Βικιπαίδεια

Curtiss SOC Seagull

αναγνωριστικό

Το Curtiss SOC Seagull ήταν αμερικανικό μονοκινητήριο αναγνωριστικό διπλάνο. Επιχειρούσε ως υδροπλάνο εκτοξευόμενο με καταπέλτη από κύριες μονάδες επιφανείας του στόλου αλλά και σαν συμβατικό αεροσκάφος από αεροδρόμια και αεροπλανοφόρα. Παρήχθησαν 258 αεροσκάφη τεσσάρων διαφορετικών εκδόσεων (SOC-1 ως SOC-4), με το SOC-3 να αποτελεί την βάση για το παρόμοιο SON-1 που ανέπτυξε και παρήγαγε το Naval Aircraft Factory.[1]

Curtiss SOC Seagull
Το Curtiss SOC Seagull
Τύποςαναγνωριστικό (αγγλ. scout)
ΚατασκευαστήςCurtiss-Wright
Χώρα προέλευσηςΗΠΑ
Παρθενική πτήσηΑπρίλιος 1934
Πρώτη παρουσίαση12 Νοεμβρίου 1935
Αποσύρθηκε1945
Κύριος χειριστήςΠολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ
Άλλοι χειριστέςΑκτοφυλακή των ΗΠΑ
Σώμα των Πεζοναυτών των ΗΠΑ
Παραγωγή1935-1940[N 1]
Μονάδες που παρήχθησαν322[N 1]

Επιχειρησιακή ιστορία Επεξεργασία

Το Ναυτικό ζήτησε την έναρξη της παραγωγής των SOC και τα πρώτα παραδόθηκαν το 1935. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1930 το αεροσκάφος της Curtiss είχε καταστεί το βασικό της κλάσης του στον αμερικάνικο στόλο. Η παραγωγή διεκόπη το 1938 ενώ μέχρι τα 1941 τα περισσότερα θωρηκτά ήταν πλέον εξοπλισμένα με το πιο σύγχρονο Vought OS2U Kingfisher. Τα καταδρομικά σχεδιάζονταν να παραλάβουν το νεώτερο SO3C Seamew, το οποίο αποδείχθηκε ότι είχε ανεπαρκή κινητήρα. Τελικά τα πεπαλαιωμένα SOC παρέμειναν σε υπηρεσία για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από όσο είχε προβλεφθεί αρχικά.

Τους πρώτους μήνες που ήταν επιχειρησιακά ήταν γνωστά ως XO3C-1,[2] αλλά η ονομασία άλλαξε σε SOC όταν αποφασίσθηκε ότι θα αναλάμβαναν και αποστολές scouting. Η ονομασία Seagull προσδόθηκε στον τύπο μόλις το 1941. Μετά την αντικατάστασή τους από τα OS2U Kingfisher, πολλά SOC μετατράπηκαν σε εκπαιδευτικά και αξιοποιήθηκαν σε αυτό τον ρόλο μέχρι και το 1945.[3] Εξ αιτίας της ανεπάρκειας του πιο σύγχρονου SO3C, στα τέλη του 1943 αποφασίσθηκε η επιστροφή των πεπαλαιωμένων SOC σε πολεμικές επιχειρήσεις μέχρι το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.[4]

Εκδόσεις Επεξεργασία

XO3C-1 (Curtiss Model 71)
Το μοναδικό πρωτότυπο. Προωθούνταν από κινητήρα Pratt & Whitney R-1340-12 των 550 hp. Στις 23 Μαρτίου 1935 μετονομάστηκε σε XSOC-1.[5]
SOC-1 (Curtiss Model 71A)
Πρώτη έκδοση παραγωγής με κινητήρα R-1340-18 των 500 hp. Διέθετε συμβατικό σύστημα προσγείωσης ή προσθαφαιρούμενο πλωτήρα, προκειμένου να μπορεί να αναλάβει αποστολές από θωρηκτά και καταδρομικά ή από αεροδρόμια και αεροπλανοφόρα, αναλόγως των αναγκών. Κατασκευάστηκαν 135 μονάδες.[6][7]
SOC-2 (Curtiss Model 71B)
Παραλλαγή του SOC-1 με κινητήρα R-1340-22 και άλλες μικροβελτιώσεις. Διέθετε μόνο συμβατικό σύστημα προσγείωσης.[7][8]
XSO2C-1 (Curtiss Model 71C)
Βελτιωμένη έκδοση η οποία δεν εντάχθηκε σε παραγωγή.[8]
SOC-3 (Curtiss Model 71E)
Παρόμοιο με το SOC-2, αλλά με δυνατότητα προσθαφαίρεσης πλωτήρα.[7] Κατασκευάστηκαν 83 από την Curtiss καθώς και άλλα 64 από το Naval Aircraft Factory με την ονομασία SON-1.[9]
SOC-3A
Όλα τα SOC-4 της Ακτοφυλακής πέρασαν το 1942 στην κατοχή του Ναυτικού, το οποίο τα μετέτρεψε προσθέτοντας τους άγκιστρα προκειμένου να μπορούν να προσνηόνονται σε αεροπλανοφόρα.[10]
SOC-4 (Curtiss Model 71F)
Η Ακτοφυλακή των ΗΠΑ παρέλαβε τα τρία τελευταία SOC παραγωγής, τα οποία ονομάστηκαν SOC-4.[10]
SO2C
Ένα αεροσκάφος με άτρακτο μεγαλύτερου μήκους και κινητήρα R-1340-35, το οποίο κατασκευάσθηκε για δοκιμές και αξιολόγηση.

Χρήστες Επεξεργασία

ΗΠΑ

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του Seagull Επεξεργασία

Παρόμοια αεροσκάφη Επεξεργασία

Σημειώσεις Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 Συμπεριλαμβανομένων και των αεροσκαφών που κατασκευάστηκαν στο Naval Air Factory

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «US Navy History website». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2015. 
  2. ↑ Bowers 1979, pp. 339-340.
  3. ↑ Munson 1985, p. 79.
  4. ↑ Donald 1997, p. ?.
  5. ↑ Bowers 1979, pp. 341, 345.
  6. ↑ Bowers 1979, p. 342.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Swanborough and Bowers 1976, pp. 143–144.
  8. ↑ 8,0 8,1 Bowers 1979, p. 343.
  9. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2015. 
  10. ↑ 10,0 10,1 Bowers 1979, p. 345.
  11. ↑ Larkins 1967, p. 12.
  12. ↑ A History of Coast Guard Aviation by Robert Scheina

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Bowers, Peter M. Curtiss Aircraft, 1907-1947. London: Putnam & Company Ltd., 1979. ISBN 0-370-10029-8.
  • Donald, David. The Complete Encyclopedia of World Aircraft. Orbis Publishing Limited, 1997. ISBN 0-7607-0592-5.
  • Green, William. War Planes of the Second World War, Volume Six: Floatplanes. London: Macdonald & Co. (Publishers) Ltd., 1962.
  • Larkins, William T. The Curtiss SOC Seagull (Aircraft in Profile number 194). Leatherhead, Surrey, UK: Profile Publications Ltd., 1967. OCLC 43484775.
  • Larkins, William T. Battleship and Cruiser Aircraft of the United States Navy. Atglen, PA: Schiffer Books, Inc., 1996. ISBN 0-7643-0088-1. OCLC 35720248.
  • Mondey, David. The Hamlyn Concise Guide to American Aircraft of World War II. London: Chancellor Press, 1996. ISBN 1-85152-706-0.
  • Munson, Kenneth. US Warbirds, From World War 1 to Vietnam. New York: New Orchard, 1985. ISBN 978-1-85079-029-7.
  • Swanborough, Gordon and Peter M. Bowers. United States Navy Aircraft since 1911. London: Putnam & Company Ltd., Second edition, 1976. ISBN 0-370-10054-9.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Curtiss_SOC_Seagull&oldid=10466797"