Ψυκτήρ (αγγείο)
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο ψυκτήρας στην αρχαία ελληνική κεραμική είναι ένα αγγείο σε σχήμα μανιταριού, κούφιο μέχρι την επίπεδη βάση του, που χρησιμοποιούνταν για την ψύξη του κρασιού. Τοποθετούνταν μέσα σε ένα μεγαλύτερο αγγείο, συνήθως ένα καλυκωτό κρατήρα, που περιείχε δροσερό νερό. Διάφορα σχήματα αγγείων για την ψύξη του κρασιού χρησιμοποιήθηκαν και παλιότερα. Ψυκτήρες όμως του συγκεκριμένου σχήματος πρωτοκατασκευάστηκαν από τους Πρωτοπόρους του ερυθρόμορφου ρυθμού γύρω στο 520 π.Χ., προφανώς σε συνδυασμό με τον καλυκωτό κρατήρα, σχήμα που πρωτοχρησιμοποίησε ο όψιμος Εξηκίας γύρω στο 530 π.Χ. και καθιέρωσε λίγο αργότερα ο Ευφρόνιος. Η χρήση ψυκτήρων δεν κράτησε περισσότερο από δυο γενιές: Από το 460 π.Χ. περίπου και μετά σταματάει τόσο η παραγωγή ψυκτήρων από τους αγγειοπλάστες όσο και η απεικόνισή τους στην αγγειογραφία.
