Χρήστος Μαρκίδης
Ο Χρήστος Μαρκίδης είναι Έλληνας ζωγράφος και ποιητής. Γεννήθηκε στη Δράμα το 1954. Σπούδασε ζωγραφική, νωπογραφία, ιστορία τέχνης, ρυθμολογία και παιδαγωγική ψυχολογία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1974-1979). Στη συνέχεια έζησε και εργάστηκε για ένα διάστημα στο Παρίσι. Την περίοδο 1985-1988 ήταν υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών για την εκπόνηση συγκεκριμένου καλλιτεχνικού έργου στην Ελλάδα.
| Χρήστος Μαρκίδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Χρήστος Μαρκίδης (Ελληνικά)[1] |
| Γέννηση | 1954[1] Δράμα |
| Κατοικία | Αθήνα |
| Εθνικότητα | Ελληνική |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1974–1979)[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[1] ποιητής |
| Εργοδότης | Κολλέγιο Βακαλό Art & Design (1987–2013)[1] |
| Ιστότοπος | |
| markidis54 | |
Παρουσίασε τη δουλειά του σε δεκατέσσερις ατομικές εκθέσεις: Γκαλερί Νέες Μορφές, Αθήνα 1984, 1987, 1990, Γκαλερί Ζαλοκώστα 7, Αθήνα 1987, Αίθουσα Τέχνης Αγκάθι, Αθήνα 1992, Αίθουσα Τέχνης Αθηνών 1995, 2001, Χώρος Τέχνης 24, Αθήνα 1995, Ζ. Αθανασιάδου Art Gallery, Θεσσαλονίκη 1996, Πολύεδρο, Πάτρα 1997, Γκαλερί Titanium, Αθήνα 1997, Αίθουσα Τέχνης Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 2002, Thanassis Frissiras Gallery[2], Αθήνα 2007, Gallery 7[3], Αθήνα 2022. Συμμετείχε σε περισσότερες από 70 ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Στην θεματολογία του κυριαρχούν από νωρίς οι προσωπογραφίες, η ανθρώπινη μορφή σε διάφορες παραλλαγές και οι νεκρές φύσεις, θέματα στα οποία επανέρχεται συχνά κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του πορείας. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη σχέση της φιγούρας με το χώρο και στην εκφραστική φόρτιση των προσώπων. Η συχνή χρήση των σκούρων τόνων και η όλη επεξεργασία των χρωμάτων τονίζουν τον συμβολικό ή μεταφυσικό ρόλο του φωτός, δημιουργώντας μια υποβλητική ατμόσφαιρα, με ευδιάκριτες αναφορές σε μορφές της καλλιτεχνικής παράδοσης.
Από το 1992, κείμενα και ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά. Παράλληλα έχουν κυκλοφορήσει τα ποιητικά του βιβλία Μονόζυγο-Τέσσερα Σχεδιάσματα, Διάττων 1999 (εκτός εμπορίου), Έως, Διάττων 2001 (εκτός εμπορίου), Άτια στο σκοτεινό νερό, Εκδόσεις του Φοίνικα 2003 (εκτός εμπορίου), Αμώεν, Εριφύλη 2004 (εκτός εμπορίου), Κιννάβαρι, Άγρα 2009, Δράκων κατήλθες[4], Τυπωθήτω-Λάλον Ύδωρ 2013, Έρεβος ή το άλλο φως[5], Εκδόσεις του Φοίνικα 2020 και τα δοκιμιακά του πεζογραφήματα Επτά κείμενα περί Τέχνης, Εκδόσεις του Φοίνικα 2002, Κατάματα, Γαβριηλίδη [6] 2005, 2014, Αρμός[7] 2022. Τον Σεπτέμβριο του 2022 κυκλοφόρησε σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων το CD Γενέθλια Ζέμπρα[8] (Ποίηση-απαγγελία: Χρήστος Μαρκίδης / Μουσική-επεξεργασία ήχου: Γιάννης Μουρτζόπουλος).
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 dp
.iset .gr /en /artist /view .html?id=1347. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2020. - ↑ «βλέμμα». βλέμμα. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «Xρήστος Μαρκίδης: Η οντολογία της ρευστότητας… από καιρούς ξεχασμένους». www.epohi.gr. Εφημερίδα η Εποχή. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Χριστόπουλος, Δημήτρης (24 Σεπτεμβρίου 2019). ««Δράκων κατήλθες», Χρήστος Μαρκίδης, τυπωθήτω, 2013». e-ΤΡΑΠΕΖΑ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «Έρεβος ή το άλλο φως (του Γιώργου Κόκκινου)». Περιοδικό Ο Αναγνώστης. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «Κραυγές και ψίθυροι για την τέχνη σήμερα». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Notaro, il (4 Νοεμβρίου 2022). «Η διαχρονική επικαιρότητα των κειμένων του Χρήστου Μαρκίδη». ΝΕΟ ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «NATIVE ZEBRA». SoundCloud (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2022.