Οι Crass ήταν μια αγγλική αναρχο-πανκ μπάντα που δημιουργήθηκε το 1977 στο Έσσεξ της Μ. Βρετανίας. Οι Crass δεν είχαν σταθερό αριθμό μελών, καθώς πολλά άτομα εμφανίζονταν σε λίγα τραγούδια, αλλά υποστηρίζεται ότι τα βασικά τους μέλη ήταν 10 (Steve Ignorant φωνή, Penny Rimba ντραμς, Phil Free κιθάρα, Pete Wright μπάσο, οι δύο τραγουδίστριες Eve Libertine και Joy De Vivre, καθώς και οι Mick G. Duffield φωνή και προβολές βίντεο, η Ge. Sus Voucher, και ο Hari Nana κιθάρα). Οι Crass συχνά αναφέρονται και ως αρτ πανκ κολλεκτίβα.

Crass
ΜέληPenny Rimbaud
Gee Vaucher
Steve Ignorant
N. A. Palmer
Phil Free
Pete Wright
Eve Libertine
Joy De Vivre
Mick Duffield
John Loder
Steve Herman
Ιστότοπος
http://www.steveignorant.co.uk
Οι Crass σε live τους στο Μπέρμινγκχαμ το 1981
Το πιο γνωστό σήμα των Crass, σύνθεση από διάφορα σύμβολα εξουσίας, όπως ο σταυρός, η σβάστικα και η σημαία της Μεγάλης Βρετανίας.

Σε αντίθεση με άλλα πανκ συγκροτήματα που παρουσίαζαν την αναρχία σαν χάος ή βία και σαν μια ατομικιστική σχολή σκέψης και ιδεολογία (π.χ. Sex Pistols και Exploited), οι Crass υπήρξαν αναρχο-πασιφιστές (ειρηνιστικός αναρχισμός), και κατέκριναν την κάθε είδους βία, απ' όπου κ αυτή προέκυπτε, ακόμα και την ιδέα της βίαιης επανάστασης.

Παραμένοντας αποκλεισμένοι από πολλούς συναυλιακούς χώρους, οι Crass έδιναν τις συναυλίες (μαζί και άλλα συγκροτήματα) στο Dial House, ένα ανοικτό σπίτι όπου έμεναν μαζί με άλλους σε προάστιο του Λονδίνου. Ίδρυσαν επίσης την Crass Records, μια DIY κολλεκτίβα που σκοπό της είχε την κυκλοφορία μουσικής από ανεξάρτητα συγκροτήματα, ανάμεσα στα οποία ήταν οι Zounds,οι Conflict και άλλα. Επιδόθηκαν επίσης και σε πολιτιστικές παρεμβολές, όπως την ένθεση δίσκων τους στους φακέλους εμπορικών δίσκων μεγάλης κυκλοφορίας, τα στένσιλς και την κυκλοφορία ενός κομματιού που παρωδούσε το θεσμό του γάμου, του Our Wedding, με ένα περιοδικό για κορίτσια της εποχής.

Εκτός από τις προαναφερθείσες παρεμβολές, οι Crass ήταν γνωστοί και για τις φάρσες τους, με γνωστότερη εκείνη των "κασετών Θάτσεργκεϊτ (Thatchergate)". Σε αυτές τις κασέτες παρουσιάζονταν ηχογραφημένο υλικό όπου ο Ρόναλντ Ρήγκαν και η Μάργκαρετ Θάτσερ συζητούσαν σχετικά με την προσχεδιασμένη πολεμική σύρραξη στα νησιά Φώκλκαντ αλλά και για πιθανό βομβαρδισμό της ευρωπαϊκής ηπείρου, αν κρινόταν αναγκαίο, ώστε να αναχαιτιστεί η Σοβιετική Ένωση. Το υλικό προκάλεσε εσωτερικές αλλά και διεθνείς εντάσεις, μέχρι να αποδειχτεί πως οι ηχογραφήσεις δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μία συρραφή δηλώσεων των δύο πολιτικών.

Το 1984, διαλύθηκαν, συμβολικά προς το μυθιστόρημα του Τζώρτζ Όργουελ,1984 αλλά και για να συνεχίσει ένα μέλος τους τις σπουδές στη σχολή Καλών Τεχνών.

Μετά την διάλυσή τους, πολλά συγκροτήματα συνέχισαν το έργο τους ενώ γράφτηκαν ακόμα και τραγούδια για αυτούς. Σήμερα θεωρούνται ως μία από τις πιο επιδραστικές μπάντες της πανκ σκηνής.

Σύνδεσμοι Επεξεργασία