PMC PMC6777967. https://www.science.org/doi/10.1126/sciadv.aav8936.
- ↑ «Le maquettes virtuali». CISPE Marcello Gigante (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2022.
- ↑ P.Herc. 1507. papyri.info.
- ↑ Fish, Jeff (2016-01-01). «The Closing Columns of Philodemus’ ON THE GOOD KING ACCORDING TO HOMER, PHERC. 1507 COLS. 95-98 (= COLS. 40-43 DORANDI)». Cronache Ercolanesi. https://www.academia.edu/34426885/The_Closing_Columns_of_Philodemus_ON_THE_GOOD_KING_ACCORDING_TO_HOMER_PHERC_1507_COLS_95_98_COLS_40_43_DORANDI_.
- ↑ «Epigram 11.44». Anthologia Graeca. Codex Palatinus 23. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2022.
- ↑ Bettenworth, Anja (2012-07-11). «Phaeacians at the birthday party: A.P. 11.44 (Philodemus) and its epic background» (στα αγγλικά). Aitia. Regards sur la culture hellénistique au XXIe siècle (2). doi:. ISSN 1775-4275. https://journals.openedition.org/aitia/380.
- ↑ Cicero (1811), Against Piso, §XXVIII-XXX, σελ. 411-415
- ↑ Quintus 1907, σελ. 16. [§68] «Philodemum significat qui fuit Epicureus illa aetate nobilissimus, cuius et poemata sunt lasciva», σε νεοελληνική απόδοση: «Εννοεί τον Φιλόδημο που εκείνη την εποχή ήταν ο πιο επιφανής Επικούρειος και του οποίου τα ποιήματα είναι ηδυπαθή».
- ↑ Σακελλαρόπουλος 1880, σελίδες 221-224.
Πηγές — COLUMNS Επεξεργασία
Βιβλιογραφία
— Barker, Ethel Ross (1908). Buried Herculaneum (στα Αγγλικά). London: A. & C. Black.
— Castrucci, Giacomo (1858). Tesoro letterario di Ercolano, ossia, La reale officina dei papiri ercolanesi (στα Ιταλικά, Λατινικά, και Αρχαία Ελληνικά) (Terza έκδοση). Napoli: Fibreno.
- Colletta, Pietro (1834). Storia del reame di Napoli dal 1734 sino al 1825 (στα Ιταλικά). 3–4. Capolago: Tip. e libreria Elvetica.
— Comparetti, Domenico· De Petra, Giulio (1883). La villa ercolanese dei Pisoni : i suoi monumenti e la sua biblioteca (στα Ιταλικά). Torino: Ermanno Loescher.
- Fosbroke, Thomas Dudley (1825) (στα αγγλικά). Encyclopedia of Antiquities, And Elements of Archaeology, Classical and Mediæval. 1. London: Printed by and for John Nichols and Son, printers to The Society of Antiquaries. https://archive.org/details/encyclopediaofan1825fosb1/mode/2up?view=theater.
— Waldstein, Charles· Shoobridge, Leonard (1908). Herculaneum: Past, Present and Future (στα Αγγλικά). London: Macmillan and Co. Limited.
- «Disegni intagliati in rame di Pitture Antiche ritrovate nelle scavazioni di Resina [b1042339_001]». libmma.contentdm.oclc.org (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2022.
- «Bayardi, Ottavio Antonio. Prodromo Delle Antichità d'Ercolano. Neapel, 1752». digi.ub.uni-heidelberg.de. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2022.
- «Catalogo degli antichi monumenti dissotterrati dalla discoperta città di Ercolano ... : [tomo I]». idus.us.es. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2022.
- «Le pitture antiche d'Ercolano e contorni: incisi con qualche spiegazione». digi.ub.uni-heidelberg.de. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2022.
Επιστημονικές δημοσιεύσεις, περιοδικά και άρθρα — CHECK LINKS
- Capasso, Mario (2017). «La Biblioteca di Ercolano: cronologia, formazione, diffusione» (στα Ιταλικά) (PDF). Papyrologica Lupiensia (26): 41-68. http://siba-ese.unisalento.it/index.php/plup/article/download/20069/17095. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2022.
— «Le Antichità di Ercolano esposte». accademiaercolanese.it (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2022.
Saunders, Catharine (July 1919). «The ΠΑΛΙΝΩΙΔΙΑ of Cicero» (στα αγγλικά). Classical Philology 14 (3): 201–215. doi:. ISSN 0009-837X. https://www.journals.uchicago.edu/doi/10.1086/360230.
Travaglione, Agnese (5 Μαρτίου 2013). «I papiri ercolanesi: libri "antiquiores" in biblioteca». www.bnnonline.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2022.
— Transactions of the Connecticut Academy of Arts and Sciences· Hubbell, Harry M. (Σεπτεμβρίου 1920). The Rhetorica of Philodemus (στα Αγγλικά). 23. New Haven, Connecticut: Published by the Academy. Internet Archive. Biodiversity Heritage Library. σελίδες 243–382. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2022.
— Smith, William, Sir (1854). «HERCULA'NEUM» (στα αγγλικά). Dictionary of Greek and Roman geography. I. Boston: Little, Brown, and Company, σσ. 1052-1054. https://archive.org/details/dictionarygreek01smitgoog/page/1052/mode/1up?view=theater.
— «Philodemus». The Encyclopædia Britannica. Vol 21 (11th έκδοση). 1911. σελ. 413.
Ακαδημαϊκές ιστοσελίδες
- «Il Centro Internazionale per lo Studio dei Papiri Ercolanesi». CISPE Marcello Gigante (στα Αγγλικά). 30 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2023.
— Blank, David (2019). «Philodemus» (στα αγγλικά). The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Spring 2019 έκδοση). Edward N. Zalta. https://plato.stanford.edu/archives/spr2019/entries/philodemus/. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2022.
— «Philodemus of Gadara». Internet Encyclopedia of Philosophy (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2022.
Επιπρόσθετες πηγές
— D'Arteau (1863). «ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΝ». Λεξικόν Εγκυκλοπαίδειας περιέχον τα κυριώτερα τών Επιστημών και Τεχνών. 3. Μεταφρασθέν υπό Π. Γερακάκη. Εκδοθέν υπό του Αρχιμανδρίτου Παρθενίου Καισαρέως. Εν Σμύρνη: Εκ του τυπογραφείου της Αμαλθείας, σσ. 184–192. https://books.google.gr/books?id=LxlLAAAAYAAJ&pg=PA184&focus=viewport&hl=it#v=onepage&q&f=false.
Βερτολίνη, Φραγκίσκος (1893). Ρωμαϊκή Iστορία: Από των αρχαιοτάτων χρόνων Μέχρι καταλύσεως της Δυτικής Αυτοκρατορίας. Από κτίσεως Ρώμης μέχρι του θανάτου του Καίσαρα. Α΄. Μεταφρασθείσα μετά προσθηκών και βελτιώσεων υπό Σπυρίδωνος Π. Λάμπρου. Εν Αθήναις: Κάρολος Μπεκ. σελίδες 481, 486.
Πλάντζος, Δημήτρης (2014). Οι Αρχαιολογίες του κλασικού. Αθήνα: Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου. ISBN 9786185118037.
Βόγλη, Ελπίδα (2015). «Τι πρέπει να γνωρίζει ο ιστορικός για την επιστήμη και το επάγγελμά του;». http://hdl.handle.net/11419/3821 (Προπτυχιακό εγχειρίδιο). Κάλλιπος, Ανοικτές Ακαδημαϊκές Εκδόσεις. ISBN 978-960-603-292-9.
Κάλφα, Β.· Ζωγραφίδη, Γ. «Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι». Ψηφίδες για την Ελληνική γλώσσα. «13. Ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη: Η φιλοσοφία κατά τους Αυτοκρατορικούς Χρόνους». Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2022.
Γεωργαλάς, Γεώργιος· Μαλλιάρη-Πατέρα, Ακριβή (1966). Στοιχεία γεωλογίας και ορυκτολογίας Α΄ Λυκείου (PDF). Αθήναι: Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων. Ἔκδοσις Α΄ (ΙΧ).
«Καμπανία». Greece n blog. 5 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2022.
«Lexicon Latino-Graecum scriptum et editum ab Henrico Nicolao Ulrichs. Λεξικόν Λατινοελληνικόν / υπό Ενρίκου Ουλερίχου, Δ. Φ. εκ Βρέμης της Γερμανίας Τακτικού Καθηγητού του Πανεπιστημίου Όθωνος.». Ανέμη - Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Νεοελληνικών Σπουδών. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2022.
«Η μνήμη και ο τόπος ως υπόβαθρα πολιτισμού». ΤΕΕ/ΤΚΜ. 30 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2022.
«Harry Thurston Peck, Harpers Dictionary of Classical Antiquities (1898), Via». www.perseus.tufts.edu. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2022.
Libertini, Giacinto (2019). «Liber Coloniarum - The Book of the Colonies». ResearchGate (στα Αγγλικά).
Vitruvius, Pollio Marcus (1914). «The Ten Books on Architecture». Project Gutenberg (στα Αγγλικά). Μετάφραση: Morris Hicky Morgan, PH.D., LL.D. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2022.
«PHI Latin Texts. Marcus Tullius Cicero». The Packard Humanities Institute. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2022.
«Ιταλία». Βιβλιοθήκη (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2022.
«Η τεχνολογία κατά τη ρωμαϊκή εποχή II». sfrang. 7 Ιουνίου 2007. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2022.
ToCHECK Stabile, S.; Palermo, Fr.; et all (2021-01-18). «A computational platform for the virtual unfolding of Herculaneum Papyri». Scientific Reports 11 (1): 1695. doi:. ISSN 2045-2322. https://www.nature.com/articles/s41598-020-80458-z.
ToCHECK Mocella, V.; Brun, E.; Ferrero, C.; Delattre, D. (2015-01-20). «Revealing letters in rolled Herculaneum papyri by X-ray phase-contrast imaging». Nature Communications 6 (1): 5895. doi:. ISSN 2041-1723. https://www.nature.com/articles/ncomms6895.
ToCHECK Brennan, Brian (2020-02-24). «Amedeo Maiuri: Herculaneum, Archaeology and Fascist Propaganda». Bulletin of the History of Archaeology 30 (1): 2. doi:. ISSN 2047-6930. http://www.archaeologybulletin.org/articles/10.5334/bha-625/.
ToCHECK Cevoli, Tsao (επιμ.). (2005). Πομπηία. H θαμμένη πόλη, Αθήνα: Περισκόπιο, ISBN 960-8345-49-9. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2022.
ToCHECK Κζούνιας, Γεώργιος (7 Ιουλίου 2012). «Η οικία με atrium. Θέματα τυπολογίας, προέλευσης, χρονολόγησης και κοινωνικής διαστρωμάτωσης σε σχέση με την ρωμαϊκή οικία». Γραφίδα & Σκαπάνη. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2022.
ToCHECK Rothe, Ursula (2018). Marzano, Annalisa, επιμ. The Roman Villa: Definitions and Variations. Cambridge: Cambridge University Press. σελίδες 42–60. ISBN 978-1-107-16431-4. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2022.
ToCHECK «Bibliotheca». penelope.uchicago.edu. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2022.
ToCHECK Αρούση, Ειρήνη· Ράπτης, Ηλίας· Ροδοπούλου, Ευτυχία (2013). «8. Χαρακτική, Μορφή και περιεχόμενο». Φωτόδεντρο e-books. Εικαστικά. Α΄ τάξη ενιαίου Γυμνασίου. Βιβλίο του Μαθητή. Αθήνα: Οργανισμός Εκδόσεων Σχολικών Βιβλίων. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2022.
ToCHECK «Ψηφιδωτά». users.sch.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2022.
ToCHECK «Ρώμη και θεσμός της Πατρωνείας». ΠΕΡΡΑΙΒΙΑ. 1 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2022.
ToCHECK Ιππόδαμος ο Μιλήσιος
ToCHECK «Balneae - Harry Thurston Peck, Harpers Dictionary of Classical Antiquities (1898)». Perseus Digital Library. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2022.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
«Herculaneum (Campania) 19 Ercolano - Ηράκλειον». ToposText (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2022.
«TM Places». Trismegistos (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2022.
«Η «έπαυλη των Παπύρων» στο Ηράκλειον». Περί Βιβλιοθηκών. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2022.
«Villa of the Papyri». AD79eruption. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2022.
«HerculaneuminPictures». herculaneum.uk. Herculaneum. Villa dei Papiri or Villa of the Papyri or Villa dei Pisoni. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2022.
«VILLA DEI PAPIRI (Ercolano)». romanoimpero.com (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2022.
«PN Search: p.herc». Papyri.info. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2022.
«THV – Thesaurus Herculanensium Voluminum». Würzburger Zentrum für Epikureismusforschung (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2022.
«Genres: P.Herc». www.papyrology.ox.ac.uk. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2022.
Ηράκλεια, η άλλη Πομπηία, YouTube, https://www.youtube.com/watch?v=thGVBRIrEEM, ανακτήθηκε στις 2022-06-23
Αρχαία Ηράκλεια - Herculaneum, YouTube, https://www.youtube.com/watch?v=3VMK9BG_pY0, ανακτήθηκε στις 2022-06-23
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|ΦΤΙΑΞΕ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ}
— Διαλλαγής (diallage) και Διοψίδιος (diopside)
— Waikiki
— Sommarøy - Σομαρόι (του Αρκτικού Κύκλου)
— Anak Krakatoa (https://www.eef.edu.gr/media/2657/e_s00024.pdf)
— Radiolarite (ραδιολαρίτης)
— La Alberca
— Aristarchos 2.3 m Telescope -- Αστεροσκοπείο Χελμού
— Baryancistrus demantoides
-- Παγκόσμιο Γεωπάρκο Χελμού-Βουραϊκού