Μείζων λεμούριος νάνος

Μείζων λεμούριος νάνος
	;
Κατάσταση διατήρησης
	; Ελαχίστης Ανησυχίας (IUCN 3.1)
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο:	Ζώα (Animalia);
Συνομοταξία:	Χορδωτά (Chordata);
Ομοταξία:	Θηλαστικά (Mammalia);
Τάξη:	Πρωτεύοντα (Primates);
Οικογένεια:	Χειρογαλεΐδες (Cheirogaleidae);
Γένος:	Χειρογαλέος (Cheirogaleus);
Είδος:	C. major;
Διώνυμο
	Cheirogaleus major (Χειρογαλέος ο μείζων); É. Geoffroy, 1812
	; Greater dwarf lemur range
Συνώνυμα
	commersonii Wolf, 1822; griseus Lesson, 1840; milii É. Geoffroy, 1828; typicus A. Smith, 1833; typus F. Cuvier, 1842;

Ο μείζων λεμούριος νάνος (Cheirogaleus major - Χειρογαλέος ο μείζων) ή λεμούριος νάνος του Ζοφρουά, είναι λεμούριος ευρέως κατανεμημένος στα κύρια και δευτερεύοντα δάση κοντά στην ανατολική ακτή της Μαδαγασκάρης. Η γούνα του είναι γκρι ή κοκκινωπή καφέ, και υπάρχουν σκούροι κύκλοι γύρω από τα μάτια του. Στο τέλος της υγρής περιόδου η ουρά του μεγαλώνει κάπως από την αποθήκευση λίπους.

Αποτελεί λεία της μαγκούστας Galidia elegans και του αρπακτικού Buteo brachypterus,^[3] ενώ πιστεύεται ότι πιθανώς θηρεύεται και από την φόσα (Cryptoprocta ferox), καθώς η τελευταία είναι γνωστό ότι θηρεύει άλλους λεμούριους.^[4]

Ταξινομία Επεξεργασία

Μεταξύ 2000 και 2009, οι πληθυσμοί των λεμούριων νάνων γύρω από τις περιοχές Tamatave, Tampira, Mahambo, Ancaya, Ambodivoangy, και Fesi Malendo θεωρούνταν ξεχωριστό είδος, το Cheirogaleus ravus (μείζων σιδηρογκρί λεμούριος νάνος). Είχε περιγραφεί ως έχων τρίχωμα σιδηρο-γκρί με καφετί αποχρώσεις, αμυδρή ραχιαία λωρίδα, λευκά πόδια, ουρά με λευκή άκρη, και σκούρα αυτιά τα οποία ήταν είτε γυμνά είτε με αραιό τρίχωμα. Ωστόσο το 2009, ο Groeneveld et al απέδειξαν γενετικώς ότι ο Cheirogaleus ravus ήταν συνώνυμο του Cheirogaleus major, και έτσι ο μείζων σιδηρογκρί λεμούριος νάνος δεν αναγνωρίζεται πλέον ως ξεχωριστό είδος.^[5]^[6]

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Ταξινομία των λεμούριων

Παραπομπές Επεξεργασία

Τα Βικιείδη έχουν πληροφορίες για το θέμα:
Μείζων λεμούριος νάνος

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Μείζων λεμούριος νάνος

↑ Groves, C. (2005). Wilson, D. E.· Reeder, D. M, επιμ. Mammal Species of the World (3η έκδοση). Baltimore: Johns Hopkins University Press. σελ. 112. ISBN 0-801-88221-4. OCLC 62265494. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2011.
↑ Andrainarivo, C., Andriaholinirina, V. N., Feistner, A., Felix, T., Ganzhorn, J., Garbutt, N., Golden, C., Konstant, B., Louis Jr., E., Meyers, D., Mittermeier, R. A., Perieras, A., Princee, F., Rabarivola, J. C., Rakotosamimanana, B., Rasamimanana, H., Ratsimbazafy, J., Raveloarinoro, G., Razafimanantsoa, A., Rumpler, Y., Schwitzer, C., Thalmann, U., Wilmé, L. & Wright, P. (2008). Cheirogaleus major. 2008 IUCN Red List of Threatened Species. IUCN 2008. Ανακτήθηκε 2009-01-01.
↑ Goodman, S. M.; O'Conner, S.; Langrand, O. (1993). «A review of predation on lemurs: Implications for the evolution of social behavior in small, nocturnal primates». Lemur Social Systems and their Ecological Basis: 51–66.
↑ Wright, P. C. (1997). «Predation on Milne Edwards Sifaka (Propithecus diadema edwardsi) by the Fossa (Cryptoprocta ferox) in the rainforest of southeastern Madagascar». Folia Primatologica 68 (1): 34–43. doi:10.1159/000157230.
↑ Mittermeier, R.A.· Louis, E.E.· Richardson, M.· Schwitzer, C.· και άλλοι. (2010). Lemurs of Madagascar. Εικονογράφηση από S.D. Nash (3η έκδοση). Conservation International. σελ. 183. ISBN 978-1-934151-23-5.
↑ Groeneveld, L.F.; Weisrock, D.W.; Rasoloarison, R.M.; Yoder, A.D.; Kappeler, P.M. (2009). «Species delimitation in lemurs: multiple genetic loci reveal low levels of species diversity in the genus Cheirogaleus» (PDF). BMC Evolutionary Biology 9 (30): 30. doi:10.1186/1471-2148-9-30. PMID 19193227. PMC 2652444. http://www.biomedcentral.com/content/pdf/1471-2148-9-30.pdf.

[MSW3-1] Groves, C. (2005). Wilson, D. E.· Reeder, D. M, επιμ. Mammal Species of the World (3η έκδοση). Baltimore: Johns Hopkins University Press. σελ. 112. ISBN 0-801-88221-4. OCLC 62265494. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2011.

[iucn-2] Andrainarivo, C., Andriaholinirina, V. N., Feistner, A., Felix, T., Ganzhorn, J., Garbutt, N., Golden, C., Konstant, B., Louis Jr., E., Meyers, D., Mittermeier, R. A., Perieras, A., Princee, F., Rabarivola, J. C., Rakotosamimanana, B., Rasamimanana, H., Ratsimbazafy, J., Raveloarinoro, G., Razafimanantsoa, A., Rumpler, Y., Schwitzer, C., Thalmann, U., Wilmé, L. & Wright, P. (2008). Cheirogaleus major. 2008 IUCN Red List of Threatened Species. IUCN 2008. Ανακτήθηκε 2009-01-01.

[Goodman-3] Goodman, S. M.; O'Conner, S.; Langrand, O. (1993). «A review of predation on lemurs: Implications for the evolution of social behavior in small, nocturnal primates». Lemur Social Systems and their Ecological Basis: 51–66.

[Wright-4] Wright, P. C. (1997). «Predation on Milne Edwards Sifaka (Propithecus diadema edwardsi) by the Fossa (Cryptoprocta ferox) in the rainforest of southeastern Madagascar». Folia Primatologica 68 (1): 34–43. doi:10.1159/000157230.

[LoM3-5] Mittermeier, R.A.· Louis, E.E.· Richardson, M.· Schwitzer, C.· και άλλοι. (2010). Lemurs of Madagascar. Εικονογράφηση από S.D. Nash (3η έκδοση). Conservation International. σελ. 183. ISBN 978-1-934151-23-5.

[2009_Groeneveld_etal-6] Groeneveld, L.F.; Weisrock, D.W.; Rasoloarison, R.M.; Yoder, A.D.; Kappeler, P.M. (2009). «Species delimitation in lemurs: multiple genetic loci reveal low levels of species diversity in the genus Cheirogaleus» (PDF). BMC Evolutionary Biology 9 (30): 30. doi:10.1186/1471-2148-9-30. PMID 19193227. PMC 2652444. http://www.biomedcentral.com/content/pdf/1471-2148-9-30.pdf.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]